(Klik op de foto's om het fotoalbum van de maand december te openen)

 

Zaterdag 1 december 2012: Malacca, Maleisië

Vandaag zijn we echte Nederlanders. We huren een fiest, en op de fiets gaan we Malacca verkennen. Met één hand sturen, en met een oog op de kaart vinden we onze weg door Malacca. Gelukkig doen ze hier niet moeilijk in het verkeer, even tegenin het verkeer in fietsen, geen probleem. We bezoeken kampung (betekent dorp) Morten, een wijk met nog oude huizen in Malacca. Prachtige opgeknapt. Een beetje marken in amsterdam zeg maar. We trekken veel aandacht op de fiets. Roepen, zwaaien en lachen...

We willen naarn kampung chetty, een wijk met indiërs. Ooit hadden deze mensen allemaal belangrijke bestuurlijke posities maar door de nederlandse kolonisatie zijn ze daaruit verdreven. Ze kwamen toen meer in de landbouw terecht. Bij deze wijk staat een grote hindoe tempel, prachtig kleurrijk en versiert. We nemen een kijkje, er is een bruiloft gaande. Hebben wij even geluk. De vader van de bruid vertelt ons dat gisteren bij hem de verloving was. Het is zijn jongste dochter die trouwt. Zijn zoon en oudste dochter zijn al getrouwd, en nu is de jongste dochter aan de beurt. Volgens de goden, de kalender en de sterren is maart de gunstige tijd om te trouwen, dus volgend jaar maart vindt het grote trouwfeest plaats. Nu is het 'slechts' de wettelijk administratie. Een hindoe priester doet de handelingen, bid en zegent het bruidspaar. We moeten ook naar voren komen, we worden gezegend  door de priester en krijgen een asstreepje op ons voorhoofd.

Het bruidspaar knielt voor alle oudere familie leden, ooms, tantes, grootouders, ouders en schoonouders. Respect voor de ouderen is erg belangrijk onder de Indiërs. En iedereen zegent het bruidspaar.

De stoet vertrekt weer, en wij stappen op ons fietsje, we gaan verder. Via het fort St. John komen we bij een grote chinese begraafplaats, natuurlijk met een chinese tempel en een waterbron. Het is warm, we zijn moe en bezweet. Tijd om terug te gaan naar ons pension. Even uitrusten, ja reizen kan soms best vermoeiend zijn.

Lekker uitgerust storten we ons 's avonds weer in de Jonker street walk, we eten weer iets anders, maar nog steeds geen idee wat. Het blijft lekker.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

Zondag 2 december 2012:Jerantut, Maleisië

De wekker gaat al vroeg af, onze bus richting Jerantut vertrekt om acht uur van het busstation. Even na zevenen zitten we in de taxi, we doen luxe. Geen stadsbus dit keer. Op het busstation hebben we nog alle tijd om een kaartje te kopen en te ontbijten. En klokslag acht uur vertrekt de bus. Een grote bus dit keer, maar helaas werkt de airco niet. We raken al aardig gewend aan de airco, en dus is het behoorlijk zweten in de bus nu de airco niet werkt.

De route brengt ons naar het midden van Maleisië, de wegen zijn kronkelig, geen snelweg dit keer. En we hebben een paar stops onderweg. Het duurt allemaal iets langer. In Temerloh kopen we een nieuw buskaartje, we moeten hier namelijk overstappen. Het is half twee als we uiteindelijk uitstappen in Jerantut. Volgens de reisgids is er hier verder niets te doen. En dat klopt ook wel. Het is een redelijke grote plaats, maar zonder bezienswaardigheden. We vinden een hotelletje. De eerste kamer die we zien heeft toch wel erg doorgezakte bedden, dat trekt ons niet zo. We gaan maar voor een iets luxere kamer, en daar slapen we prima. Voor de rest regelen we het vervoer naar Taman Negara, het grootste nationale park van Maleisië. Er komen hier ongeveer 60000 bezoekers per jaar. En daar zijn wij dus twee van. In het park komen nog olifanten en tijgers voor. Maar deze schuwe beesten hebben zich er ver terug getrokken, dus de kans dat we deze gaan zien is vrijwel nihil. Wel kun je er prachtig wandelen, de lokale nomaden (orang asli) bezoeken en de tocht er naar toe drie uur over de rivier de tembeling schijnt erg mooi te zijn. En dat gaan we morgen dus doen.

