We maken kennis met Han en Carla, we hebben hun boot al eerder gezien, maar nog niet de bemanning. Han en Carla blijken al negen jaar aan het zeilen te zijn. Altijd baas boven baas.
Na de lunch, tijd voor een wandeling. Spijsverteren, er moeten op de eiland behoorlijk wat koala's zitten, dus we gaan koala's spotten. Helaas, geen geluk, maar we zien wel kanagaroo's.
Vrijdag 25 mei 2012: Magnetic Island
Half twee 's nachts, we worden wakker van het klapperen van onze vlag. De wind is aangewakkerd. Eerder dan voorspeld. Ik ga naar buiten, het regent en waait. Bah, vies weer. Maar het lukt om de vlag naar beneden te krijgen. Gauw weer het bedje in. Maar zowel Frans als ik kan de slaap niet meer vatten. Maar weer eens uit bed. Er zijn maar bootmensen op. Aan stuurboord van ons gaat het deklicht aan, de boot aan bakboord van ons zet de motor aan, zijn boot is aan het krabben, hij moet opnieuw ankeren.
Frans is alert, het is tijd voor ankerwacht. Ik duik ons bed maar weer in. Maar van echt slapen komt er niet veel.
Gelukkig houdt het anker ons goed vast, maar dan rond half acht gaan we toch aan het krabben. Dat was al eerder gebeurt, maar toen had het anker zich weer ingegraven, nu niet. We schuiven naar achteren.
Actie dus, motor aan, zeilpakken aan, en hup naar buiten. De wind giert ons om de oren. Met moeite krijgen we de boot met de kop in de wind, Frans haalt het anker binnen en dan maken we een rondje. We zoeken een nieuwe ankerplek. We gaan uiteindelijk helemaal rechts van het veld met boten liggen. De ruimte achter ons is vrij, dus als we krabben hebben we alle ruimte.
Op 5 meter diepte gaat het anker weer overboord. Dit keer geven we 45 meter ketting, dat moet toch genoeg zijn. En dat is ook genoeg. Het anker graaft zich diep in, en we verplaatsen geen milimeter meer. We liggen stevig.
De wind blijft loeien, op de windmeter zien we uiteindelijk 40 knopen. Windkracht 8!
Pas heel langzaam aan het eind van de dag wordt het weer wat rustiger.
Zaterdag 26 mei 2012: Magnetic Island
Nog steeds slecht weer, dus het wordt nog een dagje Magnetic Island.
Zondag 27 mei 2012: Magnetic Island - Orpheus Island, afgelegd 40,1 nm (pos 18.35.74S 146.29.15E)
Eindelijk het is dan toch zover, we gaan een stuk verder. Even voor achten gaat het anker op, er staat een aardige wind. Een groot reef in het grootzeil en de kluiver gaat uit. We stuiven over het wind. We maken een snelle voortgang, 7 á 8 knopen gaan we. Lekker hard, zo komen we snel aan op Orpheus Island.
Gelijk met ons gaan er nog een vijf-tal boten weg uit Horsehoe bay. Allemaal op weg naar Orpheus Island. Iedereen maakt gebruik van het weergat, want aan het eind van de week wordt er weer slecht weer en harde wind voorspeld.
Maar vlak na de middag is het gedaan met de pret. De wind is op, we proberen het nog een tijdje, maar we maken niet meer voortgang dan 3 á 4 mijl per uur. Traag dus. Als we nog een mijl of 5 te gaan hebben, gaat de motor toch maar aan. Het laatste stukje leggen we af op de motor.
Als we de baai (Little Pioneer Bay) indraaien zien we de Spirit manoevreren. Ze lagen toch al op hun anker? En dan opeens, boem we zien de boot naar voren duiken. Ze zitten op het koraal. Gelukkig, langzaam gaat de boot achteruit en komen we ze weer los. Er liggen hier een aantal moorings in de baai, en de Spirit pakt de laatst vrije mooring op.
Omdat we hun op het koraal hebben zien lopen, besluiten we om wat verder uit de kant te ankeren, op 12 meter diepte en dat gaat prima.
We babbelen nog even met de Spirit via de marifoon, maar gelukkig hebben ze geen blijvende de schade ondervonden.
Frans besluit om nog even het frisse water in te duiken. Hij ligt nog in het water of "Dalwhinnie, Dalwhinnie, here the Deligth" hoor ik op de marifoon. Het is Henry. Of we wel weten dat hier haaien zijn, nog niet zo lang geleden is er iemand hier aangevallen door een haai en heeft het niet overleeft.
