logboek november 2013

We stappen op de scooter, we gaan het oostelijk deel van het eiland verkennen. Eerste stop is Air Hangat Village, hier zijn warmwater bronnen. Nou dat valt even tegen. Er is een groot complex gebouwd, natuurlijk met de nodige souvenir stalletjes, en er zijn twee bronnen. Je kunt er alleen met de voeten in. Eén van de twee is opgedroogd en is ‘in onderhoud’. “Voor hoe lang al?”, vragen we ons af. Nou in 5 minuten hebben we het hier gezien, we stappen weer op onze scooter en tuffen vrolijk verder. We gaan naar Gunung Raya, de hoogste berg van Langkawi. Ruim 800 meter hoog, de scooter moet zwaar werken, af en toe ontwijken we apen die lekker miden op de weg zitten, maar uiteindelijk komen we boven aan. We hebben een prachtige dag uitgezocht, het is prachtig weer. We gaan de toren op, boven wacht ons een lekker bakkie thee met een prachtig uitzicht. Na een uurtje gaan we weer naar beneden, het is tijd om weer terug naar de boot te gaan.

Zaterdag 2 november 2013: Langkawi

Vandaag is een boodschappen dag. Eerste boodschap is de koelkast. We hebben de hele koelkast losgekoppeld, in de bijboot geplaatst en aan de wal gebracht. Sherim is hier ons contactpersoon en een grote hulp. Via haar wordt er een mannetje geregeld om de koelkast naar Mister Chin te brengen. We wilden eerst nog met de koelkast op de scooter, maar uiteindelijk zagen we dat toch niet zitten. Als we aankomen bij Mister Chin blijkt de shop dicht te zijn. Maar eens een belletje plegen. “Nee helaas, vandaag zijn we dicht, morgen is-ie open”, vertelt Mister Chin. Oké morgen proberen we het gewoon opnieuw. Tweede boodschap is verf (antifouling) kopen. We komen terecht bij Multiquip, ook een chinees. De complete middenstand is hier in handen van de chinezen. We kopen 20 liter antifouling, en verf voor ons motorruim, want die willen we ook verfen als we op de kant staan. Maar ja 8 blikken verf is iets te veel van het goede om mee te nemen om de scooter. Dus we tuffen een paar keer op en neer en uiteindelijk hebben we alle verf keurig in de bijboot. Nu nog op de boot smeren, maar ja dat komt later wel….

Zondag 3 november 2013: Langkawi

Hieperdepiep hoera! Ik ben jarig vandaag, alweer een jaartje erbij. Een dame vraag je echter niet naar haar leeftijd.

Ik word schandalig verwend. Als ik opsta, is de boot versierd, allemaal vlaggetjes wapperen rondom de boot. En

de Groningse vlag wappert hoog in het want. Ans en Gerjan komen op de koffie. Frans heeft voor een heerlijke

bosbessen/chocolade taart gezorgd, met een kaarsje. Het smaakt ons prima. Van Frans krijg ik twee massage

behandelingen kado, een full body massage en een foot reflexology. Dat wordt ontspannen deze week.

Ans en Gerjan hebben zich uitgeleefd, en een pakket samengesteld met een heleboel kadootjes, voor elk jaar

één kadootje.

Na de koffie tuffen we naar de kant. We gaan op zoek naar Mr. Chin, we hebben dit keer eerst gebeld en de shop

is open. Habif helpt ons opnieuw. Hij heeft de koelkast al gebracht. Wij stappen op de scooter en rijden naar de

shop. Mr. Chin is in geen velden te bekennen. Maar zijn vrouw is er wel. We leggen uit wat de bedoeling is, “no

worries”, is het antwoord. “Alles komt goed”. Daar moeten we dan maar op vertrouwen..

