Dinsdag 11 januari 2011: Utrecht
"Situation is getting worse, advise take the first plain back". Christian, de oppasser van onze boot, stuurt ons een SMS, het is twee uur ’s ochtends. Drie uur eerder hadden we nog telefonisch met elkaar contact, toen was de situatie nog onder controle. Dit is even schrikken, de adreline giert door onze lijven, van slapen komt toch niets meer. We staan op, trui aan, broek aan, en naar beneden. We gaan skypen, eerst nog maar eens babbelen met Christian. Na het telefoongesprek besluiten we om Quantas te bellen. We gaan onze vlucht verplaatsen, uiteindelijk om 5 uur in de ochtend hebben we alles geregeld. Woensdagochtend om tien uur kunnen we vertrekken. Vrijdagochtend om half acht, lokale tijd zullen we landen in Brisbane. Nu maar hopen dat alles goed gaat met de lady, we missen in ieder geval de ‘show’, want donderdag wordt de piek aan hoog water verwacht.
Ik laat veelvuldig tranen vallen, in eten heb ik geen getrek, wordt dit het einde van onze droom? Iedereen leeft met ons mee en is hoopvol.....
Woensdag 12 januari 2011: Utrecht
Harro zet ons af op Schiphol, we zijn telefonisch niet meer bereikbaar. Vlak voor ons vertrek hebben we nog even contact met Christian, de Dalwhinnie ligt nog steeds op haar plekje. Zouden we dan toch.....?
In het vliegtuig van Los Angelos naar Brisbane horen we van onze medereizigers, voornamelijk Australiërs, het ene ramp verhaal na het andere. Onze schaarse hoop vervliegt, de waterlanders komen weer terug.
Vrijdag 14 januari 2011: Brisbane, Australië
Het is acht uur, het vliegtuig land. De lucht is strakblauw, lekker warm, ruim twintig graden. Ongelooflijk dat het hier zo slecht weer is geweest, rondom het vliegveld merken we niets van de flood. We plegen de eerste telefoontjes, natuurlijk als eerste met Christian. De oppasser van onze lady. Christian weet ons te vertellen dat de boot weg is, woensdagochtend lag ze er nog, donderdagochtend is ze weg! Weg, foetsie, geen idee of ze nog ergens is of ze gezonken is. Rillen, trillen, wederom giert de adreline door onze lijven.
We bellen met Rivergate Marina, bij de marina is het kritiek geweest, maar ze hebben geen overstromingen gehad. Onze Tweetie, de campervan, heeft het goed doorstaan en staat nog op haar plekje. Gelukkig we hebben in ieder geval een dak boven ons hoofd. Met de twee tassen, ons bezit op dat moment, gaan we naar de camper. We gaan zelf maar eens toeren. Misschien, tegen beter weten in ligt de lady op haar plaats.
We kunnen met de campervan Kangaroo point bereiken, het is daar lekker druk. Het ramptoerisme is in volle gang los gebarsten. Heel voorzichtig lopen we naar het hek, we kunnen kijken op de rivier en op de Botanical Garden, tja er liggen nog wel bootjes, maar de onze is verdwenen!
Er staan een paar lui van de televisie. We raken in gesprek. Of ze al lang filmen? “We are standing here from Tuesday”, is het antwoord. “We are looking for ours, named Dalwhinnie, she is missing. Did you see anything?”, vraag ik. “What is the colour?”, zegt de cameraman. “Blue”, antwoord ik.
“Oh she sunk, yesterday”, is het antwoord. Ik ben perplex. Frans heeft meer tegenwoordigheid van geest en vraagt of ze het ook gefilmd hebben. Als we op de filmpjes kijken, zien we het ene rampfilmpje naar het andere, boten slaan los, zinken, mensen die met alle inspanning proberen te redden wat er te redden valt, maar onze boot zien we niet. Nog steeds geen duidelijkheid dus.
