(Klik op de foto om het fotoalbum van de maand mei te openen)

 

Zondag 26 april 2015 - woensdag 6 mei 2015: Namibië naar Sint Helena, Jamestown (pos 15.55.49S 05.43.50W)

Afgelegd 1236 mijl

Totaal 35.162 mijil

Half elf, we halen het anker op. We zijn klaar om te vertrekken naar Sint Helena, een zeer afgelegen eiland in de zuidelijke atlantische oceaan. Je kunt het alleen per boot bereiken. We vertrekken met een lekker windje, en maken ruim 150 mijl per dag. De laatste dagen is er zeer weinig wind en zeilen we uren achtereen met de halfwinder op.

Het is een bijzondere oversteek, Frans viert zijn verjaardag op zee, we keren weer terug op het westelijk halfrond en we voltooien onze wereld navigatie. En we zijn precies zeven jaar onderweg. Nogal wat mijlpalen bereikt dus. Na negen dagen en 14 uur  arriveren we vlak na middernacht op Sint Helena. Wil je weten hoe onze oversteek was, kijk dan in het oceaanlogboek.

 

Woensdag 6 mei 2015: Jamestown, Sint Helena

We slapen lekker uit, niets wakker worden gemaakt na drie uur slaap. Heerlijk.

Om tien uur roepen we de veerman op. Er vaart hier een taxi service en voor 2 pond per persoon brengt-ie je naar de kant. Dus we laten onze bijboot op het dek.

Eerst maar eens melden bij Stephen, die we afgelopen middernacht wakker maakten. Hij lijkt er niet erg onder geleden te hebben. Stephen is erg vriendelijk, en vertelt honderd-uit. Na de havenmeester, bezoeken we douane en dan als laatste stap immigratie. Het inklaren hier gaat erg gemakkelijk. Ze willen alleen wel weten of je goede medische verzekering hebt. Want indien noodzakelijk laten ze een schip komen om je naar het vaste land te brengen. Nou maar hopen dat we dat niet nodig hebben.

Sint Helena ligt er afgelegen. Het dichtstbijzijnde land is Zuid Afrika, en dat ligt toch nog bijna 2000 kilometer hiervandaan.

Op dit moment kun je alleen per schip Sint Helena bereiken, maar er wordt gewerkt aan een vliegveld. Volgend jaar februari moet deze gereed zijn. En er wordt ook gewerkt aan een echte haven met een kade, waar schepen langszij kunnen afmeren. Nu moet het vrachtschip, de Royal Mail Service, dat eens in de twee weken komt, voor eigen anker liggen. Alle vracht wordt dan met kleine veerboten aan land gebracht. En er wordt gewerkt aan een mobiel netwerk. Op dit moment is telefoon verkeer alleen mogelijk via een vast netwerk. Dus geen mobieltjes hier.

Een hoop veranderingen voor de Saints, zoals men zichzelf hier noemt. En niet iedereen is daar even gelukkig mee. Er wonen ongeveer 4000 mensen op Sint Helena, en de enige stad is Jamestown. De mensen zijn hier erg vriendelijk. Als we even op een bankje zitten en een ijsje eten worden we vriendelijke toegewuifd door elke voorbijganger. Veel zwaaien en wuiven dus.

 

 

Donderdag 7 mei 2015: Jamestown, Sint Helena

Vandaag blijven we aan boord, we zijn flink gewaarschuwd hier voor de ankerplek. Het kan erg oncomfortabel zijn door de deining, maar tot nu toe niets van dit alles. We liggen prima aan een stevige mooring. En tot onze verbazing liggen hier nog 5 zeilboten, waarvan drie Duitse. De andere twee zeilboten zijn verlaten. En het lijkt dat ze hier al een hele tijd liggen. Wat het verhaal daar achter is? We hebben wat problemen met de watermaker, dus Frans heeft vandaag een sleuteldag om de watermaker weer aan de praat te krijgen.