Maandag 4 november 2013: Langkawi

Onze watertank raakt leeg, we moeten water tanken. We kunnen hier tanken bij de vissershaven, maar de steigers zien er een beetje oud en gammel uit. De marina is hier vlak bij (slechts 1,5 km) dus we gaan naar de marina. Als we daar afmeren worden we overvallen door de stroom. Het stroomt hier gigantisch. En dan meren naast de marina ook nog de veerboten af, en zijn veroorzaken heel veel golven. We liggen vreselijk, aan lager wal, de steiger bokt en schommelt en de stroom staat dwars op ons schip.

We tanken water, en dan overleggen we hoe we hier weg zullen komen. Op spring besluiten we. We leggen de spring aan, motor vol in de vooruit, de boot komt langzaam van de kant, maar niet ver genoeg. De stroom is zo sterk dat het niet lukt. We zakken weer terug naar de steiger. Tweede plan is de boot lekker om een hoek van de steiger te trekken met de motor bij, dan krijgen we de stroom op de kop en niet meer dwars. Dat lijkt heel gemakkelijk, maar dat valt vies tegen. De stootwillen kruipen omhoog, zweet druppels, vloeken, schelden, tieren, andere zeilers helpen, krassen en schade aan de lak….*&^%%$#@@! Maar uiteindelijk varen we weg. Dit was een slechte les!

Dinsdag 5 november 2013: Langkawi

Scooterdag vandaag. We gaan het eiland verder verkennen. Eerste stop is de Kilim River, hiervandaan vertrekken kleine bootjes voor tours door het mangrove. Wanneer we arriveren zien we dat het razend druk is. Het blijkt vandaag een feestdag te zien voor de moslims, nieuw jaar. Dus iedereen is vrij. We willen hier volgende week naar toe met onze eigen boot en dan met de dinghy gaan we zelf toeren door de mangrove bossen. Dus het is leuk om nu even hier rond te kijken.

Na de Kilim rivier gaan we door naar Black Sand Beach, het strand is zwart maar daar is het dan ook mee gezegd. Het valt een beetje tegen vinden we. Natuurlijk zijn er wel de souvenirs winkels aanwezig en ik scoor dan ook twee nieuwe bikini’s. Ik wil eventjes passen, er is geen paskamer nou dan doe ik het toch gewoon tussen de kleding rekken. De dame van de verkoop vindt dat toch iets te genant, ik word helemaal naar achterin in de kraampjes begeleidt ver uit zicht van blikken van buiten af en dan is het goed, dan mag ik de bikini passen.

Na Black Sand Beach gaan we door naar Langkawi Craft Center, hier wordt de lokale ambachten getoond. We neuzen rond, eten lekker nasi pattaya. En dan is onze trip voorbij, we gaan terug naar de boot, ik ga namelijk mijn massage cadeau verzilveren!

Frans gaat naar Mr. Chin, de koelkast ophalen, en samen met Mr. Chin wordt de koelkast geïnstalleerd. Volgens ons was dit de eerste keer voor Mr. Chin in een kleine dinghy en op een zeilboot. Ik ben benieuwd wat hij ’s avonds aan zijn vrouw heeft verteld….

Woensdag 6 november 2013: Langkawi

Vandaag is het een beetje klussen, een beetje ontspannen, een beetje van alles. Boodschappen doen, scooter huur verlengen, impeller (van de hoofdmotor) vervangen….. En Ans en Gerjan van de Spirit proberen te helpen. Ze hebben al een paar dagen problemen met de hoofdmotor. Het lijken serieuze problemen, er is water in de olie gekomen en de startaccu is kapot. Frans probeert te helpen, de motor wordt ontlucht, olie wordt vervangen door nieuwe schone olie, maar wat er ook geprobeerd wordt, niets helpt. De motor weigert aan te slaan.

Na alle tegenslag zijn Ans en Gerjan aan ontspanning toe, gevieren gaan we naar de avondmarkt hier in Kuah. Er is elke avond wel ergens op het eiland een avondmarkt, en woensdagsavonds is dat in Kuah. We kijken onze ogen weer uit, naast de vele schoenen, t-shirts en andere bling bling, is drie kwart van de kraampjes gevuld met eten. Worstjes, kip, sate, rijst, loempia’s, samosa, kokosballetjes en nog heel veel meer versnaperingen worden er verkocht. Het is vooral zoet. Maleisiërs zijn verzot op zoet eten.

