(Klik op de foto om het fotoalbum van de maand augustus te openen)

 

Maandag 1 augustus 2011: Goanna Creek Rest Area, afgelegd 245 km (pos 16.42.16S 135.22.03E)

Nou en dan is nu toch echt de outback aan de beurt. We verlaten Daly Water, en de Stuart Highway. We gaan over de Carpentaria Highway, aan het begin staat er een bord, road is open, but drive carefully. Er is erg veel waterschade. En de weg is op sommige stukken heel erg slecht. We klutsen weer lekker door elkaar. Als schudt en rommelt.

Ook onze uitlaat maakt een hoop herrie, maar Ton en Frans (voor de insiders buurman en buurman) kruipen eens onder Tweetie. Na wat overleg, touwtjes nee dat helpt (we hebben bij een garage al naar nieuwe rubbers gevraagd maar helaas Tweetie is te oud dus de rubbers bestaan niet meer) wordt er besloten een tentharing te gebruiken. Deze wordt vakkundig verbogen en ziezo je hept een nieuwe ophanging. De uitlaat is gestopt met trillen.

Vlakbij voor Heartbreak Hotel stoppen we op Goanna Creek Rest Area, onze overnachtsplek, met een wijds uitzicht over Arnhem land. Er zijn hier nog steeds veel bomen en hoge struiken, af en toe afgewisseld met moerasachtige velden.

 

Dinsdag 2 augustus 2011: Tablelands Highway, 20 km ten noorden Barkley Homestead, afgelegd 404 km (pos 19.32.26S 135.57.49E)

Tanken bij Heartbreak Hotel, een roadhouse, benzine pomp en camping en winkel. Alles

ineen. Volgende benzinepomp is over 375 km! Moet je voorstellen over een afstand tussen

Groningen en Limburg geen enkele benzinepomp. Wij gooien de tank maar eens goed vol

en gelukkig hebben we ook nog een losse jerrycan van 10 liter aan boord, voor de

noodgevallen.

We komen op de Tablelands Highway, en zijn nu echt in verlaten gebied. Hier woont niemand,

af en toe zien we een onverharde weg naar een boerenbedrijf tientallen kilometers verderop.

Verder niets, maar dan ook helemaal niets. Vee keutels langs de weg, steekt natuurlijk net

over als wij er aan komen rijden, en veel vogels, heel veel vogels.

Het landschap wordt steeds lager, bomen verdwijnen, er komt laag struik gewas voor in de

plaats, afgewisseld met grote kale vlakten waarop wat spinifex gras groeit, je kijkt over een

zee van lichtbruin golvend gras. Dit is de outback van Australië.

 

 

 

Woensdag 3 augustus 2011: Camooweal Billabong, afgelged 291 km (pos 19.55.37S 138.06.54E)

Eerste stop vanochtend is Barkley Homestead, het is hoog tijd voor een douche. En hier kunnen we heerlijk douchen, we krijgen een sleutel, en hup kleren uit en onder de warme douche. De stank van onze lijven schrobben. Ziezo we kunnen er weer een paar dagen tegen.

We merken dat de temperatuur langzaam koeler wordt, is het in Darwin nog warm zowel overdag als 's avonds, hier koelt het 's avonds behoorlijk af. De temperatuur meter daalt 's nachts weer onder de tien graden, de trui en lange broek komen weer aan. Overdag is het nog wel heerljk korte broeken weer.

We verlaten Northern Territory en komen weer in Queensland. Ook vandaag rijden we door eindeloze vlakten van laag wuivend grasland. Weinig of geen mensen te zien. Gehuchten of andere kleine plaatsje zijn er niet.

De eerste plek die we tegenkomen is Camooweal, een klein gehucht aan de Georgina Creek. Hier overnachten we aan de Creek, we worden verwelkomd door de vele Brolga's (kraanvogels). De paartijd is voorbij, we zien ze helaas niet dansen, maar wel veel kleine gezinnetjes, Vader, moeder en kind. De gezinnetjes hebben telkens maar één jong, zouden de brolga's slechts één ei per nest?