 

Vrijdag 8 mei 2015: Jamestown, Sint Helena

Robert is een begrip bij de zeilers. Robert wordt volgend jaar 80 jaar, en hij is DE toergids op dit eiland. Om half tien hebben we afgesproken bij het zwembad. En daar pikt Robert ons op. Hij is erg uitgebreid en vertelt aan-één-stuk-door. Hij laat ons Sint Helena zien, Sint Helena is niet zo groot, 10 bij 17 kilometer. En veel wegen zijn hier niet. Je mag maximaal 30 miles rijden, en een gordel is niet verplicht. Dat geeft ongeveer een idee hoe relaxed het hier toegaat. Natuurlijk mag een bezoek aan Longwood House niet ontbreken, dit is de laatste verblijfplaats van Napoleon geweest. Napoleon kwam hier in 1815. Zes jaar later, in 1821, is hij hier gestorven, 51 jaar oud. In een vallei verderop is hij begraven, de plek was zijn eigen verzoek, hij wandelde hier veel en vond het een mooie plek. In 1840 is zijn lichaam overgebracht naar Frankrijk om daar begraven te worden.

Om vijf uur stappen we weer op de kleine veerboot, die ons terugbrengt naar de Dalwhinnie. Die rustig achter haar mooring ligt.

 

Zaterdag 9 mei 2015: Jamestown, Sint Helena

Een bootdag. De sleuteldag van donderdag wordt voortgezet door Frans en aan het eind van de dag draait de watermaker weer. Gelukkig, want water is toch wel erg belangrijk. Dat wordt in ieder geval niet sjouwen met jerrycans.  Hier op Sint Helena zou je denken dat ze ook drinkwater maken uit zeewater, maar niets is minder waar. Ze zijn afhankelijk van de regen. Dat wordt opgevangen en gefilterd. En zo krijgen ze hun drinkwater. Op dit moment heeft het al heel lang niet geregend, en raakt het drinkwater op. Robert verwacht dat binnenkort het water deels op rantsoen zal gaan. Hopelijk komt het niet zover, en valt er eerdaags regen. Maar daar ziet het niet naar uit. Het weer hier is goed, redelijk warm, af en toe zwaar bewolkt, en vandaag is het winderig. Maar de voorspelling zijn dat het vanaf maandag weer rustiger wordt.

En voor de Saints is het vandaag een belangrijke dag, de RMS, de Royal Mail Ship, komt vanochtend aan. Dat betekent verse groente en verse fruit, en goederen, die soms al lang geleden besteld zijn door de Saints. Ze zijn hier erg georiënteerd op Engeland, niet onlogisch natuurlijk omdat het behoort tot het Engelse koninkrijk. Sint Helena heeft wel haar eigen geld, de Helena pond (gelijkwaardig aan de sterling) en haar eigen vlag (met de Engelse Union jack in de linkerboven hoek).

Maar soms wel omslachtig, wil je een auto dan koop je deze in Engeland, vervolgens wordt de auto getransporteerd naar Zuid Afrika, en dan met de RMS naar Sint Helena. Je zou toch denken dat je ook de auto kunt kopen in Zuid Afrika?

 

Zondag 10 mei 2015: Jamestown, Sint Helena

We blijven vandaag aan boord. En we gaan dus niet naar de kant. Vlak voor Jamestown ligt het mooring field voor bezoeken zeiljachten. En wij liggen aan nummer 14. We hebben een hoop werk aan deze mooring. Op één of andere vreemde manier draaien onze lijnen om de mooring heen, en raken verstrikt aan de ketting. Je begrijpt de lijnen worden steeds korter zo en uiteindelijk liggen we aardig te rukken. We kunnen de boel nog ontwarren vanaf de boot.

 

Maandag 11 mei 2015: Jamestown, Sint Helena    

Het is weer raak met de mooring. Maar dit keer lukt het niet om vanaf de boot de boel te ontwarren. Frans moet het water in. Natuurlijk is het midden in de nacht, 4 uur ’s ochtends. En ik besluit mooring wacht te houden, dat is weer eens wat anders de anker wacht. Zodra het licht wordt plonst Frans in het water, en ontwart de lijnen boel. De oude lijn, waarschijnlijk van een voorganger verwijderen we helemaal. Nu is er alleen nog maar onze eigen lijn aan de mooring, en dit is een drijvende lijn. Dat zal toch wel goed komen? Nou niet dus, in de loop van de middag is het weer raak, Frans moet weer het water in. Nu houden we lijn dan maar korter, liever niet maar het is niet anders. En  dit blijkt uiteindelijk  de oplossing te zien.

