(Klik op de foto's om het fotoalbum van de maand december te openen)
Donderdag 5 december 2013: Krabi
In Nederland is het Sinterklaas, hier is koning Bhumibol jarig. We gaan naar Krabi, een dagje
even niet klussen. Samen met Ans en Gerjan hebben we een auto gehuurd, we gaan
boodschappen doen en het blijkt vandaag de verjaardag van de Thaise koning te zijn. De koning
wordt 85 jaar.
En overal wordt zijn verjaardag gevierd. Geel is de kleur hier, zoals oranje bij ons de koningskleur
is. ’s Middags is er een optocht, bij het plein op het gemeentehuis verzameld men zich. Elke
vereniging, elke overheidsinstantie is vertegenwoordigd in de optocht. Voorop loopt bij elke
instantie cq vereniging een aantal mooie dames, één dame houdt een bord omhoog met daarop
de naam van de instantie, een andere dame draagt een gouden ei (zeg maar een groot paasei)
dat de koning uitbeeldt en een derde dame draagt een zilveren ei dat de koningin uitbeeldt.
Vereniging na vereniging, instantie na instantie loopt naar het podium knielt voor het portret van
het koningspaar en stalt de eieren uit. En dat duurt een aantal uur.
We vermaken ons met rondkijken en verbazen. Natuurlijk trekken wij ook veel bekijks, en we
moeten vaak op de foto met de deelnemers. Natuurlijk zetten wij ook hun op de foto. Langs de
straat staan veel stalletjes, je kunt er lekker eten, maar ook de Thaise bandjes, vlaggetjes,
strikjes enzo kopen. Iedereen is vrolijk, om zeven uur wordt het afgesloten met een vuurwerk.
Maar dat vuurwerk is na drie vuurpijlen klaar!
Zondag 8 december 2013: Krabi
We zijn druk, druk en druk. Dagen is het schuren
en plamuren aan de buitenkant. Aan de binnenkant wordt het motorruim flink onderhanden genomen, de raamkozijnen worden gelakt en gekit,
kortom de dagen vliegen voorbij. Maar vandaag is het zover, we gaan zelf spuiten aan de buitenkant. We hebben handige hervulbare spuitflessen
gekocht met patronen.
Eerst maar eens uitproberen op het witte. En dat lijkt goed te gaan. En dan is het blauwe aan de beurt. Maar
er is iets vreemds aan de hand. Het verf pakt niet, we krijgen ‘oogjes’ in het verfwerk. Het ziet er lelijk uit, gauw met thinner
halen we de nog natte en verse verf er weer af.
Er lopen hier allerlei mannen rond, klusmannen, waar verschillende verhalen over de
ronde gaan. Ricardo heeft hier een klusbedrijf, waar je voor allerlei klussen terecht kunt. Onder andere ook verfklussen. Adam is
zijn voorman, en we praten met Adam. Hij verzekert ons dat hij ons kan helpen, en wil het spuitwerk wel voor zijn rekening nemen.
Zo gezegd, zo gedaan.
Maar ook bij Adam, tenminste bij zijn schilder, gaat het niet zo goed met het spuiten. Dezelfde oogjes! En ook
nog eens een aantal flinke druipers. Nee dat ziet er slecht uit. Het natte verf laten ze zitten, maar volgens Adam, no problem, dat
foutjes worden morgen hersteld.
Maandag 9 december 2013: Krabi
De schilder komt, de druipers in het verfwerk worden geschuurd,
plamuren en hup een uur later kan er weer gespoten worden. “Ho, ho”, roepen wij, “en de ‘oogjes’ dan? De schilder is schilder
en schuurt niet. Dat moeten we maar met Adam opnemen, en daarna is de schilder verdwenen. We hebben hem nooit weer gezien. En dan
begint onze moeizame relatie met Adam. Afspraken maken gaat moeilijk, Adam is regelmatig dronken, en komt zijn belofte niet
na.
