Maandag 1 september 2014: Ramena
Het is de verjaardag van Etienne, dus we gaan
gezellig een taartje eten aan boord bij de La Luna. Voor de rest is het een rustige dag vandaag, het waait nog steeds te hard om te
vertrekken. Maar morgen lijkt het een goede dag om de kaap te ronden. Vandaag zwemmen we een rondje rondom de boot, onze lady heeft
een groene jas gekregen van de aangroei. Een spatel biedt uitkomst, en zo verwijderen we de groene jas.
Dinsdag 2 september 2014: Ramena – Mpaninabo bay (pos 12.00.89S 49.13.27E),
afgelegd 29,6 mijl
totaal 30.257 mijl
Het is prachtig weer. We gaan de kaap ronden, de door vele zeilers gevreesde kaap. Het waait altijd
harder rondom de kaap, en er staan hoge golven. Maar ja zoals het met verhalen gaat, veelal zijn het
ook de sterke zeemansverhalen. Zes uur gaat de wekker en een half uur later gaat het anker op. Het
is prachtig mooi zeilweer. Zowel de kluiver gaat uit als het grootzeil. We varen melkmeisje, en met
een flinke stroom mee schieten we mooi op. Zodra we de baai uitzien worden we weer getrakteerd op
het schouwspel van de vele walvissen die hier op dit moment zien. De baai ronden we met één voet
aan boord, en één voet op de wal. Dicht onder de kust dus. De golven zijn daar minder hoog, volgens
de kenners en dit keer hebben de kenners gelijk. Zodra we aan de ‘andere’ kant komen is de zee
rustig, weg is de hoge vervelende oceaan deining. We zeilen nu in de beschutting van Madagaskar.
Ook de walvissen gaan met ons mee de kaap rond. Vlak tegen de kust aan zien we nog steeds
walvissen. Er zijn hier een paar prachtige baaien, helemaal verlaten, waar je goed kunt ankeren. En
voor de
ingang van deze baaien zwemmen de walvissen.
Onze kaarten zien hier weer goed en accuraat, maar we hebben ook goed zicht, dus we kunnen
goed naar binnen manoeuvreren. Helemaal achter in de baai, maar beschut laten we in het vette modder ons anker vallen. De omgeving
is kaal, dor met hier en daar groepjes baobab bomen. De kudde antilopen ontbreken nog, maar anders zouden we ons al in Zuid Afrika
wanen.
Woensdag 3 september 2014: Mpaninabo bay – Nosy Hara (pos 12.14.67S 49.00.33E),
afgelegd 23,4 mijl
totaal 30.280
mijl
We verlaten ons beschutte ankerplek, er is hier helemaal niets te doen of te zien dus we trekken verder zuidwaarts. Zodra we onze
neus op open water laten zien, laten de eerste walvissen zich ook weer zien. Het waait weer stevig, uit het zuidoosten, windkracht
6 met uitschieters tot 7. Maar ons koers is perfect bezeild. Via de passe de la rance verlaten we diep water en komen we op
ondiep water. Binnen een mijl loopt de diepte terug van meer dan 200 meter naar 10 tot 20 meter. In dit gebied zijn veel eilandjes
omgeven door prachtige smaragd groen water. En we gaan naar Nosy Hara, een marine natuurpark. Vlak voordat we aankomen zien we schildpadden
en een grote groep kleinere dolfijnen rondom de boot springen. Het is hier erg mooi.
Ons ankerplek vind ik minder prettig. Natuurlijk
blijft ons ankerketting achter koraalblokken haken. Een beetje afhankelijk van hoe we draaien. De wind komt hier overdag namelijk
van zee, en ’s avonds draait de wind weer en komt dan van land. En dit gebeurt elke dag opnieuw. Bij zeewind hebben we geen last van
het koraal, met bij landwind blijft ons ketting haken en ‘bokt’ de boot af en toe. Jammer, ik word er onrustig van, en ondanks dat
we hier nog een dag wilden blijven, gaan we morgen toch maar verder.