We roepen de veerboot op, we gaan naar de kant. Eens kijken of d RMS, die afgelopen zaterdag is aangekomen, ook wat verse spullen heeft afgeleverd. Hier en door scoren we iets, eieren, brood, komkommers, pompoen, bonen en paprika’s. We willen donderdag vertrekken en dan schijnt het hier ‘marktdag’ te zijn, eens kijken of we dan ook wat fruit kunnen vinden.

 

Dinsdag 12 mei 2015: Jamestown, Sint Helena

Omdat Jamestown niet zo groot is, ben je gauw uitgekeken. We hebben even het idee om vandaag een wandeling te maken door de heuvels van Sint Helena. We willen met de lokale bus naar Longwood Hill en dan een rondwandeling maken terug naar Jamestown. Volgens ons moet dat best kunnen. Maar de dame van het toeristenbureau kijkt ons aan of we helemaal gek zijn. “I strongly advise you to go with a guide”, herhaalt ze keer op keer. Maar ja als we er op staan om het zelf te doen…Ze haalt haar schouders op en schudt haar wijze hoofd.

Ze kan ons niet echt informatie geven over de route, volgens haar is het wandelpad niet goed aangegeven en is het gemakkelijk om te verdwalen. We geven het maar op, en laten de wandeling voor wat het is. Een dagje luieren aan boord is ook lekker.

 

Woensdag 13 mei 2015: Jamestown, Sint Helena

Niets te melden vandaag, het is lekker lummelen aan boord. Boekje lezen, puzzelen, en af en toe een (schoonmaak) klusje. Frans boort de (buiten)temperatuur meter op, de schroeven waren helemaal verroest. Nu kunnen er weer nieuwe batterijen. Eens kijken hoe warm het is, 28 graden in de schaduw in de kuip. Lekker dus.

 

Donderdag 14 mei 2015 - donderdag 21 mei 2015: Jamestown, Sint Helena - Georgetown, Ascension (pos 07.55.206S 14.24.798W)

Afgelegd 775

Totaal 35.936 mijl

Marktdag vandaag. Nou de lokale markt is erg klein, en daar vind ik geen fruit. Jammer. Gelukkig zijn er een paar andere winkeltjes, twee kleine supermarkten en een slager. Bij de supermarkt vindt ik vers fruit, appels, peren, ananas en kiwi’s.  Gauw vult ik mijn mandje, ziezo we kunnen weer even vooruit. Hier moeten we het meedoen tot aan Ascension. Want we klaren uit, en vertrekken vanmiddag richting Ascension.

Eerst nog een warme maaltijd aan boord, en om twee uur zijn we dan zover, we maken los van de mooring en zetten koers naar Ascension, 700 mijl te gaan. We beginnen met heel weinig wind, en leggen niet meer dan 70 mijl per dag af. Tandenknarsend! We doen er 7 dagen en 3 uur over en leggen bij 800 mijl af. Wil je weten hoe onze oversteek was, kijk dan in het oceaanlogboek.

 

Vrijdag 22 mei 2015: Georgetown, Ascension

De ankerplek bij Ascension staat berucht om de deining die er kan voorkomen. Soms is het daardoor onmogelijk om naar de kant te gaan. Niet alleen voor ons, de kleinere zeiljachten, maar zelfs voor de grote schepen, zoals cruiseschepen. Maar vandaag is rustig. We liggen prima op deze ankerplek. Het water is zeer helder, en we kunnen tot wel 15 meter diep kijken.

Normaal gesproken moet je met de je eigen bijboot naar de kant, tenzij er grote schepen zijn die moeten laden en lossen. Dan is er een veerdienst geregeld. En dit weekend is de Eddystone uit Engeland er, met vracht. De wideawake verzorgd de veerdienst. We roepen ze op via de marifoon, en even later pikken ze ons op. Een mazzeltjes. Dit is veel gemakkelijker. Het is even opletten bij het uitstappen, als hulp hangen er een aantal touwen boven de kade waar je je aan vast kunt grijpen om zo met de juiste beweging op de kant te stappen of te slingeren.

