logboek oktober 2013 deel 2

Het besluit is gevallen. We gaan weg vandaag, op naar Langkawi. Omdat dat toch weer ruim 60 mijl verderop ligt, gaat de wekker om drie uur ’s ochtends.

Even later ratelt de ankerlier, het anker gaat op, Frans staat bij de lier en ik leg de ketting goed in de ankerkluis. Dan gaat de motor in de vooruit, en in het donker verlaten we zachtjes Georgetown.

Het is een mooie dag, de zee is kalm er staan niet te veel golven, helaas is er ook niet of nauwelijks wind. Dus we kunnen niet zeilen, de motor tuft en zo gaan we naar Langkawi. Langkawi is eigenlijk een eilanden groep van 99 eilandjes en ligt op de grens tussen Maleisië en Thailand. Het wordt ons laatste stop in Maleisië.

In het begin van de middag varen we in de ruime baai bij Kuah, de hoofdstad op het eiland Langkawi. Even lijkt het er nog op dat er weinig zeilboten zijn, maar als we dichterbij komen zien we de zeilboten liggen. Het is er druk, met zeilboten, een stuk of 50 liggen er achter hun anker schatten we in. Gelukkig is de baai erg ruim, dus we vinden een eigen stekkie. Het anker graaft zich in in de modder. Hier blijven we een paar dagen liggen.

Zondag 27 oktober 2013: Langkawi

Doordat we zo heel veel op de motor gevaren hebben is het tijd om de diesel voorraad weer aan te vullen. We gaan maar eens naar de kant. Daar ontmoeten we bekenden, Bernardo (van de Albertina) is hier al een paar dagen. Hij brengt ons in contact met Sherim, een Indische dame die hier een klein winkeltje heeft en zo’n beetje de contactpersoon voor de zeilers is. Ze kent alle handige adressen. Via haar regelen we diesel.

Dan gaan de wandelschoenen aan, we lopen door het stadje richting de marina, de Royal Yaught Club Langkawi. Boten trekken altijd en we hebben altijd wel spullen nodig, eens kijken wat de marina te bieden heeft. Niet al te veel, we maken er een praatje met het kantoor, vragen wat informatie en kijken eens rond in de scheepswinkel.

Op de terugweg wandelen langs de grote pier, hiervandaan vertrekken er dagelijks veel veerboten naar de omliggende eilanden. Hier is ook het VVV-kantoor en dat trekt ook altijd. Even binnen kijken wat er te halen is. We komen buiten met een plattegrond van Langkawi. En we weten nu waar de supermarkt is.

Maandag 28 oktober 2013: Langkawi

Vandaag komt de eerste lading diesel aan boord, 260 liter wordt gebracht in jerrycans. Het is altijd weer een hoop gedoe de diesel in de hoofdtank te krijgen. Alles moet worden overgepompt van de jerrycans in de hoofdtank en dat het liefst zo netjes mogelijk zonder een druppel diesel te morsen. Je begrijpt dat lukt niet altijd. Maar goed na een uur pomp zit er 260 liter diesel in de hoofdtank. Morgenochtend komt er nog een keer 170 liter.

Dinsdag 29 oktober 2013: Langkawi

Om acht uur ’s ochtends zijn we al bezig met de diesel. De visserman werd inhalig en wilde meer geld om de diesel naar onze boot te brengen, dus nu haalt Frans de 7 jerrycans diesel zelf op in onze klein dinghy. De dinghy ligt diep in het water door al het gewicht, maar het lukt. Het is even hijsen om de jerrycans aan boord te krijgen maar ook dat lukt. En dan kan het pompen beginnen, als we aan de koffie zitten, is er 170 liter diesel toegevoegd aan de hoofdtank. Ziezo we kunnen we weer even vooruit.

Aan het eind van de middag gaan we weer naar de kant. De NARID (Dirk en Anneke) liggen hier in Langkawi, hun boot staat op het droge om te klussen. Ze liggen even verderop, maar ze hebben een scooter en zijn mobiel. We hebben afgesproken voor een pintje bij de pier. Zo gezegd, zo gedaan. De laatste keer dat we elkaar zagen was in april 2011 in Brisbane. Een tijdje gelezen dus. Het weerzien is hartelijk en we halen herinneringen op. Dirk is een echte ritselaar en regelaar. En al gauw hebben we handige adressen voor het huren van een scooter, waar je goedkoop drank kunt kopen, waar je een auto kun huren,…..We gaan een hapje eten en het is al laat wanneer we weer in de bijboot stappen terug naar de Dalwhinnie.

