(Klik op de foto's om het fotoalbum te openen)

 

Vrijdag 1 juni 2012: Mission Bay, afgelegd 96,5 mijl (pos 16.51.95S 145.54.14E)

Eindelijk, ondanks dat het hier echt een mooie omgeving is, vinden we het toch tijd om weer verder te gaan. En vandaag kan dat. Het is slecht zicht, het regent, de zeilpakken moeten aan. En, hoe is het mogelijk er staat weinig wind. Dus dat wordt op de motor varen. Voorzichtig varen we de kreek uit, maar alles gaat goed. We komen in de grotere vaargeul en dan is het nog 10 mijl om op zee te komen. En daar krijgen we een beetje wind. Het weer klaart op, en onze zeilpakken kunnen uit. Grootzeil gaat op, kluiver gaat uit en we zeilen. Het gaat niet rap, maar we hebben voldoende snelheid.

Uiteindelijk neemt in de middag de wind zelfs nog meer toe en wordt het een fantastische zeildag. We besluiten een flink stuk door te zeilen, Cairns is net te ver weg en toch ook weer te dicht bij. Als we in één ruk naar Cairns gaan komen we daar middag in de nacht aan. Ook geen fijne optie. Maar vlak voor Cairns kunnen we onder de kust goed ankeren en daar ook nog veilig in het donker aankomen. Mission Bay, dat wordt ons doel.

Het venijn zit hem in de staart, als we om middernacht de kaap om gaan aan, krijgen we de wind vol op de neus, met een flinke regenbui. Nog even een vervelend half uurtje, maar dan gaat het anker ook neer. Ziezo, we liggen, we hebben bijna 100 mijl afgelegd.

Tijd voor een slaapmutsje. We hebben nog een fles Beerenburger, en na een borrel is het heerlijk slapen. Morgen om half zeven gaat de wekker weer voor het laatste stukje naar Cairns. 

 

Zaterdag 2 juni 2012: Cairns, afgelegd 12,7 mijl (pos 16.55.43S 145.47.08E)

Half zeven, een voor ons korte nacht, maar we hebben hier prima gelegen achter onze anker. We zijn weer zo fris als een hoentje, anker op en het laatste stukje gaan we op de motor naar Cairns. De laatste echte grote stad hier aan de kust. Het is er druk, er liggen een heleboel boten in de creek. Heel veel buitenlanders, we zien allerlei nationaliteiten, en eigenlijk is iedereen op weg naar Darwin. We merken ook de we veel dezelfde boten tegenkomen onderweg, onze kennissenkring breidt zich langzaam uit. Een nieuwe kennissenkring na de Pacific. Deze zeilers gaan allemaal naar Azie en vandaar kiest iedereen weer een andere route. Maar voorlopig is het één grote happy family.

We moeten even zoeken naar een ankerplek. We hebben al gehoord dat de ankergrond hier niet echt goed is. En dat blijkt, we doen drie ankerpogingen. Geen grip. Een stukje verderop, doen we de vierde ankerpoging en daar pakt het anker. Ziezo, hier liggen we goed, voldoende ruimte om te draaien. Met de kentering van het tijd, draaien we twee keer per dag. En we willen eigenlijk bij deze kentering aan boord zijn, om te kijken hoe het gaat.

Ans en ik gaan naar de kant, de mannen blijven aan boord om op te passen. En wij gaan op zoek naar de supermarkten. Die zijn zo gevonden. Het wordt tijd om de boodschappen wagen vol te laden met verse groente, vlees en fruit. Met een volle boodschappenkar lopen we door de iron man parcours naar de bijboot. Het is gezellig druk in de stad, er is een triathlon gaande en er is veel te doen.

's Middags gaan Frans en ik een tweede poging wagen om naar de kant te gaan. Dit keer gaan we op jacht naar een dongle. Een dongle is een USB-stick waarmee je via een telefoonnet (in dit geval Telstra, de australische KPN) kunt internetten. We hebben onderweg op de eilanden geen internet mogelijkheden, dus we kunnen niet skypen, niet email en de website niet bijwerken. En met een dongle moet dat wel allemaal mogelijk zijn. We krijgen de Ans en Gerjan de tip om de laptop mee te nemen en in de winkel de dongle te laten installeren door de Telstra-lui. Dit blijkt een gouden tip, want Mat, de telstra verkoper, is twee uur bezig, en heeft geen succes. Of we morgen terug willen komen, dan weet hij het wel op te lossen.