 

Maandag 3 december 2012: Kuala Tahan, Maleisië

Ontbijt, bus en boottocht. Zo ziet de ochtend eruit. Het is duidelijk merkbaar dat we buiten het hoogseizoen zijn. We zijn de enigen bij het ontbijt, de enige in het mini busje en we hebben de boot helemaal voor ons alleen. Het is twee-en-een-half uur varen over de rivier temeling. Het water is erg bruin, links en rechts zie je af en toe bootjes liggen, en er liggen veel fuiken in het water. Er wordt veel gevist. Af en toe varen we door een stroomrafeling. De tocht doet ons erg denken aan de tocht over de suriname rivier, alweer twee jaar geleden. Alleen is deze tocht wat rustiger, het water is rustiger en de stroom versnellingen zijn minder heftig dan op de suriname rivier. Toch genieten we volop, we kijken om ons heen en speuren de oevers af. Opeens zien we apen op de rechteroever.

Rond lunch tijd worden afgeleverd in Kuala Tahan, het dorpje aan de rechterkant van de rivier. Langs de oever allemaal drijvende restaurants. De menu keuze is beperkt en overal hetzelfde, rijst met kip, beef of garnalen, of noodles met kip, beef of garnalen. Het is hier een moslim dorp,  dus alcohol is nergens te koop. Links van de rivier is het nationaal park.

Dit dorp leeft van de toeristen, overal hostels, guesthouses, hotels, chalets....Wij blij dat het nu niet het hoogseizoen is, dat maakt het geheel een stuk aantrekkelijker.

Tijdens onze verkenningstocht door het dorp komen we Harris tegen, Harris werkt bij de VVV en spreekt een aardig mondje nederlands. Via hem boeken we de night walk.

Half negen we melden ons met zaklamp bij het VVV kantoor. Geen Harris te bekennen. Gelukkig is zijn maat er wel, na een telefoontje weten we waar we ons wel moeten melden. Amal wordt onze gids, we gaan met de veerboot naar de andere kant van de rivier. Hup de zaklamp aan en daar gaan we. Amal vertelt ons dat we niet moeten verwachten groot wild te zien, daar is het hier te druk voor met alle toeristen. Maar toch is het verbazingwekkend wat hij in het donker allemaal weet te vinden, (kleine) slangen, wandelende takken, grotere spinnen, enorme duizendpoten, ...Amal vertelt honderduit. Als wij op de uitkijktoren staan, zien we een aantal herten drinken bij de waterpoel.

Na ruim een uur gaan we met de veerboot weer naar Kuala Tahan, en zeggen we tegen elkaar "dat was een leuke tocht".

 

Dinsdag 4 december 2012: Kuala Tahan, Maleisië

We laten ons met de veerboot naar de overkant brengen, het klinkt heel wat, maar het is maar een kort stukkie. Wel stroomt het water hier behoorlijk, we schatten in wel een paar knopen. Maar gelukkig zijn de jongens hier erg handig met de veerboot en meren zonder problemen af.

