(Klik op de foto's om het fotoalbum van december te openen)

Dinsdag 2 december 2014: Kroonstad – Clarens, afgelegd 230 km  (pos 28.30.995S 028.24.800E)

We zijn weer vroeg op pad, voor achten zit we al in ons rode monster en rijden we verder naar het zuiden. Dit keer verdwalen we niet, nou ja niet. Het blijft af en toe moeilijk om iets te vinden, de kaarten zijn niet echt detaillistisch en soms wordt het gewoon niet aangegeven. De enige optie is dan gewoon te bellen, en om inlichtingen te vragen. Dus dat doen we. We willen namelijk naar Lionsrock. Een particulier reservaat waar de katachtigen worden opgevangen vanuit de hele wereld.. Dieren nood uit bv oorlogsgebieden. We hebben natuurlijk de afslag gemist. We moeten terug, een eind terug. Dus we besluiten ons bezoek uit te stellen tot na Clarens.

Clarens ligt vlakbij het Golden Gate National Park, en Clarens zelf staat bekend als een hippie dorp. Zowel het dorp als het park willen we bezoeken. Clarens doet er Engels aan, iedereen heeft accommodatie beschikbaar, en overal vindt je galeries. Veel mensen doen aan kunst, en je kunt de meest wonderlijke dingen kopen. Ook veel oude troep vinden wij, oude kinderwagens, kleding en huisraad enz. Het ademt in ieder geval een gezellige sfeer. Het dorp is overwegend blank, de zwarte bevolking woont hier duidelijk niet, de huizen zien er veel te groot, rijk en welvarend uit.  Een groot onderscheid en verschil tussen wit en zwart is hier. Integratie tussen beiden duurt nog wel een tijdje.

We vinden een gezellig onderkomen bij de backpackers, met ons eigen terras en haard. Dus dat wordt ’s avonds gezellig een vuurtje stoken en braaien.

Woensdag 3 december 2014: Clarens, afgelegd 107 km

Het mooie weer is weg, foetsie. De lucht is grijs, de wolken zijn zwaar van de regen. Jammer want we gaan juist naar een natuurgebied dat bekend staat om zijn mooie vergezichten. Maar dat mag de pret niet drukken, we stappen gewoon in de wagen en gaan naar het park.

In het park is wild, niet het grote gevaarlijke wild, maar toch wild. We zien zebra’s, bleskoppen en dit keer een andere wildebeest. Niet de blauwe wildebeest die we al eerder tegenkwamen, maar de witstaart wildebeest. We worden al langzaam kenners!

Er zijn twee loops om te rijden, en er zijn veel wandelmogelijkheden. Het weer is slecht, dus we kiezen voor de auto. Het park staat bekend om zijn lammergieren.  Deze vogels worden bedreigd, en hier worden ze een handje geholpen door ze bij te voeren.

Bij de Oribi loop is een vogeluitkijkpunt. We blijven een tijdje geduldig zitten te wachten. We worden beloond. De lammergieren zien we niet, maar wel de jakhalzen. Ook dit zijn vleeseters, en zij eten gewoon een hapje mee van de kadavers.

Het weer klaart op en we genieten van het mooie park met de wonderlijke bergen en rotsformaties. Aan het eind van het park brengen we een bezoek aan het openlucht museum. Hier wordt het leven getoond van de Basotho’s. Jack is onze gids en leidt ons rond. Het is duidelijk een museum, maar het is zeer de moeite waard. Natuurlijk ontkomen we er niet aan, Jack krijgt ons in de lokale kleren! Nou ja kleren, het zijn meer huiden en dekens. Het levert natuurlijk mooie plaatsjes op.

Donderdag 4 december 2014: Clarens – Royal Natal National Park, afgelegd 229 km (pos 28.38.599S 029.09.531E)

Een reisdag is het vandaag. Omdat we eergisteren Lionsrock gemist hebben,staat het vandaag op ons programma. ’s Ochtends om 9 uur is de eerste game drive, en het is nog 70 km rijden dus s taan we vroeg op. Om half acht is de auto weer ingepakt, we worden er al erg ervaren in, en rijden we. Op naar de Lionsrock. Het is nog even rijden, en de laatste 15 km vanaf Bergville is gravel road. Het heeft de afgelopen nacht flink geregend, dus de weg is hier en daar nog vochtig. Maar het rode monster heeft geen problemen om er door te komen. We komen op tijd aan bij Lionsrock. We zijn de enige gasten voor de gamedrive van 9 uur. We hebben tijd voor een kop koffie, en dan krijgen we een video te zien over het onstaan van de organisatie Vier Poot (Four Pawn) en wat de organisatie doet voor gewonde en slecht verzorgde dieren. Sommige beelden van de toestand van de dieren zijn schokkend om te zien. Ze doen erg goed werk. De dieren, voornamelijk katachtigen, worden over de hele wereld op gehaald. En krijgen hier een goede oude dag, ondanks dat de dieren in gevangenschap leven.