Donderdag 7 november 2013: Langkawi

Vandaag is het ook nog een beetje klussen. We hebben ooit alle ramen uit het doghouse gehaald, de sponningen van roest ontdaan, geverfd, gekit en weer opnieuw geplaatst. De kozijnen aan de binnenkant zijn ook alweer geplaatst, maar je er moet nog wel geschuurd en gelakt worden. En dat is een tijd rovende klus. Ik heb het heel lang uitgesteld, maar ja eens moet ik er toch aan beginnen….

Eén van de klussen die ook al heel lang op de to-do-lijst staat, is het monteren van onze ventilatoren. Nu hangen ze op verschillende plekjes en lopen er losse elektriciteits (verleng)kabels door de boot. Frans heeft zich vandaag voorgenomen de ventilatoren op een definitieve plek te monteren en de kabels allemaal netjes weg te werken. Het heeft er nog nooit zo netjes uitgezien!

Vrijdag 8 november 2013: Langkawi

Onze laatste dag in Langkawi, onze laatste dag dat we de scooter nog hebben. We maken nog maar eens een tripje, we gaan naar het noordwesten van Langkawi. Hier zijn we nog niet geweest. Maar eerst moeten we uitklaren uit Maleisië. We gaan naar de jetty en dan is het zoeken. Het is een winkelcentrum maar ergens diep verstopt vinden we toch de nodige mensen. Met geluk doen we de procedure in de juiste volgorde. Toevalligerwijs komen we terecht bij de havenmeester. Die vraagt naar onze inklaringspapieren. Officieel moet je hier in Maleisië bij elke haven inklaren en uitklaren. We doen of we het niet begrijpen, en geven de papier die we meegekregen hebben uit Puteri Harbour. Tja dat klopt natuurlijk niet, maar geen probleem de havenmeester klaart ons in en gelijk weer uit. Daarna vinden we customs, deze wil de papieren van de havenmeester en dan gaan we naar immigration die onze paspoorten stempelt. De papieren van puteri harbour? Geen idee wat we ermee moeten maar niemand wil ze hebben. Al met al zijn we een uurtje zoet.

En dan kunnen we eindelijk aan onze toertocht beginnen. We nemen een voor ons nog onbekende weg. Bij Telaga Harbour houden we koffiestop, het is een leuke ankerplek, misschien leuk voor op de terugweg? Even verderop kun je met een kabelbaan omhoog naar één van de hoogste bergtoppen hier, we overwegen nog even of we meegaan, maar nee uiteindelijk toch maar niet. We gaan verder met sightseeing. Onderweg is het tijd voor de middaglunch, rijst met kip. En dan gaan we weer richting de boot. Donkere wolken pakken zich samen, gauw schuilen en we staan nog niet bij een bushokje stil of er barst een stevige tropische regenbui los. Erg lokaal, want 15 km verder op onze ankerplek blijkt er geen druppel gevallen te zijn.

Zaterdag 9 november 2013: Langkawi, Hole in the Wall, afgelegd 16 mijl (pos 06.25.27M 99.52.06E)

Het is even wennen na twee weken, maar het anker wordt nu echt uit de modder getrokken. We gaan verder, richting Thailand. Omdat we gehoord hebben dat Hole in The Wall een erg leuke en zeer beschutte ankerplek is gaan we eerst hier stoppen. Een paar dagen geleden hadden we dit al gezien vanaf het land bij de Kilim rivier. En nu gaan we maar eens vanuit de zee deze plek bekijken. We hebben een mooie vaarroute, helaas geen wind en de zon brandt op ons bolletje.

Het is even zoeken naar de ingang, tussen twee steile hoge rotsen door gaat het naar binnen. Een paradijs, links en recht steile bergenwanden, mangrove en een brede rivier. Prachtig beschut. We laten ons anker vallen in de stilte, de visarenden zweven boven ons boot.