 

Donderdag 4 augustus 2011: Fountain Springs, afgelegd 269 km (pos 20.48.01S 139.59.48E)

De volgende stop vandaag is Mount Isa, voor ons wederom een feest der herkenning, voor Ton nieuw. Het wordt een huishouddag. Boodschappen doen, was draaien, onszelf een lekkere douche beurt geven en een olieslang vervangen in Tweetie. We zijn lekker zoet, en het kost zeeën aan tijd voor ons gevoel. Het is al half vijf als we vertrekken. Nog een uur rijden naar onze kampeerplek. We zijn laat en dat merken we ook. Als we aankomen op de kampeerplek is het erg druk. Gelukkig is er iemand zo vriendelijk om een stukje op te schuiven en passen we zo net tussen in met Tweetie en tent.

 

Vrijdag 5 augustus 2011: Clem Walton Park, afgelegd 37 km (pos 20.49.36S 140.02.56E)

Zo we gaan eerst een paar kilometer terug, naar de overblijfselen van het dorp Mary Kathleen. Een mijnwerkersdorp, bij toeval werd hier ooit uranium gevonde. Toen iemand pech krijg en zich verveelde tijdens het wachten op hulp, begon hij  te graven naar edelstenen. Maar in plaats van edelstenen werd er uranium gevonden. In 1956 werd Mary Kathleen gebouwd, een dorp met twee straten. Al in 1982 werd het dorp weer afgebroken, toen exportregels een eind maakten aan de mijnbouw. Dat moeten we natuurlijk even zien. Maar er is niets meer, de straten en vloeren van de huizen zijn er nog, dat is alles. De afgebroken huizen staan nu in een museum in Conclurry.

In deze omgeving is er veel mijnbouw, dus je vindt veel verlaten mijnstadjes, letterlijk aan de andere kant van de highway gaat er ook een pad in naar de bush-bush. We duiken erin. Na 6 km komen we Bulonga, hier is nog minder overgebleven dan in Mary Kathleen. Eigenlijk helemaal niets is er meer, een informatiebord staat er met daarin een korte beschrijving over de kopermijn en Bulonga, maar verder zie je alleen bush en resten glas, tin, roestig ijzer en beton. We maken er een koffie stop van, en gaan daarna terug naar de highway.

Tien kilometer verderop zien we een bordje Clem Walton Park, wat zou dat zijn? We draaien van de weg af, en na een paar kilometer komen we bij een prachtig meertje midden in de heuvels, een oase van rust. Het is net of we in het paradijs zijn terecht gekomen, we besluiten hier een dagje te blijven en te genieten van de mooie omgeving. Wel goed opletten, want andere kampeerders waarschuwen ons dat hier bruine giftige slangen zijn gespot.

 

Zaterdag 6 augustus 2011: Terry Smith Lookout, afgelegd 153 km (pos 20.04.49S 140.13.39E)

Jammer, jammer, maar we moeten weer verder. Ik zou hier nog wel een tijdje willen blijven, een prachtige rustige omgeving. Maar helaas, we starten Tweetie en tuffen verder naar het westen. Onze volgende stop is Conclurry. De plaatsen hier stellen niet zo heel veel voor, Cloncurry kent ruim 5000 inwoners, maar dit weekend is er feest. Rodeo, dus het is er best redelijk druk. In Clonclurry is ooit  de hoogste temperatuur gemeten in Australië, 53.1 graden! Gelukkig is het nu winter. Lekker aangenaam temperatuur overdag, 's nachts behoorlijk koud.

