info@fransenlucia.nl
Alle rechten voorbehouden.
Oversteek Panama naar Galapagos: 5 - 15 april 2010
Dinsdag 6 april 2010
12:00 UTC; positie 7.09N 79.44W
afgelegd 88 mijl, nog te gaan 915 mijl
Dag 1
De eerste dag van onze oversteek naar de Galapagos zit erop. Om zeven uur 's ochtends maken we los van de mooring, er staat geen wind. We tuffen op de motor een klein stukje verder naar de Flamenco Marina. Hier kunnen we diesel tanken. Het is nog een heel gedoe, het mondstuk van de slang is groter dan onze tankopening. Er moet een trechter bij, en litertje voor litertje loopt langzaam de diesel in onze tank. We zijn een uur bezig voor 300 liter, maar dan zitten we ook nokkie vol.
We zijn bang dat er weinig wind zal staan, dus we willen zoveel mogelijk diesel aan boord hebben. Tijdens onze oversteek naar de Galapagos passeren we namelijk de doldrums, en deze staan bekend om de grote windstilte gebieden.
Om negen uur lokale tijd gaan we weer verder. Nog steeds weinig wind. Eenmaal de marina uit zien we gelijk dolfijnen. Een goed begin!
We besluiten om de halfwinder te voorschijn te halen. Even later staat het grote rood wit gestreepte zeil gehesen, de wind houdt het zeil nauwelijks vol. Maar het gaat, om toch enigszins voortgang te hebben, zetten we de motor bij. En zo halen we ongeveer 4 knopen per uur. Regelmatig zien we grote groepen dolfijnen om ons heen, het blijft een fantastisch gezicht.
Voordeel van zo weinig wind, is dat we nauwelijks slingeren, het leven aan boord is aangenaam en je kunt gewoon van alles doen zonder te rollen of om te vallen.
Tegen de avond trekt de wind een beetje aan, en kan de motor uit. Gelukkig. We zeilen nu op de halfwinder en dat houden we de hele nacht zo vol. Ik vind dat best wel spannend in mijn wachten, maar alles gaat prima. De wind blijft constant en we maken redelijke voortgang. Tegen de ochtend zijn we de Golf van Panama uit, de grote scheepvaart die we nog regelmatig tegen kwamen, op weg naar het Panama kanaal, laten we achter ons.
We besluiten om eerst zuid te zeilen, en dan ter hoogte van de Galapagos, dus op de evenaar naar het westen te koersen. Een andere taktiek die bootjes volgen is eerst pal west te varen en dan ter hoogte van de Galapagos pal zuid te varen. En dit alles om de doldrums maar zo snel mogelijk over te steken.
En tot slot wat navigatie gegevens voor de zeilers, koers 200 graden, wind 5 knopen uit het Noorden, snelheid variërend tussen de 3 en 5 knopen (we hebben continu 1 knoop stroom mee) en golfhoogte ongeveer 1 meter. Prachtig zeilweer dus.
Woensdag 7 april 2010
12:00 UTC; positie 5.28N 80.26W
afgelegd 166 mijl, nog te gaan 827 mijl
Dag 2
We zijn weer een stukje verder, maar het gaat langzaam. We varen de hele dag en hele nacht met de halfwinder op. De wind komt uit noord tot noord oosten, ongeveer 5 knoop. Niet veel dus, maar genoeg voor de halfwinder. En we hebben de stroom mee, dus zo halen we rond de 4 knopen per uur en varen nog steeds naar het zuiden. Net voordat het donker begint te worden, brengen we de halfwinder van bakboord, naar stuurboord, en zo kunnen we de hele nacht doorzeilen.
Het is warm weer, we zien veel dolfijnen. Voor op de punt van onze boot genieten we van het schouwspel. De dolfijnen komen zelfs zo dicht bij, dat we zien dat sommige dolfijnen grote vissen op hun huid hebben zitten, piloot vissen, deze eten volgens ons de algen en zo van de huid van de dolfijn. Het is een bijzonder gezicht. Na een kwartiertje denk ik, toch maar eens filmen. Ik ga naar binnen om de camera te halen, en net als ik weer terug ben, verdwijnt de laatste dolfijn uit het zicht! Flauw hoor.
Er is weinig te doen, het weer is rustig, de golven zijn niet zo hoog, dus het leven aan boord is comfortabel. We kunnen goed slapen en we hebben voldoende tijd om een boekje te lezen. Zo rond vijven is het douche tijd, en daarna zitten we in de kuip aan een sapje en ons dagelijks fruithapje (zolang we tenminste vers fruit aan boord hebben). De temperatuur buiten wordt dan aangenaam, overdag is het te heet, we gebruiken de paraplu als schaduwtent, zodat we toch buiten kunnen zitten. Maar de avonden, nachten en vroege ochtend zijn wat temperatuur betreft een stuk aangenamer. We gaan een rustige nacht tegemoet. De maan komt op rond 1 uur, het is een beetje vochtig. Tegen de morgen is de wind op, helemaal op. De motor moet aan. Waarschijnlijk zijn we nu aangekomen in de doldrums, hopelijk is het gebied niet al te groot en laat de wind niet te lang op zich wachten.
Donderdag 8 april 2010
12:00 UTC; positie 3.43N 80.52W
afgelegd 251 mijl, nog te gaan 704 mijl
Dag 3
Na een rustige nacht, worden we in de loop van de ochtend verrast door een grote groep butskoppen. Ze zwemmen een tijdje in het kielzog van onze boot. Prachtige grote beesten, heel statig zwemmen ze met groot gemak achter ons aan. Af en toe steekt er eentje zijn kop boven water, om adem te halen. Ik besluit om de filmcamera te pakken, maar het klikt niet tussen mij en de filmcamera. Ik ben al 5 minuten aan het filmen, tenminste dat denk ik, en dan zie ik dat de camera nog steeds op standby staat en niet op recording @#$%!