We horen dat de Wivenhoe dam, het grote stuwmeer, voor 190% gevuld is geweest. Het was een kwestie van buigen of barsten. Men was bang dat de damwand zou breken en daarom is er uiteindelijk voor gekozen om de dam volledig open te zetten. Met als gevolg een enorme vloedgolf door Brisbane. De waterstand komt hoog, erg hoog, bijna zo hoog als in 1974 op één meter na. Het is ons duidelijk dat de lady geen kans heeft gehad.
Ik kan het niet langer aanzien, en wil vertrekken. We rijden een stukje verder naar Dockyard marina, om de bocht, aan de andere kant van Kangaroo point. Ook hier spreken we met verschillende personen, ene Bernie is erg optimistisch. Hij heeft veel boten voorbij zien komen en weet zeker dat ze opgepikt zijn door de douane of anderen bij de monding. Daar vinden we vast onze Dalwhinnie terug, hij is er van overtuigd. We hopen dat hij gelijk heeft, maar met alle rampverhalen zijn wij er eigenlijk van overtuigd dat onze boot voorgoed verdwenen is. Einde wereldreis?
We gaan langs de autoriteiten, we geven onze gegevens door aan de waterpolice en gaan naar de port authorities. Iedereen is even vriendelijk, maar telkens wanneer we ons verhaal vertellen, moet ik huilen. De dame van port authorities biedt een doos met tissues aan. Erg vriendelijk, maar ik wil gewoon onze boot terug! Zodra de autoriteiten iets weten, bellen ze ons. Tot nu geen duidelijkheid, veel spanning, afwachten.....
Zaterdag 15 januari 2011: Brisbane, Australië
We bivakkeren bij Rivergate Marina in onze campervan. We hebben hier alle faciliteiten en daar mogen we gebruik van maken. Gisteravond raakten we aan de praat met Steve, de baas hier. Hij regelt dat we vandaag met een bootje zelf de rivier op kunnen om te zoeken. Wie weet levert het niets op, maar iets doen is voor ons gevoel beter dan wachten, wachten…
Acht uur, Graham komt eraan. We gaan met Graham op pad. Eerst maar eens naar MSQ (Maritime Safety Queensland). Het ligt schuin tegenover Rivergate Marina. Er ligt meerdere boten, maar eentje lijkt veel op de onze, zouden we dan toch…,maar we zijn nog ver weg. De vader is de wens van de gedachte……We komen dichterbij en dichterbij en……..ja het is onze lady! Hoera! We vallen in elkaars armen en huilen van blijdschap, we hebben haar terug. Ze drijft, de mast staat er nog op, de verstaging lijkt in orde, de windvaan is compleet afgebroken, maar ze is er nog. Onze stalen dame
Eenmaal terug aan de kant tuffen we naar de waterpolitie en vertellen dat we onze boot terug hebben gevonden. De dame valt mij spontaan om mijn hals en ik krijg twee dikke zoenen van haar. We vertellen dat het afhankelijk is van de verzekering, maar dat we hopen haar maandag of dinsdag op te kunnen halen en haar te verslepen naar Rivergate Marina voor een volledige inspectie.
Vandaag vallen we moe, maar zeer voldaan in ons mandje, we slapen als een roosje.
Zondag 16 januari 2011: Brisbane, Australië
We gaan met de trein naar de binnenstad, de autoriteiten raden af om met de eigen auto
naar de stad te komen. De treinen rijden nog erg onregelmatig, maar ze rijden toch.
Eenmaal in de binnenstad valt het ons op hoe snel men bezig is met de wederopbouw.
De straten zijn weer schoon, met man en macht worden alle kelders en parkeergarages
leegt gepompt. De restaurants aan de rivier zijn bezig met een grote schoonmaak actie,
alles moet gesopt worden, alles zit onder een bruine laag modder. De wijnvoorraad wordt
schoon gemaakt, maar veel voorraad moet helaas worden weggegooid. Wat een schade.