Zondag 10 november 2013: Langkawi, Hole in the Wall

We blijven nog een dag hier liggen, we gaan op verkenningstocht in deze mooie omgeving. De bijboot wordt klaar gemaakt, bodem oppompen (we hebben nog altijd niet het gat gevonden, dus de bodem is nog steeds lek), aanhang motor erachter, wij in de bijboot, en hup daar gaan we dan. We hebben geen kaart van dit gebied, maar wel de GPS mee, dus verdwalen kunnen we niet. We zien een kleine opening in de mangrove, daar gaan we in. Kruipdoor, sluipdoor, zo proberen we een route te vinden door de mangrove. Maar uiteindelijk loopt het dood. We moeten we terug naar de rivier. Op de rivier zijn we een grote groep visarenden, de toeristische boten strooien hier met voer en dat trekt veel vogels. Met grote regelmaat duiken ze op de kleine stukjes kip af.

Wij gaan verder op expeditie. We slaan een andere zij-arm van de rivier in. En tot onze verbazing zien we een heleboel zeilboten liggen aan moorings, en langs de kant een tiental restaurants. Hoezo een oase van rust?

Maandag 11 november 2013: Ko Pulao Na, afgelegd 18,3 mijl (pos 06.38.29N 99.41.52E)

Zeven uur, de wekker gaat, en een kwartier later varen we weg. We gaan naar Thailand. Het is een prachtig gebied hier te zeilen. Honderden eilandjes, en volgens de pilot (onze watergids) kun je overal ankeren. Het is hier dan ook niet zo diep, meestal tussen de 10 en 20 meter, en dichter naar de eilandjes toe wordt het ondieper. De NE-moesson staat aan te komen, met NE wind. We zitten in een overgangsperiode dus de wind is nog niets standvastig uit het NE. Vaak is er weinig wind, en het is heel heet. Prachtige wolkenformaties ontstaan met grote regelmaat, sommige heel erg dreigend. Donkere dreigende luchten. Onweer, wind en regen? Maar net zo vaak lossen de buien zich ook weer op, en krijgen we niets, geen wind en geen drup regen. Tegen de avond komt er vaak een lokale onweersbui.

Vandaag hebben we geen wind, helaas we kunnen niet zeilen, dus op de motor dan maar. We laten ons anker vallen bij Ko Pulao Na (Ko is het thaise woord voor eiland). Omdat we (naar ons idee) haast hebben, we willen vrijdag in Krabi zijn, en daar gaat de boot uit het water, hebben we de route uitgestippeld in dagetappes. We blijven nergens hangen, misschien iets voor de terugreis in april, onderweg naar de Indische Oceaan.

Ko Pulao Na, onze eerste stop in Thailand, we pakken onze oude traditie weer op, en begroeten Thailand met een fles koele bubbels. We zijn Maleisië nog uit of het water is helder, zeegroen. De bruine modderkleur die we overal in Maleisië tegenkomen is verdwenen, en dit heldere water nodigt natuurlijk uit om te zwemmen. En weet je, de watertemperatuur is hier 29° Celsius.

Dinsdag 12 november 2013: Ko Phetra, afgelegd 25,7 mijl (pos 07.01.40N 99.28.70E)

Wederom zeven uur, de wekker gaat. Maar wat blijkt, Thailand heeft een uur tijdsverschil met Maleisië. We hadden er gisteren een uur bij gekregen, niets van gemerkt. Dus we nemen vandaag dat uurtje er maar bij.

We gaan verder noordwaarts, door het gebied van honderden eilandjes, klein, groot en allerlei grillige vormen. De rotsen steken loodrechts uit het water. Soms zijn de eilandjes kaal, soms overwoekerd door ondoordringbaar bos. De mooiste eilandjes zijn de onbewoonde eilanden, en de meeste lelijke zijn die die bebouwd zijn met resorts. Hoeveel te dichter we bij Phuket komen, hoeveel te drukker wordt het. Vandaag gaan we al zeilend, en soms op de motor naar Ko Phetra. Een onbewoond eiland, noord zuid gericht. We hopen een beetje beschutting te krijgen van het eiland. Maar helaas, zoals altijd liggen we op stroom in plaats van op de wind, en de zee is toch nog erg hobbelig. Geen fijne ankerplek, maar je het is maar voor een nacht. Het wordt slecht weer, en bijna de hele nacht regent het pijpenstelen. Morgenvroeg varen we weer verder.