Dat doen we. Morgen een nieuwe kans.

 

Zondag 3 juni 2012: Cairns

Elf uur, we melden ons bij Mat. Maar de afspraak blijkt een beetje een halve te zijn. Mat heeft het even druk, en we moeten drie kwartier wachten. No worries mate. Er komt een dame bij om ons te helpen. Zij heeft ook geen succes. Dat komt Mat er weer bij, nog steeds zweetdruppels, maar de installatie lukt niet. En nieuwe technische man wordt erbij geroepen. Zal het hem wel lukken? Ook niet. Na wederom twee uur proberen, geeft Mat het op. We krijgen ons geld terug, jammer jammer, we hadden liever een werkende dongle gehad. Dus dat wordt ook de komende weken weer problematisch met internet.

 

Maandag 4 juni 2012: Cairns

Vandaag is het een boodschappendag. Er is altijd een boodschappenlijstje voor de Dalwhinnie, bouten, moeren, ringen,.....Er nog meer. We gaan aan de wandel, van winkel, naar winkel. Uiteindelijk kunnen we het meeste vinden dat we nodig hebben. Maar we zijn ondertussen zo ver, dat we geen puf hebben om terug te lopen. Dus we nemen een taxi terug. Zo rond de kentering van het tij zijn we weer aan boord.

We hebben het druk, want om vier uur hebben we afgesproken bij de Spirit aan boord. Happy hour. Werner en Sonia (van de Fee) komen ook, en als we er net zijn, komen Steve en Josy van de Elysion er ook aan. Een gezellige boel dus.

 

Dinsdag 5 juni 2012: Cairns

We plakken nog een dag vast aan ons verblijf in Cairns. We zijn nog niet helemaal klaar met het boodschappenlijstje van gisteren. We zijn nog op zoek naar een dubbel polige schakelaar, zodat we de elektrische ankerlier echt uit kunnen zetten. En we hebben goede hoop dat we dat kunnen bemachtigen op het bedrijventerrein van Smiths Creek. Dus hup in de bijboot en daar tuffen we heen.

Het is een lange rit met de dinghy, na een klein half uurtje komen we aan bij een kleine marina. En daar gaan we aan land. Al gauw vinden we de winkels en zoals altijd is op onze vraag of ze een dubbel polige schakelaar hebben "no worries"mate. We krijgen een bakkie koffie, maar na een uurtje blijkt het toch niet helemaal te lukken. Dus we houden voorlopig nog iets op de boodschappenlijst.

Ik heb ook nog een andere boodschappenlijst,  verse groente, fruit en vlees en de andere voedselvoorraden. Dit is eigenlijk de laatste grote mogelijkheid om de voorraden aan te vullen, dus vanmiddag staat er een bezoek aan de supermarkt. Met een volle winkelwagen laden we de bijboot weer vol, en daarna is het even zoeken naar ruimte aan boord, maar alle boodschappen vinden een plekje. Voorlopig kunnen we vooruit. Helemaal toereikend voor Darwin zal het niet zijn, dat is nog wel 1200 mijl varen. Dus brood zal er onderweg gebakken moeten worden. Maar verhongeren doen we niet.

 

Woensdag 6 juni 2012: Low Islets, afgelegd 37,6 mijl (pos 16.22.83S 145.33.77E)

Het is zover, we gaan vertrekken. Eerst nog even de dieseltank vullen. Het moet niet gekker worden. We moeten natuurlijk voor de diesel betalen, maar we moeten ook betalen voor het half uurtje dat we aan de steiger liggen! Dat hebben we werkelijk nog nooit meegemaakt. En natuurlijk wordt je hier achteraf mee geconfronteerd. Fraai lui, die Australiërs.

Het is half tien wanneer we dan echt vertrekken.  De wind zit niet mee vandaag, het waait minder dan 10 knopen, dus we hebben wel het zeil op, maar de motor moet toch ook bij staan. Uiteindelijk komen we zo vlak voor donker aan op Low Islets en laten we het anker vallen. Het is er lekker druk. Veel zeilers maken gebruik van deze logische tussenstop op weg naar Cape York.

 

Donderdag 7 juni 2012: Cape Bedford, afgelegd 71,8 mijl (pos 15.14.00S 145.18.95E)

Een heerlijke zeildag vandaag, het waait iets meer dan gisteren, net voldoende om te zeilen. We overwegen nog even om de halfwinder op te zetten, maar we kunnen het prima redden met het grootzeil en de kluiver. Melkmeisje varen. De hele dag, we besluiten om door te varen naar Cape Bedford. Daar komen we om acht uur ´s avonds aan, en vinden een mooi plekje achter de kuip, in de luwte en geen oceaandeining.

