Woensdag 15 april 2015
positie 22.56.813S
14.28.618E
afgelegd 785 mijl
Dag 6 en 15 uur: Wij zijn er!
Het is middernacht, er staat een stevige wind, het is heerlijk weer,
en de zee geeft opnieuw licht. We melden ons bij de haven autoriteiten en vragen toestemming om naar het anker gebied te varen. Die
krijgen we. Zou het wel eens voorkomen dat je de toestemming niet krijgt? En wat dan?
Maar goed we varen keurig door naar het anker
gebied. Het is donker, de maan is er nog niet, maar de sterren en de verlichte stad op de achtergrond geven ons voldoende licht. Keurig
varen we naar het gebied toe, en om middernacht laten we ons anker vallen. We zijn er!
We pakken gelijk onze traditie op, de bubbels
worden ontkurkt! Met een glaasje champagne vieren we onze aankomst in Walvisbaai. Om half drie duiken we moe en voldaan in ons bedje,
en we slapen als een roos. Morgen gaan we de voor ons nieuwe wereld wel eens verkennen.
Dinsdag 14 april 2015
positie 23.53S 14.07E
afgelegd
704 mijl, nog te gaan 75 mijl
Dag 6: We ruiken de stal
Wat heb ik al vaak geroepen "er zou een afstem knop op het weer moeten
zitten". Zo nu ook weer. Met het eind in zicht krijgen we wind. De wind wakkert aan tot ruim 25 knopen uit het zuiden. Windkracht
6 tot 7. Onvoorstelbaar hoe de zee dan verandert in korte tijd. Was de zeer eerst nog zo glad als een spiegel, nu staan er behoorlijke
golven. Een meter of drie hoog schat ik in. We hebben het grootzeil tot een minimum terug gebracht. En met een klein doekje maken
we behoorlijke snelheid. Op een gegeven moment zie ik als we van een golf afsurfen meer dan 11 knopen snelheid op het log! Terwijl
we normaal tussen de 5 of 6 knopen varen.
De wereld wordt groter, de mist verdwijnt, en 's nachts ontstaat er een fascinerend schouwspel.
De golftoppen geven licht! Het schuim fluoresceert, en in het donker hoor ik daar plons, gnuif, plons. Ik kan ze niet zien,
maar de zeerobben genieten net als ik van het fluorescerende schouwspel. Met de opkomst van de zon verdwijnen de zeerobben, de harde
wind en de lichtjes van de zee.
Maandag 13 april 2015
positie 25.45S 14.36E
afgelegd 582 mijl, nog te gaan 186 mijl
Dag 5:
Drie maal hoera voor de apparatuur
We zeilen al een paar dagen in een kleine wereld. Dichte mist om ons heen. Soms kunnen we
twee mijl ver kijken, soms nog halve mijl. Tijdsbesef raken we kwijt. Zeilen we nu al twee dagen in dichte mist, of is het ondertussen
toch al drie dagen? Ik weet het niet meer. De nachten zijn donker. Geen ster te zien, geen maan te zien. Af en toe horen we stemmen
op de marifoon.
De radar en de AIS draaien overuren. Het zijn onze ogen op dit moment. Midden in de nacht passeren we Luderitz, een
grote zuidelijke stad aan de kust van Namibie. Op het moment dat wij Luderitz passeren is de vissersvloot op de terug reis naar hun
thuis haven. We zien elkaar fysiek niet, maar met behulp van de radar bepalen wij en zij onze koers. Iedereen is alert. En dat
levert leuke gesprekken op.
En soms gebeurt het dat wij opgeroepen worden. Frans heeft een heel gesprek met Michael, één van de vissers.
En Michael houdt wel van een praatje, hij wil niet meer stoppen. Met een marifoon is het moeilijk de ander te onderbreken. Zolang
je de zendknop ingedrukt houdt, kun je blijven praten. Het breekt de wacht, maar gelukkig heeft Michael alles wat-ie wil vragen gevraagd
en wenst ons een behouden vaart. En de wacht van Frans, die heeft een half uurtje langer dan normaal geduurd. En ik, ik kan dus een
half uurtje langer slapen!
Zondag 12 april 2015
positie 27.48S 15.09E
afgelegd 448 mijl, nog te gaan 312 mijl
Dag 4: Douche
of deodorant
Het is koud, de wind en de mist maakt het waterkoud. Fleece dekens, lange broek, thermobroek en warme truien, ze komen
goed van pas. We slapen weer lekker onder ons dekbed.
's Nachts daalt de temperatuur tot 16 graden, overdag halen we nauwelijks de
20 graden.
Tja we puffen niet vanwege de warmte, maar anders was het altijd buiten in de kuip lekker poedelen in het zonnetje. Maar
nu zien we daar tegen op. Sinds we vertrokken zijn uit Kaapstad hebben we douche moeten ontberen, langzaam neemt onze lijflucht het
over. We willen graag een douche, maar om ons badkamertje te gebruiken tijdens het zeilen hebben we nog niet uitgeprobeerd. Wie weet
is dit een goed moment? Of genieten we nog even van onze lekkere eigen geur?