Donderdag 4 september 2014: Nosy Hara – Andranoaombi bay(pos 12.26.75S 48.46.28E),
afgelegd 29,8 mijl
totaal 30.310 mijl
Samen met de Inish gaan we anker op. De La Luna besluit
hier nog een dag te blijven en het eiland te verkennen, op zoek naar de kleinste kameleon. We vertrekken met veel wind, maar het is
goed te bezeilen, we stuiven over het water en maken een snelheid van boven de 7 knopen. En dan, het is net of er een knop omgedraaid
word, verandert de wind van richting en is de wind ‘op’. Het laatste stuk komen we bijna niet vooruit. De weinige wind die we hebben
is ook nog tegen. Dus de motor gaat aan. Halverwege de middag varen we de Andranoaombi baai binnen. Er zijn een aantal zandstrandjes,
en bij elk strandje zie je een dorpje. Het is een groep hutten bij elkaar, niet meer dan 20. We kruipen helemaal achter in de baai,
om ze de meeste beschutting te vinden.
Vrijdag 5 september 2014: Andranoaombi bay (pos 12.26.79S 48.46.30E),
afgelegd 6,3 mijl
totaal 30.316 mijl
De Inish heeft vannacht niet zo goed gelegen, erg lopen rollen. Wij hebben dan toch het voordeel van een zwaar
schip, en we hebben eigenlijk prima gelegen en prima geslapen. Maar gezamenlijk besluiten we toch een kleine stukje verder te varen,
de volgende baai lijkt namelijk iets meer beschut. De anker op, en zeilen op. Dubbel gereefd grootzeil, en de fok.
Als we eenmaal
buiten de baai zijn, merken we pas hoe hard het waait en hoe beschut we toch lagen. Windkracht 7, recht op de neus. Het is boksen
en hakken tegen de hoge golven in. Helemaal niet prettig. Frans en ik kijken elkaar eens aan, we gaan terug. We roepen de Inish op,
en zij besluiten ons te volgen en keren ook om.
Zaterdag 6 september 2014: Andranoaombi bay
De La Luna heeft zich weer bij ons
aangesloten. We blijven nog een dagje liggen, kunnen we mooi één van de dorpen bezoeken. We gaan naar Ambaro, het is één van de grote
dorpen. Zodra we een voet aan wal zetten, lopen de kinderen al om ons heen. Natuurlijk hadden ze ons al lang gezien in het water.
En dan zes van de witten nu hun dorp. Dat is een hele belevenis. We hebben een rugzakje gevuld met t-shirts, paracetamol, lijn, armband
en oorbellen meegenomen om weg te geven. De mensen zijn hier arm, en hebben erg weinig. We zien vrouwen en kinderen in het dorp, we
vragen waar de mannen zijn. Zij blijken aan het werk te zijn in de bossen. Maar wat voor werk ze doen, en waar ze van leven?
Het blijft ons onduidelijk. De grond is dor en droog, en we zien geen groente tuinen. Hier en daar een papaja boom maar dat is het
dan ook. En de weg naar het vaste land gaat over zee. Deze mensen leven hier redelijk geïsoleerd. Maar ze zijn erg vriendelijk, lachen
continu en willen dolgraag op de foto. Na een half uurtje stappen we weer in onze dinghy en tuffen terug naar de Dalwhinnie. Terug
naar de wereld van luxe, onze boot is een klein paleisje vergeleken bij wat we net gezien hebben.
Zondag 7 september 2014: Andranoaombi
bay – Nosy Mitsio (pos 12.54.39S 48.34.75E),
afgelegd 31,3 mijl
totaal 30.348 mijl
Zes uur, de wekker gaat af. We willen vroeg vertrekken,
zodat we zo lang mogelijk gebruik kunnen maken van de heersen SE winden, voordat de wind gaat draaien. Het waait stevig, windkracht
6 en we moeten aan de wind varen. We beginnen optimistisch met gereefd grootzeil, kluiver en fok. We gaan wel snel, maar uiteindelijk
kiezen we toch voor iets meer gemak. We draaien de fok weg, en reven de kluiver. We gaan nog steeds sneller genoeg, minder scheef
en krijgen minder water over ons heen. De boot is toch al een grote zouthoop. Alles wat je vastpakt zit onder het zout. Als we op
het dek moeten zijn, zitten ons benen, handen en voeten gelijk onder het zout. Het wordt tijd voor een fikse regenbui, maar dat zit
er voorlopig niet in. Het is hier de droge tijd, het regenseizoen begint in november, en dan zijn wij alweer vertrokken.