We doen vandaag de canopy walk. Dat kun je onder begeleiding van een gids en met groep doen. Maar na gisteravond hebben we weer even voldoende van het groepsgebeuren. We kunnen dit ook gewoon lekker met ons tweeën doen. Zo gezegd, zo gedaan. Overal staat aangegeven hoe je moet lopen, en is een pad aangelegd met planken, trappen, leuningen,...hoezo natuur. Het is hier compleet gecultiveerd door de mens. Jammer, maar dat maakt het allemaal wel iets gemakkelijker. En eerlijk is eerlijk, de hangbruggen die aangelegd zijn tussen de boomtoppen, dat is toch wel erg spectaculair. Je moet tien meter afstand bewaren met je voorganger en er mogen niet meer dan vier man op een platform rondom de boom. Ik vind het best wel een beetje eng, de hangbrug wiebelt behoorlijk. Nee niet naar beneden kijken, de diepte in, gewoon recht vooruit. En zo voetje voor voetje kom ik over de zeven hangbruggen. Frans geniet volop en dans bijna over de hangbrug.

Na deze canopy walk lopen we door naar een uitzichtspunt, naar Bukit Teresek. Het is een hele klimpartij, bijna drie kwartier trap lopen, omhoog. Maar de uitzicht is de moeite waard. Maar wat een spierpijn zullen we morgen hebben. Niet zeuren, we moeten weer naar beneden. Dat gaat een stuk sneller, via de veerboot weer naar de andere kant. En daar trakteren we onszelf op een lekkere kop thee.

 

Woensdag 5 december 2012: Tanah Rata, Maleisië

Onze vrees komt uit, de beentjes doen zeer. Strompelt bereiken we de lokale markt met onze koffers. We gaan reizen vandaag, doel zijn de Cameron Highlands. Maar eerst een ontbijt. We gaan voor een roti canai met banaan. Roti canai is een soort pannekoek, en deze kan met van alles gevuld worden. Wij kiezen voor een banaan. Heerlijk!

En dan komt onze minivan, we gaan eerst terug naar Jerantut. Onderweg rijden we door enorme velden van palmbomen (voor de palmolie industrie) en rubberplantages. Ook komen we heel veel vrachtauto's beladen met hout tegen. Het woud wordt hier gekapt en voor flink veel geld wordt het hout verkocht. Vervolgens worden de palmbomen geplant voor de palmolie industrie. En zo wordt langzamerhand het regenwoud vernield. Jammer, jammer, jammer.

In Jerantut stappen we over op een andere minivan, en deze brengt ons naar Cameron Highlands. Drie uur rijden, naar het noordwesten. We gaan de bergen in. Cameron Highlands staat bekend om zijn gematigd tropisch klimaat, waardoor de omgeving zeer geschikt is om van alles te verbouwen. We zien kassen vol met bloemen, maar ook veel groente en fruit wordt er gekweekt. Aardbeienfarm overal. En theeplantages zijn er in overvloed. Er is nog veel Engels achter gelaten. Vroeger, in de koloniale tijd, trokken de kolonisten de bergen in, 'op de vlucht' voor het warme weer bouwden ze er hun cottages en brachten er de weekenden en de vakanties door. En zo ontstonden de hill stations. Tanah Rata is er één van, en daar stappen wij uit. Hier blijven we een paar dagen om de omgeving eens te verkennen.

 

Donderdag 6 december 2012: Tanah Rata, Maleisië

Een scooter gaan we huren. Zo gezegd, zo gedaan. Voor 15 euro ben je voor acht uur de bezitter van een scooter. Frans voorop en ik achterop en zo verkennen we de omgeving. Via Tanah Rata door Brinchang, op weg naar de theeplantage Boh Sungai Palas Tea Estate. We kunnen prachtig ver kijken over de thee velden en de bergen om ons heen. We zitten op 1500 meter hoogte. Maar tjongejonge wat hebben we het koud. We zijn deze temperaturen (en het is rond de 20 graden) niet meer gewend. Lange broek en trui moeten aan. We hadden het afgelopen nacht zo koud in ons guesthouse dat we maar een extra deken hebben gevraagd.

Aangekomen bij de theeplantage is het natuurlijk eerst tijd voor een kop thee. Daarna nemen we eens een kijkje op de plantage zelf, de omgeving en de theeplantages doen ons erg denken aan ons bezoek in Bandung. Het is hier alleen veel drukker, veel meer toeristen.