Frans blijft rustig onder de situatie maar ik raak helemaal in de stress en kan er niet meer tegen.
Vrijdag 13 december 2013:
Krabi
Adam belooft het verfwerk vandaag echt af te maken. Nou duimen dan maar, om zeven uur is hij al bij de boot. Wij gaan vandaag
met de auto naar Phuket, ongeveer 200 km rijden heen. Ket heeft gemaild dat onze zeilen klaar zijn om op te halen. Later blijkt zodra
wij in de auto stappen en wegrijden, is Adam vertrokken. Er gebeurt niets meer aan het verfwerk, en als we ’s avonds laat weer bij
de boot aankomen zijn we hevig teleurgesteld.
Gelukkig is de zeil actie wel gelukt. Het is een lange dag en even rijden naar Phuket,
maar Ket heeft onze zeilen keurig nagekeken, daar waar nodig hersteld en van nieuwe UV-stroken voorzien. We kunnen er weer even meer
vooruit.
Zaterdag 14 december 2013: Krabi
We roepen Adam maar weer eens op het matje. Hij heeft een kater, gisteren is er een
feestje geweest. Maar met de hand op zijn hart beloofd-ie dat vandaag het verfwerk afkomt. We moeten hier en daar nog schuren, maar
het gaat lukken.
Nou we houden Adam aan zijn woord, trekken af en toe aan zijn hemd, mopperen en duwen wat, maar om zes uur is het
spuitwerk klaar. Even dreigt het te gaan regenen, tussen twee spuitbeurten in, maar het blijft bij enkele druppels. Pfff… Als de derde
spuitronde start, stopt de compressor ermee. Tja hebben wij weer. Maar er is gelukkig nog een tweede compressor. En zo met vallen
en opstaan, komt het verfwerk gereed.
Drie pogingen, veel schuren en plamuren door ons, Adam die flinkt baalt en regelmatig te veel
bier drinken, kortom het was met een stressvolle week.
Nu nog de antifouling afmaken, en dan kunnen we het water weer in.
Woensdag
18 december 2013: Krabi
Eindelijk, eindelijk. Het is zover, na ruim 4 weken gaat het dan toch gebeuren. We gaan vandaag het water weer
in. We hebben afgesproken om om 8 uur in de kraan te hangen, we krijgen dan twee uur de tijd om de laatste primer en antifouling aan
te brengen. Onze buurman heeft hoogwater nodig om het water in te gaan en om elf uur is het hoog water. Prima planning dus.
Maar het
wordt acht uur en nog geen beweging in de kraan. Uiteindelijk is het negen uur als we hangen. En krijgen we koehandel, uiteindelijk
krijgen we tot 10:20 uur de tijd om het laatste verfwerk te doen. Alles lukt, en rond elf uur liggen we dan eindelijk op onze
plek. Ziezo, voorlopig is het genoeg geweest, veel stress en een week langer op het droge dan we (zeg maar ik) wilde, maar de klus
is geklaard. Morgen nog een laatste klus- en regeldag en vrijdag beginnen we dan met het verkennen van de Thaise wateren.
Donderdag
19 december 2013: Krabi
We huren de scooter van Gee, Gee heeft hier een restaurant annex winkel op het terrein van de marina. Je kunt
er de dagelijkse boodschappen halen en lekker en goedkoop eten. Ook verhuurt Gee haar auto of scooter. Een handige dame dus, en wij
zijn ermee geholpen. Want de weg naar Krabi is toch bijna 30 km.
Om tien uur stappen we op, ik heb de helm op, Frans heeft een pet
op, want Gee heeft maar één hellm bij de scooter. Als we de grote weg opdraaien, stop! Er is een grote politie controle en we worden
aangehouden. Rijbewijs en papieren moeten we laten zien. O ja en hoe zit het met de helm? Regels hier zijn niet echt duidelijk, maar
de rijder is verplicht een helm te dragen, bijrijders niet. Dus Frans en ik wisselen van helm en pet, en tuffen dan weer vrolijk verder.