Eerste stop is Kitty, Kitty doet van alles onder andere customs en de havenautoriteiten. Na Kitty gaan we door naar het politie bureau, daar melden we ons en wordt ons paspoort van weer een nieuwe stempel voorzien. Het in- en uitklaren gaat hier nog gemakkelijker dan op Sint Helena, we kunnen in één keer in- en uitklaren.  Dus ook de stempel van vertrek wordt gelijk in ons paspoort gezet.

Dan naar de bank, geld halen. Maar helaas het internet doet het niet, dus we kunnen geen geld krijgen op onze credit card. Alleen cash wisselen, maar dat hebben we aan boord. Dus we moeten terug naar de boot. Gelukkig komen we François en Francine tegen van de Yovo, zij lenen ons Amerikaanse dollars en zo kunnen we toch wisselen.

We kunnen terug naar het politie bureau en onze financiële verplichtingen nakomen. 20 pond, per persoon. Dat is toch best wel veel, want we blijven hier maar een paar dagen.

Het wordt tijd voor de koffie, maar Georgetown is zo klein, nergens een cafeetje te zien. Uiteindelijk komen we terug bij de lokale saints bar, dat is nog gesloten, maar de dames die schoonmaken zitten aan de koffie, en zijn zo vriendelijk dat we een kopje koffie mee mogen drinken.

Ascension is nog kleiner dan Sint Helena, 800 mensen wonen hier, waarvan een groot deel Amerikanen (er is hier een Amerikaanse leger basis) en een groot deel op de RAF, de Engelse luchtmacht basis. Er is wel een vliegveld en twee keer in de week komt er een vliegtuig uit Engeland. Volgens mij is die vlucht nooit vol, behalve tijdens de Falkland oorlog, toen werd Ascension een belangrijke basis.

Het is best een aardig eiland, vol met vulkaan kraters, maar erg ver weg en heel eenzaam. Nee geen plek voor ons waar we zouden willen wonen.

Groot probleem, net als op Sint Helena, is vers groente en vers fruit. Het probleem is hier nog nijpender eigenlijk. We doen boodschappen, en ik probeer zoveel mogelijk verse groente en fruit te kopen. Aardappelen, ananas, kool, appels, komkommer, en grapefruit kan ik bemachtigen. Zuivel is beperkt, eieren en kaas lukken nog wel, maar yoghurt is er volgens mij nooit. Nou hier moeten we het mee doen tot aan Brazilië.

 

Zaterdag 23 mei 2015: Georgetown, Ascension

Het is ons niet gelukt om vandaag een auto te huren bij Obsidian Hotel en ook niet bij de enige benzine pomp hier op het eiland. Maandag is pas een auto beschikbaar. Nou dan gaan we maandag toch gewoon rondtoeren?

Vandaag bezoeken we het museum, opgericht en onderhouden door vrijwilligers. Het heeft net een grote opknapbeurt gehad, en gisteravond was de feestelijke heropening. Als we rondlopen ruiken we nog de verse verf. Het museum is ondergebracht in een oud fort, en leuk ingericht. We krijgen een leuk inzicht en overzicht van de historie van Ascension. Ascension, Engels voor Hemelvaartdag, is ontdekt door de Portugezen op Hemelvaartdag. Vandaar de naam.

Uiteindelijk is het in bezit gekomen van de Engelsen om zo de zuidelijke Atlantische oceaan te kunnen beheersen.

 

Zondag 24 mei 2015: Georgetown, Ascension

We blijven vandaag aan boord, we hebben problemen (helaas weer) met de watermaker. En hoe Frans ook sleutelt, we krijgen de watermaker niet aan de praat. Gelukkig zit er nog wel wat in de tank, dus we halen Brazilië wel, maar echt overvloedig is het niet. Het water is op rantsoen. Beperkt wassen en zuinig met water zijn we. Als we later (tijdens onze oversteek) contact hebben met Rob (onze dealer) in Nederland, lijkt het erop dat de o-ringen versleten zijn. Dat wordt dan een klusje voor Brazilië.