We stappen weer op onze scooter, we gaan verder de hoogte in. Naar Gunung Brinchang, de hoogste berg hier in de omgeving, 2090 m hoog. De scooter heeft er moeite mee, maar uiteindelijk bereiken we de top. Waarom een mens altijd naar het hoogste puntje wil? Maar goed, wij zijn niet anders.

Het wordt tijd om weer af te dalen, tijd voor de lunch en een bezoekje aan een bijenfarm. Maar dat laatste valt erg tegen. Het is eigenlijk een grote bloementuin met heel veel bijenkorven.

Als we weer op de scooter stappen merken we dat de achterband leeg is. Verderop vinden we een behulpzame Maleisiër, die wil wel even de band oppompen. We tuffen weer verder, op weg naar een Orang Asli dorp. Maar helaas, de band is weer leeg. Dan maar naar een benzine pomp, band oppompen, terug naar het verhuur bedrijf en de scooter omruilen. Het klinkt erg gemakkelijk. Maar helaas.

Ik ga lopend, en Frans brengt de scooter terug. Na een half uur lopen, komt Frans terug in de auto met iemand van het verhuur bedrijf. Scooter omruilen was niet mogelijk, we begrijpen nog steeds niet waarom. Ze willen dat we meer geld betalen voor de lekke band en de nodige reparatie. Maar goed, na wat heen en weer gepraat, krijgen we een deel van ons geld terug. Wij tevreden, zij tevreden, we hebben alleen het Orang Asli (de lokale nomadenstam) niet meer kunnen bezoeken. Maar wie weet, misschien komt er nog een herkansing.

 

Vrijdag 7 december 2012: Tanah Rata, Maleisië

Lang leve de diaremmende medicijnen, tjongejonge, de indische tafel van gisteren heeft meer opgeleverd dan alleen maar lekker eten. Gelukkig is het toilet dichtbij. We besluiten wel om vandaag maar niet zo actief te zijn als dat we gisteren van plan waren.

De ochtend brengen we lekker door op het terras van ons guesthouse. Boekje erbij, muziekje en een kop koffie.

Rond de middag gaat iets beter met mijn maag, we besluiten tot een wandeling. We maken een korte wandeling naar een waterval, erg dichtbij Tanah Rata, bijna in het dorp. Even verderop staat nog een oud Engels landhuis, nu omgebouwd tot een hotel. En ja kunt er heerlijk tea and scones eten. Dat gaan we doen. We smullen ervan.

Dan wandelen we rustig terug naar Daniels Lodge. Morgen moeten we vroeg op, want het is een paar uur rijden naar het eiland Penang.

 

Zaterdag 8 december 2012: Georgetown, Maleisië

Om zeven uur zitten we al in een minivan. Tjongejonge, wat is het koud. Een extra trui is geen overbodige luxe. Het duurt even voordat de zon opkomt en ons een beetje verwarmt met haar warme zonnestralen. Het eerste stuk rijden we door een prachtig bergachtig landschap. Heel groen, de weg slingert zich door de bergen. Na een paar uur rijden, rijden we de bergen uit, en komen terecht op vlak landschap. Hier pakken we de enige snelweg van Maleisië op, en racen zo naar Georgetown. Ja het is racen, want onze chauffeur houdt van flink opschieten. Af en toe houden we ons hart vast, maar alles gaat goed.

Zo rond de middag komen we aan in Georgetown, we rijden over de brug van het vasteland naar het eiland Penang. Georgetown ligt namelijk op een eiland. Het is een grote stad, voor ons weer even wennen na de rust van de highlands en daarvoor het nationaal park.

We laten ons brengen naar Old Guesthouse, een op papier leuke onderkomen. Maar dat hebben meer mensen voor ons bedacht. Vol! Dat is ons nog niet eerder overkomen. We proberne nog een paar, maar allemaal vol. Het is duidelijk drukker aan het worden. De maleizen hebben zelf ook vakantie gekregen. Uiteindelijk vinden we toch een prettig onderkomen in Banana Guesthouse.