Nog eenmaal gaan we naar Krabi, we bezoeken voor het laatst René, de Amsterdamse bakker en genieten van een broodje kroket en een broodje bal. We kennen de weg in Krabi ondertussen goed en hebben zo onze adressen. We weten waar we een echte edammer kaas kunnen kopen en lekkere worst. Dus we slaan nog even onze slag, dan hebben we straks op de ankerplekken iets lekker te smikkelen bij de borrel.
Vrijdag
20 december 2013: Rai Le Beach, afgelegd 11,4 mijl (pos 08.00.68N 98.49.80E)
Eindelijk, eindelijk, we kiezen weer het ruime water.
Eerst drinken we nog een bakkie samen met Ans en Gerjan, zij blijven hier nog een tijdje in Krabi, hun boter wordt helemaal opnieuw
beschilderd, en daarna te koop gezet. Dus misschien zijn we hier nog in Thaise wateren maar de kans wordt steeds kleiner.
Rond elf
uur is het hoog water, de trossen gaan los, Frans manoeuvreert de boot achteruit de box uit, draait een rondje en dan gaat het tussen
de mangrove door, op naar de ruimere rivier.
We moeten nog over een ondiep stuk water, maar ook daar komen we prima doorheen en dan
krijgen we het ruimere water. De zee is hier niet echt diep, tussen de 10 en 15 meter, en op sommige plekken heel ondiep, daar kunnen
we helemaal niet komen of alleen maar met hoog water. Dit gebied, de Phangngabaai, is eigenlijk een grote binnenzee. Het staat vol
met grote loodrecht oprijzende kalksteenrotsen. Sommige zijn wel 350 meter hoog. De rotsen zijn vol met tunnels en grotten. De Phangngabaai
is een overblijfsel val het Tenasserimgebergte en lang geleden ontstaan toen de ijstijd verdween. Het is nu een fantastisch vaargebied
vol met leuke ankerplekken. En dat gaan wij de komende tijd ontdekken.
Vandaag gaan we naar Ao Nang, naar de kaap Prang Nang, de kalksteenrotsen
steken hier loodrecht omhoog. Met daarachter een prachtige beschutte baai en heerlijke stranden. Je kunt hier de wanden beklimmen
als je voldoende moed hebt. We kijken wel vanaf de boot met een verrekijker naar de waaghalzen. Het is alleen jammer dat de toeristen
dit plekje ook ontdekt hebben, je kunt er alleen met een boot komen, Ao Nang is de dichtstbijzijnde grote plaats en vandaar komen
tientallen longtailboten naar ‘onze’ baai toeristen brengen. Een hoop herrie dus in deze idyllische omgeving.
Zaterdag 21 december
2013: Rai Le Beach
We overwegen om weg te gaan en een andere meer rustige ankerplek te zoeken. De longtailboten maken erg veel
lawaai. Er staat een grote automotor achter op de boot, zonder demper, met daaraan een zeer lange schroefas met daarop aan het eind
hun roer. En zo racen ze door het water. Snel, maar met erg veel lawaai.
Uiteindelijk blijven we toch liggen, aan het eind van de dag
stopt de stroom toeristen en keert de rust terug en dan hebben we de baai voor ons alleen.
Zondag 22 december 2013:Ko Yao
Hai, afgelegd 17 mijl (pos 07.53.43N 98.35.25E)
Zeven uur, de wekker gaat, anker op, zeil op, en daar gaan we. Omdat het zo erg heet
is gaan we vroeg weg, het is dan nog aangenaam en koel buiten. De zon schijnt al wel, maar brandt nog niet zo heet. We hopen voor
de hitte weer op een anker plek te liggen. We varen vandaag slechts 17 mijl. Maar de wind laat het afweten, toch houden we vol, op de kluiver zeilen (het is meer dobberen) we verder. 17 mijl en zes uur later komen we aan in Ko Yao Hai, een groot eiland midden
in Phangngabaai. Nog redelijk onbewoond, dit keer geen hotels, en geen longtail boten. Een oase van rust.
