Dag 8: Waar is de wind?
Het wordt prachtig weer, de bewolking trekt langzamerhand weg. De blauwe lucht komt tevoorschijn. Ook tijdens de nacht ontstaat er een prachtige sterrenhemel, het is bijna volle maan dus het is volop licht. Zeilen met een hoofdletter Z, alleen.....de wind valt weg. Het wordt dobberen. Manmoedig proberen we het zeilen vol te houden, maar als we 6 mijl voortgang maken in drie uur tijd is onze moed op. Zo gaat het wel heel lang duren voordat we arriveren op Sint Helena. De motor gaat aan.
Af en toe zijn we eigenwijs, als we denken een zuchtje wind te voelen. Motor uit, zeilen weer op. Maar het blijft dobberen en we komen moeizaam vooruit.
Als halverwege de ochtend de weinige wind draait naar het zuiden, wordt het tijd voor onze halfwinder. We hebben deze tenslotte niet voor niets laten herstellen in Kaapstad.
Het is af even een gedoe voordat de halfwinder staat, maar als die staat maken we gelijk een lekkere voortgang. We halen weer de 5 mijl per uur, met een windkracht 2  á 3 Bft. Dat lijkt er beter op, nu maar hopen dat de wind voorlopig in het zuiden blijft.

 

Dag 7: Weer terug op het westelijk halfrond
De rust is teruggekeerd, de wind is weggevallen en de zee is heel kalm geworden, er is nog een trage slome deining. En verder is er niets dan water om ons heen. De hele nacht hebben we nog kunnen zeilen, maar in de loop van de ochtend is het meer dobberen en komen we bijna niet vooruit. Er zit niets anders op dan de motor aan te doen. En die draait al een paar uurtjes. Hopelijk kunnen we later weer zeilen.
Voordeel is wel dat we kunnen genieten van een heerlijke nachtrust, we slapen als een blok tijdens onze drie-uur slaapjes.  Ondertussen komen we langzaam weer terug in warmere tropische temperaturen. Binnen is het weer als vanouds 27 graden en buiten in de kuip kunnen we weer gewoon in korte broek en t-shirt zitten. Heerlijk, en dus eten we stamppot zuurkool, het is hier tenslotte winter op het zuidelijk halfrond.

 

Dag 6: De windvaan
Op de achtersteven van onze lady hebben we een windvaan stuurinrichting, we noemen hem Gerrit. Gerrit is onze derde man aan boord. Vaak prijzen we ons erg gelukkig met Gerrit, hij doet gewoon zijn werk, en goed, klaagt niet en gebruikt geen elektriciteit.
Maar afgelopen nacht was Gerrit een beetje in de war. Sinds gisteren drie uur 's middags zeilen we melkmeisje, of zoals de Amerikanen zeggen wing-wing. Kluiver over bakboord, grootzeil over stuurboord. Het is een heldere nacht, opeens bewolking en komt er een flinke wind. Ik roep Frans uit bed, het is half drie 's nachts. We moeten zeil minderen. En dan, een kleine onoplettendheid (ik let te veel op Frans die voor op het dek zit, en te weinig op de zeilen) dreigt er een klapgijp. Gelukkig redt de bulletalie ons en voorkomt de ongewenste gijp. Een half uurtje later hebben we alles weer onder controle, juiste koers en flink zeil geminderd. Maar met Gerrit wil het niet lukken. We geven het weer de schuld, het is erg bewolkt, er komt weinig regen uit de zware bewolking maar de wind is erg variabel. Van heel weinig wind, windkracht 2, tot stevige wind, windkracht 5. En dat kan Gerrit niet aan. Dus we moeten zelf aan de bak. Eerst Frans in zijn wacht tot zes uur vanochtend en dan neem ik het over tot negen uur vanochtend.
Toch maar eens kijken naar Gerrit, en wat blijkt, Gerrit is ziek! Het pendulum is afgebroken. Weg, foetsie!En met behulp van het pendulum houdt de windvaan ons op koers en kan zo op tijd corrigeren bij wind schiftingen.
Onze boot ligt vol met allerlei spullen en we hebben nog een reserve pendulum. Over gehouden aan ons watersnoodramp-avontuur uit Australië. Maar ja, waar hebben we het pendulum opgeborgen? De hele achterkajuit, met name de loods kooi (slaapplaats) aan bakboord die we als opslag gebruiken, moet leeg. Want in de bakskist onder de loods kooi daar ligt het pendulum. Twee uur verder en vele zweetdruppels later, duikelt Frans het pendulum op, en wordt Gerrit weer in ere hersteld. Gelukkig de bemanning is weer voltallig.

 

 

Dag 5: Een matig drukke nacht
Sinds we vertrokken zijn uit Walvisbaai is het al bewolkt. Heel af en toe breekt overdag de zon door en heel af en toe zien we 's nachts de maan. Vannacht hebben we het druk. Het ene moment is er zware bewolking, met spatjes regen. Het andere moment is het helder. Het is moeilijk inschatten hoeveel wind er in dergelijke buien zit. En uit voorzorg minderen we dan altijd zeil. Regelmatig reven we het grootzeil, om een paar uur later toch maar weer het grootzeil volledig uit te draaien. Want we willen wel graag zoveel mogelijk snelheid houden en toch zo comfortabel mogelijk leven aan boord. En dat gaat niet altijd samen. De helft zit er nu echt op, het aftellen is begonnen.
De dagen verlopen met grote regelmaat en zijn elke dag hetzelfde, de wereld om ons heen lijkt leeg.  Elke avond hebben we even contact met de Yovo en de Alibi die nu ook vertrokken zijn uit Walvisbaai. Zo houden we contact met de rest van de wereld. En natuurlijk helpen jullie verjaardagsmails daar ook bij! Dank je wel.