Tijd om even uit te rusten, we knappen een uiltje.

Halverwege de middag kuieren we rustig door de stad. Er moet hier ergens een marina zijn, en tja water trekt toch. Dus daar gaan we eens een kijkje nemen. Na wat rondvragen vinden we de marina, maar wat is dat? Alle steigers zijn of half afgebroken of zijn deels of geheel onderwater verdwenen. Nee, hier wil je je boot niet achter laten. Als we bij het restaurant aan het water eens navraag doen wat er gebeurt is, weet de dame van niets?! Het blijft een raadsel.

 

Zondag 9 december 2012: Georgetown, Maleisië

We gaan tevoet Georgetown verkennen, maar eesrt naar het treinstation. Een kaartje boeken voor de nachttrein naar Bangkok. Zo gezegd, zo gedaan. Maar helaas, ook het vakantieseizoen heeft hier toegeslagen. De trein is volgeboekt tot volgende week zondag. Nou dat vinden we te laat, dus we gaan wel op zoek naar een andere mogelijkheid om in Bangkok te komen. Dat moet vast lukken.

We wandelen door chinatown, en kijken fascinerend toe hoe de chinezen offeren en bidden in hun chinese tempel. Het blijft prachtig om te zien, maar echt begrijpen doen we het niet. Een hele bundel wierookstokjes wordt aangestoken, er wordt flink mee gezwaaid, zowel binnen als buiten de tempel, dan op de knieën bidden voor één of ander beeld, flink veel lampolie wordt er gegoten in een pot (als de pot vol is, toch gewoon doorgieten en maar over laten stromen) en overal lampjes aansteken, fruit en bloemen neerleggen. Er hangt geen eerbiedige sfeer, het is eerder vrolijk en gezellig. Mensen praten, kuieren en giechelen. Maar begrijpen doen we het toch niet.

We steken de straat over, het is een grote drukke straat. Aan de andere kant komen we in een compleet andere wereld terecht. Het is de wereld van India. Overal indische winkels, compleet met muziek en eten. Maar ook hier de tempels, de hindoe tempels en de eigen huistempels waar geofferd en gebeden wordt. Maar ook het hindoe geloof begrijpen we niet volledig.

's Avonds ontmoeten we mr. Happy. mr Happy verhuurt scooters, nou dat willen we morgen wel eens uitproberen. Het wordt tijd om het eiland Penang eens te verkennen.

 

Maandag 10 december 2012: Georgetown, Maleisië

Mr. Happy staat Frans al op te wachten. Niets geen gedoe, met papieren enzo. Gewoon geld overhandigen, Frans krijgt de sleutel, en extra helm (one size fits all maar niet heus). En we zijn gereed om te vertrekken.

We zijn al dagen, weken op zoek naar lak en kit voor de boot. Het is hier in Maleisië heel erg moeilijk om je specifieke spullen  voor onze boot te vinden. De lak is nog steeds niet gelukt, maar hier in Georgetown vinden we zowaar een scheepswinkel. En daar vinden we kit, we kopen gelijk een paar tubes. Op onze kluslijst staat namelijk al een tijdje om alle ramen van het doghouse eruit te halen, en opnieuw te kitten. Twee hadden we al gedaan in Australië, er zijn er nog vijf te gaan.

En dan gaan we toeren over Penang, we bezoeken eerst de noordzijde. Het toerisme slaat hier langzaam toe, er wordt veel gebouwd, heel veel gebouwd. Grote hotels, jammer. Dat gaat tenkoste van de natuur hier. Jammer, maar ja toerisme brengt geldt in het laatje.

