info@fransenlucia.nl
Alle rechten voorbehouden.
Oversteek Fiji naar Vanuatu: 15 - 19 september 2010
Zondag 19 september 2010
18:00 LTC; positie 17.47S 168.22E
afgelegd 507 mijl
Dag 4
Tegen de avond veranderen we de zeilvoering, we reven het grootzeil en de kluiver gaat ook over stuurboord. Het waait aardig, 20 knopen uit het SE, windkracht 5 dus. We maken redelijke voortgang. In de loop van de nacht zakt de wind toch een beetje in, we willen graag zondag aankomen, dus in plaats van zeil te minderen zetten we meer zeil op. De fok kan erbij.
Als het ochtend wordt gaan we weer naar de 'oude' zeilvoering, volledig grootzeil over stuurboord en de kluiver uit over bakboord met een boom erin. We maken weer flinke voortgang, ongeveer 6 mijl per uur. Dat gaat lekker.
En we halen het, we kunnen Port Vila, de hoofdstad van Vanuatu, niet bereiken voordat het donker wordt, maar er is een baai op ongeveer 15 mijl van Port Vila. Na 4 dagen en 9 uur en 507 mijl, laten we het anker vallen net voordat het donker wordt. We zijn op Vanuatu!
Morgen leggen we het laatste stuk wel af naar Port Vila om alle formaliteiten, customs, immigration en quarantaine, af te handelen. Maar nu genieten we eerst van een rustige baai. Tijd om de champagne fles te openen!
Zaterdag 18 september 2010
12:00 LTC; positie 17.21S 171.09E
afgelegd 345 mijl, nog 177 mijl
Dag 3
De zeilvoering staat al 50 uur achter elkaar hetzelfde zonder dat we er ook maar iets aan veranderen. Kluiver over bakboord met een boom erin, volledig grootzeil over stuurboord. De wind is iets toegenomen, uit het ESE ongeveer 15 knopen, dus een windkracht 4. We lopen als een treintje, we maken ongeveer 6 knopen per uur. Als we dit vol kunnen houden, komen we misschien morgenavond aan. Maar ja dat is misschien nog een beetje te ver vooruitkijken.
Met het vissen hebben we minder geluk, de vislijn hangt uit, maar helaas we vangen niets. Tot opeens, pang! De vislijn breekt in tweeen. Daar moet wel een gigantische vis aan gehangen hebben wil de vislijn breken. Gelukkig maar, want hoe krijg je zo iets groots aan boord. We halen het restant van de lijn binnen, weer een haak opgeofferd aan zee. Voor vandaag genoeg gevist. Morgen nog maar eens proberen.
Voor de rest gaat alles zijn gangetje, we zijn gewend aan het leven op zee, alles gaat goed, nog 177 mijl te gaan en dan kunnen we ons anker laten vallen.
Vrijdag 17 september 2010
12:00 LTC; positie 17.46S 173.25E
afgelegd 218 mijl, nog 304 mijl
Dag 2
Een strakke blauwe lucht, de zon schijnt de hele dag en er staat minder dan 5 knopen wind uit het oosten. Kortom het is heet, erg heet. We vluchten naar binnen om in de schaduw te zijn. De motor draait volop, we hebben de zeilen bijstaan maar die doen weinig. Met de motor aan maken we nog een beetje voortgang. Het wordt een prachtige nacht, de maan schijnt volop en er is geen wolkje aan de lucht. Helder dus. Maar nog steeds geen wind.
Rond zes uur komt de zon op, een uurtje later doe ik het vislijntje weer uit. We hebben reeds twee dagen de vislijn uit gehad, en niets gevangen. Maar nu is het raak. We willen net gaan ontbijten, als Frans roept "beet". Er zit een mooie dorade aan de lijn. Helaas zijn we er niet klaar voor. We halen de lijn binnen, Frans hijst de vis uit het water, maar dan moeten we nog op zoek naar de alcohol om in de kieuwen te gooien (we hebben gehoord dat daardoor de vis verdoofd) en we moeten nog op zoek naar de vishaak. Kortom het duurt allemaal te lang. De dorade gaat hevig spartelen, hij blijft nog even hangen aan de haak, en je voelt hem al aankomen, na nog een keer een flinke sparteling........plons. Daar gaat ons middagmaal. @#$%!