Na het bezoek aan de leeuwen rijden we naar Drakensberg, een prachtig natuurgebied op de grens tussen Lesotho (oostzijde) en Zuid Afrika. Drakensberg is groot en lang en we hebben geen tijd om meer om heel Drakensberg door te rijden. We kiezen voor een bezoek aan het noordelijk deel.

We slaan rechtsaf en gaan de R74 op. Er staat een verkeersbord Potholes (of te wel gaten in het wegdek). Nou er zijn geen gaten in het wegdek, het complete wegdek is gewoon verdwenen. En het lijkt of de werkzaamheden al jaren geleden zijn gestopt. Dat schiet zo niet op, af en toe is er weer een stuk weg, dan weer helemaal niets. En ja hoor, na twee uur rijden, zien we toch dat er gewerkt wordt aan de weg. Met mannen en vrouwen die met rode vlaggen zwaaien wordt het verkeer geregeld. We moeten wachten, één baan is afgesloten en één baan is vrij. De man met de rode vlag komt naar ons toe. “We have a some problem”, zegt hij. Het blijkt dat een vrachtwagen te zwaar beladen is, vast zit en nu de berg niet meer op kan. De lading moet eerst gelost worden. “No problem, be patient, it won’t take long”, zegt de meneer met de rode vlag. Nou dat doen we dan maar.

Vrijdag 5 december 2014: Royal Natal National Park, afgelegd 62 km

We besluiten om nog een nacht extra te blijven hier in Royal Natal National Park, het is een prachtige omgeving, en we willen iets van het park zien. We rijden het park in, eerste stop is bij de SAN art. Dit zijn rotstekeningen door SAN mensen. SAN waren de oorspronkelijke bewoners van Zuid Afrika, en in het Drakengebergte zijn nog veel rotstekeningen bewaard gebleven. Sommige zijn 10000 jaren oud. De tekening die wij zijn is volgens onze gids 800 jaar oud. Het wordt niet echt geconserveerd, je mag er alleen onder begeleiding naar toe, maar de tekeningen liggen ‘open en bloot’. Met graffiti is al veel verdwenen. De kleuren vervagen en als het zo door gaat zijn ze over een tijd helemaal verdwenen. (Bosjesmannen).

En andere erfenis die de San hebben achter gelaten is hun taal. Het is een kliktaal. Drie klanken zijn opgenomen in het Zulu’s, de Q, de X en de C. Onze gids laat het even horen. Het is voor ons niet uit te spreken. Doordat er zoveel verschilende bevolkingsgroepen zijn in Zuid Afrika, zijn er officieel 11 talen. Naast Engelsen en het Afrikaans, heb je ook zulu, swazi, xhosa. En dus nog een heleboel meer.

En dan is het tijd voor een wandeling, we gaan naar de Sunday Falls. De attractie hier is het amfitheater, een muur (zeg maar bergrug) van 8 km lang. Maar het is zo bewolkt en mistig, dat het amfitheater uit zicht blijft.

Zaterdag 6 december 2014: Royal Natal National Park – Dundee, afgelegd 181 km (pos 28.10.029S 030.13.851E)

Na alle natuur is het tijd om een beetje cultuur te gaan snuiven. Zuid Afrika staat bekend om zijn wild en prachtige natuurgebieden, maar de battlefields is ook een onderdeel van Zuid Afrika.

Eigenlijk heeft alles en iedereen tegen elkaar gevochten, de Engelsen tegen de Boeren, de Boeren tegen de Zulu’s en de Zulu’s tegen de Engelsen, de Zulu’s tegen andere stammen. Een bloederige tafereel dus. Misschien een stukje achtergrond:

Als eerste kwamen de Portugezen in Zuid Afrika, in 1488 in Kaap de Goede Hoop. Zij waren echter niet geïnteresseerd in het gebied. Toen kwamen er de Nederlanders. In 1647 straat het Nederlandse schip Nieuw Haarlem bij de Kaap, ze bouwden er een klein fort “Zand Fort van die Kaap die Goeie Hoop”. De Kaap werd interessant voor de Nederlanders als verversingsstation voor schepen onderweg naar de verre oost. Jan van Riebeeck kreeg de opdracht om het gebied te koloniseren en in 1652 kwam hij aan. Het gebied met de Nederlandse kolonisten breidt zich uit. De boeren krijgen toestemming om te trekken naar vruchtbare gronden. (bekend als de Grote Trek) Zij zorgen voor voedsel voor de VOC schepen. De boeren zijn voornamelijk gereformeerden, soms aangevuld met gevluchte hugenoten uit Europa.  Hun enige boek is de bijbel en dit is hun levenswijze. Omdat ze verder trekken naar verlaten gebieden, raakt deze groep geïsoleerd en heeft weinig contact met de rest van de wereld. Zo ontstaan een eigen vrijzinnige cultuur en ideeën dat het witte ras superieur is aan het zwarte ras.  