Uiteindelijk komen we via een slingerweg midden op het eiland terecht. Heerlijk groen, overal groeit fruit. We zien heel veel bomen vol hangen met leeches. Allemaal rijp, pluktijd voor leeches! Ook de doerian wordt veel aangeboden in de vele kraampjes langs de weg.

Halverwege de dag betrekt de lucht, en zowaar het gaat regen. Natuurlijk zijn we daar niet opgekleed. Dus rijden, stoppen en schuilen, het houdt op met regen, we kunnen weer een stukje rijden, en dan komen er weer de eerste regendruppels. En zo gaat het een tijdje door.

Uiteindelijk komen we terecht bij de tempel Kek Lok Si. De grootste boeddistische tempel in Maleisië zeggen de boekjes. Nou ja die zeggen wel meer, is onze ervaring.

Maar dit keer worden we aangenaam verrast. Het is een prachtige tempel, volgens ons chinees met overal boeddha's afgebeeld. Heel kleurrijk, een gigantisch gebouwen complex, met overal souvenirs winkels. En natuurlijk kun je kaarsen aansteken, wensen doen, je naam op een dakpan laten schilderen,.......verzin het, en het is mogelijk. Maar het blijft erg vrolijk en leuk!

 

Dinsdag 11 december 2012: Bangkok, Thailand

We hebben maar besloten om de minivan te nemen naar  Thailand, de trein was vol. Maar je zit.......18 uur in de bus!. We vertrekken om vijf uur 's ochtends, rond half negen gaan we de grens over. Je merkt gelijk dat je in een ander land bent. De huizen zijn anders, het elektriciteitsnet hangt in een warboel van kabels boven de weg, de natuur is anders, geen vrouwen met hoofddoekjes, we kunnen niets meer lezen alles is in van die mooie krullen figuren beschreven maar voor ons acradabra en mondjesmaat wordt er engels gesproken. Ja je kunt wel zeggen, Thailand is heel anders dan Maleisië.

Om negen uur komen we aan in Hat Yai, en daar wisselen we van bus. Er is ons beloofd dat we hier in een grote luxe bus verder gaan. Nou ja garantie tot de deur, we komen we gewoon terecht in een andere minivan. We zitten als haring in een tonnetje. Er is onvoldoende ruimte voor de bagage, dus die wordt gewoon hoog opgestapeld op een stoel. Alles is vol en bezet, maar goed we rijden.

Om tien uur 's avonds staan we op het busstation in Bangkok, gelukkig we zijn er. Nu nog in de taxi naar ons hotel, en om elf uur liggen we moemaar voldaan in ons bedje. Thailand here we come!

 

Woensdag 12 december 2012: Bangkok, Thailand

Onze eerst dag in Bangkok. Bangkok is groot, erg groot. Maar gelukkig helpen de reisgidsen keuzes te maken. We nemen de tuk-tuk, een soort verlengde riksja. Je zit achterin, meer liggend dan zittend. En dat is maar goed ook, want het dakje is laag. En al liggend kun je  er onder door kijken en nog eens van de omgeving zien. We laten ons afzetten bij het groot paleis en Wat Phra Kaeo verkennen. Ooit een residentie van de koningen van Thailand met de bijbehorende tempel. Heel Bangkok staat vol met boeddistische tempels.  Elke tempel kent hier een vaste indeling, het bestaat uit een zogenaamd bot, waarin de afdeling van boeddha staat, er is een galerij rondom het tempelcomplex meestal ook voorzien van boeddha beelden of muurschilderingen,  een chedi waarin bolgens de overlevering een deel van boeddha zelf wordt bewaard (een haar, een stukje been, noem maar op), een bibliotheek, en verblijven van de monnikken. Veel tempels zien er aan de buitenkant toch redelijk hetzelfde uit, ze zijn prachtig, maar soms wordt het een beetje teveel van het goede. Wat Phra Kaeo is voor ons de eerste boeddhistische tempel in Thailand, dus we kijken onze ogen uit bij al het pracht en praal. Overal bling, bling,  veel bladgoed, spiegeltjes, en mozaiek is er verwerkt. Prachtige beelden, sommige massief goud, anderen voorzien van een laagje bladgoud en het boeddha beeld is hier van jade. Rijkdom dus. We brengen uren zoet in de tempel en het paleis. Bij binnenkomst wordt iedereen kritisch opgenomen van top tot teen, geen strakke broeken, geen korte rokjes, geen blote knieën, geen blote schouders, kortom het kledingvoorschrift is behoorlijk streng. Mocht je er niet aan voldoen, dan zorgen zij wel voor passende kleding. Maar braaf als we zijn, we zijn heel degelijk gekleed en mogen zonder problemen naar binnen gaan. Het is druk, en af en toe is het dringen om een plaatsje. Toeristisch topattractie nummer één van Bangkok.