Woensdag 13 november 2013: Ko Ngai, afgelegd 35,6 mijl (pos 07.25.00N 99.12.68E)

Het wordt vertrouwd, om zeven uur gaat de wekker en een kwartier later varen we weg. Dit keer gaan we naar Ko Ngai, tot twaalf uur is er wind en kunnen we zeilen. Een ongekende luxe, maar dan is de wind helemaal op, en gaat het weer verder op de motor.

Ko Ngai is het eerste eiland dat we zien waarop een aantal hotels zijn gebouwd. Maar het kent heerlijke witte stranden, koraal en helder water.

We doen een nieuwe poging om de lekke bodem van de bijboot te repareren, en het lijkt ons te lukken. Nadat we de bodem hard hebben opgepompt lijkt de bodem 24 uur later nog net zo hard! Als dat eens zo mocht blijven…

Donderdag 14 november 2013: Ko Phi Phi, afgelegd 35,1 mijl (pos 07.43.70N 98.46.21E)

Vandaag is de volgende etappe naar Ko Phi Phi, ook nu kunnen we weer een stuk zeilen, maar halverwege de ochtend laat de wind ons in de steek. En ook nu biedt de motor weer uitkomst.

Als we aankomen bij Ko Phi Phi schrikken we ons een hoedje. Wat een drukte, overal boten, longtail boten (boten met een enorme lange schroefas), speedboten, ferry’s en alles kan varen is ingezet om de toeristen te vermaken. Vreselijk! Overal resorts, hotels en andere accommodatie. Nee dit is zeker geen plek om nog een keer aan te doen. Op de zeekaart ziet de baai er heel aanlokkelijk uit, maar we vinden het te druk. Het is moeilijk een ankerplek te vinden, het is erg diep en de goede plekken zijn ingepikt door de toeristen industrie. Uiteindelijk laten we ons anker vallen op 15 meter diepte.

Vrijdag 15 november 2013: Krabi, afgelegd 22,7 mijl (pos 8.00.64N 98.57.65E)

Half zes, de wekker gaat, de zon is nog niet op, maar het wordt al ligt. We zijn zo vroeg omdat we vandaag naar Krabi Boat Lagoon gaan en dit ligt een stukje de rivier op midden in de mangrove. Vlak voor de kust wordt het erg ondiep, en daar moeten we met hoog water overheen. Laat het nu vanochtend om 9 uur hoog water zijn, en het is bijna 20 mijl varen.

Onze planning komt precies uit, en keurig met hoog water varen we de rivier op. We roepen de marina op, het is even omschakelen van Maleisië naar Thailand. De mensen hier spreken niet of nauwelijks Engels. Maar uiteindelijk begrijpt de dame aan de marifoon wat ik wil. We zijn welkom. Dan staat er opeens een groot bord met een rode pijl 300 m Krabi Boat Lagoon. Een beetje onduidelijk, is over 300 m de afslag of moeten we het smalle geultje in waar het bord staat? We proberen het laatste, maar het wordt gauw ondiep. Nog maar eens de marina oproepen. Er wordt een kleine bijboot naar ons gestuurd, of we even geduld hebben en dan loodsen ze ons binnen. Het blijkt toch het kleine geultje te zijn, en tussen de mangrove door varen we naar binnen, en dan komt de marina tevoorschijn. Helemaal beschut. We krijgen een plek toegewezen. En nu afspraken maken om uit het water te gaan.