Maandag 23 december
2013: Ao Makham, afgelegd 15,6 mijl (pos 07.48.61N 98.23.07E)
We gaan naar Phuket eiland. We zijn er al ruim een week geleden geweest
met de auto om de zeilen op te halen, dit keer gaan we met onze lady. We kiezen het meest zuidelijke puntje van Phuket eiland,
we gaan naar de baai Ao Chalong. Ook vandaag is er weinig wind, maar op de kluiver komen we toch vooruit. In de loop van de middag
komen we aan in Ao Chalong. Dit is een bekende plek voor de zeilers, en er liggen dan ook tientallen jachten hier achter hun anker.
We verkennen de omgeving en besluiten uiteindelijk bij Ao Makham, aan de oostzijde van Ao Chalong te gaan ankeren. Hoe kan is ons
een raadsel, maar als we varen lijkt het of de wind wegvalt, maar liggen we eenmaal voor anker dan neemt de wind toe. Of zou het verbeelding
zijn?
Waarschijnlijk blijven we hier de kerstdagen liggen, we willen de kant op, een scooter huren en iets van het eiland zien. Morgen
maar eens plannen maken. Voor nu is het tijd voor een lekkere verkoelende duik in het heldere water.
Dinsdag 24 december 2013:
Ao Makham
Pas in de loop van de middag gaan we eens kijken op het strand, en op de weg. Vlakbij kunnen we een scooter huren, en na
enige onderhandeling rijden we even later weg op onze ‘eigen’ scooter voor de komende drie dagen. We gaan eens even kijken aan de
andere kant van de baai, bij Ao Chalong. Daar liggen de meeste zeilboten, het is nog een half uur rijden op de scooter, maar het lukt,
we vinden de zeilersclub. Wat een drukte hier, veel, heel veel zeilboten. We drinken iets op de zeilclub, en gaan dan weer terug.
Ziezo de eerste verkenningstocht zit erop.
Eenmaal terug in Ao Makham, gaan we eten aan het strand. Er zitten hier een paar leuke restaurantjes
aan het strand, de tafeltjes staan op het strand, ondergaande zon, cocktail erbij,……het is kerstavond. Het leven is goed!
Woensdag
25 december 2013: Ao Makham
Vanaf de boot kunnen we in de verte op een hoge heuvel een enorme groot buddha beeld zien. En dat trekt.
We willen dat wel eens van dichtbij bekijken. Met de scooter erop af. De weg naar Big Buddha gaat via het
toerisme. Als we eenmaal de berg oprijden, allemaal eettentjes, je kunt op een olifant rijden, aapjes voeren en
bekijken, rijden op een quad, paintballen….bedenk het en het is mogelijk.
We tuffen in één keer door naar boven. De Buddha is groot, erg groot. 45 meter hoog! En ze zijn er al
tientallen jaren mee bezig. De Buddha wordt volledig gefinancierd door giften. Het is een bijzonder project. Het
is een groot beeld van beton, en daarop wordt alle ornamenten van marmer geplakt. Vervolgens wordt er driftig
geschuurd en gepolijst. Zodat het geheel er mooi glimmend uitziet. Wat een werk.
Na onze bezoek aan Buddha gaan we terug naar de boot. Even tijd om te relaxen en dan is het weer tijd voor
ons restaurant aan het water, dit keer voor de kerstmaal.