Na alle indrukken is het tijd om een hapje te gaan eten. Overal in Bangkok vinden we markten, en hier vlakbij het paleis is er ook een gezellige markt. Er is van alles te koop, en ook de lokale keuken is vertegenwoordigd. We ploffen neer, ons menu van vandaag is noodles met kip. Lekker.

We kunnen niet genoeg krijgen van de markt, we 'wonen' in het oude gedeelte van Bangkok en bij 'ons' om de hoek in Kao San straat is er een gezellige avondmarkt. En daar koekeloeren we eventjes. Naast t-shirt, rugzakken, overhemden, broeken, en nog veel meer, ook de hawker stalletjes. De stalletjes met eten langs de kant van de straat, maar dit keer zien we schorpioenen, kakkerlakken, kevers, wormen enzo gebakken en klaar om te eten. Ik moet er niet aan denken, we blijven wel even kijken maar laten toch maar de beurt aan ons voorbij gaan. Dan blijven we toch maar bij de ons vertrouwde noodles.

 

Donderdag 13 dember 2012: Bangkok, Thailand

Ondanks dat Bangkok groot en druk is (het officiele inwoners aantal is ruim 7 miljoen) is het een gezellige sfeervolle stad. We vermaken ons prima, en leren al aardig de weg kennen. Vandaag storten we ons in Chinatown. Wat een wirwar van kleine steegjes en smalle straatjes. De winkels zijn overval, sommige winkels zijn helemaal vol met alleen maar haarspeldjes, en andere winkels verkoopt uitsluitend onderbroeken, weer een andere is doet in sokken, daarnaast vind je de winkel met feestverpakkingen, en overal krioelt het van mensen. We moeten ons er doorheen worstelen. En natuurlijk moet er af en toe een scooter door, of een handelaar met zijn handkar. We persen ons dan wat in elkaar en zo gaat het zaakje weer verder. Ook hier weer de hawker stalletjes, ondanks dat we in chinatown zijn komen we terecht bij de thai. We eten pad thai, het ziet er wel lekker uit. De menu kaart is hier namelijk niet te lezen, het schrift bestaat voor ons allemaal uit leuke krullen, punten en cirkeltjes enzo, maar lezen kunnen we het niet. Dus het is altijd een verrassing wat we bestellen. En plaatjes willen dan wel helpen. Pad thai blijkt noodles te zijn uit de wok met garnalen, taugé en nootjes en de thaise kruiden. Het smaakt heerlijk.

We nemen de tuk-tuk naar de gouden berg, een boeddha tempel, als we boven de tempel staan hebben we een prachtig uitzicht over de stad. En dan de tuk tuk naar ons hotel. Maar dat wordt wat moeilijk. De eerste kent de weg niet, en met de tweede komen we niet tot een prijsafspraak. Drie keer is scheepsrecht. De derde weet de weg ook niet, maar ik heb een plattegrond en vertel hem wel welke kant hij op moet. Na wat aarzelen, en gelijk heeft-ie, stappen we in. Na een paar keer vragen onderweg, en we herkennen ons buurtje, lukt het toch en worden we keurig voor ons hotel uitgezet.