Voordeel van
een stevig wind is dat je ook vroeg aankomt. En rond het middag uur hebben we er al ruim 30 mijl opzitten en laten we ons anker vallen
in Maribe bay. Het duurt niet lang of de eerste vissersboot komt er aan. Met hun buit van vers water, koekjes en een 15 meter lijn
vertrekken ze weer. En met de belofte dat ze morgen terugkomen met bananen en papaja’s.
Natuurlijk halen ze ook een buit binnen bij
de Inish en de La Luna.
Er is een hotel, maar dat is dicht. We gaan toch naar de kant, en creëren onze eigen happy hour. Onder het
genot van een drankje en een knabbeltje genieten we op het strand van de zonsondergang. We maken kennis met Francis, hij werkt bij
het hotel. Maar omdat er nu geen gasten zijn, heeft hij tijd om ons rond te leiden op het eiland. Dat gaan we morgen doen.
Half acht
’s avonds we gaan terug. Maar we hebben even geen rekening gehouden, met laag water en de bier die in de benen zakt. Pfff, zover we
kijken, zand, zand en nog eens zand. Dat wordt een eind sjouwen met de dinghy. &*()^%$#@!
Maandag 8 september 2014: Nosy
Mitsio
Als we wakker worden is de Inish al vertrokken, ze willen eerder in Zuid Afrika zijn, en hebben dus iets
meer haast. Waarschijnlijk treffen we elkaar nog een laatste keer op Nosy Be.
Denise en Etienne pikken ons op met hun bijboot, we gaan naar de kant. Eens even Francis opzoeken.
We vragen naar Francis, die wordt gauw opgescharreld en dan gaan we aan de wandel. Het is hier erg
warm, 30 graden of warmer. Er zijn veel kleinere dorpjes, en volgens Francis wonen er hier ongeveer 1000
mensen. De grootste bron van inkomsten zijn de zeekomkommers. Ze worden ‘gevangen’, eigenlijk is het
meer oprapen of duiken van de zeebodem, gekookt met heel veel zout om ze te conserveren en dan
worden ze verkocht aan de Japanners. Waar die het voor gebruiken, geen idee, maar het ziet er niet
smakelijk uit om te eten.
We hopen nog even dat we hier ergens kunnen eten, maar helaas geen succes. Het lukt zelfs niet om
verse fruit of groente te kopen. Alles wat hier is wordt door de mensen van het vasteland gehaald.
Als we rond de middag weer terug
naar de boot gaan, zien we dat we gedraaid zijn. Maar eens kijken hoe diep het hier nog is. We hebben nog 4,5 meter onder de boot.
Maar met nog een paar uur te gaan tot laag water, en een tij verschil van 3,5 meter lijkt ons dat toch te weinig. Dus anker op, en
we zoeken een iets meer water op.
Dinsdag 9 september 2014: Nosy Mitsio
Je schijnt hier prachtig te kunnen snorkelen, bij Nosy
Ankarea, 4 mijl noordelijker. Dus dat gaan we uitproberen. Anker op, motor aan, en daar gaan we. Vlak voor een witte zandstrand
bij Nosy Ankarea laten we ons anker vallen. Het is heel helder water, we zien de bodem, met hier en daar grote stukken koraal. Het
is dus even goed mikken waar je het anker laat vallen.
De zee is knobbelig, we liggen niet echt lekker. Maar als, zoals we gewend zijn,
de wind in de loop van de middag draait, is het een prima ankerplek.
Zwemvliezen aan, snorkel bril op, en plons het koele water in.