Donderdag 26 december 2013: Ao Makham
Vandaag gaan we shoppen en Phuket-stad bezoeken. Het eiland is eigenlijk volledig vol gebouwd, en het ene
dorp loopt naadloos over in het andere dorp. De wegen zijn hier groot voor een klein eiland. Op het eiland wonen maar liefst meer
dan 100.000 mensen. Een beetje te druk naar onze mening. De westkust van Phuket is net de Franse riviéra, witte strand vol gebouwd
met hotels. Wij gaan ons daar instorten op oudjaar. Nu nog even genieten van Phuket-stad zelf.
Vrijdag 27 december 2013: Ao Makham
Vandaag
onze laatste scooterdag. We maken een leuke rondrit over het eiland, en proberen zo ook de meer rustige delen te bezoeken. Maar dat
valt nog niet mee. Eigenlijk is overalwel gebouwd, groot of klein. Er wonen hier veel Chinezen, Hokkien chinezen die in de loop der
jaren zich vermengd hebben met de lokale Thaise bevolking. Maar de verschillende culturen zijn volop aanwezig, de Thaise wat is alom
aanwezig, Buddha wordt vereerd en de chinese tempels vindt je ook in de stad.
En wat ons het meest opvalt zijn de zangvogels, een
heel groot deel van de voornamelijk mannelijke bevolking, loopt of rijdt met een zangvogel in een kooitje. Het beestje wordt vertroeteld
dat het een lieve lust is. Tijdens het scooter rijden wordt de kooi afgedekt, en eenmaal op de plaats van bestemming krijgt de vogel
een mooie plek in de schaduw. De zangwedstrijden hebben we nog niet ontdenkt, maar wie weet.
Zaterdag 28 december 2013: Ao Patong,
afgelegd 22,2 mijl (pos 07.53.50N 98.16.91E)
We gaan verder vandaag, met de boot. De scooter is ingeleverd, tijd om onze zeebenen weer
te gebruiken. We willen naar Ao Patong, daar schijnt met oud- en nieuw de zeilerswereld samen te komen, er er schijnt een prachtig
vuurwerk afgeschoten te worden. Nu zijn we regelmatig al een verdwaalde vuurpijl de lucht in gaan, en ook veel lampions gaan al de
lucht in.
We zetten de apparatuur aan, helaas geen data. De apparatuur doet het niet. We hebben dit al een keer eerder gehad onderweg,
en toen bleek er een stekker los te zitten. Maar dit keer is er meer aan de hand, we krijgen de apparatuur niet aan de praat. Vervelend.
Dan maar op de hand-gps zeilen, we koppelen deze aan de computer en zo kunnen we toch zien waar we varen. Maar je merkt hoe zeer je
gewend bent aan meer gegevens, windmeter en dieptemeter ontbreken nu. Het waait stevig, de voorspelling zijn dat het de hele week
windkracht 4 tot 5 waait, nu dat doet het ook wel. En de wind is vlagerig uit het NE. Af en toe gaan we flink schuin. Met alle relaxte
koersen die we tot nu hadden, ben ik dit niet meer gewend. Niet echt prettig tot nu toe.
Rond twee uur varen we Ao Patong binnen,
het waait stevig. Patong heeft een groot lang wit strand en het ligt vol met mensen, schouder aan schouder lijkt het van afstand.
Overal parasols, en het strand is volgebouwd met hotels.
Een uur na ons loopt de NARID binnen. In de loop van de middag zakt de wind
in, om dan in de avond in volle hevigheid los te barsten. Windkracht 5- 6, we schommelen, rollen en deinen hevig. Er gaat af en toe
vuurwerk de licht in, en we zien ook weer de lampions verschijnen. Het waait hard, en daar kunnen de lampions niet goed tegen, met
grote regelmaat zien we ze brandend naar beneden komen.
We besluiten tot ankerwacht. Frans ligt boven in de salon te slapen,
ik kruip in bed. Ons anker heeft zich diep ingegraven in de klei, en we liggen lekker vast.
