Frans heeft in de salon geslapen en we hebben
uit voorzorg alle lijnen weggehaald. En we hebben geen ongewenste gasten gehad in de loop van de nacht. Gelukkig maar.
Na zoveel stille
en idyllische baaien zijn alle verse spullen op aan boord. Het wordt hoog tijd om te shoppen. Hier in Katsepe is niets te koop, dus
we moeten naar de andere kant van de baai.
Het anker gaat op en op de motor tuffen we naar de andere kant. We kunnen wel zeilen, maar
omdat we toch stroom moeten draaien (de generator levert niet steeds geen stroom) gaan we op de motor. Wel zo ontspannend en het zonnetentje
kan opblijven, dus zitten we lekker in de schaduw.
Het is even oppassen waar we ons anker laten vallen, want erg diep is het niet in
de haven van Majunga. Nu is het nog hoog water, maar we blijven liggen toch laag water. Uiteindelijk houden we ruim 3 meter water
onder de kiel. Genoeg dus.
We zijn samen met de La Luna, we hebben aangeboden om ze op te pikken en samen naar de kant te gaan. Maar
eerst is het tijd voor de koffie. Frans in de dinghy, Lucia met de koffie kan in de dinghy. Start de aanhangmotor maar. Hij pruttelt.
Ik laat los, en nog geen 5 minuten later houdt de aanhang motor er mee op! Wat we ook proberen, niets, nada, noppes. En natuurlijk
hebben we geen peddels aan boord. Dan de slippers maar gebruiken om te roeien. Maar ja, het stroom hier behoorlijk….
Etienne en Denise
staan glimlachend te kijken naar onze capriolen. Natuurlijk moet het fototoestel erbij, roeien met slippers!@$%%$
Gelukkig krijgen
ze medelijden met ons. Etienne gooit hun bijboot in het water, motor erop en even later wordt hij onze reddende engel!
Na de koffie
gaan we naar de kant, Frans blijft aan boord om op de beide boten te passen. We zijn niet zo slim, want het loopt tegen twaalf uur.
En bijna alles gaat dicht tussen twaalf en drie uur. De stad is behoorlijk uitgestorven. Het is minder gezellig nu er weinig mensen
op straat zijn, de gebouwen zijn oud en verwaarloost. Ooit hebben ze er prachtig uitgezien, nu doet het ons denken aan Cuba. Oude,
heel oude, auto’s zie je hier nog rijden. Oude peugeot en renault modellen die in Europa al jaren uit de handel zijn rijden hier nog.
Halverwege de middag gaan we terug, de tassen vol met vers fruit en groente. En nu moeten we Frans nog bereiken, hij is onze ophaaldienst. Maar we krijgen geen contact. Ik leen een marifoon aan de kade van een lokaal mannetje. Geen contact. We bellen geen contact. Uiteindelijk bemoeit de hele kade zich mee. Schel fluiten op de vingers! Zwaaien! En ja hoor, we hebben contact, even later tuffen we naar de boten terug. Het anker gaat op, en we steken weer de baai over, naar Katsepe.
Donderdag 2 oktober 2014: Katsepe
Vandaag gaan
we wederom naar de grote stad Majunga. En dit keer gaan we vroeg. We hebben nu tijd om te gaan shoppen, de supermarkt is open.
En de supermarkt hier is groot. Met zelfs een vleeswaren en kaas afdeling. Het vlees laat ik voor wat het is, met het beeld van de
markt, slager en heel veel vliegen in mijn achterhoofd, pas ik voor het vlees. Maar een lekker stuk kaas dat gaat er wel in. We vinden
zelfs appels op de groente afdeling.
Met volle tassen gaan we terug naar de boot. En dan is het de beurt aan de mannen. Er moet diesel
gehaald worden. Frans en Etienne (en tien jerrycans) worden door Denise naar de kant gebracht. De bijboot is overvol! Nog geen half
uurtje later, horen we gefluit. Dat is snel. Frans en Etienne en 200 liter diesel komen weer terug naar de boten!
Vrijdag 3 oktober
2014: Katsepe
Na alle acties van de afgelopen dagen blijven we lekker liggen in Katsepe. We hebben aan boord sowieso ook altijd wel
iets te doen.
Een mast inspectie bijvoorbeeld. Het is erg kalm en rustig, weinig golven, een ideaal moment om de mast in te gaan. Frans
stapt in de bootmansstoel en ik draai aan de lier. Langzaam gaat Frans omhoog. Tegelijkertijd wordt het ankerlicht hersteld en de
mast geïnspecteerd alles is in orde.
