Donderdag 1 mei 2014: Cocos Keeling, Direction Island

Een dag aan bood vandaag. Ik heb een luie dag en doe eigenlijk niets. Boekje lezen, puzzelen, muziek luisteren, je kent het wel. Frans krijgt er een zitkont van, en moet toch iets doen. Gelukkig is er altijd wel iets te doen aan boord. Iets lijmen, schroef schoonmaken, enz. Dus ook Frans hoeft zich niet te vervelen.

Vrijdag 2 mei 2014: Cocos Keeling, Direction Island

We hebben nog even het idee om nog een keer brandstof te halen, maar nee we hebben wel genoeg. En we verwachten voldoende wind om naar Rodrigues te zeilen, bovendien is het te lang om het hele stuk op de motor te varen. Dus ook een uitstapje naar West gaan we niet doen vandaag. Het weer is onstuimig de laatste dagen, vaak een donkere lucht, veel wolken. Meestal gaat de regen aan ons voorbij, maar vandaag krijgen we een aantal keren regen over ons heen.

Ook ’s avonds, het is dan pikkedonker, zelfs de boeien even verderop in de lagoon, zijn niet meer te zien. De bui duurt een kwartier en dan klaart het weer op.

Zaterdag 3 mei 2014: Cocos Keeling, Direction Island

Vandaag is het boodschappendag. Elke  vrijdag landt hier een vliegtuig met de verse spullen uit Perth. Voor elke kilo moet 7 AUD aan vrachtkosten betaald worden. We hebben verse fruit en groente besteld, dus vlak na de middag stappen we in de dinghy en gaan naar Home Island. We hebben een grote boodschappentas vol, schrik niet 265 AUD! Het leven is hier duur. Later spreken we met iemand en die verteld dat de mensen hier eenfinanciële toeslag krijgen, 140 AUD voor 14 dagen.

Zondag 4 mei 2014: Cocos Keeling, Direction Island

Opeens horen we "hallo, goedemiddag", het is een Nederlander! Hij is de weerman van Cocos Keeling en getrouwd met een Australische dame. Hij maakt met zijn gezin een uitstapje naar Direction Island en vindt het heerlijk om eventjes weer Nederlands te kunnen praten. Dinsdag is hij waar op kantoor, en dan kan hij ons van een weerrapport voorzien. Oproepen op kanaal 20. En dat spreken we af.

Maandag 5 mei 2014: Cocos Keeling, Direction Island

We zijn zijn hier bijna 14 dagen en nog steeds niet op west geweest. Vandaag moet dat er maar eens van komen. Om half elf gaat er een veerboot naar West vanaf Home Island. Punctueel zoals we zijn, zijn we ruimschoots op tijd. De veerboot is een half uur te laat, volgens ons, maar goed uiteindelijk komen we er toch. Het blijkt dat West lang en smal is, 14 km lang en op sommige plaatsen slecht 500 meter breed. Is Home voornamelijk bevolkt door de zwarte bevolking en moslim, West is bevolkt (slechts 150 mensen) door de witte bevolking. Het kleine dorp is 4 kilometer van de steiger, maar een vriendelijke dame zet ons af voor het politie bureau. We klaren vandaag uit.

West doet sfeervoller aan, de huizen zijn verschillend, en sommige zelfs vrolijk gekleurd. Maar ook hier, is het een erg kleine gemeenschap. Ons-kent-ons.

Om drie uur nemen we de veerboot terug naar Home. Wederom is de boot volgens ons een half uur te laat. De meeste opstappers, op dit tijdstip voornamelijk schoolkinderen, komen echter precies op het moment dat de veerboot aankomt. Hoe kan dat nou? Wat blijkt, onze klok loopt al sinds we hier zijn een half uur te vroeg. Dus de veerboot is precies op tijd! Tja en daar komen we achter op het moment dat we bijna vertrekken.