Opnieuw maar weer het lijntje uit. Hopelijk snel weer succes.
Gelukkig komt er wel weer een beetje wind, de motor kan uit, en we kunnen weer zeilen. Melkmeisje, kluiver over bakboord en grootzeil over stuurboord. Nog 304 mijl te gaan.
Donderdag 16 september 2010
12:00 LTC; positie 18.10S 175.22E
afgelegd 107 mijl, nog 415 mijl
Dag 1
Woensdag 15 september, de wekker gaat, het is zeven uur. De dag begint gelijk met ochtend gymnastiek. Ik hijs Frans in de mast, er zijn twee vallen gekruist en die moeten weer goed. Anders kunnen we de halfwinder en kluiver niet gebruiken tijdens onze oversteek naar Vanuatu. Na een uurtje is dat gereed, en dan kan Frans aan de bak. Het anker kan op, gelukkig lagen we op 6 meter diepte, dus het is niet meer dan 25 meter ketting dat naar boven gehaald moet worden.
Half negen varen we weg, 522 mijl te gaan naar Vanuatu. Hoe is het mogelijk de wind komt uit het westen en wat is onze koers? Precies pal west.
Maar als we eenmaal buiten op open zee zijn, draait de wind langzaam naar het oosten, zuid oosten. Zoals dat bijna dagelijks is. We zetten alle zeilen op, er staat niet veel wind maar we hebben voldoende voortgang. Even later zien we een paar walvissen! Fantastisch. Een goed begin van onze tocht.
In de loop van de nacht valt de wind helemaal weg, we varen alleen nog op het grootzeil, maar maken weinig voortgang, er zijn uren bij dat slechts 3 mijl afleggen. Dat gaat lang duren zo.
's Ochtends zetten we de kluiver bij, en varen we ouderwets melkmeisje. Maar nog steeds is het rustig weer, de golven zijn een á twee meter, dus we schommelen af en toe hevig bij zo weinig wind. Alles rammelt, trilt en maakt herrie. Kortom ouderwets bekend dus. Nog 415 mijl te gaan, de kop is eraf.
18:00 LTC; positie 17.47S 168.22E
afgelegd 507 mijl
Dag 4
Tegen de avond veranderen we de zeilvoering, we reven het grootzeil en de kluiver gaat ook over stuurboord. Het waait aardig, 20 knopen uit het SE, windkracht 5 dus. We maken redelijke voortgang. In de loop van de nacht zakt de wind toch een beetje in, we willen graag zondag aankomen, dus in plaats van zeil te minderen zetten we meer zeil op. De fok kan erbij.
Als het ochtend wordt gaan we weer naar de 'oude' zeilvoering, volledig grootzeil over stuurboord en de kluiver uit over bakboord met een boom erin. We maken weer flinke voortgang, ongeveer 6 mijl per uur. Dat gaat lekker.
En we halen het, we kunnen Port Vila, de hoofdstad van Vanuatu, niet bereiken voordat het donker wordt, maar er is een baai op ongeveer 15 mijl van Port Vila. Na 4 dagen en 9 uur en 507 mijl, laten we het anker vallen net voordat het donker wordt. We zijn op Vanuatu!
Morgen leggen we het laatste stuk wel af naar Port Vila om alle formaliteiten, customs, immigration en quarantaine, af te handelen. Maar nu genieten we eerst van een rustige baai. Tijd om de champagne fles te openen!
Zaterdag 18 september 2010
12:00 LTC; positie 17.21S 171.09E
afgelegd 345 mijl, nog 177 mijl
Dag 3
De zeilvoering staat al 50 uur achter elkaar hetzelfde zonder dat we er ook maar iets aan veranderen. Kluiver over bakboord met een boom erin, volledig grootzeil over stuurboord. De wind is iets toegenomen, uit het ESE ongeveer 15 knopen, dus een windkracht 4. We lopen als een treintje, we maken ongeveer 6 knopen per uur. Als we dit vol kunnen houden, komen we misschien morgenavond aan. Maar ja dat is misschien nog een beetje te ver vooruitkijken.