Jammer van de film, maar we hebben het beeld in ons geheugen geplaatst zullen we maar zeggen.
Tjongens, wat is het heet vandaag, heet, heet en nog eens heet. Gisteren was het nog een bewolkte dag, maar vandaag schijnt de zon volop. Het teakdek is zo heet, dat we er niet met blote voeten op kunnen lopen. Onze voeten verbranden dan. Als we buiten zitten, kruipen we weg onder de schaduw van de paraplu.
En nog steeds geen wind, dit zijn echt de doldrums. De motor draait, en zoemt. En loopt als een treintje. We varen de hele dag en nacht gestaag door op de motor. We varen nog steeds richting zuiden, ongeveer 180 graden, wind variabel tussen 1-5 knopen, en we varen tussen de 4,5 en 5 knoop per uur. Nog even volhouden dus.
Tegen de avond worden we weer getrakteerd op een school dolfijnen. Af en toe springt er één hoog uit het water en maakt gekke capriolen. En dan wordt het weer nacht, een heldere rustige en aangename koele nacht.
Tegen de ochtend, net als ik al bijna begin te wanhopen, heb ik eindelijk beet. We hebben een tonijn aan de haak geslagen. Ik krijg de tonijn keurig aan boord. Het is een bescheiden formaat, maar een prima maaltje voor ons tweeën. Als Frans straks wakker wordt, kan-ie gelijk aan de slag na het ontbijtje. En dan hebben we als middagmaal verse tonijn met wortel salade.
Vrijdag 9 april 2010
12:00 UTC; positie 2.22N 81.35W
afgelegd 336, nog te gaan 557 mijl
Dag 4
Nadat de tonijn gefileerd is door Frans, controleer ik nog even het vishaakje. Het is toch wel erg roestig, het wordt tijd voor een nieuwe. Er drijft nu een roze nepvis in het water, in plaats van een gele. Mijn wachtdienst zit erop, ik ga nog even lekker slapen. Na een uurtje hoor ik Frans roepen "Lucia, een grote vis!". Ik zit ineen keer rechtop in bed, en storm de kuip in. Frans is net koffie aan het zetten en hoort de vismolen, rrrrrrrrrrt! De hele lijn is afgerold. We kijken en zien.........een enorme grote dorade uit het water springen, ongeveer 50 meter achter onze boot. Hij maakt driftige sprongen om zich los te maken, hij is wel ruim een meter lang. De dorade heeft prachtige kleuren, voornamelijk goudgeel. Hoe kwaaier hij wordt, hoe mooier de kleuren worden. Nou hij is kwaad.
Hij vecht als een bezetene om los te komen, we vechten aan de andere kant om de dorade binnen te halen. Langzaam, centimeter voor centimeter halen we de lijn binnen. Bijna binnen, de dorade wordt weer sterker en hup daar slipt de lijn weer. Onze molen is bijna niet sterk genoeg. We gaan opnieuw het gevecht aan. En weer zien we de dorade verwoest uit het water springen. En dit keer heeft-ie geluk. Met een ferme sprong bevrijd-ie zich zelf. Daar gaat onze maaltijd, de dorade (met een gescheurde lip).
Maar eerlijk is eerlijk, hij was eigenlijk te groot voor ons. Te veel vis, daarvan moesten we waarschijnlijk veel weggooien. Maar wat spannend zeg! De vislijn sleept de hele verdere dag achter ons aan, maar helaas verder niets gevangen. En de tonijn is na het middageten toch echt op.
We varen nog steeds op de motor, het is heet, We puffen in de kuip, en zitten onder de paraplu in de schaduw. We varen niet meer pal zuid, maar meer zuidwest. Meer in een rechte lijn nu naar de Galapagos. Traag zien we de oceaan deining onder ons door rollen.
Af en toe denken we dat de wind iets toeneemt, we proberen het grootzeil uit, als steunzeil. Maar echt geweldig gaat dat niet. We kunnen de koers niet houden. De wind draait naar het zuidwesten, precies de kant op waar wij naar toe moeten.
In de loop van de avond proberen we het toch maar weer. Dit keer gaan alle zeilen op aan stuurboord, grootzeil, kluiver en de fok. De wind komt uit het zuidwesten, ongeveer een knoop of 7 (windkracht 3). De motor gaat (eindelijk) uit, en we zeilen. Helaas niet helemaal de koers die we willen, we varen 280 graden met een gangetje van 4 mijlen per uur, maar als de voorspellingen uit gaan komen, gaat de wind naar het zuiden draaien en dat wordt alleen maar beter voor ons koers. Zijn we dan eindelijk uit de doldrums?
Zaterdag 10 april 2010
12:00 UTC; positie 2.30N 83.22W
afgelegd 439 mijl, nog te gaan 473 mijl
Dag 5
Het is rond de middag, rrrrrrrrt, daar gaat de vislijn. Het is wederom een grote dorade. We zien ook deze woeste sprongen boven het water maken. We gaan het gevecht van vis tegen man aan, maar weer is de vis de winnaar. We moeten onze gevechtstactieken maar eens doornemen, vis vangen is leuk, maar je moet deze wel binnen halen. Heeft iemand tips voor ons?
In de loop van de dag neemt de wind iets toe, we varen nog steeds met alle zeilen over stuurboord. We zijn tevreden met de windsterkte, alleen nu nog uit de juiste hoek. We kunnen maar net 270 graden varen, en eigenlijk moeten we meer naar het zuidwesten.