Dinsdag 6 mei 2014: Cocos Keeling, Direction Island

We hebben contact met de lokale weerman, en krijgen een weerbericht. E-SE 20 - 25 knopen, golfhoogte 1,5 m, opbouwen naar 3 meter. Golven komen uit het zuiden. We besluiten om morgen toch te vertrekken. Eens zal het er van moeten komen.

Ik maak verschillende maaltijden klaar, Frans doet het machine gebeuren, de watermaker wordt geconserveerd. Kortom we maken ons klaar voor vertrek. De komende 20 dagen verwachten we op zee te zitten. Hopelijk krijgen we een redelijke overtocht.

Woensdag 7 mei 2014 - woensdag 21 mei 2014 : Cocos Keeling - Rodrigues, afgelegd 1977 mijl (pos 19.37S 63.35E)

Over 1977 mijl tussen Cocos Keeling en Rodrigues hebben we ruim 14 dagen gedaan. De Indische Oceaan staat niet altijd als vriendelijk bekend, de golven kunnen hoog zien. Maar terugkijkend op onze oversteek hebben we een prima oversteek gehad, alhoewel het begin zwaar en vervelend was. Wil je meer weten over de oversteek kijk dan op ons oceaan logboek of klik hier. Op woensdag 21 mei om half twee lokale tijd meren we af aan de kade van Port Mathurin. Captain Gilbert staat ons al op te wachten. Onze landvasten worden keurig aangenomen, en we worden langszij afgemeerd. En dan gaat de administratieve molen draaien. Eerst komt Quarantaine aan boord, we worden ondervraagd over onze gezondheid. De voedselvoorraden worden geïnspecteerd. Maar alles wordt akkoord bevonden en er worden geen etenswaren in beslag genomen. De rekening van de keuring is 899 rupees (dat is de munteenheid hier op Rodrigues). Achteraf merken we dat de hoogte van de rekening afhankelijk is of je een junior- of een senior quarantaine inspecteur hebt. En wij blijkt, wij hebben een junior.

Na quarantaine is het de beurt aan immigratie. Immigratie heeft een tiental formulieren mee, alles moet ingevuld worden, alles wordt gestempeld en voorzien van een handtekening. En dan krijgen we ook een stempel in ons paspoort. Immigratie gaat, de kustwacht komt. En wederom een tiental formulieren, met een heleboel dezelfde als van immigratie. We proberen nog te vertellen dat we al een deel hebben ingevuld, maar nee hoor, ook deze formulieren moeten keurig ingevuld worden. De kustwacht gaat, de douane komt. En nee toch...jawel hoor. Weer met een tiental formulieren, en weer deels hetzelfde. Maar iedereen is heel erg vriendelijk, en het gaat er erg relaxed aan toe. Na een uurtje is het circus afgelopen en kunnen we eindelijk aan de lunch.

Omdat we aan de kade liggen gaan we daarna even de benen strekken, we maken kennis met de andere zeilboten die hier liggen, in totaal liggen we hier met 6 zeilboten, waarvan er 3 Nederlanders zijn. Ons landje is goed vertegenwoordigd.

Donderdag 22 mei 2014: Rodrigues

Vijf uur. De wekker gaat. We moeten eruit, want om zes uur arriveert de wekelijkse vrachtboot uit Mauritius. En die moet afmeren hier aan de kade waar we nu liggen. Ook de boten die voor anker liggen met vertrekken. De vrachtboot heeft de ankerkom nodig als zwaairuimte. Dus tegen half zes varen we braaf met z'n allen naar buiten, draaien daar onze rondjes laten het vrachtschip passeren. Als het vrachtschip afgemeerd is, gaan we terug naar de ankerplek. Het is oppassen met alle koraal, na onze eerste ankerpoging liggen we toch te dicht op het koraal. Anker maar weer op, en we gaan een stukje verderop liggen. Ik moet erg wennen aan de ankerplek, en helemaal gerust ben ik er niet op. Maar het anker graaft zich prima in, en we liggen stevig verankerd. Toch blijven we vandaag aan boord. Een dagje relaxen en geen geschommel. We doen de klussen die moeten gebeuren na zo'n lange oversteek. Ik maak de binnenboel schoon, en zoutvrij. We krijgen weer een schoon en fris bed en draai verschillende wassen.