Halverwege de middag stopt er een kleine vissersboot langszij. Een paar jonge knullen zijn wezen vissen, ze houden twee grote exemplaren omhoog. “Of we zin hebben in vis”?, vraagt er ééntje. In ruil voor een paar blikjes bier verandert één van de grote exemplaren van eigenaar. En even later ligt het als een lekkere sushi op onze bordjes.

Frans heeft de vis lekker ruig gefileerd, de restanten zijn overboord gegooid. Rondom de boot zwemmen, black fish, en deze vallen, als heuse piranha’s, op het feestmaal aan. Deze black fish eet werkelijk alles, ook de kleine schildpadden die op dit moment van het jaar massaal geboren worden en uit de eitjes kruipen over het strand naar de zee. Veel van de lieve kleine schildpadden worden slachtoffer van de fregat vogels of van de black fish.

 

Maandag 25 mei 2015: Georgetown, Ascension

Half negen, we stappen weer aan boord van de Wideawake. Om vijf gaat de laatste veerdienst, en dan vertrekt de Eddystone. Dus of we om uiterlijk vijf uur terug willen zijn.

We halen onze auto op, een kleine nieuwe ford, en dan gaan we toeren. We zijn wijs geworden, en hebben zelf koffie en onze lunch mee genomen. En dat is maar goed ook, want we vinden nergens een restaurant of een café. En als we al iets vinden, dan is dat gesloten, want het is tenslotte tweede pinksterdag! Zelfs de benzine pomp is gesloten.

We toeren over elke weg die het eiland rijk is. Uiteindelijk gaan we naar Green Hill, de hoogste top hier op het eiland. Ruim 800 meter hoog. Ooit zijn hier verschillende bomen gepland, Europese en Zuid Amerikaanse. Het hout was nodig om de schepen van houten masten te voorzien. Green Hill was toen kaal, en je had een mooi vrij uitzicht. Na een paar honderd jaar later is er een regenwoud ontstaan. En de naam doet zich eer aan, de toppen liggen in de dichte mist, en het regent af en toe. Het is een mooie wandeling, maar helaas we kunnen niet genieten van het uitzicht.

Als we weer dalen met de auto, komt de zon weer terug.

Om vijf uur melden we ons op de kade. We hebben de laatste veerdienst terug naar onze lady. Tijd voor happy hour in de kuip en te genieten van een mooie zonsondergang.

Morgen gaat het anker op, en gaan we ruim 1200 mijl westelijker, naar Brazilië.

 

Dinsdag 26 mei 2015 - donderdag 4 juni 2015 2015: Georgetown, Ascension - Jacare, Brazilië (pos 07.02.160S 34.51.400W)

Afgelegd 1238

Totaal 37.174 mijl

Het anker gaat op, we verlaten Ascension en gaat op weg naar Brazilië, ruim 1200 mijl varen. We hebben een prima overtocht. De eerste dagen hebben we een goede lopende wind. Maar het venijn zit hem in de staart. We krijgen een kort maar hevig buienfront over ons heen, geen regen maar veel wind. Wanneer we van de golven afsurfen zien we bijna 12 knopen op ons log staan. Snel, sneller, snelst. Wil je meer weten over onze oversteek, kan dan op het oceaanlogboek.

 

 

 

info@fransenlucia.nl
Alle rechten voorbehouden.
world.gif
Frans Thiecke en Lucia Messchendorp
|
FOTOALBUM
HUIDIGE POSITIE
GASTENBOEK
OUDE WEBSITE
HOME
WIE ZIJN WIJ?
ONZE BOOT
ROUTE
TECHNIEK
OCEAAN LOGBOEK
CONTACT
FILMALBUM
ACTUEEL LOGBOEK
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Logboek 2008
Logboek 2009
Logboek 2010
Logboek 2011
Logboek 2012
Logboek 2013
Logboek 2014
Logboek 2015
LOGBOEK
Welkom op de website van Frans en Lucia
- lees mee met onze avonturen op de Dalwhinnie -