Het wordt een donkere nacht, hebben we in weken geen regen gehad, deze nacht spoelen we lekker schoon. We zien veel onweer om ons heen, maar er zit geen wind in de buien. Wel veel regen.
Halverwege de nacht, haal ik de fok in. Tijdens de volgende wacht van Frans, wordt het grootzeil gereefd. De wind is iets toegenomen, we klotsen lekker tegen de wind in, het is niet zo aangenaam als in het begin van deze oversteek.
En dan ineens hoor ik een oproep van de Vagabond voor de Calypso. De Calypso reageert niet, maar ik besluit te reageren op de oproep van de Vagabond. Blijken zij toch heel dicht bij ons te zijn, ongeveer op een afstand van 20 mijl. Ze geven aan dat er een radio netje is met vier boten in de ochtend, en nodigt ons uit om ook deel te nemen. Morgen maar eens luisteren, blijken we toch niet alleen te zijn.
Zondag 11 april 2010
12:00 UTC positie 01.30N 084.15W
afgelegd 529 mijl, nog te gaan 394 mijl
Dag 6
Het is half negen 's ochtends en we zetten de SSB (korte golf zender) aan. We zijn niet alleen de wereld, blijkt er op nog 25 mijl afstand van ons ook een zeilboot te varen! De Vagabond. We horen vier andere zeilboten op de SSB; Vagabond, Calypso, Liquid Courage en Bamboozle. Het is leuk om stemmen te horen midden op de oceaan.
De eerste drie zijn allemaal vlak bij, binnen een straal van 50 mijl, de laatste is ver voor ons uit, bijna 200 mijl verder. De bootjes bij ons hebben dezelfde vragen als wij. Welke richting moeten we varen? Wat is de beste beslissing? Wanneer kunnen we weer zeilen? Gaat de wind nog draaien naar het zuidoosten zoals is voorspeld?
De wind werkt echter niet mee, en zit stevig in de zuidwest hoek, 14 knopen. De anderen varen op de motor. In de loop van de middag zetten wij de motor ook weer aan. En proberen zo een beetje wat zuidelijker te varen. Dit deel van de trip is onaangenaam. Een moeilijk te bevaren koers, wind op de kop en stevig golven. We maken weinig voortgang, soms maar 3 mijl per uur. De Dalwhinnie moet hard werken. Voorlopig besluiten we zo maar door te varen, beter gezegd op de motor, naar de evenaar, en dan hopelijk hebben we zuidoosten wind en kunnen we weer zeilen.
De motor blijft aan, gedurende de rest van de dag en de nacht. Tot nu to hebben 300 liter brandstof verbruikt, we zijn blij dat we een grote tank hebben met een inhoud van 850 liter. Maar er moet getankt worden op de Galapagos voordat we aan de grote oversteek naar de Marquesas beginnen.
Maandag 12 april 2010
12:00 UTC; positie 00.48N 084.36W
afgelegd 617 mijl, nog te gaan 335 mijl
Dag 7
De evenaar komt dichterbij, maar het gaat erg langzaam. Het is echt de rit uitzitten hoor. Maar ja we houden de moed erin. Het doet ons goed als we naar het radio netje luisteren naar de anderen, zij zitten in dezelfde situatie als wij.
Overdag varen we de hele dag op de motor, de wind blijft in het SW, tussen de 10 en 15 knopen. We proberen zo zuidelijk mogelijk te varen, we varen een koers van 150 graden, we komen daardoor wel zuidelijk maar niet dichterbij de Galapagos.
En dan aan het eind van de middag draait de wind iets zuidelijker, de motor kan uit. We gaan overstag, en alle zeilen gaan op aan stuurboord en we kunnen zowaar 12 uren achter elkaar zeilen. Tegen de ochtend kakt de wind helemaal in, jammer. We draaien de zeilen in en de motor gaat maar weer eens aan. Sinds ons vertrek uit Panama hebben we al 80 motor uur de motor gedraaid.
De hele dag zijn we lekker druk, vandaag ben ik lekker aan het kokkerellen. Er wordt een broodje gebakken, we eten lasagne en de toetjes zijn op. We vinden het lekker om 's nachts een toetje naar binnen te lepelen, dus we maken nieuwe toetjes (custard pudding). En zo gaat de dag toch redelijk snel voorbij.
Als we 's avonds naar het netje luisteren vertelt de Liquid Courage dat ze overdag een walvis (ze denken een Orka) met haar jong hebben gezien. Dat vonden ze best wel spannend, nou dat kan ik me indenken. Maar wat een belevenis.
Tegen de ochtend, ik ben net naar binnen om onze positie, wind gegevens en zo te noteren, hoor ik ineens gefluit. Ik luister nog eens goed naar de i-pod. Nee het is niet de muziek, weer fluiten. Dolfijnen misschien? Vreemd, ik ga maar eens naar buiten en ik kijk recht in het gezicht van twee vissers in een klein open vissersbootje. Frans wordt wakker en hoort mij praten, hij vertrouwt het niet en komt ook naar buiten.
Waar die vandaan komen? We zijn minstens 300 mijl van de Galapagos verwijderd. We begrijpen het nog steeds niet. Gelukkig hebben ze geen kwaad in het zin, ze willen gewoon iets hebben, het maakt niet uit wat, hoesttabletten, sigaretten, water,.... Ik begin er niet aan, even later vertrekken ze. Waarheen?
Dinsdag 13 april 2010
12:00 UTC; positie 00.01N 085.45W
afgelegd 706 mijl, nog te gaan 252 mijl
Dag 8
We zijn heel dicht bij de evenaar, nog een klein stukje en dan zitten we op het zuidelijk halfrond.