  

Vrijdag 8 juni 2012: Lizard Island, afgelegd 35,3 mijl (pos 14.39.65S 145.26.85E)

Het kan bijna niet, maar ook vandaag is een heerlijke zeildag. We vertrekken om acht uur, anker op, zeilen op en hup daar gaan we. Prachtig weer, zonnetje erbij en een lekkere bries. We hebben niets te klagen, een perfecte dag vandaag. Rond één uur krijgen we Mrs. Watson Bay in het vizier. Tjongejonge, we schrikken ervan. Wat is het druk, er liggen 20 boten in de baai! Dat wordt zoeken naar een plaatsje.

We laten de grote kluwen een beetje links van ons liggen en iets verder weg liggen we heerlijk rustig en privé. Maar ja goed voorbeeld doet goed volgen, en de boten die na ons komen zoeken bij ons een plekje. Het blijft hier druk.

Het water is prachtig blauw en helder, we hebben ons anker laten vallen op 8 meter diepte en als de zon in het water schijnt kunnen we het anker zien liggen.

 

Zaterdag 9 juni 2012: Lizard Island

                                                      Lizard Island is de naam gegeven door Cook aan dit eiland. Toen Cook hier kwam, zag hier overal lizards

                                                      (hagedissen) dus vandaar de logische naam Lizard island. Cook heeft dit eiland gebruikt als uitkijk punt. De

                                                      Endeavour lag voor anker bij Lookout Point, de vaste kust. Hij en de bemanning is in een roeiboot naar Lizard

                                                      Island gekomen, daar zijn ze naar het hoogste punt geklommen (dat heet nu natuurlijk mount Cook), en vandaar

                                                      zag Cook een doorgang door het buiten rif om zo op open zee te komen. Naar zijn hachelijk avontuur bij

                                                      Cooktown, de Endeacour was op het koraal gelopen en bijna gezonken, is Cook nu erg voorzichtig. Maar ook

                                                      erg slim, en via dit uitkijkpunt lukt het hem om de Endeavour veilig naar open zee te loodsen. We hebben nu

                                                      allemaal goede zeekaarten (met dank een Cook) en voldoende navigatie hulpmiddelen. Maar in de dagen

                                                      van Cook was dat toch iets anders. We krijgen steeds meer respect voor mannen als Cook.

                                                      Tja en wat is dan ons doel vandaag? Precies een wandeling naar Mount Cook. Het is soms een klauterpartij

                                                      over de rotsen, maar uiteindelijk komen we boven. We hebben een prachtig uitzicht op de omgeving. We zijn het

                                                      buiten rif, en we zien het vaste land. Die Cook was zo gek nog niet.

 

Zondag 10 juni 2012: Lizard Island

W blijven nog een dagje liggen. Een dagje om te klussen. Ik stort me op de altijd aanwezige strijd met roest. Met een hamer en de dremel bestrijd ik de roest. Frans heeft nog steeds een haat - liefde verhouden met de generator. Helaas, die doet het nog steeds niet. Werner, van de Fee, heeft exact dezelfde generator, er wordt dus veel gedachten gewisseld, maar tot op heden niet het gewenste resultaat.

 

Maandag 11 juni 2012: Lizard Island

Omdat we eigenlijk nog niet genoten hebben van de onderwaterwereld knopen we er nog een dag aan vast. Ook de wind is niet overweldigend sterk. In de nacht valt de wind zelfs helemaal weg, en pas halverwege de ochtend komt-ie weer een beetje opzetten. Tijd om in de dinghy te gaan, we gaan op zoek naar het koraal. We hebben allerlei goede tips gekregen, maar als we eenmaal in het water liggen, heb ik het vrij snel gezien. Ik ga terug naar de bijboot en ga lekker lui in de zon liggen. Frans, Ans en Gerjan snorkelen wat af. Na uurtje komen ze terug, erg enthousiast. Frans heeft een mooie schelp opgedoken. En natuurlijk gaat deze mee als trofee naar de Dalwhinnie.