Het vervoer over de rivier met de City Cat is voorlopig niet mogelijk. De veerboten zijn
gered maar alle aanlegplaatsen zijn eigenlijk compleet weggerukt en weggedreven naar
zee. Het duurt minstens een maand voor de veerboten weer in dienst zullen zijn.
Maandag 17 januari 2011: Brisbane, Australië
We stappen in onze Tweetie en tuffen naar MSQ. Daar vullen we alle papieren in, en mogen eindelijk aan boord van de Dalwhinnie. We kijken eens nauwkeuriger naar de schade, de windvaan is helemaal weggerukt, de zeereling is op meerdere plaatsen verbogen, de stootrand aan bakboord is zwaar beschadigd, één van de ramen is gaan lekken door de hevige regenval en natuurlijk is er lakschade. Frans start de motor, en deze start zonder problemen. Er lopen nog lijnen in het water, we proberen deze op te halen, maar dat gaat niet, er hangt iets aan. We kunnen niet zien of er iets aan het roer of de schroef zit. Een sleepje wordt dus noodzakelijk.
De winterkleding van Nederland gaat aan boord en de zomerkleding komt van boord en gaat naar Tweetie, hebben we eindelijk handdoeken en beddengoed. Maar niet geklaagd, wat hebben we een geluk gehad als je ziet wat een afstand de lady heeft afgelegd en dat ze nog drijft. We vragen aan de mannen van MSQ of ze weten wanneer ze haar hebben opgepakt, overdag of ’s nachts? “We work at daytime, so it has to be during daylight?”, is het antwoord. We beseffen dan nog meer geluk te hebben gehad dan we al dachten. Tijdens de nacht was ze zeker op de rotsen gelopen.
Donderdag 20 januari 2011: Brisbane, Australië
De dagen vullen zich met het inrichten van Tweetie, alles krijgt een plekje. We doen elke dag boodschappen, zodat we koelkast niet hoeven te gebruiken. Stroom hebben we maar zeer beperkt, dus we moeten zuinig doen. Elke dag proberen we een ander picknick plekje, daar maken we ons maaltje en aan het eind van de middag keren we weer terug naar Rivergate Marina.
Ondertussen wachten we op antwoord van de verzekering, wanneer mogen we de Dalwhinnie verslepen, starten met een volledige inspectie en beginnen met het herstellen?
Vrijdag 21 januari 2011: Brisbane, Australië
De verzekering is nog in beraad, op dit moment is het een issue of de marina waar onze lady lag wel een bewaakte marina is geweest?! Kortom we blijven (en moeten) dus geduldig afwachten. We besluiten in overleg met onze agent, om toch maar de boot te laten verhalen ondanks dat de situatie niet duidelijk is rondom de verzekering. Verzekering of niet, ze moet er toch uit voor een inspectie, en waar ze nu ligt kan ze niet blijven liggen.We informeren Rivergate en zetten de ‘boel’ in werking.
Zaterdag 22 januari 2011: Brisbane, Australië
In het weekend gebeurt er zeker niets, we gaan dagje erop uit. We gaan naar Mount Coot-tha. (Het Mount
Coot-tha park bied mooie vergezichten en picknick plekjes. De aboriginal naam betekent ‘land van honing’, een
verwijzing naar een kleine bijensoort die hieer leeft). Dit is de grootste heuvel in de omgeving van Brisbane. Het
is er druk, veel dagjes mensen. We toeren rond net als ieder ander. Het is een mooie omgeving, veel groen,
veel bomen, rivieren en slingerende paden. Onze Tweetie moet hard werken. Bij het uitzicht punt stoppen we
natuurlijk en hebben een fantastisch uitzicht over de stad, maar tjongejonge wat is het heet. We kunnen
duidelijk merken dat het nu een stuk warmen en vochtiger is dan toen we in november vertrokken richting
Nederland. Onze lijven moeten flink wennen.