We varen de hele dag op de motor, met de wind is het nog steeds niks. Nog steeds uit het zuid westen, en rond de 5 knopen. De motor pruttelt lekker door. Frans is lekker aan het klussen met de vismolen, deze loopt niet helemaal lekker. Het is een relaxte dag.
En dan in de loop van de avond draait de wind gunstig, naar het zuiden en soms zelfs komt-ie uit het zuidoosten. Alle zeilen gaan op aan stuurboord, en de motor kan uit. Wat een rust, eindelijk na een volle dag varen op de motor kunnen we weer zeilen, en zo zeilen we de hele nacht door.
Woensdag 14 april 2010
12:00 UTC; positie 00.30S 087.16W
afgelegd 796 mijl, nog te gaan 151 mijl
Dag 9
Even na 7 uur wek ik Frans, de evenaar komt in de buurt. We kijken ingespannen naar de meters, en rond half acht zijn we op het zuidelijk halfrond! We zijn de evenaar over. Frans gaat weer in zijn mandje, en even later komt......... Neptunus naar buiten. Neptunus is bij ons aan boord gearriveerd, compleet met drietand en hoofdtooi. We vragen aan Neptunus toestemming om op het zuidelijk halfrond te varen en natuurlijk willen we graag een behouden vaart. We geven hem een glaasje champagne. Als Neptunus weer is vertrokken, nemen we zelf ook maar een glaasje champagne.
Voor de rest blijft het tobben met de wind vandaag. De wind zit nu in de goede hoek zuid oost, maar er is erg weinig wind, zo rond de 5 knopen. Het is ook altijd wat. We proberen elk zuchtje wind op te vangen en zijn de hele dag bezig met de zeilvoering. Overdag kunnen we de halfwinder voeren, in de loop van de middag kakt de wind in en halen we de halfwinder weer weg. De motor gaat weer aan.
's Avonds kunnen we nog af en toe een uurtje motoren, maar veel is het niet. Langzamerhand komen we dichterbij Galapagos.
Donderdag 15 april 2010
12:00 UTC; positie 00.56S 089.05W
afgelegd 890 mijl, nog te gaan 38 mijl
Dag 10
Een dag gelijk aan de anderen, het blijft tobben met de wind. 's Ochtends hijsen we de halfwinder, en een tijdje gaat het prima. Een lekker windje en we lopen een knoop of 5. De stuurautomaat geeft kuren, Frans duikt achterin het schip. Koolborstels, veertjes, het wordt nagekeken, schoongemaakt enzo. En daarna doet-ie het weer.
De motor van de stuurautomaat ziet aardig roestig, dus deze komt hoger op de kluslijst. Een flinke onderhoudsbeurt is geen overbodige luxe. Maar nu nog even niet.
En dan, met een golf, krijgt de grootzeil en dus ook giek een zwiepertje. Waarschijnlijk zit een stop op de voetrail niet goed vast, want de runner schiet vanaf de voetrail. De stop verdwijnt in het water, en de giek zwaait naar halverwege. We halen de giek weer binnen de kuip. Gelukkig hebben we nog wat reserve spullen en na een half uurtje is dit probleem ook weer opgelost.
Ondertussen verdwijnt de wind volledig, de zee is als een spiegel, helaas er zit niets anders op......de motor wordt weer gestart.
Als het 's ochtends licht wordt....zien we de eilanden van de Galapagos, de eerste zeeleeuw wordt gespot en we worden verwelkomd met een lekkere regenbui. Nog een paar mijl te gaan.......
Donderdag 15 april 2010
positie 0.53S 89.36W
afgelegd 922 mijl
Als het ochtend is neemt de wind iets toe, alle zeilen gaan op, en we kunnen zowaar zeilen. Erg prettig. San Cristobal komt steeds beter in zicht. We speuren verwoed over de golven of we ook dieren zien. Maar helaas. Wel komen er met grote regelmaat frisse regenbuien over. Heerlijk, het zout wordt van de boot afgespoeld. En dan......een hele grote groep dolfijnen. Waar we ook kijken, voor ons, achter ons, aan stuurboord, aan bakboord, overal zien we dolfijnen. Fantastisch, soms springen ze uit het water en maken wilde capriolen. We genieten.
Na 10 dagen en 6 uur laten we om 2 uur 's middags lokale tijd het anker vallen in Wreck Bay, we zijn gearriveerd op de Galapagos, op het eiland San Cristobal. Op eigen kiel in de Galapagos. We hebben 133 uur op de motor gevaren, en 450 liter brandstof verstookt! Poeh.
Het anker ligt nog geen kwartier op de grond of de eerste official meldt zich al bij ons aan boord. Een vertegenwoordiger van de port captain. Hij vult papieren in, en neemt het uitklaringsbewijs van Panama. En belt onze agent, Bolivar. Even later stapt Bolivar aan boord. Hij regelt de papieren (autographo) om hier te mogen zeilen, en doet de immigratie. Je bent wettelijk verplicht een agent in de hand te nemen. Dan komt de meneer van de ontsmetting aan boord. Hij kijkt eens rond, alles in orde. Ook hij vult weer een heleboel papieren in. We gaan naar de kant met Bolivar, naar zijn huis/kantoor. We zien om ons heen de eerste zeeleeuwen liggen, op vlotten, op trappen, op strandjes en zwemmend in het water. Morgen maar eens goed kijken.
In het huis van Bolivar vullen we nog meer papieren in en samen met hem gaan we naar immigration. Een uur nadat we gearriveerd zijn is alle papierwerk door ons gedaan. Bolivar doet de rest, we zijn ingeklaard.
Welkom op de Galapagos.
