Vrijdag 5 november 2010: Brisbane, Australie
De tijd gaat snel, we zijn alweer twee weken in Australië en hebben het naar ons idee best druk. De boot moet klaar gemaakt worden voor ons vertrek naar Nederland, we laten haar hier liggen tussen de piles. De watermaker wordt schoongemaakt en natuurlijk breekt een slangaansluiting af. Dus dat wordt zoeken naar een nieuwe aansluiting. Eindelijk na een lange zoektocht op de Pacific, vinden we hier in Australie 'het' ringetje voor de generator, kunnen we eindelijk het zelfgemaakte ringetje van de unox blikje vervangen. Dat moet nog wel gebeuren voordat we naar Nederland vertrekken.
We krijgen contact met Geena en Christian, Nieuw Zeelanders, en zij houden een oogje op onze lady terwijl we weg zijn. Ook Michael, een Australiër, houdt een oogje op onze lady. Ondertussen verkennen we Brisbane, een grote gezellige stad met 1,86 miljoen inwoners. Het valt ons op dat de stad zo schoon is, geen vuil op straat, openbare toiletten zijn schoon en nergens graffiti te zien. Iedereen is erg vriendelijk en relaxed. We moeten nog wel wennen aan het Australisch Engels.
Elke dag gaan we naar de kant en maken we een wandeling door de verschillende wijken, de leuke kroegen hebben we al ontdekt. We wandelen over de Story Bridge, naar South Bank waar een zwembad is aan de rivier (zwemmen tussen de wolkenkrabbers!), en maken een wandeling (met gids) door de botanical garden. Ook wandelen we naar Chinatown en smullen van het lokale eten, soms lijkt het wel of we in China zijn, zoveel Chinezen zien we hier.
In het weekend is het hier lekker druk in de park tegenover onze ligplaats, voor een grote stad als Brisbane is er erg veel groen, heel veel parken en daar wordt druk gebruik van gemaakt. In de parken zijn picnic tafels en........BBQ. Een druk op de knop, wachten tot de plaat warm is en je kunt je vlees gaan grillen. We hebben het nog niet uitgeprobeerd, maar dat gaan we zeker doen. Ondertussen hebben we wel ons eerste kangaroo vlees gegeten, erg lekker. We zien de eerste koala's in het wild, de kangaroo laat nog even op zich wachten.
En we hebben het druk met het zoeken naar een campervan, we kopen uiteindelijk de Tweetie Bird van Simon en Hanna, een Engels stel. Het is een ouwetje, een Toyota Hiace met een gereviseerde motor. Maar waar laten we Tweetie? We parkeren haar aan de andere kant van de rivier, natuurlijk net op de verkeerde plek en als we de volgende dag terugkomen hebben we onze eerste parkeerboete te pakken. Met Rivergate Marina maken we een afspraak om de Tweetie te parkeren als we in Nederland zijn. Wel zo veilig.
We regelen de administratie, verlengen de registratie (zoiets als wegenbelasting in Nederland) en schrijvende Tweetie over op onze naam. Het blijkt dat dit net weer iets anders gaat per regio, Australie kent een aantal regio's (allemaal veel groter dan Nederland, wij liggen in Queensland) en elke regio heeft zijn eigen wetten en regels. We hebben zelfs gelezen dat het voorkomt als je van de ene regio naar de andere gaat dat je ook dan geen verse groente en fruit mee mag nemen!
Natuurlijk maken we proefritjes met Tweetie, we zien het wel zitten om met onze gele Tweetie Australië te ontdekken. De Tweetie moet lekker gesopt worden en komend weekend gaan we kamperen in een natuurpark, lekker alles uitproberen.
Omdat we nu goed mobiel zijn, brengen we ook bezoekjes aan een aantal marina's, waar kunnen we onze boot goed uit het water halen en waar kunnen we onderhoud (laten) doen. Dat valt nog niet mee, de marina's aan Moreton Bay zijn voor ons soms niet goed te bereiken vanwege de diepgang en soms zijn de kranen niet zwaar genoeg. En de prijzen zijn erg hoog, je moet soms extra betalen als je aan boord wilt wonen! Belachelijk, maar goed we zetten onze zoektocht voort! Wordt vervolgd dus.

 

Zondag 14 november 2010: Hong Kong

Zes uur, de telefon gaat! Het blijkt Quantas te zijn, of we gezien hebben dat onze vlucht gewijzigd is. Wel fijn dat ze ons informeren, maar gelukkig hebben we wijziging gezien. In plaats van half twaalf ’s avonds vliegen we nu half twaaf ’s ochtends. We hebben dus een dag extra in Hong Kong, dus gauw nog maar even een extra nacht boeken in het hotel.

Acht uur, Christian (van de zeilboot.....) brengt ons naar de kant, de Hurtle Turtle ligt naast ons en komt ook nog even afscheid nemen, en nemen gelijk wat bagage mee. Fijn dat we zo geholpen worden. We zetten de twee tassen op de trolley en lopen naar het centraal station, en een half uurtje later zijn we op het vliegveld.