We stoppen bij het park waar nog de huizen van Mary Kathleen moeten staan. Nou je moet goed zoeken, wij vinden alleen het oude postkantoor, voor de rest zijn er geen overblijfselen te vinden van Mary Kathleen. Volgende halte is de pioneer cemetery, nou deze is zo oud, opgeheven is niet meer te vinden. We stoppen dan maar bij de Chinese cemetery, daar zijn nog een stuk of 4 graven te vinden, maar veel stelt het niet voor. Een graf heeft tekst, de andere drie zijn eigenlijk een hoopje stenen. We genieten nog even van een mooi uitzichtspunt bij de dam en daarna karren we de verder richting Karumba op Burke Development road. Bij Terry Smith Lookout vinden we het welletjes, Een mooie overnachtingsplek, Morgen maar weer een dag.

 

Zondag 7 augustus 2011: 20 km ten zuiden van Normanton, afgelegd 288 km (pos17.49.59S 141.00.29E)

Eindeloze vlakten met niets, je kunt kilometers ver rijden, gras, gras en nog eens gras. Af en toe zie je wat vee en hier en daar een boom. Hoe verder we naar het noorden rijden, hoe kaler het wordt. Het wordt hoog tijd voor een douche. Halverwege de highway staat het Burke and Willis Roadhouse. Ooit  waren dat twee ontdekkingsreizigers die vele ontdekkingstochten maakten in dit gebied. Nu is er een roadhouse naar hun vernoemd. Roadhouse zijn hier belangrijk, vaak is het in de wijde omtrek de enige ontmoetingsplek, je kunt er kamperen, douchen, benzine tanken, breakfast, lunch en tea krijgen en er is een kleine supermarkt. Kortom, belangrijk dus. Wij tanken er, en nemen een lekkere warme douche. Frans krijgt gelijk een knipbeurt.

Na een bakkie koffie is het tijd om weer verder noortwaarts te gaan. Het landschap wordt steeds leger en leger.

Als het halverwege de middag is geven we de pijp aan Maarten. We zijn een leuke plas, en daaromheen loopt wat vee. We aarzelen niet, we openen het hek, Tweetie rijdt er door en langs het water maken we ons kampement.

 

Maandag 8 augustus 2011: Savannah Highway (ongeveer 80 km ten westen van Croydon), afgelegd 269 km (pos 17.56.87S 141.41.63E) 

Vanochtend komen de koeien er aan, maar ze blijven op veilige afstand. Wat is dat rare gele ding daar? Je ziet het ze denken. En zodra wij in beweging komen, weten de beesten niet hoe snel ze er van door moeten gaan.

Na ons ontbijtje tuffen we verder noordwaarts. Het kan bijna niet, maar het landschap wordt zo mogelijk nog kaler. Als we voorbij Normanton zijn, zien we een heleboel kraanvogels en zoutpannen. Ondanks dat het landschap zo kaal en verlaten is, blijft het een prachtig fascinerend gezicht. De weg eindigt in Karumba. Karumba ligt aan de Gulf of Carpentaria. Karumba is bekend vanwege het vissen. Vele grijze nomaden trekken naar Karumba om te vissen op de barramundi. Dus wij gaan ook naar Karumba. Het is een bijzonder leuk plaatsje. We wandelen langs het strand. Bekijken met veel interesse de vele toeristen met hun aluminum bootjes en natuurlijk eten we vis en chips.

Bij de boatramp moeten we natuurlijk even kijken hoe de locals hun boot uit het water halen. Het stroomt hier behoorlijk. De ene visserman die zijn boot uit het water probeert te krijgen, prutst behoorlijk. Na een derde mislukte poging, moet de trailer verder het water erin. Vervolgens wederom een nieuwe poging. Weer mislukt. Uiteindelijk heeft hij drie helpers, en zit hij achter het stuur van de auto en geeft aanwijzingen hoe de boot op de trailer te krijgen. Met een beetje fantasie kun je ons commentaar voorstellen.

Even later komen we bij de visafslag. En wie zijn we daar? Precies dezelfde visserman. Hij heeft bakken vol met grijze makreel en een platvis (engels) genaamd pomfrat. Krijgen we zo maar twee pomfrats van hem mee! Aardige man, gelukkig dat hij geen Nederlands verstaat.