Frans ruimt de rommel van de olie op (de troep is ontstaan tijdens het olie vervangen van de generator tijdens de oversteek), de watermaker wordt weer geactiveerd, en er wordt nog wat vetkoord toegevoegd rondom de schroefas. Kortom, voordat we het weten is het tijd voor een borrel in de kuip. De temperatuur is hier even wennen, koeler dan in Azië, tussen de 25 en 30 graden. En 's nachts koelt het voor ons gevoel zover af dat er zelfs een deken aan te pas moet komen. Alleen een laken, zoals we gewend waren, is niet meer genoeg. 

Vrijdag 23 mei 2014: Rodrigues

Om 8 uur vertrekt de vrachtboot en komt de kade vrij. Dus wij halen ons anker op en gaan weer aan de kade liggen. Dat vinden we wel zo handig, want dan kunnen we zo het stadje in lopen. De bakker is namelijk echt om de hoek, en elke morgen een verse baguette of croissant is toch wel heel erg aanlokkelijk.

Om tien uur gaan we samen met Denise en Etienne van de La Luna Port Mathurin verkennen. Zij liggen hier al een paar dagen en maken ons snel wegwijs. De bakker, de kapper, internet, de markt, allemaal handige weetjes. Bij Aux 2 Freres is het tijd voor een bakkie koffie. Port Mathurin is de enige stad hier op Rodrigues. Het is hier gezellig, en er hangt een gemoedelijke sfeer. De winkeltjes zijn kleurrijk, blauw, geel, rood, allemaal felle en vrolijke kleuren. Op de straat is het een gezellige Afrikaanse sfeer met een vleugje Frans. De mensen die hier wonen zijn voor het merendeel afstammeling van de Afrikaanse slaven. Er wordt Creools gesproken, waar we helemaal niets van begrijpen. Iedereen spreekt hier naast Creools ook Frans en sommigen Engels. We moeten diep in ons geheugen tasten om ons beste school Frans naar boven te halen.

Bij de kapper nemen we afscheid van Denise en Etienne. Er staan twee dames te kappen. We mogen plaats nemen op de bank. De dames zijn gezellige dikke negerinnen, en hun achterwerk is net zo groot en zacht als hun indrukwekkende boezem.

Op dit moment worden er twee negerinnen geholpen, het haar wordt ontkroest. Met een föhn wordt het strak getrokken. En dat gaat niet zachtzinnig. De clientèle bedekt af en toe de oren tegen het verbranden. Na de föhn komt er een soort wafelijzer te voorschijn, waarmee het haar nog een keer platgestreken wordt. Pfff, wat een drama om er mooi uit te kunnen zien.

Bij ons is alleen de schaar nodig, gewoon kort knippen. Na een tweetal uren, lopen we gekortwiekt weer naar buiten.

Zaterdag 24 mei 2014: Rodrigues

Vandaag verkennen we Port Mathurin, de hoofdstad van Rodrigues. Het doet gezellig aan. De meeste mensen die hier wonen zijn nakomelingen van de slaven uit Afrika. De bevolking is voornamelijk creools en dat is ook de voertaal, voor ons onbegrijpelijk. Een stukje achtergrond over Rodrigues en Mauritius.