Nou ik was toch al niet van plan om hier te gaan zwemmen, en nu zeker niet. Frans maakt zijn wasbeurt of en komt dan (gelukkig) ook het water uit.
Maandag 28 mei 2012: Orpheus Island - Haycock Island, afgelegd 17,9 nm (pos 18.28.45S 146.13.25E)
Wat een slechte nacht hebben we gehad. De golven rollen hier naar binnen en onze boot rolt van links naar rechts en weer terug. Heel slecht geslapen dus, tijd om maar weer zo snel mogelijk verder te gaan.
We moeten helaas wachten op hoog water, want we willen het Hinchinbrook kanaal in. En bij de zuidelijke ingang ligt een zandbank. Om daar over heen te kunnen hebben we hoog water nog. Vanmiddag om 4 uur is het hoog water.
Om één uur vertrekken we, samen met de Delight en de Spirit. De Delight voorop, zij heeft een diepte van 1.80 m, dan wij (met een diepte van 2.10 m) en als laatste de Spirit (met een diepte van 2.20 m). Na twee uur komen we bij de ingang. Henry geeft regelmatig de diepte door. Uiteindelijk houden we 80 centimeter water over onder de kiel. We komen zonder problemen allemaal binnen.
Het is hier een prachtige gebouwd, aan de ene kant hebben we de vaste wal, aan de andere kant het Hinchinbrook Island, met zijn hoge bergen, en mangrove. Het is een tropisch regenwoud. En een beschermd natuurgebied. Je kunt hier helaas niet wandelen, want je kunt nergens aan de kant komen door het vele mangrove. Maar de omgeving is prachtig om doorheen te varen. Allemaal creekjes. Een mijl of 7 van de ingang vandaag laten we ons anker vallen in een oase van rust.
Dinsdag 29 mei 2012: Haycock Island - Gayunda Creek, afgelegd 10,4 nm (pos 18.22.26S 146.12.13E)
Gerjan heeft het idee om een sightseeing toer te doen door allemaal kreekjes. Er zijn hier veel
krokodillen en die hopen we zo te zien. We varen van kreek naar kreek en genieten van de mooie
omgeving, daarbij wel een schuin oog houden op de diepte meter. Want het is hier niet overal even
diep.
We zien ijsvogels, zee arenden, dolfijnen, grote zee alen maar geen krokodillen.
Als we een van de kreken uitvaren blijft de Spirit opeens steken in de modder. De bocht iets te kort
genomen. Motor achter, motor vooruit. Nee het lukt niet, ze komen er niet af. Er wordt een lange lijn
naar ons toegegooid, de lijn om de bolder en Frans geeft gas en trekt de Spirit achteruit van de
zandplaat af. Spannend vind ik het allemaal, maar Frans blijft rustig en geniet. Of we op het wad zijn.
We hebben een leuke kreek uitgezocht denken we om te overnachten. Maar als we bij de ingang nog
maar 10 centimeter water onder de kiel hebben besluiten we om terug te gaan. Te weinig water,
jammer.
We varen een stuk verder en dan gaan we de Gayunda Creek in, met een ruime bocht komen we
naar binnen. Hier zouden krokodillen moeten zijn.
We zien de Fee liggen, een duitse stel Werner en Sonja, die als sinds 2006 aan het zeilen zijn.
Werner tuft rond met de bijboot en vertelt ons dat hij al krokodillen heeft gezien. Helaas wij nog niet,
maar ik weet niet of ik nou zo zit te wachten op een toer in een bijboot in water waarin
zoutwater krokodillen zwemmen.
Woensdag 30 mei 2012: Gayunda Creek
De weerspellingen komen uit. Harde wind op zee en er wordt veel regen voorspelt. We liggen hier dus nog wel een paar dagen. Maar we vermaken ons prima. Ik probeer een krentenbood te bakken, en zowaar het lukt. Ik ben zeer tevreden.
Halverwege de middag komt Werner aantuffen, hij biedt aan ons rond te roeren, ook de bemanning van de Spirit klimt aan boord. We toeren rond, maar hoe we ook kijken, geen krokodillen. Maar of ik dat erg vind?
Donderdag 31 mei 2012: Gayunda Creek
Nog steeds harde wind, zwaar bewolkt weer en af en toe regen. Kortom nog niet echt weer om te varen. De wind buiten op zee is nog steeds hard, windkracht 7. De keuze is snel gemaakt, dat wordt nog een dag Gayunda Creek. En Werner is weer zo goed om ons op te halen. Wij en Ans en Gerjan klimmen aan boord van zijn dinghy, we toeren van kreek naar kreek. Maar ook vandaag geen gelukt, geen krokodil te zien.