We koersen naar het zuiden. Onderweg stoppen we in Normanton, een aardig klein 'historisch' plaatsje. Ooit de poort tot de goud- en mijnvelden in dit gbeied. En dan slaan we af de Savannah Highway op. Na een paar uurtjes houden we het voor gezien, tijd om ons kampement op te slaan.

 

Dinsdag 9 augustus 2011: Cumberland Mine Historic, afgelegd 205 km (pos 18.17.59S 143.21.04E)

We koersen vandaag verder over de Savannah Highway, deze loopt bijna helemaal van de westkust (Broome) naar de oostkust (Cairns). We kunnen dus nog even vooruit.  Vandaag is een reisdag, met af en toe een stop, voor de koffie en voor de lunch. We vinden een leuke overnachtingsplek bij een oude mijn. Het is een tin mijn, de schoorsteen staat er nog, en je kunt aan het landschap goed zien waar er gegraven werd.

We komen eigenlijk een dag te laat. We raken namelijk aan de praat met een stel Australiers (van Nederlandse afkomst, zij, afkomstig uit Venlo, spreekt nog met een Limburgs accent) die ons weten te vertellen van het spektakel van gisteravond. Kampeerders hebben een vuurtje gestookt iets te dicht bij het hoge droge gras. Gevolg, een heuse grote brand. Er is geen telefoonbereik, dus de brandweer kan niet gewaarschuwd worden. Een ander stel kampeerders besluit dan maar de weg op te rijden richting Georgetown, totdat er telefoonbereik is en zo de brandweer gewaarschuwd kan worden. Alle overige kampeerders bestrijden het vuur met man en macht. En groot stuk brand af, maar uiteindelijk raakt de brand onder controle nog voordat de brandweer arriveert. Wat een spektakel!

We komen erg veel Australiërs tegen, die begin 50-er jaren met hun ouders vanuit Nederland naar Australië geemigreerd zijn. Deze groep is ondertussen gepensioneerd en toert nu rond in 4-wheel drive en caravan.

 

Woensdag 10 augustus 2011: Archer Creek Rest Area, afgelegd 272 km (pos 17.38.48S 145.20.51E)

De route gaat nog steeds verder over de Savannah Highway. Via Georgetown en Mount Surprise stoppen we vlak voor het stadje Ravenshoe. We overnachten aan de Archer Creek.

 

Donderdag 11 augustus 2011: Cairns Villa & Leisure park, afgelegd 212 km (pos 16.55.22S 145.44.48E) 

Eindelijk verlaten we de Savannah Highway, we komen in het prachtige Tablelands, groen, veel waterpartijen, heuvelachtig en veel melkvee. Tablelands ontstaan door vulkaan activiteiten 10.000 jaar geleden. Het is een compleet andere omgeving, we hebben definitief de outback verlaten. Frans roept op een gegeven moment zelfs "we zijn in Tirol aangekomen". Met een beetje fantasie is dat heel goed mogelijk. Lieflijke dorpjes en mooie landweggetjes. We besluiten een toeristische route te nemen door de Tablelands naar Cairns. We doen de waterfall circuit. De lonely planet vermeld "give up any thought of ´seen one waterfall seen them all´ " en dat spreekt ons wel aan. Een prachtige route die ons langs drie mooie waterpartijen brengt, de eerste heet millaa millaa. De lokale aboriginal taal, en betekent many waters.

Via de Palmerston Highway komen we terecht op de Bruce Highway, het wordt steeds drukker, grotere plaatsjes, meer auto´s op de weg en veel reclame. En uiteindelijk rijden we in Cairns. Door een tip van één van de Australische (nederlandse) echtparen weten we welke caravanpark we moeten hebben. Het is wel even wat anders, weg uit de natuur en landelijke omgeving op een saaie drukke caravanpark.