Voorlopig door de mist blijft de wereld klein, niemand
om ons heen, alleen Frans en ik en de Dalwhinnie. Wij heeft er dan last van onze lijf luchten, vragen we ons af. Ik denk dat we de
buiten douche nog maar even in de kou laten staan.
Zaterdag 11 april 2015
positie 29.32S 15.56E
afgelegd 320 mijl, nog te
gaan 421 mijl
Dag 3: Geduld
Het blijft tobben met de wind, er staat eigenlijk te weinig wind. En daardoor waarschijnlijk een dichte
mist. Alhoewel deze kust bekend staat om en zijn diamanten en de dichte mist.
Omdat er zo weinig wind is is het vaak de motor aan.
Als er een windvlaagje komt proberen we te zeilen, maar meestal is dit van korte duur. En dan starten we de motor weer. Al een paar
keer hadden we dat de spanning wegviel en we de motor niet konden starten. Een klusje op de kluslijst. Maar telkens lukte het weer
om toch de motor te starten. 's Avonds is het weer zover. De spanning valt weg. Frans besluit om maar eens een gedegen onderzoek te
doen. Na doormeten blijkt dat één van de elektriciteitsdraden niet meer goed is, een breuk. Frans maakt een tijdelijke bypass, en
zo kunnen we de motor weer starten wanneer het ons uitkomt. Al met al met dit onderzoek en de weinig wind, hebben we in drie uur tijd
5 mijl afgelegd. Geduld moeten hebben, overgeven aan het ritme van de wind en zee. Maar soms is dat niet gemakkelijk.
Vrijdag
10 april 2015
positie 31.09S 17.37E
afgelegd 210 mijl, nog te gaan 527 mijl
Dag 2: Een onrustige nacht
Het weer is elke
dag onderwerp van gesprek. Helaas lukt het niet (of heel moeizaam) in deze contreien om contact te krijgen met de sailmail stations.
Dus ook geen weerbericht. We hebben nog een oud weerbericht van gisteren dus daar doen we het voorlopig mee.
We kunnen grote delen
van de dag zeilen, maar ook vaak moet de motor aan. En dus moet de dagtank gevuld worden. Helaas de pomp zit verstopt. Een klusje
dus. En dat aan het begin van de avond. Frans houdt zich bezig met pomp en ik probeer met vier knopen wind te zeilen. En dat valt
nog niet mee. Gelukkig is de pomp gauw hersteld en kunnen we de dagtank weer vullen. Dus de motor gaat weer aan. Frans probeert nog
een uurtje slaap te pakken, het is ondertussen half negen 's avonds. Om half tien duik ik in mijn bedje.
Om twaalf uur wisselen we
weer. Frans ligt nog niet of ik roep hem weer te voorschijn, van 5 knopen wind is het ineens 27 knopen. De zeilvoering moet
aangepast worden. En dan kan Frans weer in zijn mandje.
Tijdens mijn wacht is het wisselvallig. Soms veel wind, soms niets. De motor
aan, de motor uit. Af en toe valt er een spatje regen.
Als Frans de wacht weer overneemt om drie uur blijft het wisselvallig met de
wind. Het lukt zelfs om met de wind schiftingen een stukje terug te varen!
Voordeel van al dit drukke gedoe is dat de wachten snel
voorbij gaan.
En nu vanochtend om negen uur is de wind weer weg, en hebben we een hele kleine wereld. Het is dichte mist om ons heen.
Donderdag
9 april 2015
positie 33.23S 17.30E
afgelegd 100 mijl, nog te gaan 623 mijl
Dag 1: We zijn onderweg
Negen uur, we nemen afscheid
van de marina en starten de motor. Net voor ons vertrekt de Yovo en de Alibi, twee Franse boten. Wij hebben nooit zo goed contact
met Fransen, ze zijn erg chauvinistisch vinden wij en 99% spreekt alleen Frans. Maar het lijkt erop dat we de oversteek naar Namibië
gezamenlijk gaan maken. We spreken in ieder geval een radio netje af.
De Alibi is van de 99% en dus zal Francois van de Yovo het tolk
werk doen.
Het voelt goed om weer op zee te zijn. We hebben er zin in. De oversteek naar Brazilië zijn voor ons drie grote etappes.
Eerst naar Namibië, dan naar Sint Helena en dan naar Brazilië (Jacarare).
Het begint prima. Het is een prachtige zonnige dag. Er staat
weinig wind helaas, de eerste twee uur varen we op de motor, maar dan kunnen de zeilen op. Het is fris. Lange broek, en sokken gaan
aan. We zien walvissen, dolfijnen en heel veel zeerobben. Een prachtige zeildag. Robbeneiland verdwijnt achter ons, Dasseneiland verdwijnt
achter ons, en langzaam wordt de Tafelberg kleiner.
Als de avond valt verschijnt er een prachtige sterrenhemel. De Yovo en de Alibi
verdwijnen uitzicht, zij hebben de motor gestart wij blijven zeilen, zeg maar dobberen. Maar ondertussen genieten we van een prachtige
nacht. Als de zon opkomt is ook de Tafelberg verdwenen. Zuid Afrika is een gepasseerd station.
De eerste dag zit erop.