 

Dinsdag 12 juni 2012: Lizard Island

Wel wind, geen wind, het is van alles niet. Te weinig om te zeilen, uiteindelijk besluiten we om toch maar niet te vertrekken. De knoop wordt doormidden gehakt, we blijven hier nog een dag. Het is ook altijd wat, dan liggen we verwaaid omdat er teveel wind is, en dan kunnen we weer niet weg omdat er te weinig wind is. Tja, wij zeilers zijn niet gauw tevreden. Eigenlijk willen we het liefst weg, het is nog 360 mijl naar de Cape en daarvandaan nog 700 mijl naar Darwin. We moeten dus nog wel een eindje. Maar ja zeilen zonder wind, dat gaat niet.

Zodra de wind komt, zullen we maar een nachtje doorvaren om wat afstand te maken.

We hebben de beslissing nog niet genomen of een uurtje later komt toch de wind opzetten. Maar goed we blijven toch liggen, we hebben ondertussen de kluiver naar beneden gehaald en proberen daar wat schavielplekken aan het zeilte repareren. We merken dat eigenlijk de beide voorzeilen naar de zeilmaker moeten, alle garen is gaar geworden door het zonlicht. Een klus voor later.

 

Woensdag 13 juni 2012: Lizard Island - Ninian Bay, afgelegd 56,2 mijl (pos 14.20.73S 144.35.99E)

Half zes, de wekker gaat af. Het waait nog niet teveel, precies goed om de kluiver weer te hijsen. Na half uurtje zijn we klaar, de kluiver is weer 'geinstalleerd'. Het wordt langzaam lichter, en om half zes gaat het anker op. De Spirit en de Serendepity gaan ook anker op. We maken er een gezamenlijk zeildag van. Vanaf nu tot aan Cape York wordt het voorlopig een aantal zeildagen achtereen. Vandaag is het doel Ninian Bay.

We starten de motor, doen de navigatie apparatuur aan. Wat nu? De navigatie doet het niet, no data. Balen. Maar goed, we vertrekken voorlopig kunnen we er niets aan doen. Het is wel vreemd te zeilen zonder navigatie apparatuur, gelukkig hebben we een hand GPS en die koppelen we aan de computer.  We redden ons prima zo. We krijgen wel steeds meer bewondering voor captain Cook die met sterrennagivatie en sextant de wereld rondzeilt. Wat een gemak hebben wij dan toch.

We hebben een prachtige zeildag, we kunnen zelfs zeilen op de halfwinder, zonnetje erbij. Heerlijk. Zelfs de vislijn sleept achter ons aan, maar helaas geen vis vanavond op het menu.

Even na zes uur, net voordat het donker wordt, laten we ons anker vallen. Eten, ontspannen en vroeg naar bed, want morgen vroeg weer op.

 

Donderdag 14 juni 2012: Ninian Bay - Stokes Bay, afgelegd 32,9 mijl (pos 14.09.35S 144.13.23E)

Een relatief korte afstand voor vandaag, we luisteren eerst naar het weerbericht om half acht en dan gaat het anker op. Zuid oosten wind, windkracht 4 tot 5, een prachtige relaxte zeildag. Wederom gaat de vislijn uit, maar wederom geen geluk. De vissen springen rondom de boot uit het water, maar vergeten in onze haak te bijten. Morgen maar weer proberen.

In de loop van de middag gaan we voor anker bij Stokes Bay, we liggen er met z'n drieën, de Spirit, Fee (een Duitse boot) en wij. Open zee naar het westen, we kunnen hiervandaan morgen zonder problemen in het donker vertrekken.

We komen nu met grote regelmaat dezelfde boten tegen, in flottielje zeilen we naar de kaap. Iedereen is op weg naar Darwin en legt dezelfde route af, en doet dezelfde ankerplekken aan.

Frans gaat aan de slag met de navigatie apparatuur. Het euvel blijkt het kompas te zijn van de stuurautomaat. Dat is kapot. We 'knippen' dat er tussen uit en de rest van de navigatie apparatuur doet het weer. We kunnen alleen de stuurautomaat niet gebruiken, gelukkig hebben we onze windvaan en die doet het prima. In Darwin maar eens kijken of we een nieuwe kompas bij de stuurautomaat kunnen krijgen (nou ja kopen).

 

Vrijdag 15 juni 2012: Stokes Bay - Morris Island, afgelegd 58,6 mijl (pos 13.29.35S 143.43.39E)

Het is nog donker als het anker op gaat, maar zonder problemen komen we de baai uit. Helaas is de wind in de loop van de nacht helemaal weggevallen, en het duurt lang voordat de wind weer terugkomt. De eerste motor snort de motor en dan ook vrolijk op los.