De rest van de ochtend is voor de aanhangmotor. Frans haalt de motor helemaal uit elkaar, bougies
en carburateur worden goed schoongemaakt. De benzine tank wordt geleegd en schoongemaakt en de benzine gaat een keer extra gefilterd
terug in de tank. Fingers crossed als Frans probeert de motor te starten. Pruttel, pruttel, hij loopt. De roeispanen kunnen
worden opgeborgen worden, of toch maar niet…..
Zaterdag 4 oktober 2014: Katsepe
Omdat we eigenlijk niet met z’n vieren naar de
kant kunnen in Majunga en er altijd iemand achter blijft om op de boten te passen, besluiten we met Patrick in zee te gaan. Letterlijk
in zee.
Patrick heeft een motorboot en voor 40.000 ariaries brengt hij ons. We hebben om negen uur afgesproken. Natuurlijk zitten we
klaar in de kuip. Maar ja Madagascar-tijd…. Kwart voor tien daar verschijnt Patrick. En zijn boot is vol met passagiers uit Majunga
“first I drop my passengers on the beach, it takes one moment, then I come back, sorry, sorry”
Afijn tegen tienen zitten we dan echt
in de boot. Etienne en Denise, en Frans en ik. Michael en zijn drie kinderen van de Gromit besluiten ook mee te gaan, en zo tuffen
we naar Majunga. Toch 5 mijl over een brede riviermonding. Het is kalm weer, en bijna geen wind. Halverwege houdt de aanhangmotor
ermee op. Wat hebben we toch met aanhangmotoren?
Benzine op, we denken dat Patrick even de lege voor een volle jerrycan moet vervangen.
Maar nee de benzine is echt op! Dan maar het anker overboord anders drijven we steeds verder af. Patrick perst nog een paar druppels
benzine uit de jerrycan en de motor slaat nog twee keer aan. Maar na 10 meter varen is het toch echt gebeurt. Wat nu?
No problem, Patrick
belt een vriendje en die komt met benzine. Laat nou ook het saldo op de telefoon op zijn! Gelukkig biedt Michael uitkomst, op zijn
lokale telefoon staat nog saldo. Uiteindelijk, veel later dan we dachten, stappen we uit op de kade in Majunga. Het is eerst
tijd voor koffie! Wat een avontuur. Maar het wordt nog mooier.
Nadat we lekker door Majunga lopen, koffie drinken, lunchen, ijsje eten
en souvenirs kopen, wordt het vijf uur. Tijd om terug te gaan.
Patrick is zijn boot al aan het volladen. Niet alleen wij, maar ook
een aantal locals stappen aan boord. We zitten met een man of vijftien aan boord, en met nog wat lading is de boot behoorlijk vol
geladen. Het waait stevig, en er staan behoorlijke golven. Eén meter hoog? We zijn nat tot op onze onderbroek. Achterin zit iemand
continu te hozen. Ik vind het behoorlijk spannend, het is toch open zee, het waait stevig, dit is niet mijn idee van zeewaardig. Geef
mij maar de Dalwhinnie! Na twee slopende uren stappen we veilig aan boord van onze stoere lady. Ziezo Patrick is een aardige vent,
maar de volgende keer dat we oversteken gaan we gewoon met onze Dalwhinnie.
Maandag 6 oktober 2014: Katsepe
Vandaag is een zelfde
dag als gisteren. Frans stapt nog even in de bijboot om naar de kant te gaan, eventjes kijken hoe het er aan toe gaat met het laden
en lossen van de veerboten die hier regelmatig komen. Alles gaat heel rustig, een rustige chaos. En er is altijd nog wel plek voor
er eentje bij. We begrijp nu heel goed de artikelen in de westerse krant als er verteld wordt over een veerboot die de overkant niet
haalt.
Dinsdag 7 oktober 2014: Katsepe
Vandaag gaan we nog een keer op en neer
naar Majunga. Voor ons de laatste mogelijkheid om verse groente en fruit te kopen. Zoals het er nu uitziet gaan we rond de 11de oversteken
naar Zuid Afrika.
Het loopt tegen volle maan, dus bijna springtij. Het stroom hier behoorlijk, en al we wind tegen stroom hebben wordt
het een knobbelig zeetje. Maar ook het verschil tussen hoog en laag water neemt toe. Bijna 4 meter ondertussen. We komen aan
met laag water bij Majunga, voor het eerst zien we dat de schepen aan de kade droog liggen. Ze hangen schots en scheef, en zoeken
steun bij elkaar. Voorzicht manoeuvreren we zo ver mogelijk naar voren. Als we ons anker laten vallen hebben we nog 10 centimeter
water over onder de kiel.
Frans brengt ons naar de kant, hij blijft op de Dalwhinnie en de La Luna passen. En wij doen de laatste inkopen.
