Zaterdag 13 februari 2010
positie 10.24N 75.32W
afgelegd 465 NM

Dag 4
In de loop van de middag neemt de wind weer af, we willen toch een beetje snelheid houden, dus we besloten het grootzeil (gereefd) op te zetten, aan bakboord en dan de kluiver (met de boom erin) aan stuurboord. Lijkt makkelijk nietwaar?
Nou hoe we het voor elkaar krijgen geen idee, maar uiteindelijk hebben we een zandloper in de kluiver. De kluiver zit gedraaid om de voorstag, geen beweging meer in te krijgen. Jakkes! Uiteindelijk staan we met tweeën voor op het puntje van het schip, ik geef Frans één voor één de schoten van de kluiver aan. Eerst bakboord, afwikkelen rondom de rolinstallatie, dan stuurboord, ook afwikkelen rondom de rolinstallatie en dat herhalen we een paar keer. Al met al zijn we anderhalf uur zoet voordat we boel weer onder controle hebben. We doen een nieuwe poging met de boom en ja hoor de kluiver staat. Eindelijk, pffff! Hoe zo zeilen en je hebt niets te doen?
We liggen wel heerlijk rustig, we schommelen heel weinig en kunnen heerlijk slapen. Toch wel heel relaxed zo.
Tegen de ochtend is de wind op, helemaal op. Frans draait alle zeilen weg en de motor gaat aan, de laatste 40 mijl naar Cartagena leggen we af op de motor.
Het is een bewolkte dag, wel prettig maar toch missen we de zon ook wel een beetje. En het is warm, drukkend warm, de temperatuur meter geeft 35 graden aan en de vochtigheid is hoog, 85%. We doen niets en toch zweten we al!
Cartagena is van verre te zien, wolkenkrabbers, hoge torenflats en er wordt nog driftig gebouwd. We moeten nog een bochtje maken en de zijn we in de baai, er zijn veel bootjes, we ontdekken ook een aantal Nederlanders, waaronder de Vreeland, een kleine kotter die we in Trinidad voor de eerste keer zagen. We moeten toch eens kennis maken.
We laten het anker vallen, helaas het pakt niet in een keer. Frans moet 30 meter ketting opnieuw met de hand naar binnen halen, en het is als zo warm. Een tweede poging en deze lukt deze keer.
Het is half één lokale tijd, we hebben 465 mijl afgelegd in 94 uur. We zijn dik tevreden.

Vrijdag 12 februari 2010
16:00 UTC; positie 11.38N 74.25W
afgelegd 338 NM nog te gaan 114 NM

Dag 3
Nou ze zeggen toch dat je krijgen wat je wenst? Gisteren in de loop van middag nam de wind toe, geen aanwijsbare reden, de lucht is zoals altijd strak blauw, geen wolkje te bekennen. De wind neemt toe tot windkracht 6 (25 knopen) met af en toe uitschieters naar windkracht 7. We speren er door, de zee bouwt op en af en toe 'surfen' we van een golf af. We zien zelfs meer dan 10 knopen snelheid op het log!
Het is moeilijk in te schatten hoe hoog de golven zijn, maar we doen toch een gok. We denken een meter of 3. Het blijft de hele nacht hard waaien, pas halverwege de ochtend neemt de wind iets af tot windkracht 5. Als de voorspellingen uitkomen is morgen de wind helemaal op en moeten we zelfs het laatste stuk op de motor.
De vangst van vannacht slechts één vliegende vis (hoewel we er tientallen af en toe rondom onze boot zien) en twee tijdelijke passagiers. Tot twee keer toe komt een kleine zeevogel even een tijdje uitrusten bij ons aan boord. Ze landen op de reling, maar in hoeverre dat uitrusten is? Omdat de boot behoorlijke zwiepers maakt moet het kleine vogeltje zich stevig vastklemmen aan de zeereling.
Het is leven aan boord is goed en alles gaat zijn gangetje. We draaien onze wachten, maken af een toe een maaltijd klaar, boekje lezen, soms een beetje zonnen en mijmerend in de verte staren. Kortom we doen niet al te veel, en aan de zeilvoering hoeven we heel weinig te doen. We varen nog steeds op de kluiver, met de wind van achteren (uit het noordoosten), op dit moment zo rond de 20 knopen (windkracht 4-5). Koers 235 graden.
O ja en dan nu de grote vraag, de wereld draait natuurlijk gewoon door, ook als we een stukkie zeilen, de olympische spelen zijn gestart; hoe heeft onze Sven Kramer het gedaan op de 5 kilometer? Wie o wie kan het antwoord geven?