De vislijn gaat opnieuw uit, opeens roept Frans "kijk!". Hij wijst naar twee haaienvinnen naast de boot. De beide haaien draaien rondjes om elkaar. En storen zich niet aan de boot. Hopelijk bijten ze niet in onze haak, want een haai aan de vislijn zie ik niet zitten. Maar de haaien bijten niet, de vissen trouwens ook niet.

Vlak voor vieren komen we bij het bounty eiland, Morris eiland. Een klein eilandje, eigendom van een krokodil die er 'woont'. Er staan twee palmbomen op het eiland en een hele hoop bloeiende agaves. We blijven aan boord, met haaien en krokodillen in de buurt, steken we nog geen teen in het water.

 

Zaterdag 16 juni 2012: Morris Island - Rocky Point, afgelegd 60,5 mijl (pos 12.35.50S 143.24.42E)

Het wordt een bekend verhaal, vroeg op, lange afstand zeilen en vlak voor het donker het anker weer neer. Dit keer vertrekken we om vijf uur in de ochtend. Het is aarde donker, erg bewolkt en bijna nieuwe maan.

De laatste dagen zijn we regelmatig een klein vliegtuigje rondcirkelen. Het is de douane. We kwamen de douane tegen op Lizard Island, daar werden al onze gegevens genoteerd. Via een vliegtuig houdt de douane de boten in de gaten, we worden soms opgeroepen op de marifoon en wederom vragen ze dan naar onze gegevens en bestemming. omdat we hier zo dicht bij Papua Nieuw Guinea zijn, is het voor illegale vluchtelingen redelijk gemakkelijk om Australië binnen te glippen. En daar zijn de autoriteiten juist bang voor, vandaag de strenge controle op de zeilboten.

De douane lui zijn vriendelijk, we maken een praatje en geven de gegevens opnieuw door. We hebben er dus eigenlijk geen last van.

Het weer is omgeslagen, bewolkt en regenachtig en een stevige wind. Dat laatste helpt ons prima de langere dag afstanden te overbruggen.

Vandaag hebben we een nieuwe mijlpaal bereikt, sinds we in mei 2008 uit Nederland zijn vertrokken hebben we 20.000 zeemijlen afgelegd. Wat een afstand!

 

Zondag 17 juni 2012: Rocky Point - Shelburne Bay, afgelegd 54,4 mijl (pos 11.53.42S 143.05.14E)

We zeilen met een groep van acht boten op dit moment richting de kaap. Drie Nederlanders, twee Duitsers, een Oostenrijker, een Amerikaan en een Spanjaard. En allemaal op weg naar Darwin. 

Vandaag gaat het gezelschap voor anker of in Margaret Bay, wij Nederlanders kiezen voor één baai verder, Shelburne Bay. Dat scheelt morgen weer een stukje zeilen. Het is even oppassen, het is erg ondiep rond de drie meter. maar veilig vinden we een ankerplek. Ankeren is soms toch een v reemde gewaarwording. Ondanks dat het soms best hard waait (windkracht 5 - 6) liggen we veelal op stroom. En dus niet met de kop in de wind, heel vreemd. Normaal (in Nederland) als we voor anker liggen en je zit in de kuip zit je altijd in de luwte, maar hier is dat anders. Als we in de kuip zitten hebben we de wind van opzij. Heel vreemd. Het geeft dan wel een lekkere verkoeling bij het warme weer. Maar zoals Cruijff ooit zei 'elk nadeel heeft zijn voordeel'.

 

Maandag 18 juni 2012: Shelburne Bay - Escape River, afgelegd 64,4 mijl (pos 10.57.81S 142.40.41E)

De laatste etappe aan de oostkust, de laatste overnachting aan de oostkust. Morgen ronden we de kaap. "Onze" vloot is ondertussen uitgebreid tot 10 schepen. En tien schepen kunnen elkaar behoorlijk gek maken. De discussie gaan heen en weer. Om de kaap te ronden moeten we door een nauwere passage, de Albany passage genaamd. Omdat het daar behoorlijk stroomt, wil je op het juiste moment de passage passeren. De vraag is wanneer is het juiste moment. Via de marifoon duurt de discussie maar voort en voort. Wij zijn er al lang uit, voordat het hoog water wordt in de passage moet je er door heen zijn. Dus we haken af, en laten de discussie aan ons voorbij gaan.