De onderwater wereld is prachtig, heel veel mooie vissen en prachtig gekleurd koraal. De boekjes hebben dit keer niets te veel gezegd.
Woensdag 10 september 2014: Nosy Mitsio – Baie de Befotaka (pos 13.16.13S 48.14.84E),
afgelegd 34,8 mijl
totaal 30.391mijl
We
zakken vandaag weer een stukje verder af naar het zuiden. Naar Baie de Befotaka, op het eiland Nosy Be. Nosy Be is één van de bekendste
en meest toeristische gebieden van Madagaskar.
Ook nu weer vertrekken we vroeg om zoveel mogelijk van de gunstige windrichtig te genieten.
Het waait stevig, windkracht 6 met uitschieters naar 7. Maar als we aan het begin van de middag aankomen bij Nosy Be, is de wind weer
helemaal op. Het laatste stuk moeten we zelfs op de motor. Dat treft, we hebben nu stroom en dan kan gelijk de wasmachine haar werk
doen.
We laten ons anker vallen in de blubber vlak voor een dorpje, we willen graag uit eten. Etienne is zo goed en gaat eens op verkenning
uit. Helaas, slecht niets. Het dorpje lijkt te behoren aan erg rijke lui. De bewaking staat met uzi voor de deuren. We mogen niet
eens de kant op. Als blijkt dat er toch geen eetgelegenheid is, vinden we dat ook niet zo erg. Jammer, geen biefstuk met patat. Uiteindelijk
eten we de Hollandse pot aan boord, aardappelen met spinazie. Wel uit blik, want alle verse groenten zijn nu echt op. Het wordt tijd
voor een bezoek aan de bewoonde wereld.
Donderdag 11 september 2014: Baie de Befotaka – Nosy Sakatia (pos 13.88.66S 48.10.20E),
afgelegd 11 mijl
totaal 30.402 mijl
We blijven op Nosy Be, maar zoeken nu een andere ankerplek op, op het eilandje Nosy Sakata.
Hier is een lodge met restaurant. Eens kijken of we nu meer geluk hebben met uit eten gaan.
Alleen op de kluiver zeilen we naar Nosy
Sakata, de wind draait constant met ons mee. We blijven voor het lapje varen. Als we aankomen bij Nosy Sakata moeten we drie anker
pogingen doen. De eerst keer mikken we niet goed, en valt het anker in koraal. Anker op, de tweede keer lijkt het anker niet houden.
Drie keer is scheepsrecht. Het anker ligt nu op 15 m diepte, wel erg diep. Gelukkig helpt ons elektrisch ankerlier met ketting binnen
halen, en is spierkracht niet echt nodig.
Etienne en Denise hebben al verkenning gedaan op het eiland, en bij het volgende strandje
hebben ze Guillaume ontmoet. Guillaume vraagt aan zijn vrouw of ze voor het eten wil zorgen, en dat wil ze. Dus ’s avonds gaan wen
aar Guillaume. Hij verzorgt dagtrips in het weekend en vakantie, en door de week woont hij met zijn gezin in Helville. We zijn de
enige gasten hier. Op strand, onder een rieten parasol, is een tafel gedekt voor ons. In prachtig maanlicht, het is net volle maan
geweest, dineren we op het strand. Het is fantastisch. Een paradijsje! En mevrouw Guillaume kijkt heerlijk.
Vrijdag 12 september
2014: Nosy Sakatia
We besluiten nog een dag te blijven op Nosy Sakatia. We gaan het eiland verkennen, het is een klein eiland, met
veel heuvels, witte stranden en ook bossen. We wandelen de heuvels in, en voordat we het weten komen we in een gehucht van een paar
hutten. We willen naar de top zodat we een mooi uitzicht hebben. Een zusje en drie broertjes besluiten met ons mee te lopen. Het zijn
schatjes. De ene knul heeft twee korte broeken over elkaar aan, het ene gat wordt met het andere gat bedekt. Een touwtje om zijn middel
moet de korte broek omhoog houden.