Zaterdag 16 november 2013: Krabi

Het lijkt erop dat we maandag tussen 8 en 9 uur uit het water gegaan. Tenminste zo is de planning, maar ja dit is Thailand, dus alles is mogelijk. Wij kunnen onze tijd wel nuttig besteden. We halen alle zeilen eraf. Deze moeten naar een zeilmaker, de naden moeten gecontroleerd worden.

En dan opeens “Hello Frans”, het is Peter van de Ahu. Peter en Jacqueline hebben we voor het laatste gezien in Indonesië, op Ketawai. Ze liggen hier al een jaar. Het weerzien is gezellig, en bij een bak koffie worden de herinnering opgehaald.

Zondag 17 november 2013: Krabi

Vandaag installeert Frans de airco unit. Omdat we inschatten 3 tot 4 weken op het droge te staan, en we het motorruim willen behandelen kunnen we wel een beetje verkoeling gebruiken. Dus wordt de airco weer te voorschijn gehaald. Ik stort me op de romp, deze wordt gepoetst en in stukken worden in de polish gezet. Ziezo ze ziet er weer netjes uit.

Maandag 18 november 2013: Krabi

Maar eens informeren of we nog steeds ergens tussen 8 en 9 uur eruit gaan. Nee de plannen veranderen, het is nu 10 uur. Er gaat eerst een boot in het water, en dan gaan wij eruit. Nou we zijn er klaar voor, dus we hebben alle tijd om eerst een kop koffie te drinken. Na een half uurtje komen er een aantal jongens van de marina naar ons toe. “Of we een afspraak hadden om uit het water te gaan? “, vraagt één van hen. “Ja”, antwoord Frans. Nu dat kun nu direct, het is half negen. We kijken elkaar verbaasd aan, maar prima. 10 minuten later gaan de trossen los, en vaart Frans achteruit onder travellift. Plons, daar springt één van de jongens in het water. Het water is vies, maar daar trekken ze zich hier niets van aan. De banden worden onder de boot doorgehaald. En even later gaan we omhoog. Ik sta op de kant, Frans is aan boord. Het is altijd weer een spannend gezicht, even later rijdt de op het droge. De hoge druk komt eraan te pas, het onderwaterschip wordt schoon gespoten. Milieu? Daar hebben ze hier geen boodschap aan, alles komt op de grond terecht, en vervolgens zo in het water, waar even later weer in gezwommen wordt. Anderhalf uur later staan we op onze plek. En de hele boot is voorzien van een lichte blauwe waas. Nee afspuiten kunnen ze hier niet, we zijn vervolgens uren bezig om de boot weer schoon te krijgen. Wat een gedoe.

’s Middags zijn we gelijk druk, ik begin met het onderwaterschip te schuren en al gauw zie ik eruit als een smurf. Frans is op het dek bezig, alle dektenten worden aangebracht tegen de broodnodige schaduw en een beetje verkoeling. Want wat is het hier warm.

Ondertussen hebben we contact gelegd met Ricardo. Een Italiaan die hier in een gat in de markt springt. Hij zet een bedrijf op, en hopelijk kan hij wat schilderwerk voor ons doen. We zijn hier nog wel even.

Dinsdag 19 november 2013: Krabi

We moeten toch echt nu naar de douane en immigratie. We zijn nog steeds niet ingeklaard hier in Thailand. Bij het kantoor hier in de marina hebben we een scooter gehuurd. Vanochtend om half negen staat die klaar. Nou mooi niet, gewoon vergeten. Maar ja dat kun je niet zeggen zonder gezichtsverlies. Dus de reden is lekke band.

Pas rond tien uur verschijnt de scooter. Het is nog even zoeken naar een tweede helm, maar om half elf is het dan zover. We tuffen naar Krabi. Het is goed opletten, want vinden we de weg nog weer terug naar onze boot? We zorgen voor herkenningspunten. Het is ruim 20 kilometer naar Krabi, verder weg dan we dachten. Het is een grote drukke stad, gelukkig hebben we een plattegrond. En zo rijden we in één keer goed naar de douane. We vullen de papieren in en 5 minuten later staan we weer buiten. De eerste horde is genomen. Aan de andere kant van Krabi vinden we immigratie. En die zijn strenger. Er moet veel papierwerk ingevuld worden, en we hebben een streng kijkende beambtenaar tegenover ons. Als we het land verlaten terwijl we de boot achterlaten moet er een borg betaald worden, 20.000 THB (ongeveer 500 euro). Er wordt een aantekening gemaakt in het paspoort dat we met boot Thailand binnen gekomen zijn. Nou we moeten nog maar eens uitvogelen hoe en of we dat gaan doen. De borg betalen is één ding, maar hoe krijgen we deze terug?