Begin 1800 verdrijven de Engelsen de Nederlanders uit de Kaap. De boeren blijven achter. Het botert niet tussen de Engelsen en de Boeren. De Engelsen willen een verenigd Zuid Afrika stichten (hieronder vallen ook Botswana, Zimbabwe en Namibië). De Britten schaffen de slavernij af, en dit is de druppel voor de Boeren. Zij willen een eigen staat, een eigen boerenrepubliek met hun eigen regels en wetgeving. De Boeren trekken Natal binnen, maar dit is het rijk van de Zulu’s. Maar de Engelsen hadden Natal ook al ingelijfd. Het kan niet uitblijven, oorlog. Eerst tussen de Boeren en de Zulu’s, waarin de Boeren in een bloedige strijd de Zulu’s verslaan. En dan gaan de Boeren en de Engelsen met elkaar op de vuist. De eerste Boerenoorlog is van 1880-1881. De tweede Boerenoorlog is van 1899 tot 1902. En dan zijn de boeren definitief verslagen. De republiek Zuid Afrika is een feit. Er ontstaan een samenwerking tussen boeren en Engelsen, en er komt een heel nieuw hoofdstuk, de Apartheid. Maar dat is weer een verhaal op zich.

Van alle deze veldslagen is een battlefield route gemaakt, en die kun je bezoeken. Dat wordt natuurlijk iets te veel, en wij kiezen er gewoon een paar uit. We gaan naar de veldslag van Spioenkop. Dit speelt zich af op 23 en 24 januari 1900. Het is een overwinning van de Boeren op de Britten in de tweede Boerenoorlog. De boeren waren flink in de minderheid maar wisten toch te winnen van de Britten op de heuvel Spioenkop in Natal. Het is een bloedige strijd geweest, waar veel doden gevallen zijn. Als we er rondlopen, het landschap is in de loop der tijd nauwelijks veranderd, proberen we ons terug te plaatsen in die tijd. Al deze veldslagen, waarom? Een zinloze strijd, volgens ons..

Na Spioenkop rijden we verder. We willen overnachten in Dundee, dit is een kleinere plaats dat midden in de Battlefield route ligt. Mooi punt om te overnachten, en noch een dagstand van thuis.

Zondag 7 december 2014: Dundee – Richards Bay, afgelegd 280 km

Dundee zelf is niet zo fantastisch. Een leeg dorp. We zijn er snel uitgekeken. Vandaag willen we nog een veldslag bezoeken. We rijden daar naar Rorke’s Drift, deze veldslag is ook verfilmd in de film Zulu  met Michael Caine in de hoofdrol, en deze film hebben we gezien.

Rorke’s Drifs is een missiepost en ligt aan de Buffalorivier. Hier vindt een strijd plaats tussen de Britten en de Zulu’s, 23 en 23 januari 1879. Eerder op de dag waren de Britten verslagen (een bloederige nederlaag) door 5000 Zulukrijgers bij Isandlwana. Vlakbij de Rorke’s Drift. In Rorke’s Drift was een buitenpost, waar een paar soldaten gelegerd waren.  139 Britse soldaten verdedigden de missiepost tegen een numeriek grote overmacht van zo'n 4 à 5.000 Zulukrijgers.

Ook nu weer valt de zinloosheid van het geweld ons op. Heel veel doden en waarom?

We krijgen genoeg van al het oorlogsgeweld. We zetten koers naar de Dalwhinnie. Aan het eind van de middag krijgen we de lady weer in beeld. Ze ligt er keurig bij. Hebron heeft zijn werk goed gedaan.

Na bijna 5000 km en 4 weken toeren zijn we weer thuis. We hebben een prachtig stuk van Zuid Afrika gezien.

Maandag 8 december 2014: Richards Bay

De eerste dag aan boord. Het is weer even omschakelen. Je eigen lekker bedje, douche en wc binnen hand bereik, van alle gemakken voorzien. We ruimen de rommel op, doen boodschappen en pakken de klussen weer op. We krijgen roestplekken op het dek, en de oorzaak ligt onder het teak. Frans haalt wat latten weg, het valt mee maar we zien wel dat het teak hier en daar loslaat. Het wordt tijd voor groot onderhoud aan het teakdek. Eigenlijk moet het eraf, en dat is een grote klus maar voor later.

Op maandagavond is er de wekelijkse doe-het-zelf braai bij de Zulu Yacht Club. En dat gaan we doen, we gaan braaien samen met de bemanning van de La Luna en de Inish die allebei weer terug zijn van hun bezoek aan Nederland. Het is een gezellige weerzien. We sluiten de braai af met een lekker christmas pudding. Het is tenslotte bijna kerst.

Wij vliegen aan het eind van de week terug naar Nederland voor een paar weken. Vanaf half januari zijn we weer terug aan boord en dan vervolgen we onze reis en de website.