We zoeken een leuk picknick plekje bij één van de vele waterfalls. Slaan ons kampement op en we gaan lekker
kokkerellen. We proberen niet te veel te koken, want je kunt niets lang goed houden, overgebleven eten kun je de volgende dag weggooien, alles raakt direct bedorven door de hoge temperaturen. Nou de omgeving helpt druk mee om niets over te houden, we eten spitskool en natuurlijk gaat het niet helemaal op. We zetten het pannetje op de grond en even later komt er een kalkoenachtige kip aangescharreld. Eerst nog een beetje verlegen rondkijken, “mag ik?” en ja hoor er wordt lekker gepikt in het pannetje. Het hele pannetje gaat lekker leeg.
Zondag 23 januari 2011: Brisbane, Australië
We hebben even genoeg van elke dag er weer op, of boodschappen doen, of een picknick plekje zoeken, we willen een dagje rust. De camper komt niet van zijn plek en wij ook niet. Kortom, vandaag is het relaxen.
Woensdag 26 januari 2011: Brisbane, Rivergate marina
We staan op tijd op, kwart voor zeven. Frans kan dat beter dan ik, ik heb nogal wat moeite om eruit te komen. Maar ja het is ’s ochtends vroeg al gauw warm, dus als je in bed blijft liggen dan brand de zon je wel uit je bed. Dus dan wil je wel opstaan. We hebben om half acht een afspraak met Andrew, we gaan onze boot halen! Half acht, acht uur, half negen,….geen Andrew. Toch maar even een belletje plegen. Het wordt half tien, maar dan is het ook werkelijk zo ver.
Frans stapt in een bootje samen met Sam, in een ander sleepbootje zitten Rob en Mike, ze gaan op weg naar de
Dalwhinnie. Een kwartiertje later tuur ik in de verte, zie ik daar onze lady drijvend op het water? Ja hoor, het stipje in
de verte komt steeds dichterbij, langzaam zie ik de contouren van onze boot steeds duidelijker worden. Heel
behoedzaam wordt ze tussen de palen gemanoeuvreerd zodat Andrew haar in de lift kan hijsen, langzaam stukje bij
beetje komt ze uit het water. Wat hangt daar nou? Het blijkt dat de bevestiging van de paal waar onze lady aan vast
zat meegenomen is door onze lady tijdens haar tocht door de rivier. Langzaam krijgen we steeds meer informatie.
Zo weet één van de andere yachties ons te vertellen dat er in twee bochten sleepboten lagen tijdens de piek van de
overstroming. Alles wat voorbij kwam drijven hebben ze een duw gegeven naar het midden, zodat de bruggen gespaard bleven. We zullen wel nooit helemaal achterhalen wat er precies gebeurd is. Maar gelukkig ze staat op de kant en we kunnen vanaf nu weer met de herstelwerkzaamheden beginnen.Vandaag is het Australian Day, geboortedag van Australië. Er wordt feest gevierd in de stad, dus in de loop van de middag gaan wij de stad in. We parkeren Tweetie bij Norman Park en nemen vandaar de trein. We raken gezellig aan de praat met een jonge Australier, “did you already had your Barbie and beer? “ vraagt ie ons. Nou denk ik toch aan iets anders bij Barbie maar het blijkt de BBQ te zijn. Af en toe moeten we nog wel even wennen aan het Australisch. Enfin Australian Day wordt hier dus gevierd met Barbie and beer.
We stappen uit bij South Bank, dit is behoorlijk verwoest door de vloed. Overal zie je dat er al weer druk opgebouwd wordt, veel, heel veel herstelwerkzaamheden. Helaas door de vloed zijn de meeste festiviteiten afgelast, geen concert, geen feest en geen vuurwerk op South Bank. We gaan dan maar ergens lekker een hapje eten. Volgend jaar maar een nieuwe poging om Australian Day mee te maken. De dag sluit voor ons erg goed af, de verzekering meldt ons dat de schade valt onder de dekking.
Donderdag 27 januari 2011: Brisbane, Rivergate marina