 

Vrijdag 12 augustus 2011:  Cairns Villa & Leisure park, afgelegd 34 km

We zijn in Cairns, een grote stad van alle gemakken voorzien. Bijna schuin tegenover de camping is een winkelcentrum. Gemakkelijk, je kunt zo je verse boodschappen halen. We rijden naar het vliegveld, na bijna twee weken komt Bineke weer terug. Het is even zoeken op het vliegveld, we staan op het nationale deel, en Bineke landt op het internationale deel. Maar de mobiel biedt uitkomst. Helaas is de tas zoek, later zal blijken dat we die ´s zondags zelf ophalen op het vliegveld.

De rest van de dag is een rommeldag, we boeken een toertje met de trein en de kabelbaan naar Kuruna, en we proberen ons visum te verlengen. Dat laatste gaat nog niet zo gemakkelijk, het blijkt dat ons visum niet verlengd kan worden, we moeten een nieuwe aanvragen en dat kan alleen als we buiten Australië zijn. Nou hopelijk gaat dat allemaal goed komen en kunnen we dat doen als we in Nederland zijn.

 

Zaterdag 13 augustus 2011: Cairns Villa & Leisure park

                                                      Vandaag is het schoolreis dag. We gaan naar Kuranda, heen met de trein.  Terug met de skyrail (kabelbaan).

                                                      Om half negen komt de bus ons oppikken, na een korte rondrit door Cairns, zet de bus ons af bij het leuk

                                                      treinstationnetje. De trein is ooit gebouwd eind 1800  voor de goudzoekers. Het was een hele trip van het

                                                      binnenland naar Cairns, en in het regenseizoen waren de goudzoekers afgesloten van de 'buitenwereld'. Er

                                                      konden geen goederen vervoerd worden en  vice versa. Dus is er een lobby ontstaan voor een "all season

                                                      railway". De rit is prachtig, we zitten bijna twee uur in het treintje, en af en toe kruipt-ie omhoog. Langzaam

                                                      zodat we het regenwoud goed kunnen zien. We gaan door 15 tunnels en nemen bocht na bocht. Het meest

                                                      indrukwekkend vind ik het verhaal van een meisje dat haar jeugd door brengt bij tunnel 10. Vader werkt aan het

                                                      spoor en moeder zorgt voor het gezin, tunnel 10 is het werkterrein en vlakbij is een hutje gebouwd waar het gezin in woont. Het is afzien in die dagen.

Uiteindelijk stoppen we in Kuranda, Kuranda is bekend vanwege de vele markten, maar het heeft een hoog Volendam gehalte vinden wij. Veel goed bedoelde souvenirs waar je niets mee kunt.

We stoppen in de skyrail, met de kabelbaan gaan we terug naar Cairns. De kabelbaan heeft een totale lengte van 7.5 km. Dit keer gaan we over het regenwoud, een indrukwekkend gezicht. Dan in de bus, de airco staat zo hoog dat we bijna onderkoeld uitstappen, deze brengt ons terug naar de camping. Helaas, einde schoolreis. 

 

Zondag 14 augustus 2011: Cairns Villa & Leisure park, afgelegd 24 km

We hebben nog weinig van Cairns gezien, dus blijven we vandaag ins Cairns. Volgens de reisbrochure is één van de must-do een bezoek brengen aan de esplanade; de boulevard langs de zee. Dus wij gaan naar de esplanade. Je kunt goed merken dat het zondag is . Het is redelijk druk, en er zijn veel feestjes. Bij de picknicktafels en de gas-BBQ's hangen ballonnen. Gezellig. Fietsen, joggen, skelteren, van alles te doen voor jong en oud. We installeren ons in het gras, koffie erbij, heerlijk. Maar de beentjes gaan toch kriebelen. We maken een wandeling over de esplanada, even verderop is een 4800 m² zoutwater zwembad. En daar moeten we natuurlijk even in. Maar wat is dat koud, brrr!