Als we op het strand komen gaan we wat drinken. We nodigen de kinderen ook uit, ze twijfelen heel
erg. Waarschijnlijk mogen ze daar niet komen, en worden ze weggejaagd door de restaurant eigenaars. Maar we nemen ze mee als onze
gasten. Even later smullen ze van een glas cola.
Als we afscheid nemen krijgen we allemaal keurig een smoezelig plakkerig handje.
Zaterdag
13 september 2014: Nosy Sakatia – Crater Bay (pos 13.24.04S 48.13.19E),
afgelegd 8,5 mijl
totaal 30.410 mijl
Na alle verlaten plekjes
is het tijd voor wat meer drukte. De 60 meter anker ketting wordt opgehaald. De motor gestart, er is helemaal geen wind. En zo tuffen
we naar het grotere eiland Nosy Be. We zijn van plan om te gaan liggen bij Helville. Onderweg hebben we contact met de Inish via de
marifoon. Rob en Josien zijn erg enthousiast over Crater bay, dus we besluiten onze plannen te veranderen. Even later verschijnt Crater
Bay. Met tientallen zeilboten voor anker. We zijn overdonderd. Waar komen al die zeilboten vandaag? Onderweg komen we ze niet of nauwelijks
tegen. We zoeken ook een plekje, en omdat het zo druk is moeten we ver van de kant ankeren. Weer op 16 meter diepte. Dus we laten
flink wat ketting zakken.
We gaan gauw naar de kant, Crater Bay is klein maar gezellig. Er is een supermarkt waar we onze dagelijkse
spullen kunnen halen. En er zijn lekker veel restaurantjes. We kiezen er een uit, en gaan heerlijk luxe uit eten. Lekker vlees met
een flesje rode wijn. Wat willen we nog meer!
Crater Bay ligt echt naast een ingestorte krater. Het is een kleine lagune, helaas te
ondiep waar wij niet in kunnen, maar aan beide zijden van de crater zijn redelijk beschutte ankerplekken ontstaan.
Zondag 14
september 2014: Crater Bay
Het wordt tijd om de diesel voorraad aan te vullen. We willen een volle tank wanneer we oversteken naar
Zuid Afrika, en we gebruiken nu meer diesel nu we de hoofdmotor nodig hebben om stroom te generator. Onze generator geeft weer als
vanouds problemen, de motor loopt prima maar het laad vermogen is nul. Frans zoekt driftig naar het probleem, regelmatig overleggend
met Etienne, maar de echte oorzaak is nog niet gevonden. Wordt vervolgd dus.
Vandaag is nu diesel dag. Nu kun je hier niet eventjes
naar de pomp varen, langszij leggen en zeggen gooi de tank maar vol. Zo werkt dat hier niet. Het gaat als volgt: gooi je lege
jerrycans in de bijboot, gaat naar de kant, regel een taxi, rij naar de benzinepomp, zorg dat je voldoende cash hebt want betalen
met credit card kan hier niet, vul de jerrycans, terug in de taxi, laadt de (zware) jerrycans weer in je bijboot, ga terug naar de
boot en vullen maar (om 200 liter in de hoofdtank te legen ben je ruim een uur bezig). Het mag duidelijk zijn, diesel tanken is een
tijd rovende klus.
En nou hebben we ook nog geen jerrycans, maar gelukkig biedt de la luna hulp. Eerst wordt hun boot vol getankt en
dan zijn wij aan de beurt. We zijn de hele dag zoet, aan het eind van de dag hebben we wel een biertje verdiend vinden we zelf. Oh
ja, de flesjes bier zijn hier 650 cl, groot dus. Maar daar weten we wel raad mee, na zo’n vermoeiende klus.
Maandag 15 september
2014: Crater Bay
Na de dieselactie van gisteren, hebben we vandaag de tijd om de omgeving te verkennen. We nemen weer een taxi, dit
keer naar Helville, de grootste stad hierop Nosy Be. Het is een half uurtje rijden naar Helville. We gaan eerst op zoek naar een pinautomaat.