Woensdag 30 oktober 2013: Langkawi

Op naar Hoe Soo Min, het scooter adres van Dirk. We gaan een scooter huren. Er staan honderden scooters buiten, maar de dame trekt een moeilijk gezicht wanneer we zeggen een scooter te willen huren. We maken ons geen enkele zorgen met zoveel scooters. Dat moet toch wel lukken. We moeten even geduld hebben maar uiteindelijk is het geen probleem. We kunnen zelfs kiezen.

Rond elf uur rijden we weg, trotse bezitten van een yamaha scooter voor de komende week.

De lady moet uit het water, het onderwaterschip heeft een nieuwe antifouling nodig. Ons plan is om dat in Thailand te doen, maar we horen vaker en vaker dat het in Thailand zo duur is geworden en dat het de moeite loont om het misschien hier in Langkawi te doen. We gaan maar eens op onderzoek uit. We hebben tenslotte een scooter en kunnen nu overal heen tuffen.

Eerst maar eens kijken waar de NARID op het droge ligt. Het is even zoeken, we worden van het kastje naar de muur gestuurd. Het is ook nogal ingewikkeld, bij de politie poort moet je twee bonnen invullen, paspoort inleveren en je krijgt een toegangsbewijs, dan moet de je door de douane geef je één bon af, dan tuf je naar de plek waar alle boten op het droge staan. Bij vertrek gaat alles in omgekeerde volgorde. Maar voordat we dat in de gaten hebben ……

We kijken eens rond, het gaat er rommelig aan toe. Er is een lichte kraan, de boten worden regelmatig verplaatst en bij het verplaatsen wordt er nogal eens iets beschadigd. Soms de windvaan op de mast, soms het roer. Nee dit lijkt ons niet een geschikte plek voor de Dalwhinnie. Gelukkig wordt de keuze ook voor ons gemaakt, de kraan hier is te ligt en kan slechts tot 15 ton uit het water tillen. En dat gaat niet lukken met onze zware lady.

Ernaast ligt ook een werf, maar dat is voor de luxe en grote jachten. Daar zal wel een prijskaartje aan hangen. Toch maar eens informatie inwinnen. Ook hier gaat het via de security, formulieren invullen enzo. De security man loopt zelfs met ons mee naar het kantoor. We laten al onze gegevens achter en hopen over een paar dagen een offerte te krijgen. Als we klaar zijn in het kantoor is de security man nergens meer te zien. We kunnen vrijelijk over het terrein lopen!

We gaan terug naar Kuah, onderweg stoppen we bij de winkel die antifouling verf verkoopt. Als we naar de prijs vragen schrikken we ons een hoedje. In Langkawi is alles belasting vrij, maar de verf is hier toch bijna 2 keer de prijs van Australië! Maar eens informeren of er een goed alternatief is.

Donderdag 31 oktober 2013: Langkawi

Onze tweede onderzoeksdag. We stappen we op onze scooter, en dit keer gaat het naar rebak marina. De laatste optie om hier de boot op het droge te krijgen. En dat kan, ze hebben plek, en er zijn mogelijkheden om zelf reparaties uit te voeren. Rebak is een piepklein eilandje, er is verder niets, alleen een resort met een marina. Elk uur gaat er een veerboot naar het grote eiland Langkawi.

We stoppen bij Mr. Chin.. Een chinees die iets doet in koelkasten en vriezers. Het is een soort werkplaats en rondom binnen en buiten staat koelkasten of delen ervan.

Onze koelkast is nog steeds kapot, en we hopen dat Mr. Chin ons kan helpen. Hij spreekt alleen geen Engels, de conversatie gaat nogal moeizaam. Maar uiteindelijk komen we eruit, tenminste dat denken we. Zaterdag mogen we de compressor brengen en dan gaat hij deze proberen te repareren. Nu maar hopen dat we elkaar goed hebben begrepen.

Terug