 

Maandag 15 augustus 2011: Platypus Campground, afgelegd103 km (pos 17.09.38S 145.33.34E)

Tweetie wordt gestart, helaas dat gaat moeilijk. De laatste dagen start onze campervan moeilijker. Omdat we de grote steden weer verlaten, moet er toch eerst naar Tweetie gekeken worden. We komen terecht bij een garaga, het euvel blijkt de startmotor te zijn. Helaas, er moet een nieuwe in. Een streep door de rekening. Een nieuwe startmotor is op voorraad en gelukkig kunnen we dezelfde dag geholpen worden.

We brengen de tijd door in het winkelcentrum, boodschappen doen en gelijk een bezoek brengen aan de kapper. Ik word geholpen door een gezellige dikke dame die honderd-uit kletst.

We halen Tweetie weer op en om twee uur is het dan toch zover, we rijden Cairns uit. We hebben een leuke route uitgezocht door de Tablelands. De weg slingert zich kronkelend omhoog, de hoogste berg is hier ruim 1600 meter, helaas pakken de wolken zich ook samen en we zien de eerste regendruppels verschijnen op de voorruit. Vlak voordat het donker wordt vinden we een leuke plek op één van de natuurcamping bij het meer Tinaaro. De bordjes zijn dreigend "be aware for the giant white tailed rat". Nou gelukkig komen we deze niet tegen.

We sprokkelen wat hout bijeen, en staan onder de paraplu bij het kampvuur. Het regent, jammer van de mooie omgeving, we kruipen met z'n vieren in Tweetie, klein maar knus. Maar het kamperen wordt wel heel basic, één avond en nachtje regen vinden we meer dan genoeg. Morgen moet het maar zonnig weer zijn.

 

Dinsdag 16 augustus 2011: Undarra Lodge, afgelegd 228 km (pos 18.12.08S 144.34.20E)

Vandaag brengtde rit ons verder door Tablelands. Onze wens van gisteren komt uit, de zon schijnt weer. En hoe verder we van de kust rijden, hoe beter het weer wordt. Fijn. Onze eerste stop is Atherton, de 'hoofdstad' van de Tablelands. Het is een gezellig stadje, we drinken er een bakkie en bekijken de crystal caves. Tenminste de winkel die erbij hoort. Krystallen in alle soorten en maten. Je kunt een soort ronde stenen kokosnoot kopen, en deze kraken. Gegarandeerd dat er krystal in zit. Maar we laten dat toch maar aan ons voorbij gaan.

Volgende stop is Mount Hypipamee Crater, een oude niet meer aktieve vulkaan.  In de mond van de vulkaan is nu een meertje. Het is een diep gat, ongeveer 60 meter diep tot aan het meer. Als we aankomen blijkt er vulkanisch onderzoek aan de gang te zijn. Een team van wetenschappers zijn er een week en maken duiken in het water. Ze hebben geen idee wat ze aantreffen, op dit moment is het diepste punt dat ze kennen op 80 meter diepte, maar wat daarna is, een groot raadsel. De duikers kunnen ongeveer tot 150 meter duiken, nou mij niet gezien.

We eten er ons broodje en dat zetten we koers naar Undura Volcanic National Park, een stukje terug op de Savannah Highway. In dit nationaal park zijn lavatunnels ontstaan, en die willen we graag zien. Morgen dus weer een schoolreis.

 

Woensdag 17 augustus 2011: Undarra Lodge

Ons tweede schoolreisje binnen een week. Om acht uur zijn we present bij de receptie. Greg is

onze toerleider vandaag. Dezelfde Greg die gisteravond aan het kampvuur vertelde over zijn

reiservaringen van 8 jaar toeren door Australia. Daar zijn wij groentjes bij.