In Crater Bay kun je alleen maar pinnen met je visa card en dat is toch wel een dure grap. Veel provisie kosten. Het is even zoeken
in Helville maar uiteindelijk vinden we een automaat die onze giropassen accepteert. Als miljonair komen we weer naar buiten, de ariary
is een zwakke munt en niet veel waard. Een half miljoen ariaries is ongeveer 150 euro.
Helville is een gezellige drukke stad. We vermaken
ons prima, winkeltjes andere snuisterijen, de markt, terrasje, gewoon wat je zoal doet in de stad. Aan het eind van de dag doen we
de boodschappen. Ook de etensvoorraden moeten aangevuld worden. Als we buiten komen worden we bestormd door de taxichauffeurs. We
kunnen kiezen wie ons terug brengt naar Crater Bay, heren, heren, één taxi is genoeg.
Dinsdag 16 september 2014: Crater Bay
Na alle inspanningen van de laatste twee dagen hebben we vandaag een relax-dag. Lezen, luieren enzo. Pas in de loop van de middag
gaan we naar de kant. En ’s avonds tja dan eten we natuurlijk weer aan de kant, het eten is hier goed en goedkoop, en daar kun jezelf
toch echt niet voor koken.
Woensdag 17 september 2014: Crater Bay
Frans blijft vandaag aan boord, we hebben nog steeds (of weer)
problemen met de generator. De generator start probleemloos, maar laadt niet. Alles is gemeten, maar we kunnen het euvel niet vinden.
We hebben ondertussen contact gelegd met Barcomarina in Nederland, wie weet misschien kunnen die ons helpen. Voorlopig doet de trouwe
motor en dynamo goede dienst om de accu’s op peil te houden.
Halverwege de middag ga ik naar de kant, de laatste verse spullen worden
gekocht en ik maak gebruik van de kapper. Hier in Crater Bay is veel te koop en omdat we de komende dagen weer gaan varen is het maar
afwachten wanneer we weer groente en fruit kunnen kopen. Dus we grijpen nu onze kans.
Donderdag 18 september 2014: Crater Bay
- Nosy Komba (pos 13.26.42S 48.21.03E),
afgelegd 9,0 mijl
totaal 30.419 mijl
Het weer is al een tijd heerlijk rustig. Stralende blauwe
luchten en heel veel zon. Maar ook weinig wind. ’s Ochtends wanneer we vertrekken is er bijna geen wind. Zo rond de middag komt er
een beetje wind dit keer vanaf zee, en aan het eind van de middag sterft de wind. In de loop van de avond krijgen we weer een beetje
landwind en ’s nachts wordt het vaak helemaal windstil. En de volgende dag herhaalt dit spel zich.
We varen vandaag op de motor naar
Nosy Komba. De ankerplek is deels beschut en ’s avonds lig je er erg rollerig. We zijn dus gewaarschuwd. Maar toch willen we graag
naar Nosy Komba, daar kun je namelijk goed de lemurs zien. Je kunt ze voeren met bananen en dan klimmen ze op je schouders. Dus 100%
gegarandeerd dat we de lemurs te zien krijgen.
Rond de middag laten we ons anker vallen voor Nosy Komba, en voor het enige dorp dat
hier is. Er is veel huisvlijt, overal hangen grote geborduurde kleden en tafellakens voor de verkoop. En er is heel veel houtsnijwerk,
maskers, mandjes, beestjes, en nog veel meer. En natuurlijk is er niet één winkel, maar zijn er tientallen. En allemaal elkaars concurrent.
We
wandelen naar het ‘park’. En ja hoor, we krijgen natuurlijk spontaan een gids mee. Maar dat is wel erg leuk, hij kan veel vertellen
over de planten en bomen en ook een beetje over de lemurs. Al gauw komen de bananen te voorschijn, en dan zijn er ook opeens de lemurs.
Schattige beestjes, en als je een banaan in de hand hebt, ben je hun beste vriend. Voordat Frans het weet heeft hij er twee op zijn
nek. Maar dat is niet alles, er zijn ook andere beesten in het park. En even later heeft Frans een slang in de handen en loopt er
een kameleon over zijn arm en schouder. De schildpadden laten we maar met rust.