12:00 UTC; positie 7.09N 79.44W
afgelegd 88 mijl, nog te gaan 915 mijl
Dag 1
De eerste dag van onze oversteek naar de Galapagos zit erop. Om zeven uur 's ochtends maken we los van de mooring, er staat geen wind. We tuffen op de motor een klein stukje verder naar de Flamenco Marina. Hier kunnen we diesel tanken. Het is nog een heel gedoe, het mondstuk van de slang is groter dan onze tankopening. Er moet een trechter bij, en litertje voor litertje loopt langzaam de diesel in onze tank. We zijn een uur bezig voor 300 liter, maar dan zitten we ook nokkie vol.
We zijn bang dat er weinig wind zal staan, dus we willen zoveel mogelijk diesel aan boord hebben. Tijdens onze oversteek naar de Galapagos passeren we namelijk de doldrums, en deze staan bekend om de grote windstilte gebieden.
Om negen uur lokale tijd gaan we weer verder. Nog steeds weinig wind. Eenmaal de marina uit zien we gelijk dolfijnen. Een goed begin!
We besluiten om de halfwinder te voorschijn te halen. Even later staat het grote rood wit gestreepte zeil gehesen, de wind houdt het zeil nauwelijks vol. Maar het gaat, om toch enigszins voortgang te hebben, zetten we de motor bij. En zo halen we ongeveer 4 knopen per uur. Regelmatig zien we grote groepen dolfijnen om ons heen, het blijft een fantastisch gezicht.
Voordeel van zo weinig wind, is dat we nauwelijks slingeren, het leven aan boord is aangenaam en je kunt gewoon van alles doen zonder te rollen of om te vallen.
Tegen de avond trekt de wind een beetje aan, en kan de motor uit. Gelukkig. We zeilen nu op de halfwinder en dat houden we de hele nacht zo vol. Ik vind dat best wel spannend in mijn wachten, maar alles gaat prima. De wind blijft constant en we maken redelijke voortgang. Tegen de ochtend zijn we de Golf van Panama uit, de grote scheepvaart die we nog regelmatig tegen kwamen, op weg naar het Panama kanaal, laten we achter ons.
We besluiten om eerst zuid te zeilen, en dan ter hoogte van de Galapagos, dus op de evenaar naar het westen te koersen. Een andere taktiek die bootjes volgen is eerst pal west te varen en dan ter hoogte van de Galapagos pal zuid te varen. En dit alles om de doldrums maar zo snel mogelijk over te steken.
En tot slot wat navigatie gegevens voor de zeilers, koers 200 graden, wind 5 knopen uit het Noorden, snelheid variërend tussen de 3 en 5 knopen (we hebben continu 1 knoop stroom mee) en golfhoogte ongeveer 1 meter. Prachtig zeilweer dus.
Woensdag 7 april 2010
12:00 UTC; positie 5.28N 80.26W
afgelegd 166 mijl, nog te gaan 827 mijl
Dag 2
We zijn weer een stukje verder, maar het gaat langzaam. We varen de hele dag en hele nacht met de halfwinder op. De wind komt uit noord tot noord oosten, ongeveer 5 knoop. Niet veel dus, maar genoeg voor de halfwinder. En we hebben de stroom mee, dus zo halen we rond de 4 knopen per uur en varen nog steeds naar het zuiden. Net voordat het donker begint te worden, brengen we de halfwinder van bakboord, naar stuurboord, en zo kunnen we de hele nacht doorzeilen.
Het is warm weer, we zien veel dolfijnen. Voor op de punt van onze boot genieten we van het schouwspel. De dolfijnen komen zelfs zo dicht bij, dat we zien dat sommige dolfijnen grote vissen op hun huid hebben zitten, piloot vissen, deze eten volgens ons de algen en zo van de huid van de dolfijn. Het is een bijzonder gezicht. Na een kwartiertje denk ik, toch maar eens filmen. Ik ga naar binnen om de camera te halen, en net als ik weer terug ben, verdwijnt de laatste dolfijn uit het zicht! Flauw hoor.
Er is weinig te doen, het weer is rustig, de golven zijn niet zo hoog, dus het leven aan boord is comfortabel. We kunnen goed slapen en we hebben voldoende tijd om een boekje te lezen. Zo rond vijven is het douche tijd, en daarna zitten we in de kuip aan een sapje en ons dagelijks fruithapje (zolang we tenminste vers fruit aan boord hebben). De temperatuur buiten wordt dan aangenaam, overdag is het te heet, we gebruiken de paraplu als schaduwtent, zodat we toch buiten kunnen zitten. Maar de avonden, nachten en vroege ochtend zijn wat temperatuur betreft een stuk aangenamer. We gaan een rustige nacht tegemoet. De maan komt op rond 1 uur, het is een beetje vochtig. Tegen de morgen is de wind op, helemaal op. De motor moet aan. Waarschijnlijk zijn we nu aangekomen in de doldrums, hopelijk is het gebied niet al te groot en laat de wind niet te lang op zich wachten.
Donderdag 8 april 2010
12:00 UTC; positie 3.43N 80.52W
afgelegd 251 mijl, nog te gaan 704 mijl
Dag 3
Na een rustige nacht, worden we in de loop van de ochtend verrast door een grote groep butskoppen. Ze zwemmen een tijdje in het kielzog van onze boot. Prachtige grote beesten, heel statig zwemmen ze met groot gemak achter ons aan. Af en toe steekt er eentje zijn kop boven water, om adem te halen. Ik besluit om de filmcamera te pakken, maar het klikt niet tussen mij en de filmcamera. Ik ben al 5 minuten aan het filmen, tenminste dat denk ik, en dan zie ik dat de camera nog steeds op standby staat en niet op recording @#$%!