De vlucht verloopt voorspoedig, maar het is wel een lange zit, ruim 8 uur. Dat wordt nog wat als we naar Nederland vliegen vanaf Hong Kong, dan moeten we nog een paar uurtjes langer zitten.

Aan het eind van de middag landen we op het vliegveld, het is even zoeken waar ons hotelzit, maar het VVV-kantoor biedt uitkomst. De vriendelijke dame zoekt uit met welke bus we moeten, buslijn E23. Zo gezegd, zo gedaan. En ruim een uurtje later stappen we uit.

Bridal TeaHouse Hotel Kowloon, ons hotel. We worden verwacht, de chinese heer achter de balie spreekt twee woorden Engels, maar we komen er uit.We hebben een goedkoop hotelletje gezocht, en dat merken we ook.De kamer is niet meer dan een ruime kast, waar zo toch nog drie bedden in hebben gepropt. Maar het bed slaapt prima en douche en wc zijn schoon.

Moe maar voldaan rollen we in ons bedje.

 

Maandag 15 november 2010

We zien Hong Kong bij daglicht. Wat een indrukwekkende stad, we moeten even zoeken om onze weg te vinden. We vinden een busje naar de wijk Tsim Sha Tsui en bezoeken daar nog even het VVV kantoor, we liggen graag wat informatie over de verschillende buslijnen.

Hong Kong bestaat uit vier delen,  Hong Kong eiland, Kowloon, New Territories en Outlying Islands; we gaan met de ferry naar de ‘andere kant’, met de Star Ferry, voor 20 cent ben je aan de overkant. We willen naar The Peak, het hoogste punt op het eiland Hong Kong en vandaar heb je een prachtig gezicht over de skyline van Hong Kong. Hoog, hoger, hoogst, de ene wolkenkrabber is nog hoger dan de andere. Indrukwekkend, het is alleen niet echt helder dus heel ver kunnen we niet kijken, maar het blijft toch een magnifiek gezicht. We gaan met een trammetje omhoog en we zijn niet de enige toeristen, er staat een enorme rij te wachten, maar het gaat redelijk vlot. Boven eten we een hapje, we wijzen iets aan op de menu kaart en hopelijk pakt het goed uit. En dat doet het. Het is voor ons opvallend het slecht en weinig Engels er gesproken wordt, terwijl Hong Kong tot 1997 tot Brits was. Zelfs de jonge generatie spreekt nauwelijks Engels.

We stappen weer op dezelfde ferry en komen zo weer terecht ‘op het vasteland’. Volgend doel is de Temple Street market, een ‘nachtmarkt’ die pas ’s avonds laat op gang komt. Kitsch en veel prullaria. We kijken onze ogen uit, en het is er erg druk. Druk, druk en nog eens druk. Maar wat wil je ook in Hong Kong wonen 7 miljoen Chinezen. We gaan zitten in een eettentje, er wordt geen Engels gesproken maar het is ons gemakkelijk gemaakt. Alle gerechten zijn gefotografeerd en hangen op een groot plastic doek rondom in het tentje. We wijzen iets aan, en wederom het smaakt heerlijk. Het tentje is alleen niet erg schoon, de tv die overal en de gehele dag aanstaat, ziet er niet uit. In 10 jaar niet schoongemaakt, en het vet hangt eraan. We willen maar niet de keuken zien, om te kijken hoe het eten klaar gemaakt wordt......

  

Dinsdag 16 november 2010: Hong Kong

Natuurlijk hebben we het gisteren veel te lang gemaakt en veel te veel gewandeld, dus de vermoeidheid zit nog in de benen.Vandaag nemen we meer de bus nemen we ons voor.

Eerste doel is het Chi Lin nunnery en de bijbehorende tuin. Het is een oase van rust in een drukke stad, de tuin is prachtig onderhouden, stenen worden gepoetst, gestoft en geschuurd door de nonnen. In het klooster is Boeddha volop en overweldigend aanwezig, één en al pracht en praal.

Een tweede cultureel bezoek, we willen de Sik SikYuenWong Tai Sin Temple. Een tempel die veel gebruikt wordt door de lokale bevolking, maar Frans voorspelt het al “een hoog Volendam gehalte”. En inderdaad, het is erg bont en kleurrijk, iedereen loopt met stapels wierrookjes stokjes in de handen, te bidden en te knielen, de wierrook stokjes worden gestoken in een soort altaar, maar het duurt natuurlijk lang voordat deze opbranden. Kortom te veel wierrook stokjes, even later komt er een monnik langs en die haalt het teveel aan wierrook stokjes weer weg, weer gevolgd door een nieuwe horde gelovigen die nieuwe wierrook stokjes offeren. En dat gaat de hele tijd zo door.....er hangt een overweldigende geur van wierrook.

Chinezen zijn gek op je toekomst voorspellen. Op een andere plek kun je een bundel met platte stokjes pakken, elk stokje is voorzien van een nummer, deze zitten in een houten vaatje, je knielt op een kussentje, in opperste concentratie schudt je het vaatje met de houten stokjes heen en weer, net zo lang tot er een stokje uit valt. Het nummer op dit stokje is dan je geluksnummer, en daarmee ga je naar de waarzegger en deze voorspelt je toekomst.