Greg vertelt aan een stuk door, het wordt geen moment vervelend want hij weet heel veel en kan

geanimeerd vertellen. Men schat dat 190.000 jaar geleden de activiteit van de vulkaan is gestopt, 

de lava stroomt weg via de weg van de minste weerstand, de randen van de lava stolt en zo onstaat

er een dak, een tunnel, binnen in de tunnen stroomt de laval gewoon door. Als de vulkaan stopt

met zijn activiteiten, stopt de lava en 'drogen' de tunnels op. De inschatting is dat er een

gangenstelsel van 160 km aan tunnels bestaat in dit gebied. Maar eigenlijk weten ze het niet. We

zien vandaag een klein stukje daarvan, maar het blijft indrukwekkend.

 

Donderdag 18 augustus 2011: Undarra Lodge

Het is hier zo mooi dat we besluiten nog een dagje eraan vast te komen. We blijven nog een dag staan. Na de koffie trekken we onze wandelschoenen aan en gaan aan de wandel. Er zijn prachtige wandelroutes in deze omgeving. Van een half uurtje lopen tot 6 uur lopen en alles daar tussen in. We treffen het, naast de vele vogels zien we ook veel kangaroe's, en kangaroe's met een joey in de buidel. Fantastisch om te zien. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Na ruim twee uur lopen vinden we het welletjes, we gaan terug naar Tweetie. Tijd voor de broodnodige ontspanning.

 

Vrijdag 19 augustus 2011: Gregory Development Road, afgelegd 283 km (pos 19.16.66S 145.30.12E)

Een reisdag vandaag. We gaan verder richting het zuiden, richting Charter Towers. Maar voordat we het park verlaten gaan we eerst naar de Kalkani Crater, je kunt wandelen op de krater. Dus dat doen we. Het is een beetje teleurstellend. De krater is te zien, maar niet zo diep meer en al helemaal opgevuld met grond, gras en bomen. We wandelen rondom, we hebben wel mooie vergezichten over het land, bomen, bomen en nog eens bomen. Met hier en daar een heuveltop. Je kunt goed zien waar lavatunnels lopen, daar is de vegetatie anders, regenwoud planten zegt Greg onze toerleider van eergisteren.

En dan wordt het tijd om kilometers te maken. We zaken af naar het zuiden, via Oasis Roadhouse (lunchstop) en Greenvale (ijsjes stop), richting Charter Towers. Aan het eind van de middag houden we het voor gezien. We vinden een leuk plekje in het wild, ongeveer 140 km ten noorden van Charter Towers, onze bestemming voor morgen.

 

Zaterdag 20 augustus 2011: Macrossan Park, afgelegd 172 km (pos 20.00.12S 146.26.22E)

De dag begint goed, zodra we weg rijden van onze kampeerplek zijn we emoe's, als we een uurtje verder zijn, zien we wederom emoe's en zowaar we zien de eerste wilde kamelen, natuurlijk komen we veel cattle tegen, wilde paarden en heel veel dode kangaroes en dode wilde zwijnen. Het 'wildelife' is goed vertegenwoordigd,

De natuur gaat door waar het gisteren gebleven is. Savanna met veel bomen, en dat gaat uren en kilometers lang zo door. Rond de middag zijn we in Charter Towers, een leuk plaatsje om te zien. Nu zijn er ongeveer 8000 inwoners, ooit waren dat er bijna 30.000. Charter Towers is bekend geworden door goud, gevonden eind 1800. En dat trekt natuurlijk veel miners. De mijners onderling moesten hun plekje met hand en tand verdedigen. Eén van de verhalen die we lezen is dat een miner zoveel stress kreeg om zijn grondgebied te behouden dat een hartaanval hem fataal werd. Een hard leven.

Nu is het een leuk lieflijk plaatsje. We vullen de hoognodige voorraden weer aan, alles is op. Dus we moeten inkopen doen.

Na de lunch bij de Towers Hill Lookout, weer ooit de mijnfabriek stond, gaan het richting Townsville. Maar ver komen we niet, al na 20 km zien we een leuke overnachtingsplek bij een brede rivier. En hier slaan we ons kamp op.