Jammer van de film, maar we hebben het beeld in ons geheugen geplaatst zullen we maar zeggen.
Tjongens, wat is het heet vandaag, heet, heet en nog eens heet. Gisteren was het nog een bewolkte dag, maar vandaag schijnt de zon volop. Het teakdek is zo heet, dat we er niet met blote voeten op kunnen lopen. Onze voeten verbranden dan. Als we buiten zitten, kruipen we weg onder de schaduw van de paraplu.
En nog steeds geen wind, dit zijn echt de doldrums. De motor draait, en zoemt. En loopt als een treintje. We varen de hele dag en nacht gestaag door op de motor. We varen nog steeds richting zuiden, ongeveer 180 graden, wind variabel tussen 1-5 knopen, en we varen tussen de 4,5 en 5 knoop per uur. Nog even volhouden dus.
Tegen de avond worden we weer getrakteerd op een school dolfijnen. Af en toe springt er één hoog uit het water en maakt gekke capriolen. En dan wordt het weer nacht, een heldere rustige en aangename koele nacht.
Tegen de ochtend, net als ik al bijna begin te wanhopen, heb ik eindelijk beet. We hebben een tonijn aan de haak geslagen. Ik krijg de tonijn keurig aan boord. Het is een bescheiden formaat, maar een prima maaltje voor ons tweeën. Als Frans straks wakker wordt, kan-ie gelijk aan de slag na het ontbijtje. En dan hebben we als middagmaal verse tonijn met wortel salade.
Vrijdag 9 april 2010
12:00 UTC; positie 2.22N 81.35W
afgelegd 336, nog te gaan 557 mijl
Dag 4
Nadat de tonijn gefileerd is door Frans, controleer ik nog even het vishaakje. Het is toch wel erg roestig, het wordt tijd voor een nieuwe. Er drijft nu een roze nepvis in het water, in plaats van een gele. Mijn wachtdienst zit erop, ik ga nog even lekker slapen. Na een uurtje hoor ik Frans roepen "Lucia, een grote vis!". Ik zit ineen keer rechtop in bed, en storm de kuip in. Frans is net koffie aan het zetten en hoort de vismolen, rrrrrrrrrrt! De hele lijn is afgerold. We kijken en zien.........een enorme grote dorade uit het water springen, ongeveer 50 meter achter onze boot. Hij maakt driftige sprongen om zich los te maken, hij is wel ruim een meter lang. De dorade heeft prachtige kleuren, voornamelijk goudgeel. Hoe kwaaier hij wordt, hoe mooier de kleuren worden. Nou hij is kwaad.
Hij vecht als een bezetene om los te komen, we vechten aan de andere kant om de dorade binnen te halen. Langzaam, centimeter voor centimeter halen we de lijn binnen. Bijna binnen, de dorade wordt weer sterker en hup daar slipt de lijn weer. Onze molen is bijna niet sterk genoeg. We gaan opnieuw het gevecht aan. En weer zien we de dorade verwoest uit het water springen. En dit keer heeft-ie geluk. Met een ferme sprong bevrijd-ie zich zelf. Daar gaat onze maaltijd, de dorade (met een gescheurde lip).
Maar eerlijk is eerlijk, hij was eigenlijk te groot voor ons. Te veel vis, daarvan moesten we waarschijnlijk veel weggooien. Maar wat spannend zeg! De vislijn sleept de hele verdere dag achter ons aan, maar helaas verder niets gevangen. En de tonijn is na het middageten toch echt op.
We varen nog steeds op de motor, het is heet, We puffen in de kuip, en zitten onder de paraplu in de schaduw. We varen niet meer pal zuid, maar meer zuidwest. Meer in een rechte lijn nu naar de Galapagos. Traag zien we de oceaan deining onder ons door rollen.
Af en toe denken we dat de wind iets toeneemt, we proberen het grootzeil uit, als steunzeil. Maar echt geweldig gaat dat niet. We kunnen de koers niet houden. De wind draait naar het zuidwesten, precies de kant op waar wij naar toe moeten.
In de loop van de avond proberen we het toch maar weer. Dit keer gaan alle zeilen op aan stuurboord, grootzeil, kluiver en de fok. De wind komt uit het zuidwesten, ongeveer een knoop of 7 (windkracht 3). De motor gaat (eindelijk) uit, en we zeilen. Helaas niet helemaal de koers die we willen, we varen 280 graden met een gangetje van 4 mijlen per uur, maar als de voorspellingen uit gaan komen, gaat de wind naar het zuiden draaien en dat wordt alleen maar beter voor ons koers. Zijn we dan eindelijk uit de doldrums?
Zaterdag 10 april 2010
12:00 UTC; positie 2.30N 83.22W
afgelegd 439 mijl, nog te gaan 473 mijl
Dag 5
Het is rond de middag, rrrrrrrrt, daar gaat de vislijn. Het is wederom een grote dorade. We zien ook deze woeste sprongen boven het water maken. We gaan het gevecht van vis tegen man aan, maar weer is de vis de winnaar. We moeten onze gevechtstactieken maar eens doornemen, vis vangen is leuk, maar je moet deze wel binnen halen. Heeft iemand tips voor ons?
In de loop van de dag neemt de wind iets toe, we varen nog steeds met alle zeilen over stuurboord. We zijn tevreden met de windsterkte, alleen nu nog uit de juiste hoek. We kunnen maar net 270 graden varen, en eigenlijk moeten we meer naar het zuidwesten.
Het wordt een donkere nacht, hebben we in weken geen regen gehad, deze nacht spoelen we lekker schoon. We zien veel onweer om ons heen, maar er zit geen wind in de buien. Wel veel regen.
