Zondag 27 juli 2014: Saint Pierre

Het is een actieve hindoe gemeente hier op Réunion. Vandaag zien we weer een bijeenkomst op het strand, dit keer is de kleur overwegend geel en oranje. Toch maar eens een kijkje nemen wat het nu is. Het is gelukkig minder angstaanjagend dan de vorige keer. Er wordt niet gespietst. Nu is er een drietand mee, het lijkt wel wat op de staf van Neptunus, en de ceremonie speelt zich af rondom de staf. De staf wordt schoongemaakt (met waarschijnlijk heilig water) en vervolgens versierd met fruit en bloemen en repen stof, en daarna wordt de drietand weer met water overgoten.

Als we terug zijn aan boord, wordt het hoog tijd om eens te zoeken op internet. Het blijkt de maand van Shravan te zijn, dat is de vijfde maand van de hindoe kalender en is de meest heilige maand.

Elke dag van maand is geschikt om ceremonies te houden, en dat gebeurt dan ook met grote regelmaat. Shravan is een ster aan de hemel volgens de hindoes. Volgens onze westerse kalender is het de maand wanneer de zon in het sterrenbeeld Kreeft staat.

Maandag 28 juli 2014: Saint Pierre

Het lijkt erop dat we aan het eind van de week kunnen oversteken naar Madagaskar. Dus we beginnen met de voorbereidingen. Vandaag is het rustig mooi weer, morgen gaan we een wandeling doen en woensdag wordt het slecht weer. Dus vandaag is een mooi moment om Frans in de mast te houden. Een laatste check voor onze oversteek, en ons navigatielicht moet vervangen worden. Kortom de normale handeling vlak voor een vertrek pakken we op ons.

Dinsdag 29 juli 2014: Saint Pierre

                                                                                                  Omdat het hier zo mooi is gaan we nog een loopje doen. We nemen de bus,

                                                                                                  wederom naar Cilaos. De cirque de Cilaos vind ik toch wel één van de

                                                                                                  hoogtepunten hier op Réunion. We nemen wederom de bus, eerst overstappen in

                                                                                                  Saint Louis en dan nemen we de bus door de prachtige kloof en vallei naar

                                                                                                  Cilaos. In Pieter Both stappen we uit.  (Pieter Both, een Nederlander, was de

                                                                                                  eerste gouverneur generaal van Nederlandse Indië, en hij was de stichter van

                                                                                                  Batavia, hij stierf in 1615 toen zijn schip in storm verging voor de kust van

                                                                                                  Mauritius).

                                                                                                  Maar goed ook hier op Réunion is de naam Pieter Both bekend, en dit keer is het

                                                                                                  een plaats genoemd naar de beroemde Nederlander. We stappen uit de bus,

                                                                                                  drinken een bakkie koffie en dan gaan we met de benenwagen. Het is een

                                                                                                  prachtige wandeling, een redelijke zware. Eerst dalen we af in de kloof, totdat we

                                                                                                  bij de rivier komen. En dan moeten we ook weer omhoog klimmem, hijgend en

                                                                                                  puffend zwoegen we naar boven. Het uitzicht is prachtig, maar de bergpaden zijn

                                                                                                  smal, je moet goed opletten, want één misstap en je bent wel heel snel beneden.

                                                                                                  Halverwege de middag komen we aan in het plaatstje Pavillon, en daar stappen

                                                                                                  we weer op de bus terug naar Saint Pierre.

Woensdag 30 juli 2014: Saint Pierre

De weersvoorspellingen komen uit, het is vies weer. Wind en regen. Frans doet een motorcheck en ik sla de laatste verse boodschappen in. Waarschijnlijk vertrekken we vrijdag. Voor morgen wordt er behoorlijk wat golven verwacht, 5 meter voor de ingang van de marina en dan kunnen we er niet uit. Maar vrijdag lijkt beter.

Donderdag 31 juli 2014: Saint Pierre

Pang! Het is zes uur in de ochtend, we worden wakker van deze luide knal. “Wat was dat?” vragen we ons af. Gauw de kleren aan en hup naar buiten. De buren zijn ook buiten. Als we om ons heen kijken, zien we dat de vingersteiger waar wij aan liggen, afgebroken is. De steiger hangt nog met één bout vast. Dat ziet er niet goed uit. We liggen bijna dwars in onze box. En wat stroomt het hier! En het water is ook enorm hoog. We zien de zee woest beuken op de haven, op de pier, op de strekdam. Het water komt over de pier heen. De buurman belt met de havenmeester. Maar we liggen niet echt goed, als er weer een golf de haveningang inrolt kolkt het water de haven in en dan ‘scheren’ we in onze box. Het is een kwestie van tijd of de vingersteiger knapt helemaal af.

Het duurt lang voordat de havenmeester komt. We willen er niet op wachten, we moeten hier weg. Stroomkabel halen we weg, zonnetent halen we eraf, de motor draait al een tijdje. En tussen twee grote golven in, als de stroom een beetje wegvalt gaan de landvasten los. Frans stuurt met ware meester-kunsten, en manoeuvreert ons de box uit. Zonder iets te raken varen we voorzichtig weg. We gaan naar de kade. En meren daar af, heel rustig is het niet, maar een stuk beter dan bij de gehavende vingersteiger. De boten aan onze bakboord zijde zijn niet bewoond, maar liggen tegen elkaar aan te rijen. Ik doe er gauw nog een stootwil tussen om de schade enigszins te beperken.

De schade bij ons valt mee, we hebben geen schade gekregen van de afgebroken vingersteiger, aan onze stuurboord lag de bijboot van onze buren, en die heeft een of twee lange krassen gemaakt op onze romp. Dat wordt een klusje voor Zuid Afrika.

Met grote regelmaat rolt er een reuze golf de haveningang in, en dan komt er een enorme hoeveelheid water de haven in, die er ook weer uit moet. We zien de kracht van de zee.

Wanneer we later rondlopen in de haven zien we pas echt hoe woest het geweest is. De pier is afgesloten door de brandweer, daar mag je niet op. Er stonden auto’s aan de voet van de pier, sommige auto’s zijn als lucifersdoosjes verplaatst door het krachtige water. Grote stukken koraal liggen op de weg, en de rand van de muur (van de pier) is deels afgebrokkeld. Wat een kracht heeft het water, we zijn onder de indruk. Nee vandaag gaan we zeker niet weg.

We zien nu pas de havenmeester, volgens hem zijn de golven morgen ook zeker nog te hoog om te vertrekken, we wachten maar af en zien wel wanneer we kunnen gaan. We zijn nu in ieder geval met de schrik (en zonder kleerscheuren) vrijgekomen.