(Klik op de foto om het fotoalbum van de maand maart te openen)

 

Maandag 23 maart 2015: Simon’s Town

We maken kennis met Sam, met is de weerman hier in Zuid Afrika voor radio zend amateurs. Hij begeleidt veel zeilers over de Zuid Atlantische Oceaan naar de Carieb. Altijd handig om zo iemand te kennen. Als je je positie doorgeeft aan Sam, krijg je een persoonlijk weerbericht teruggestuurd binnen een paar uur.  Officieel, volgens de regels, mag Sam geen contact hebben met ons omdat wij geen radion zend amateurs zijn. Maar dit is een breed begrip, praten mag niet via de korte golf zender, maar email wisseling mag wel. Regels, we zullen het wel nooit begrijpen.

 

Dinsdag 24 maart 2015: Simon’s Town

We merken al een tijdje dat het wel heel erg lang duurt om de dagtank te vullen. 50 liter diesel pompen in de dagtank, en we zijn bijna 40 minuten verder. Hoogste tijd dus om eens te kijken naar de pomp. Wat is er aan de hand?

Frans gaat aan de slag en sleutelt er lekker op los. Uiteindelijk blijkt dat de toevoer deels verstopt zit, er blijft nog maar een heel klein gaatje over voor de diesel. Na het schoonmaken wordt de pomp weer gemonteerd. Het vullen van de dagtank is nu in 10 minuten gepiept, dat lijkt er beter op.

 

Woensdag 25 maart 2015: Simon’s Town

Eigenlijk waren we van plan om vandaag te vertrekken, maar de weerkaarten voor morgen zijn gunstiger. We stellen ons vertrek dus nog een dag uit.

We gaan gezellig uit eten met Rob en Josien (van de Inish) en nemen voor de tweede keer afscheid. Rob en Josien hebben besloten om hier een seizoen te blijven liggen, dat geeft hun alle tijd om de boel te regelen en de Inish te voorzien van een nieuwe mast. Vreemd om afscheid te nemen, we trekken op sinds Rodrigues, wie weet waar we elkaar weer opnieuw treffen.

Het wordt leeg in de haven met internationale zeilers, de meeste boten zijn al eerder vertrokken begin februari. Wij zijn één van de laatsten in het seizoen. Maar ja er is ook zoveel te zien in het mooie Zuid Afrika, en eigenlijk zijn we nog lang niet uitgekeken. Maar ons zeilersbloed kan het niet laten, we verheugen ons ook weer op mooie en lange zeiltochten, en nieuwe te ontdekken gebieden. 

                                   

 

 

                             

 

 

Donderdag 26 maart 2015: Simon’s Town – Kaapstad, RCYC (pos 33.55.182S18.26.544E)

Afgelegd 52,9 mijl

Totaal 33.141 mijl

Vandaag is het dan toch zover. De trossen gaan los. Drie uur gaat de wekker af. Het is nog erg donker. Bewolkt en af en toe schijnt de maan bij. Een half uur later varen we rustig weg.

Ongeveer 10 mijl later zijn we bij de Kaap de Goede Hoop. Omdat het zo donker is, en we toch graag een foto willen maken, gaat de snelheid eruit. We kunnen extra lang genieten van de Kaap.

Het is rustig weer. Frans moppert te rustig, we kunnen niet zeilen, en varen alles op de motor. Ik vind het prima zo, met alle (vreselijke) verhalen en goedbedoelde adviezen ben ik toch nerveus geworden om de Kaap te ronden. Elke keer neem ik mezelf voor niet te veel naar anderen te luisteren, maar helaas ik word toch beïnvloed.

Onze toch gaat prima. Zodra we aan de westkant van de peninsula zijn zien we de mist. Grote dichte mist. De bergen, de Tafelberg, en de twaalf apostelen hullen zich in dichte mist. We horen de misthoorn van Green Point, de ingang van de Tafelbaai.