Donderdag 11 februari 2010
16:00 UTC; positie 12.19N 72.16W
afgelegd 213 NM, nog te gaan 239 NM

Dag 2
De tweede nacht zit erop, de zeebenen groeien en langzamerhand raken we gewend aan de bewegingen van onze lady. We varen nog steeds op de kluiver, we weten niet goed wat we kunnen verwachten zo rond Cabo de la Vela qua golven en wind dus we willen niet te veel zeil op hebben. Maar het is erg rustig, overdag zakt de wind in tot rond de 10 knopen, dus erg snel gaan we niet. Maar het is tot nu een relaxte tocht, behalve dan het schommelen.
Zo druk als het gisternacht was, zo rustig is het nu, weinig scheepvaart. Af en toe zien we een coaster in de verte. We hoeven niet in te grijpen. Eens in de zo veel uren gijpen we, de kluiver komt aan bakboord of vice verse. De wind draait met ons mee hier rond de kust en we blijven zo voor de wind varen. We varen niet zo ver uit de kust en vanochtend kunnen we de kust van Columbia zien. We ronden Cabo de Vela. Nog ruim 200 mijl te gaan. Het is tijd voor een lekkere maaltijdsoep....wordt vervolgd.

Woensdag 10 februari 2010
16:00 UTC; positie 12.36N 70.46W
afgelegd 110 NM, nog te gaan 342 NM

Dag 1
Een nieuw vervolg in het oceaanlogboek, dit keer van onze trip van Curacao naar Carthagena, ongeveer een trip 450 mijl. We vertrekken dinsdag middag, we moeten eerst wachten tot de dieselpomp open is, vanaf twee uur 's middags. Nou dat wachten helpt mij niet om rustiger te worden. Pfff en dan ook nog alle verhalen en waarschuwingen over de Columbiaanse kust. Laten we maar gauw vertrekken.
Het is half drie, de dieseltank zit nokkie vol, de watertank zit nokkie vol en ik heb 15 grote aldi tassen vol met boodschappen aan boord gebracht de afgelopen dagen, dus onze lady ligt iets dieper in het water.
Het is half drie als we het Spaanse water verlaten, we gaan de zee op. Het waait stevig, ruim 20 knopen wind uit het oosten. We besluiten alleen de kluiver (voorzeil) te hijsen. Het rolt wel wat heen en weer, maar goed dat nemen we maar voor lief.
We zijn nog geen uurtje weg of we zien een grote school dolfijnen op ons afkomen, hoe vaak we dit ook al gezien hebben, het blijft een prachtig gezicht. Ze spelen eventjes met onze boeg, maar na een kwartiertje zijn ze weer vertrokken.
We gaan de avond in, tegen zeven uur is het donker. En het is druk op het water, veel tankers en veel cruise schepen. Op een gegeven moment zit ik in de tang tussen drie schepen, pffff. Opletten hoor, één ervan loopt ons van achteren op. Ik roep Frans erbij, een paar extra ogen is geen overbodige luxe. We roepen de tanker die ons oploopt op via de marifoon en zo komt alles goed.
Frans heeft ook een lekkere drukke wacht, er liggen voor Aruba veel tankers en coaster voor anker, dus lekker veel te zien.
We kunnen allebei slecht slapen door het rollen van het schip, we hebben nog geen zeebenen, dus wanneer we geen wacht hoeven te draaien, duiken we gelijk in ons mandje. De eerste nacht zit erop, waarschijnlijk nog drie te gaan.
Nog even voor de zeilers onder jullie, we laveren voor de wind met de kluiver, koers rond de 270 graden.