We gaan de Escape River op, een uur voor laag water. Het stroomt hier al behoorlijk, er is een kleine drempel bij de ingang, maar zonder problemen varen we de rivier op. Er liggen overal parelkwekerijen op de deze rivier. Voordat de rest is dit gebied, York Peninsula erg verlaten en heeft de mens hier weinig te zoeken. Anker gaat uit, even goed checken of het anker zich ingraaft en we gaan een rustige nacht tegemoet.

 

Dinsdag 19 juni 2012: Escape River - Seisia, afgelegd 42,8 mijl (pos 10.50.50S 142.22.10E)

Nou de praatgroep is uiteindelijk tot dezelfde conclusie gekomen. Zodra het licht wordt gaat bij iedereen het anker op, met tien boten passeren we de passage. We hebben uiteindelijk drie knopen stroom mee, en 'vliegen' er door heen. Het gaat voorspoedig.

Even later zien we Cape York, de zee is soms ontstuimig, maar we hebben een prima tocht. Soms halen we een snelheid van boven de 10 knopen.

Het laatste stukje is flink aan de wind zeilen, dat is even wennen. Ik vind dat we al gauw erg scheef gaan. Pff, maar eigenlijk gaat het prima, en Frans geniet volop. Lekker zeilen.

Even later varen we in de vaargeul naar Seisia, we krijgen bijna een hartverzakking. Wat een drukte, 25 boten liggen er voor anker en daar moeten we ook nog een plaatsje tussen vinden. We besluiten om buiten de drukte te ankeren, een stukje terug net buiten de vaargeul. Dan maar iets verder in de bijboot naar het dorpje. De Fee, de Illusion en de Serendepity zien ons, en besluiten net als we de ruimte op te zoeken.

's Middags om vijf uur gaan de zeilers naar de kant, borrel- en praatuurtje. Ik heb geen zin, Frans gaat mee met Harke van de Serendipity.

Ik zit lekker in de kuip een boekje te lezen, en opeens hoor ik Werner schreeuwen "Lucia, ich sehe Krokodille ins Wasser". Ik pak de verrekijker, en speur het water af. En ja hoor, twee paar krokodillenogen steken net boven het water uit. Wederom, mijn teen (en de rest van mijn lijf) blijft gewoon aan boord.

 

Woensdag 20 juni 2012: Seisia

We hebben zoveel gezeild de laatste dagen, ruim 300 mijl in één week, dat we ons vandaag een dag rust gunnen. We blijven lekker een dag liggen in Seisia. Eigenlijk doen we niets, we relaxen een beetje, en vlak na de lunch gaan we naar de kant. Eens kijken of we ergens internet kunnen vinden. Er is hier een camping en daar kunnen we een uurtje internet kopen. In dit uurtje proberen we zoveel mogelijk onze website bijwerken.

Een camping dat roept herinneringen op aan ons rondtoeren door Australië. We hebben toch erg veel gezien van Australië, als we praten met andere zeilers zien die niet veel meer dan alleen de kustlijn. Wij zijn blij dat we zoveel tijd uitgetrokken hebben om iets van Australië te zien. De auto's die hier rondrijden zitten zwaar onder het rode woestijnzand. Grote auto's, 4-wheel drives, met heel veel reserve onderdelen. Tja, je zit hier echt in niemandsland en bent op je zelf aangewezen.

We nemen afscheid van de Spirit, zij zeilen verder naar het zuiden, om hun stuurautomaat te repareren, de Serendipity, wij en de Fee vertrekken morgen aan een meerdaagse tocht op naar Darwin.

 

Donderdag 21 juni - maandag 25 juni 2012: Seisia - Croker Island, afgelegd 589,7 mijl (pos 11.01.64S 132.32.89E)

We wachten het juiste tij af, maar om 10 uur is het zo ver. We starten de motor en het anker gaat op. Op naar Darwin, we koersen eerst een beetje naar het zuiden, zodat we minder last hebben van de stromingen en het schijnt dat de zee er ook iets rustiger is. We vertrekken met heerlijk zeilweer. De toch wordt echter zwaar, en valt ons tegen. De zee is erg knobbelig, grote golven en flinke wind. Regelmatig dreunt er een golf tegen de zijkant van de boot. Het is afzien. En dan breekt ook deels de ophangning van onze windvaan. We besluiten om zo snel mogelijk een baai in te gaan, en uiteindelijk ankeren we bij Croker Island. De Fee en Serendipity gaan met ons mee. Wil je meer lezen, kijk dan op ons oceaanlogboek.