Even later varen we rustig de baai in, en om één uur liggen we vast aan de steiger. Weer een mijlpaal,  we zijn de Kaap de Goede Hoop gerond, en ondanks dat we al een tijdje varen op de Atlantische Oceaan, voelt het nu of echt op de Atlantische Oceaan zijn aangekomen en dat we de Indische Oceaan achter ons hebben gelaten.

 

Vrijdag 27 maart 2015: Cape Town

We liggen in de Royal Yacht Club Cape Town, het doet erg English aan. En het ziet er duur uit. Nou dat vinden we ook, per dag betalen we 250 rand (ongeveer 20 euro). Aan week- of maandprijzen doen ze hier niet. Als je langer ligt dan 7 dagen heb je als enig voordeel dat je geen geld hoeft te betalen bij het uitklaren. En je bent verplicht hier te liggen, want dit is de enige plek hier waar je uit kunt klaren. We liggen in ieder geval een stuk dichter bij de stad dan vanuit Simon’s Town.

Het is wel nog 45 minuten lopen, maar dat is een leuke wandeling. En dat doen we vandaag ook. Met de benenwagen gaat het naar V&A waterfront. V staat voor Queen Victoria, en A staat voor prince Alfred (haar tweede zoon). De Engelsen hebben deze haven gebouwd om de schepen te beschermen tegen de vreselijke noordwester stormen die hier kunnen huishouden in de winter. De financiering van de haven was een probleem, maar toen Lloyds aangaf dat schepen die vergaan in de tafelbaai niet meer vergoed werden, was het financieringprobleem en vraagstuk opgelost. De haven zou gebouwd worden. Op 17 september 1860 gaf Prince Alfred hier het ceremoniële startsein. Om de kosten zo laag mogelijk te houden is veel gewerkt met dwangarbeid van gevangen (in 1885 waren er 2360 gevangenen aan het werk).  De gevangenis, Breakwater Prison die daardoor ontstond op het haventerrein, was daarom één van de meeste gevreesde gevangenissen in Zuid Afrika.

Nu is V&A waterfront een grote commerciële plek geworden, naast haventours, zijn er veel winkeltjes met souvenirs, restaurants, terrassen en bars ontstaan.  Wij nemen plaats op een terras en met een glas koele witte wijn is het er heerlijk vertoeven en mensen kijken.

 

Zaterdag 28 maart 2015: Cape Town

Vandaag een rommel dag aan boord. De wind is eindelijk gaan liggen, het lijkt erop dat de voorspellingen uitkomen. We maken los van de kade en tuffen naar de “dieselsteiger”. Er is weinig ruimte om te manoeuvreren, maar Frans kent onze boot als zijn broekzak en brengt haar keurig naar de diesel steiger. We nemen 550 liter aan boord. We zijn duidelijk bezig met de laatste voorbereidingen voor ons vertrek.  Met weemoed zullen we Zuid Afrika verlaten, we hebben hier een erg leuke tijd gehad.

 

Zondag 29 maart 2015: Cape Town

Het is mooi weer vandaag, we hebben tickets geboekt voor de toer naar Robben Island. We hebben de veerboot van één uur ’s middags. Robben Island is een grote toeristische attractie, later horen we dag vandaag 2000 mensen Robben Island bezoeken. Robben Island is beroemd geworden door Nelson Mandela, die hier 19 jaar van zijn in totaal 27 jaar durende gevangenschap doorbrengt. Eind 1996 verlieten de laatste gevangenen het eiland. En daarna is het door UNESO tot werelderfgoed uitgeroepen en is het gevangenis een museum geworden. Het eiland is ongeveer 6 vierkante kilometer. Ooit was het eiland verbanden met het vaste land, maar dat is lang geleden. Het eiland is vernoemd naar de robben die hier veel voorkwamen. Het eiland werd door de Hollanders al als gevangenis gebruikt.