De eerste Europeanen die Rodrigues hebben ontdekt waren de Portugezen in 1507. Maar zij hebben nooit de interesse gehad om zich te vestigen op Rodrigues. In 1598 komen de Nederlanders, wij vestigen ons wel en hebben hier ook onze sporen nagelaten. We hebben de herten hier gebracht, voor de consumptie. Ook de suikerriet is door ons hier geïmporteerd. En onze zwartere periode heeft ervoor gezorgd dat de slaven hier kwamen en dat de dodo is uitgeroeid. Na de Nederlanders, komen de Fransen en na de Frans komen de Engelsen. De Fransen hebben de baguette en de Franse taal achtergelaten en de Engelsen hebben het links rijden ingevoerd en de telecommunicatie gebracht. In 1968 wordt Rodrigues onafhankelijk.

Zondag 25 mei 2014: Rodrigues

Vandaag hangen we de toerist uit. We huren een scooter, en gaan naar het park François Leguat. Ooit waren er een half miljoen landschildpadden hier op Rodrigues. Je kon letterlijk lopen over de schildpadden. Maar door de komst van de kolonisten is de schildpad bijna geheel uitgeroeid. Op het dieptepunt waren er nog slechts 70. Er is een programma opgezet om de schildpad te redden en dat heeft succes. Er zijn er nu ruim 2000 hier op het eiland en je kunt ze zien en aanraken in het park François Leguat, in het zuidwesten op Rodrigues. Het is even zoeken op de scooter, maar uiteindelijk vinden we het. Even na negenen zijn we er. Precies op tijd, want om half tien begint de rondleiding. En die duurt ruim twee uur. We vermaken ons prima. De schildpadden zijn heel lief en nieuwsgierig, kroelen onder hun hals vinden ze heerlijk, dus ze komen langzaam op je af, het kopje gaat omhoog en kroelen maar. De schildpadden worden oud, ruim 200 jaar en gaan lekker veel wegen, 325 kilo kunnen ze halen! Het leven van een schildpad is erg relaxed!

Na de schildpadden toer is het tijd voor een lekkere lunch en dan gaan we weer op de scooter. We koersen een beetje kriskras over het eiland. Prachtige vergezichten, mooie baaien, veel groen en bergachtig. Dat is Rodrigues in een notendop.

Maandag 26 mei 2014: Rodrigues

Een relax  dag vandaag. Onze grootste inspanning is de klim naar Mount Fanal. Het is even zoeken, eerst lopen we via een betonnen trap omhoog, maar halverwege houdt de trap op. We zoeken onze weg door struiken en bomen en klimmen zo verder omhoog. Uiteindelijk komen we op Mount Fanal, hier staat het bovenste baken van de geleidelijn voor de scheepvaart om zo de haven in te varen. En je hebt vanaf dit punt een prachtig uitzicht over Port Mathurin.

Als we beneden zijn hebben we nog net tijd voor een douche en dan gaan we met de bemanning van de La luna en de Inish lekker uit eten bij Aux 2 Frères, de twee gebroeders.

Dinsdag 27 mei 2014: Rodrigues

Wederom een relax dag vandaag. Het lijkt wel vakantie vieren. De klussen aan boord zijn onder controle. De volgende grote klus wordt het teakdek, maar daarmee wachten we tot wij in Zuid Afrika zijn. We genieten van het gemak aan de kade en halen een verse baguette bij de bakker.

Woensdag 28 mei 2014: Rodrigues

Vijf uur, vandaag is het weer de grote verdwijntruc. Zodra het ligt loopt het bevoorradingsschip uit Mauritius binnen en dan moeten we wegwezen. De trossen gaan los, en we draaien ons verplicht rondje in de buitenbaai. Na een uurtje mogen we weer terugkomen, dit keer is er geen plek aan de kade. We moeten ons anker laten vallen. De baai is klein, en met zes boten moeten we de buit verdelen. We zijn het niet meer gewend om zo dicht opeen te liggen.

We gebruiken de vroege uurtjes om de boot schoon te maken, langs de kade liggen heeft zo zijn voordelen, maar de boot wordt er ook heel vies van. Om negen zijn we al klaar en zitten we aan de koffie. Vroeg opstaan heeft zo zijn voordelen.