Halverwege de nacht, haal ik de fok in. Tijdens de volgende wacht van Frans, wordt het grootzeil gereefd. De wind is iets toegenomen, we klotsen lekker tegen de wind in, het is niet zo aangenaam als in het begin van deze oversteek.
En dan ineens hoor ik een oproep van de Vagabond voor de Calypso. De Calypso reageert niet, maar ik besluit te reageren op de oproep van de Vagabond. Blijken zij toch heel dicht bij ons te zijn, ongeveer op een afstand van 20 mijl. Ze geven aan dat er een radio netje is met vier boten in de ochtend, en nodigt ons uit om ook deel te nemen. Morgen maar eens luisteren, blijken we toch niet alleen te zijn.
Zondag 11 april 2010
12:00 UTC positie 01.30N 084.15W
afgelegd 529 mijl, nog te gaan 394 mijl
Dag 6
Het is half negen 's ochtends en we zetten de SSB (korte golf zender) aan. We zijn niet alleen de wereld, blijkt er op nog 25 mijl afstand van ons ook een zeilboot te varen! De Vagabond. We horen vier andere zeilboten op de SSB; Vagabond, Calypso, Liquid Courage en Bamboozle. Het is leuk om stemmen te horen midden op de oceaan.
De eerste drie zijn allemaal vlak bij, binnen een straal van 50 mijl, de laatste is ver voor ons uit, bijna 200 mijl verder. De bootjes bij ons hebben dezelfde vragen als wij. Welke richting moeten we varen? Wat is de beste beslissing? Wanneer kunnen we weer zeilen? Gaat de wind nog draaien naar het zuidoosten zoals is voorspeld?
De wind werkt echter niet mee, en zit stevig in de zuidwest hoek, 14 knopen. De anderen varen op de motor. In de loop van de middag zetten wij de motor ook weer aan. En proberen zo een beetje wat zuidelijker te varen. Dit deel van de trip is onaangenaam. Een moeilijk te bevaren koers, wind op de kop en stevig golven. We maken weinig voortgang, soms maar 3 mijl per uur. De Dalwhinnie moet hard werken. Voorlopig besluiten we zo maar door te varen, beter gezegd op de motor, naar de evenaar, en dan hopelijk hebben we zuidoosten wind en kunnen we weer zeilen.
De motor blijft aan, gedurende de rest van de dag en de nacht. Tot nu to hebben 300 liter brandstof verbruikt, we zijn blij dat we een grote tank hebben met een inhoud van 850 liter. Maar er moet getankt worden op de Galapagos voordat we aan de grote oversteek naar de Marquesas beginnen.
Maandag 12 april 2010
12:00 UTC; positie 00.48N 084.36W
afgelegd 617 mijl, nog te gaan 335 mijl
Dag 7
De evenaar komt dichterbij, maar het gaat erg langzaam. Het is echt de rit uitzitten hoor. Maar ja we houden de moed erin. Het doet ons goed als we naar het radio netje luisteren naar de anderen, zij zitten in dezelfde situatie als wij.
Overdag varen we de hele dag op de motor, de wind blijft in het SW, tussen de 10 en 15 knopen. We proberen zo zuidelijk mogelijk te varen, we varen een koers van 150 graden, we komen daardoor wel zuidelijk maar niet dichterbij de Galapagos.
En dan aan het eind van de middag draait de wind iets zuidelijker, de motor kan uit. We gaan overstag, en alle zeilen gaan op aan stuurboord en we kunnen zowaar 12 uren achter elkaar zeilen. Tegen de ochtend kakt de wind helemaal in, jammer. We draaien de zeilen in en de motor gaat maar weer eens aan. Sinds ons vertrek uit Panama hebben we al 80 motor uur de motor gedraaid.
De hele dag zijn we lekker druk, vandaag ben ik lekker aan het kokkerellen. Er wordt een broodje gebakken, we eten lasagne en de toetjes zijn op. We vinden het lekker om 's nachts een toetje naar binnen te lepelen, dus we maken nieuwe toetjes (custard pudding). En zo gaat de dag toch redelijk snel voorbij.
Als we 's avonds naar het netje luisteren vertelt de Liquid Courage dat ze overdag een walvis (ze denken een Orka) met haar jong hebben gezien. Dat vonden ze best wel spannend, nou dat kan ik me indenken. Maar wat een belevenis.
Tegen de ochtend, ik ben net naar binnen om onze positie, wind gegevens en zo te noteren, hoor ik ineens gefluit. Ik luister nog eens goed naar de i-pod. Nee het is niet de muziek, weer fluiten. Dolfijnen misschien? Vreemd, ik ga maar eens naar buiten en ik kijk recht in het gezicht van twee vissers in een klein open vissersbootje. Frans wordt wakker en hoort mij praten, hij vertrouwt het niet en komt ook naar buiten.
Waar die vandaan komen? We zijn minstens 300 mijl van de Galapagos verwijderd. We begrijpen het nog steeds niet. Gelukkig hebben ze geen kwaad in het zin, ze willen gewoon iets hebben, het maakt niet uit wat, hoesttabletten, sigaretten, water,.... Ik begin er niet aan, even later vertrekken ze. Waarheen?
Dinsdag 13 april 2010
12:00 UTC; positie 00.01N 085.45W
afgelegd 706 mijl, nog te gaan 252 mijl
Dag 8
We zijn heel dicht bij de evenaar, nog een klein stukje en dan zitten we op het zuidelijk halfrond.