’s Avonds gaan we nog een keer naar de kant, lekker
uit eten. Een menu kaart is er niet, maar de kost is ons ondertussen al erg bekend. Vooraf een lekkere salada van wortelen, uien en
tomaat. En als hoofdgerecht rijst met (gebakken) vis en als toetjes gebakken banaan met honing. Het smaakt prima.
Eenmaal terug bij
de bijboot blijkt dat er bij de La Luna toch weer brandstof gestolen is. Dat is toch wel erg jammer. Madagaskar is een mooi land,
maar bij de drukkere plaatsen blijven we op ons hoede voor diefstal.
Vrijdag 19 september 2014: Nosy Komba
Zo we hebben een hobbelige
nacht gehad, erg onrustig geslapen. Ondanks het rollen van de boot, blijven we hier toch nog een dag. De omgeving is prachtig, en
langzaam neemt het rollen af. Dat belooft een goede nachtrust voor de komende nacht.
Zaterdag 20 september 2014: Nosy Komba
– Russian Bay (pos 13.32.07S 47.59.90E),
afgelegd 23,1 mijl
totaal 30.442 mijl
Het anker gaat op, we gaan weer een stuk verder richting
zuiden. Als we begin oktober willen vertrekken van Cape St. André naar Richards bay, moeten we nog ruim 200 mijl afzakken.
Vandaag
is Russian Bay ons doel. Onderweg, we varen helaas weer op de motor, hebben we de vishengel uit. En na uurtje hebben we beet. Langzaam
halen we de lijn binnen, en ja hoor er hangt een flinke jongen aan, een wahoo van 1 meter lang. Dat wordt smullen vanavond. Gauw onze
vangst op de foto zetten en dan naar binnen halen. Maar helaas bij het naar binnen halen, begint de wahoo nog één keer driftig te
spartelen en redt daarmee zijn leven. Plons, daar gaat-ie terug in het heldere blauwe water. De vislijn gaat ook weer terug in het
water, maar we hebben geen geluk meer de rest van de tocht.
Russian bay is een prachtige grote baai, we vinden een heerlijk ankerplekje.
Vlak voor het restaurant van Andreas, blijkt later. Natuurlijk gaan we naar de kant, even een biertje halen bij Andreas, een Oostenrijker
die zich hier sinds drie jaar geleden heeft gevestigd. En we bestellen ons diner bij Andreas voor morgenavond.
Zondag 21
september 2014: Russian Bay
We liggen hier heerlijk, lekker beschut, geen golven. We blijven nog een dagje. Vandaag gaan we eens op
‘expeditie’. De bijboot in het water en hup naar de kant. Er zijn geen wandelpaden, dus we zoeken onze eigen weg door de bomen en
ander struikgewas. Er schijnt ergens een waterval te zijn, die vinden we, maar omdat het nu de droge tijd is, is de waterval niet
meer dan een kleine poel water.
En voor de rest is het een lekkere luie dag, zwemmen, lezen en niets doen. En ’s avonds, het o zo bekende
menu, eten bij Andreas.
Maandag 22 september 2014: Russian Bay – Nosy Antsoha (pos 13.30.87S 47.57.81E),
afgelegd 5,9 mijl
totaal
30.448 mijl
En weer gaan we een stukje verder ,maar nu niet meer dan een paar mijl. Geen wind, dus op de motor. We gaan naar Nosy (dit
is Malagassy voor eiland) Antsoha. Dit is een klein eiland waar lemurs op leven. En natuurpark. Als we aankomen denken we, dat kan
niet. Dat eiland is zo klein, we moeten ons vergissen. De lemuren leven vast op het vaste land. Maar toch, de bijboot gaat in het
water en we gaan naar het strandje. En ja hoor op het strand zien we de lemuren al rondhuppelen. Er zijn twee parkwachters, en die
begeleiden ons en vertellen over de lemuren. Er leven hier 35, (6 verschillende soorten). Ze worden door de mensen, de parkwachters
dus, gevoed en verzorgd. Als de kolonie groter wordt dan 35 dan is er een uitwisselingsprogramma met de lemuren van Nosy Be.