Later is hier een leprakolonie gevestigd, en toen lepra te genezen was, heeft het eiland weer een functie gekregen als gevangenis. Tijdens het apartheidsregime zijn hier meer dan 4000 politieke gevangenen ondergebracht.

We vinden de toer indrukwekkend, hoewel we slechts een klein gedeelte van het eiland zien. Een ex-gevangene, die hier van 1984 tot 1990 heeft gezeten, leidt ons rond door de gevangenis. De cellen zijn klein, slechts 2 m2. Zijn verhalen zijn indrukwekkend. Helemaal als hij verteld over de pesterijen van de bewakers.. Toen zijn moeder op bezoek kwam, werd haar verteld dat haar zoon haar niet wilde zien. Tegen haar zoon werd verteld dat zijn moeder het niet aankom om het te zien. Dus zij ging onverrichte zake weer naar huis, zonder elkaar gesproken te hebben. En dat terwijl een gevangene slechts één keer per zes maanden bezoek mocht ontvangen!

 

Maandag 30 maart 2015: Cape Town

De wekker gaat om zes uur. We kijken naar buiten, het weer is goed. Helder, weinig wind. We besluiten om vandaag naar de Tafelberg te gaan. De Tafelberg is alleen te bezoeken bij goed weer en weinig wind. Zodra er veel wind staat, wordt de kabelbaan gesloten. En we willen vroeg zijn, want gedurende de ochtend neemt de wachtrij toe, en sta je zo maar twee uur te wachten voordat je naar boven kunt.

We nemen de bus, en al voor achten staan we bij het loket. We hebben de eerste rit naar boven. Het uitzicht is overweldigend. De berg is vanaf zee bij goed weer van 200 kilometer afstand te zien. Boven kunnen we drie korte wandelingen maken, en voorzichtig manoeuvreren we telkens naar de rand van het plateau. De afgrond is groot, steil en diep. Pfff, mijn maag begint te draaien. Gauw maar weer een stap terug doen.

Met een kop koffie is het genieten van het uitzicht. Helemaal in de verte zien we False Bay en Cape Point. Daar waren we vorige week nog lagen met de boot. Rondom onze voeten snuffelen de klipdassen.

Tegen de middag nemen we de kabelbaan weer naar beneden, en gaan we terug naar boot. Einde van een mooie dagtrip.

 

Dinsdag 31 maart 2015: Cape Town

Laatste dag van de maand maart alweer. Vandaag geen uitstapjes, we gaan verder met de voorbereidingen voor ons vertrek. We horen dat de accu’s gearriveerd zijn, en dat ze morgen geïnstalleerd worden.

Vandaag staat de mastinspectie op onze kluslijst. Ik hijs Frans naar boven, terwijl naast me op de steiger Henry, de zeerob, ligt toe te kijken. Alles is in orde in de mast,  en Frans kan weer naar beneden. Henry knikt goedkeuren.

Henry is bekend hier bij de zeilers, regelmatig is hij ingesnoerd in vislijnen, en de zeilers bevrijden hem dan weer van de deze last. Henry en de zeilers, ze horen bij elkaar…

 

 

info@fransenlucia.nl
Alle rechten voorbehouden.
world.gif
Frans Thiecke en Lucia Messchendorp
|
FOTOALBUM
HUIDIGE POSITIE
GASTENBOEK
OUDE WEBSITE
HOME
WIE ZIJN WIJ?
ONZE BOOT
ROUTE
TECHNIEK
OCEAAN LOGBOEK
CONTACT
FILMALBUM
ACTUEEL LOGBOEK
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Logboek 2008
Logboek 2009
Logboek 2010
Logboek 2011
Logboek 2012
Logboek 2013
Logboek 2014
Logboek 2015
LOGBOEK
Welkom op de website van Frans en Lucia
- lees mee met onze avonturen op de Dalwhinnie -
Terug