We varen de hele dag op de motor, met de wind is het nog steeds niks. Nog steeds uit het zuid westen, en rond de 5 knopen. De motor pruttelt lekker door. Frans is lekker aan het klussen met de vismolen, deze loopt niet helemaal lekker. Het is een relaxte dag.
En dan in de loop van de avond draait de wind gunstig, naar het zuiden en soms zelfs komt-ie uit het zuidoosten. Alle zeilen gaan op aan stuurboord, en de motor kan uit. Wat een rust, eindelijk na een volle dag varen op de motor kunnen we weer zeilen, en zo zeilen we de hele nacht door.
Woensdag 14 april 2010
12:00 UTC; positie 00.30S 087.16W
afgelegd 796 mijl, nog te gaan 151 mijl
Dag 9
Even na 7 uur wek ik Frans, de evenaar komt in de buurt. We kijken ingespannen naar de meters, en rond half acht zijn we op het zuidelijk halfrond! We zijn de evenaar over. Frans gaat weer in zijn mandje, en even later komt......... Neptunus naar buiten. Neptunus is bij ons aan boord gearriveerd, compleet met drietand en hoofdtooi. We vragen aan Neptunus toestemming om op het zuidelijk halfrond te varen en natuurlijk willen we graag een behouden vaart. We geven hem een glaasje champagne. Als Neptunus weer is vertrokken, nemen we zelf ook maar een glaasje champagne.
Voor de rest blijft het tobben met de wind vandaag. De wind zit nu in de goede hoek zuid oost, maar er is erg weinig wind, zo rond de 5 knopen. Het is ook altijd wat. We proberen elk zuchtje wind op te vangen en zijn de hele dag bezig met de zeilvoering. Overdag kunnen we de halfwinder voeren, in de loop van de middag kakt de wind in en halen we de halfwinder weer weg. De motor gaat weer aan.
's Avonds kunnen we nog af en toe een uurtje motoren, maar veel is het niet. Langzamerhand komen we dichterbij Galapagos.
Donderdag 15 april 2010
12:00 UTC; positie 00.56S 089.05W
afgelegd 890 mijl, nog te gaan 38 mijl
Dag 10
Een dag gelijk aan de anderen, het blijft tobben met de wind. 's Ochtends hijsen we de halfwinder, en een tijdje gaat het prima. Een lekker windje en we lopen een knoop of 5. De stuurautomaat geeft kuren, Frans duikt achterin het schip. Koolborstels, veertjes, het wordt nagekeken, schoongemaakt enzo. En daarna doet-ie het weer.
De motor van de stuurautomaat ziet aardig roestig, dus deze komt hoger op de kluslijst. Een flinke onderhoudsbeurt is geen overbodige luxe. Maar nu nog even niet.
En dan, met een golf, krijgt de grootzeil en dus ook giek een zwiepertje. Waarschijnlijk zit een stop op de voetrail niet goed vast, want de runner schiet vanaf de voetrail. De stop verdwijnt in het water, en de giek zwaait naar halverwege. We halen de giek weer binnen de kuip. Gelukkig hebben we nog wat reserve spullen en na een half uurtje is dit probleem ook weer opgelost.
Ondertussen verdwijnt de wind volledig, de zee is als een spiegel, helaas er zit niets anders op......de motor wordt weer gestart.
Als het 's ochtends licht wordt....zien we de eilanden van de Galapagos, de eerste zeeleeuw wordt gespot en we worden verwelkomd met een lekkere regenbui. Nog een paar mijl te gaan.......
Donderdag 15 april 2010
positie 0.53S 89.36W
afgelegd 922 mijl
Als het ochtend is neemt de wind iets toe, alle zeilen gaan op, en we kunnen zowaar zeilen. Erg prettig. San Cristobal komt steeds beter in zicht. We speuren verwoed over de golven of we ook dieren zien. Maar helaas. Wel komen er met grote regelmaat frisse regenbuien over. Heerlijk, het zout wordt van de boot afgespoeld. En dan......een hele grote groep dolfijnen. Waar we ook kijken, voor ons, achter ons, aan stuurboord, aan bakboord, overal zien we dolfijnen. Fantastisch, soms springen ze uit het water en maken wilde capriolen. We genieten.
Na 10 dagen en 6 uur laten we om 2 uur 's middags lokale tijd het anker vallen in Wreck Bay, we zijn gearriveerd op de Galapagos, op het eiland San Cristobal. Op eigen kiel in de Galapagos. We hebben 133 uur op de motor gevaren, en 450 liter brandstof verstookt! Poeh.
Het anker ligt nog geen kwartier op de grond of de eerste official meldt zich al bij ons aan boord. Een vertegenwoordiger van de port captain. Hij vult papieren in, en neemt het uitklaringsbewijs van Panama. En belt onze agent, Bolivar. Even later stapt Bolivar aan boord. Hij regelt de papieren (autographo) om hier te mogen zeilen, en doet de immigratie. Je bent wettelijk verplicht een agent in de hand te nemen. Dan komt de meneer van de ontsmetting aan boord. Hij kijkt eens rond, alles in orde. Ook hij vult weer een heleboel papieren in. We gaan naar de kant met Bolivar, naar zijn huis/kantoor. We zien om ons heen de eerste zeeleeuwen liggen, op vlotten, op trappen, op strandjes en zwemmend in het water. Morgen maar eens goed kijken.
In het huis van Bolivar vullen we nog meer papieren in en samen met hem gaan we naar immigration. Een uur nadat we gearriveerd zijn is alle papierwerk door ons gedaan. Bolivar doet de rest, we zijn ingeklaard.
Welkom op de Galapagos.
Frans Thiecke en Lucia Messchendorp
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Welkom op de website van Frans en Lucia
- lees mee met onze avonturen op de Dalwhinnie -