 

Dag 4: We zijn rond!
Zeven jaar geleden, eind april vertrokken we uit Lelystad, om precies te zijn 26 april 2008. Nu zeven jaar en 34.500 mijl later hebben we het gefikst! Wij zijn de wereld rond gezeild.
Het voelt niet of de wereld rond zijn gezeild, waarschijnlijk komt dat pas wanneer we terug in Nederland aankomen. We hebben alle tijdzones doorlopen en alle oceanen bevaren, de Atlantische, de Stille en de Indische. En als je het ons vraagt, we zijn toch stiekem wel trots op ons zelf en onze lady. Wat hebben we een boel meegemaakt, en veel gezien en veel leuke mensen ontmoet.
Maar ja voorlopig zijn we met de lady en ons tweeën op de zuidelijke Atlantische oceaan, alleen. Bijna halverwege, onderweg naar Sint Helena. Alles is goed aan boord, de mijlen tikken verder, de wind blijft waaien uit zuid oosten, en we maken nog steeds goede voortgang.

 

Dag 3: Jarig
Hieperdepiep hoera, jarig midden op zee. We zijn al op veel verschillende plekken op de wereld jarig geweest, maar Frans heeft wel een hele unieke plek om zijn verjaardag te vieren. Helaas wordt het feestje niet zo druk bezocht. Maar dat maken we goed op Sint Helena. Ik was nog even van plan om een appeltaart te bakken, maar we schommelen toch nog wel veel. Dus is het iets simpelers geworden, appelmuffins. En die smaken ook heel erg lekker.
We maken nog steeds goede voortgang, als is de wind wel iets afgenomen. We zitten op een grote lege zee, maar zowaar vannacht passeren we twee vissersboten. Je vraagt je af wat die hier zover uit de kust doen. Er zal toch ook wel voldoende vis zitten dichterbij de kust? Of zou de vis hier midden op zuidelijke atlantische oceaan lekkerder zijn? Voor de rest zien we niets anders dan water, water en nog eens water. Het is nog steeds erg bewolkt, de wind komt nog steeds uit het zuid oosten en de temperatuur loopt gestaag verder op. Overdag halen we nu de 24 graden. Heerlijk! Eén derde gehad, nog twee derde te gaan.

 

 

Dag 2: Benguela stroom
Zo wat maakt dat een verschil de Benguela stroom. Is het redelijk dichtbij Namibië nog koud, wanneer we ongeveer 200 mijl uit de kust zijn is de temperatuur al met drie graden gestegen. 's Nachts koelt het af tot net onder de 20 graden en dat scheelt een broek en jas. Heerlijk, dat warmere temperatuurtje. Hopelijk gaat die nog een beetje omhoog, wat mij betreft.
De wind blijft constant uit het zuid oosten waaien, soms iets harder, soms iets minder hard. We passen de kluiver erop aan, soms draaien we die een beetje in, soms helemaal uit. En meestal is dat laatste het geval. We blijven goede voortgang maken, en we leggen weer 150 mijl in een etmaal af. En met de zeebenen? Het heeft even geduurd, en ik heb een paar keer de vissen moeten voeren, maar de zeebenen zijn gekweekt. Net op tijd, want er moet weer gekookt worden aan boord, de voorbereide maaltjes zijn op. Kortom wij zijn weer in ons vertrouwde ritme gekomen, drie uur op, drie uur af. En dat gaat nog wel een paar dagen zo voortduren.......

 

Dag 1: De kop is eraf!
De kop is eraf en wat voor een kop. We hebben het eerste etmaal 154 maal afgelegd! We gaan dus supersnel op dit moment. Gisteren, om half elf hijsen we ons anker op. Daarna de zeilen. De motor gaat uit, en de rust keert terug aan boord. Er staat een stevig windje, windkracht 4 tot 5 uit het zuidoosten. Ik weet niet wat dat is, maar met het verstrijken der jaren heb ik meer last van zeeziekte. De eerste twee dagen moet mijn lijf echt wennen, zeebenen kweken zeg maar. Een boek lezen is uit den boze. Eigenwijs als ik ben, probeer ik dat toch, maar je wordt genadeloos afgestraft. Geduld dus maar, en deze twee dagen gewoon uitzitten.
De zee is best onstuimig, er staan golven van ongeveer 2 tot 3 drie meter hoog. We krijgen ze schuin van achteren aan bakboord zijde in. Af en toe rolt er één over het schip. Alles wordt lekker zout. Gedurende de dag wordt de zee iets rustiger, en wordt het leven ook iets aangenamer aan boord. 
Tussen de golven door zien we rondom onze boot tientallen zeerobben, ze duikelen over de golven, onder de golven door en komen proestend weer boven. Gezellig!
Onze zeilen, gereefd grootzeil en kluiver staan over stuurboord, en dat blijven ze waarschijnlijk ook tot aan Sint Helena. Het is zwaar bewolkt weer. Op naar dag twee.