Vlak na de middag gaan we weer terug naar onze vertrouwde plek bij Katsepe. Tijdens de korte trip denk “dit is toch heel water comfortabeler
dan de veerboot van Patrick”.
Woensdag 8 oktober 2014: Katsepe – Baie Boina (pos 15.50.24S 45.59.55E)
afgelegd 25,6 mijl
totaal
30.710 mijl
De volgende baai is ruim 25 mijl verder. Een mooie dagtocht. Het is lekker zeilweer. Het eerste stuk moeten we even
de motor bij hebben, de windrichting is ongunstig maar de stroom zet ons mooi naar buiten, richting open zee. Eenmaal buiten, gaan
alle zeilen op, en met een lekkere noordoosten bries gaan we door het rode water naar Baie Boina.
Er komen in dit gebied van Madagascar
veel rivieren op zee. En met deze rivieren komt het rode zand mee. Het lijkt af en toe wel of we in de rode soep varen. En dan opeens,
is er een scherpe grens en varen we weer in het blauw grijze water zoals we dat gewend zijn. De omgeving verandert toch behoorlijk,
het land wordt vlak, af en toe een paar heuvels en soms passeren we krijtrotsen. Maar de echte bergen hebben we achter ons gelaten,
net als de eilanden, het koraal en het kristal heldere water.
Donderdag 9 oktober 2014: Baie Boina – Baie de Baly (pos 16.04.62S
45.17.48E)
afgelegd 58,7 mijl
totaal 30.768 mijl
Een lange dag vandaag hebben we voor de boeg. Zodra het licht wordt gaat het
anker op en varen we de riviermonding naar buiten. Het rode water hebben we achter ons gelaten, nu is het water gewoon troebel van
het vele zand. Eenmaal buiten gaan alle zeilen weer op, het is een prachtige zeildag. In het begin moet de motor ons nog helpen,
maar halverwege de ochtend ontstaat er een prachtige bries. Die uiteindelijk toeneemt tot windkracht 4.
Net voor het donker wordt
laten we ons anker vallen in Baie de Baly, onze laatste stop in Madagascar.
Vrijdag 10 oktober 2014: Baie de Baly
Vandaag blijven
we liggen in deze ruime baai. Morgen gaan we beginnen met de oversteek naar Richards Bay. Eerst steken we over naar de kust van Mozambique,
dan pikken we de stroom op naar het zuiden, en zetten we koers naar het zuiden. Een beetje afhankelijk van het weer gaan we
in één keer, of maken we een paar tussenstop in Mozambique.
Het wordt dus een voorbereidingsdag. Alles wat we van het dek onderdeks
hebben geplaatst, vanwege diefstal, komt weer te voorschijn. De achterkajuit wordt weer bewoonbaar en een slaapplek voor tijdens de
overstek, maaltijden worden gekookt ter voorbereiding, laatste weergegevens vragen we op, de laatste was wordt gedaan,en alles bergen
we goed op. Frans checkt de motor, vult de vetpot bij, vult olie bij en vervangt de waterfilters van de watermaker. En zo gaat
de dag in sneltreinvaart voorbij.
Natuurlijk hebben we tussendoor tijd voor de koffie en de borrel.
Zaterdag 11 oktober 2014 – zondag 2 november 2014:
Baie de Baly (Madagascar) – Richards Bay (Zuid Afrika), positie 28.47.65S 32.04.75E
Afgelegd 1427
mijl
totaal 32.195 mijl
Negen uur, anker gaat op. Het is bijna 1200 mijl naar RichardsBay (Zuid Afrika). Het weergat is niet groot genoeg
om in één keer Zuid Afrika te halen, dus het plan is om te stoppen in Mozambique, in Bazaruto, ongeveer 650 mijl varen. Ruim 6 dagen
varen denken we. Maar dat blijkt anders uit te pakken. We hebben weinig wind in het begin. Dus veel op de motor, dan de wind uit de
verkeerde hoek en uiteindelijk krijgen we twee dagen 30 tot 35 knopen over ons heen. We moeten hoog aan de wind. En voor het eerst
hebben we een breker midden in de kuip, een golf water spoelt zelfs naar binnen. Jakkes. We doen ruim 8 dagen over de tocht, en maken
meer dan 200 mijl extra. In Bazaruto blijven we 10 dagen liggen, wachten op het juiste moment om de laatste 511 mijl naar Richards
Bay af te leggen. Dit keer hebben we een goed weergat. We stoppen nog even in Inhambane, maar daar liggen we zo onrustig dat we drie
uur later het anker alweer ophalen. We gaan door naar Richards Bay. Vlak voor mijn verjaardag arriveren we in Zuid Afrika! Wil je
meer weten over deze oceaanoversteek kijk dan in ons oceaan logboek.