Wij kunnen natuurlijk niet achterblijven, dus schudden met de stokjes. Ik vrees alleen dat wij wat minder serieus zijn.....Frans zijn geluksnummer wordt 38 en die van mij is 3. En bezoek aan de waarzegger hebben we maar achterwege gelaten.

Er staat opnieuw een bezoek aan de markt op onze programma. Heel Hong Kong zit vol met markten, overal is er wel een markt, wij bezoeken de vogeltjes markt. Elke Chinees heeft een vogeltje als huisdier, hoe mooier het vogeltje zingt hoe beter. Maar wat een herrie als je over de markt loopt.

Op de temple markt hebben we gisteravond een folder in de handen geduwd gekregen met massage, en dat zoeken we op. Frans heeft nog steeds last van zijn rug en wil wel eens accupunctuur ondergaan. Maar eerst toch maar eens advies inwinnen. We vinden de dame van het foldertje en vragen of ze Engels spreekt, natuurlijk, maar ze komt niet veel verder dan yes, no en massage. We volgen haar, kruip door, sluip door en dan in een lift omhoog naar de 7^de verdieping. Er staan twee dames, ook deze spreken geen woord Engels. Het foldertje wordt als menukaart omhoog gehouden, kies maar uit, en de massage wordt verzorgd. We willen een advies, maar weer gaat de menukaart omhoog, massage very good!

Na 5 minuten houden we het voorgezien, weer terug in de lift naar beneden en we storten ons weer op de markt.

 

Woensdag 17 november 2010: Hong Kong

Chinezen houden van gokken, gokken op paardenraces. Nou dat willen we wel eens zien. We nemen de bus, en dan de star ferry naar Hong Kong Island. Maar eerst Dim Sum.

Dim Sum schijnt iets typisch Chinees te zien, eten dat gestoomd wordt in bamboo mandjes. De serveerster komt met een trolley voorbij waarop verschillende mandjes staan, je tilt de deksel op om te zien wat er in zit, en eet zo verschillende gerechten.

Nou dat willen we wel eens meemaken. En op Hong Kong Island schijnen een aantal restaurantjes te zijn die goed bekend staat met de hun dim sum. Het eerste restaurantje is helemaal vol, maar beide tweede hebben we meer succes. We komen aan een ronde tafel te zitten, bij vier andere chinezen. Eén van de vier spreekt redelijk Engels en legt ons uit wat de bedoeling is. Je krijgt eerst een kommetje met warm water, je moet aan de afwas. De chopsticks moet je afwassen, je eigen kommentje en de bijbehorende lepel. Dachten wij even dat het de bedoeling was om je handen te wassen, nee helemaal fout.

Dan krijg je een potje thee, en hierop wordt voortdurend heet water geschonken. Is je theepotje leeg, dan leg je de deksel ernaast, en komt de ober langs om er water op te schenken. En dan komen de dames met de trolleys langs en prijzen hun waren aan. Nou ons chinees is niet zo goed, dus geen idee wat er in de bamboe mandjes zit. De deksel optillen biedt ook niet veel uitkomst, we kijken maar of het er smakelijk uitziet en op basis daar van, ja dit nemen we of nee dit laten we aan ons voorbij gaan. We eten heerlijk en genieten volop

Aan het eind van de middag gaan we naar Happy Valley waar elke woensdag paardenraces plaats vinden. Het is erg lekker druk, we kijken onze ogen uit, vanaf zeven uur tot een uur of elf vindt er elke 20 minuten een race plaats. Er wordt driftig gegokt, de paarden worden luidruchtig aangemoedigd. Een gejuich of een diepe zucht als de paarden over de finish gaan, het verschil tussen winnen of verliezen.

Maar een gokje wagen, nee toch maar niet....

 

Donderdag 18 november 2010: Hong Kong

Alweer de laatste dag in Hong Kong, vandaag spelen we echt de toerist. We nemen de metro naar Tung Chung, en dan de kabelbaan. We zijn niet de enige, er staat een enorme lange wachtrij, na een half uurtje wachten komen we bij de kassa om een kaartje te kopen en dan gaan we in de kabelbaan.Het is een klein half uurtje, ons doel is Po Lin Monastery met een enorm grote Tian Tian boeddha, 23 meter hoog. De commercie draait volop en er wordt flink verdiend aan alle souvenirs, winkeltjes en eettentje die in een dorpje rondom het klooster en boeddha zijn ontstaan. Kortom, ‘het is opnieuw Volendam’ zegt Frans. Maar ja, we doen er zelf lekker aan mee.

Met de bus weer terug naar Tung Chung, en dan met de metro weer naar het centrum. We storten ons nog een keer op de markt, eten lekkere shushi en gaan dan terug naar ons hotelletje. We maken het niet te laat, want morgen om 4 uur gaat de wekker, om 8 uur vertrekt ons vliegtuig richting Nederland.