Zondag 29 december 2013: Ao Patong
Het
blijft heel stevig waaien, nog steeds windkracht 5-6, uit het NE. De baai is beschut tegen NE wind, maar er blijft een vervelende
deining in de baai staan. We blijven vandaag nog maar een dag aan boord. We vinden het niet vertrouwd om ons huis alleen te laten.
Het waait ons te hard.
Maandag 30 december 2013: Ao Patong
Langzaam druppelt de baai vol met boten, met zeilboten (grote en kleine),
luxe motorjachten (we denken even dat een grote rijke wereldster aan boord komt, er staat een tiental bemanning keurig in het gelid
te wachten als de eigenaar aan boord komt, en wij maar kijken met de verrekijker) en grote cruiseschepen. Op het meest drukke moment
liggen er vier grote cruise schepen in de baai.
In de loop van de middag stappen we in de bijboot en gaan naar de kant. Rustig varen
met de dinghy zodat nog droog aan wal kunnen stappen.
In Patong kijken we, of beter gezegd ik, onze ogen uit. Het lijkt Zandvoort wel,
of Benidorm in Spanje. Het is één grote stad, vol met neon reclame, bars, kroegen, hotels, restaurants en een eindeloze stroom kraampjes.
En toeristen, heel veel toeristen. Phuket wordt overspoeld met toeristen, dit jaar zien er alleen al meer dan 4 miljoen Chinezen op
bezoek geweest in Phuket. En de Russen hebben Phuket ontdekt. Overal om je heen hoor je Russisch spreken, de menu´s zijn in het Russisch,
de reclame folders met toeristische attracties zijn ook in het Russisch.
We wandelen eens op ons gemak door Patong, en kijken genietend
en verwonderd om ons heen. Eén straat wordt ´s avonds afgezet voor verkeer, en daar kun je dan flaneren van kroeg naar kroeg. Zien
en gezien worden.
Op het strand is het gezellig, niet te druk, maar gewoon gezellig. De lampions worden hier aangestoken, het zijn
papieren lampionnen met daaronder een ring van zoiets van kaarsvet en die steek je aan. Eventjes de lampion vasthouden zodat er voldoende
warme lucht in de lampion komt en dan stijgt-ie op. Omdat het zo hard waait gaan niet alle lampions voldoende de lucht in, sommige
blazen meer horizontaal en dan gaat het fout, de lampion vliegt in de brand en stort neer.
Alle lampion gaan richting de tientallen
boten die hier voor anker liggen, dus menige boot eigenaar (wij ook) houden de brandende lampions goed in de gaten. Je wilt geen brandende
lampion op je dek of erger nog in je zeilen.
Dinsdag 31 december 2013: Ao Patong
Aan het eind van de middag tuffen we weer naar
de stad. We gaan flaneren langs het strand en een hapje eten. Waren er gisteren al veel lampions, vandaag zijn het tientallen die
de lucht in gaan. Gelukkig landt er geen bij ons op het dek, maar niet iedereen is even gelukkig. We zien soms een lampion, wel een
uitgedoofde, in de mast hangen. Het is meer ongemakkelijk dan dat er schade aangericht wordt.
Om negen uur kloppen we aan bij de NARID.
Samen met Dirk en Anneke, en Dick en Anita (van de Kind of Blue) luiden we het oude jaar uit. Het wordt gezellig, we keuvelen wat
af. Het waait nog stevig, dus we schommelen behoorlijk, of komt het door de wijn, bier en bubbels dat we af en toe wat onvast ter
been zijn?
Tegen twaalf uur gaan we het dek op. Wanneer het precies twaalf uur is, geen idee. Maar we besluiten zelf spontaan af te
tellen, tien, negen……. Happy new year! Ondanks dat het de hele dag al een paar avond lang flink vuurwerk afgestoken wordt, brandt
het vuurwerk op het strand nu goed los. De lucht is een half uur lang vol met prachtig vuurwerk. We brengen een toost uit op 2014!
Wat zal het nieuwe jaar ons brengen?