Met het vissen hebben we minder geluk, de vislijn hangt uit, maar helaas we vangen niets. Tot opeens, pang! De vislijn breekt in tweeen. Daar moet wel een gigantische vis aan gehangen hebben wil de vislijn breken. Gelukkig maar, want hoe krijg je zo iets groots aan boord. We halen het restant van de lijn binnen, weer een haak opgeofferd aan zee. Voor vandaag genoeg gevist. Morgen nog maar eens proberen.
Voor de rest gaat alles zijn gangetje, we zijn gewend aan het leven op zee, alles gaat goed, nog 177 mijl te gaan en dan kunnen we ons anker laten vallen.
Vrijdag 17 september 2010
12:00 LTC; positie 17.46S 173.25E
afgelegd 218 mijl, nog 304 mijl
Dag 2
Een strakke blauwe lucht, de zon schijnt de hele dag en er staat minder dan 5 knopen wind uit het oosten. Kortom het is heet, erg heet. We vluchten naar binnen om in de schaduw te zijn. De motor draait volop, we hebben de zeilen bijstaan maar die doen weinig. Met de motor aan maken we nog een beetje voortgang. Het wordt een prachtige nacht, de maan schijnt volop en er is geen wolkje aan de lucht. Helder dus. Maar nog steeds geen wind.
Rond zes uur komt de zon op, een uurtje later doe ik het vislijntje weer uit. We hebben reeds twee dagen de vislijn uit gehad, en niets gevangen. Maar nu is het raak. We willen net gaan ontbijten, als Frans roept "beet". Er zit een mooie dorade aan de lijn. Helaas zijn we er niet klaar voor. We halen de lijn binnen, Frans hijst de vis uit het water, maar dan moeten we nog op zoek naar de alcohol om in de kieuwen te gooien (we hebben gehoord dat daardoor de vis verdoofd) en we moeten nog op zoek naar de vishaak. Kortom het duurt allemaal te lang. De dorade gaat hevig spartelen, hij blijft nog even hangen aan de haak, en je voelt hem al aankomen, na nog een keer een flinke sparteling........plons. Daar gaat ons middagmaal. @#$%!
Opnieuw maar weer het lijntje uit. Hopelijk snel weer succes.
Gelukkig komt er wel weer een beetje wind, de motor kan uit, en we kunnen weer zeilen. Melkmeisje, kluiver over bakboord en grootzeil over stuurboord. Nog 304 mijl te gaan.
Donderdag 16 september 2010
12:00 LTC; positie 18.10S 175.22E
afgelegd 107 mijl, nog 415 mijl
Dag 1
Woensdag 15 september, de wekker gaat, het is zeven uur. De dag begint gelijk met ochtend gymnastiek. Ik hijs Frans in de mast, er zijn twee vallen gekruist en die moeten weer goed. Anders kunnen we de halfwinder en kluiver niet gebruiken tijdens onze oversteek naar Vanuatu. Na een uurtje is dat gereed, en dan kan Frans aan de bak. Het anker kan op, gelukkig lagen we op 6 meter diepte, dus het is niet meer dan 25 meter ketting dat naar boven gehaald moet worden.
Half negen varen we weg, 522 mijl te gaan naar Vanuatu. Hoe is het mogelijk de wind komt uit het westen en wat is onze koers? Precies pal west.
Maar als we eenmaal buiten op open zee zijn, draait de wind langzaam naar het oosten, zuid oosten. Zoals dat bijna dagelijks is. We zetten alle zeilen op, er staat niet veel wind maar we hebben voldoende voortgang. Even later zien we een paar walvissen! Fantastisch. Een goed begin van onze tocht.
In de loop van de nacht valt de wind helemaal weg, we varen alleen nog op het grootzeil, maar maken weinig voortgang, er zijn uren bij dat slechts 3 mijl afleggen. Dat gaat lang duren zo.
's Ochtends zetten we de kluiver bij, en varen we ouderwets melkmeisje. Maar nog steeds is het rustig weer, de golven zijn een á twee meter, dus we schommelen af en toe hevig bij zo weinig wind. Alles rammelt, trilt en maakt herrie. Kortom ouderwets bekend dus. Nog 415 mijl te gaan, de kop is eraf.
Welkom op de website van Frans en Lucia
- lees mee met onze avonturen op de Dalwhinnie -
Frans Thiecke en Lucia Messchendorp
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|