Na immigratie is de havenmeester aan de beurt. Ook hier gaat het invullen snel. Maar ook van de havenmeester krijgen we strenge woorden. Als we dit gebied verlaten moeten we het melden bij de havenmeester, uitklaren en bij de volgende halte moeten we ons weer inklaren bij de havenmeester. Wat een gedoe, nou dat gaan we mooi niet doen.

Alle formaliteiten zijn achter de rug, nu eens de boodschappen doen in Krabi. We hebben van een andere zeiler een adres gekregen van een Nederlandse bakker. Het is een Amsterdammer en hij bakt heerlijk brood, lekker grof volkoren of brood vol met zonnebloempitten. Heerlijk, hier in Azië is brood eigenlijk geen voedsel. Het is altijd wit en heel klef.

Al heel lang willen we (nou eigenlijk ik) de kussens in onze kuip van nieuwe bekleding voorzien. En nu moet het dan gebeuren. We hebben een adresje van Ricardo, het is even zoeken maar uiteindelijk vinden we mr. Vira. Helaas spreekt Vira alleen maar Thais, maar met handen en voeten en wat foto’s begrijpt Vira wat we willen. We spreken af dat hij morgen naar de boot komt, benieuwd of we elkaar goed hebben begrepen.

Dan gauw nog boodschappen doen, zoveel als we kunnen vervoeren op de scooter en we zoeken onze weg weer terug naar de marina. Gelukkig herkennen we onze ‘herkenningspunten’ en halverwege de middag klimmen we weer aan boord.

Woensdag 20 november 2013: Krabi

Ik ben net helemaal blauw, ik lijk wel een smurf, ik ben druk met het schuren van het onderwaterschip. De oude laag antifouling moet eraf. En dan….met een grote glimlach en ogen op steeltjes komt Vira eraan lopen. We hebben elkaar dus toch goed begrepen. Volgens ons is Vira nog nooit op een werf of in een marina geweest. Hij kijkt zijn ogen uit. Vira (en nog een mannetje) klimmen aan boord. Zijn mond valt open van verbazing, een compleet nieuwe wereld gaat voor hem open. Onze Thais is nog steeds niet goed, dus we vinden een ander mannetje dat voor ons kan vertellen. Vira knikt ijverig, begrijpt wat we willen en neemt de kussens mee. Over drie dagen is het werk gereed en brengt hij ze terug.

Ondertussen hebben we ook een ander adres gevonden, Ket is de man die onze zeilen nakijkt. Maar Ket zit in Phuket, en dat is hier bijna 200 km vandaan, drie uur rijden. Er is hier op de werf een scheepswinkel met ook een winkel in Phuket en zij zijn bereid onze zeilen mee te nemen, Ket haalt de zeilen daar weer op. En gaat dan aan de slag om ze te repareren daar waar nodig. Nu nog bedenken hoe we de zeilen weer terug krijgen, maar dat zien we later wel weer. We hebben in ieder geval alle klussen in gang gezet.

Donderdag 21 november 2013: Krabi

Regen, regen en nog eens regen. Het regent de hele dag en nacht aan één stuk door. Dus dat wordt niet schuren aan het onderwaterschip. Maar ja op een boot is altijd wat te doen, dus we vervelen ons geen moment. De waterstag wordt vervangen, het vetkoord van de schroefas wordt vervangen, de snelheidsmeter wordt schoongekrabd, de kozijnen van de ramen is nog steeds een klus,…..en ondertussen tikt de regen op het dak.