We vinden het prachtig, natuurlijk voeren we de beestjes met bananen en voordat we het weten springen ze op onze armen, schouders en hoofden. Het is net of je een wolletjes over je schouders hebt. Zo lekker warm en zacht (maar ze stinken wel een beetje). Het pootjes zijn zacht, met kussentjes aan de onderkant. En het lijken net handjes met de nagels zoals bij de mens. En wat zijn nou lemuren? Wikipedia zegt het volgende over lemuren: de lemuren of maki’s behoort tot de primaten. De primaten vormen een orde van de zoogdieren waartoe de halpen, apen en de mens worden gerekend. Lemuren komen alleen op Madagaskar voor. Tot 2007 zijn er 86 verschillende levende soorten beschreven. Hun naam hebben ze te danken aan de roep van sommige soorten maki’s. Deze deden de eerste ontdekkers denken aan de roep van de lemures uit de Romeinse mythologie: boze geesten van gestorven personen die als spoken rondwaarden.
Dinsdag 23 september
2014: Nosy Antsoha – Baramahamay Bay (pos 13.47.82S 47.54.05E),
afgelegd 16,1 mijl
totaal 30.464 mijl
En weer gaan we verder naar het
zuiden. Om half negen gaat het anker op, de motor is aan, en de kluiver staat bij. Maar veel wind is er niet. We tuffen naar
Baramahamay Bay, onder de cruisers staat dit bekend als de Honey River. Het is een grote rivier, de tot 2 mijl landinwaarts bevaarbaar
is. Langs de oever van de rivier staan bij elk strandje een paar hutjes. Soms nog geen tien, soms iets meer. De mensen leven van de
vis. Voor één van deze dorpen laten we ons anker vallen. Het dorp bestaat uit een vijftal huizen, en een ‘werf’. Overdag horen we
regelmatig geklop, de mannen (die overdag in het dorp zijn) zijn bezig met het bouwen van nieuwe boten. De meeste mannen zijn overdag
op zee om vis te vangen.
Aan de overkant is een groter dorp, dus daar maar eens kijken. Zodra we een voet op het strand zetten, loopt
er een grote kinderschade om ons heen. En iedereen wil op de foto, ze kruipen bijna in de foto camera. Als ik de foto’s laat zien,
wordt er gewezen en gelachen. Pret alom. Al gauw heeft Frans aan beide handen een mooi zwart kindje. Kleine kinderhandjes grijpen
een grote witte vuist vast. Even later zingen we ‘vader jacob’. De melodie is bekend, de woorden zijn vreemd. Als we even later ‘frere
jacques’ zingen, zijn de woorden ook bekend en wordt er vrolijk meegezongen.
Met een zwaai en een glimlach nemen we afscheid van de dorpsjeugd.
Woensdag 24 september 2014: Baramahamay Bay – Nosy Kalakajoro
(pos 13.57.05S 47.46.63E),
afgelegd 17,7 mijl
totaal 30.482 mijl
We gaan weer verder zuidwaarts, half negen het anker gaat op. Voorzichtig varen we naar buiten, er ligt een zandbank
voor de ingang, maar zonder problemen komen we weer op open water. Ons doel is vandaag Nosy Kalakajoro, één van de koraal eilanden.
We varen een prachtig gebied, veel koraal, veel eilandjes en prachtig helder water. Elk eiland heeft wel een wit strand met palmbomen.
Als we een keer bij het eiland aankomen is het wel even opletten waar we het anker laten vallen. We proberen meestal te mikken op
een grotere zandplek.
In de loop van middag gaan we nog even het kleine eiland verkennen, maar veel te beleven valt er niet. Er is
wil een kleine nederzetting en we zien de resten van een hotel/resort. Het resort is vervallen en deel ingestort, misschien door een
orkaan? We weten het niet. Wel valt ons op dat we overal, op elk eiland, en op het vaste land, resorts zien. Maar ze staan bijna altijd
leeg, toeristen zijn er niet.