Zondag 25 oktober 2015: Chaguamaras, Trinidad

Het is weer een lange reis, en al doen we weinig anders dan zitten en ons verplaatsen, reizen blijft erg vermoeiend. We beginnen met vertraging op Schiphol. Ruim twee uur later vertrekt het vliegtuig. Na 9 uur vliegen landen we in Paramaribo. De overnachting in Paramaribo verloopt voorspoedig. Naomi en Sophia staan ons op te wachten en brengen ons naar Banabeki, een B&B op 10 minuten rijden van het vliegveld. Moe duiken we het bed in.

’s Ochtends hebben we ruim de tijd om te ontbijten en dan brengt Naomi ons weer naar het vliegtuig. Dit keer is het een korte vlucht, slechts anderhalf uur vliegen. Maar ook nu vertrekken we met vertraging. Een technische storing, de monteur moet er aan te pas komen. Een half uur later en dan vertrekken we eindelijk.

Rond twee uur landen we dan eindelijk in Trinidad. We merken dat overal de veiligheid en controle is aangescherpt. Eindeloos invullen van formulieren, en heel lang wachten voordat je aan de beurt bent bij de douane. Gelaten ondergaan we het.

Nu nog de laatste hobbel. De huur van de auto. Ook dit duurt lang. Er is geen auto beschikbaar, “You did not reconfirm”, zegt de dame achter de balie. “But I did, twice. First by calling you, second by sending an email”, zeg ik vriendelijk maar beslist. Okay, dan wordt er nog iets geregeld. Of we maar even willen wachten. Nu daar hebben we ondertussen ervaring mee.

Na een uurtje kunnen we alsnog instappen en dan is het nog 30 kilometer naar thuis. Naar de Dalwhinnie. Om zes uur ’s avonds klimmen we aan boord, we zijn dan bijna 40 uur onderweg.

Maandag 26 oktober 2015: Chaguamaras, Trinidad

We kunnen nu het licht is geworden eens goed kijken wat er allemaal gebeurd is tijdens onze afwezigheid. De kuip is prachtig geworden, het nieuwe teak zit er prima in. Hier en daar moet nog een kleinigheidje gebeuren, maar het is mooi. Ook de schilders hebben de kuip al geverfd, en het dak van de opbouw is geverfd. Nu is het wachten voor de schilders totdat we klaar zijn met de rest van het dek. Teak verwijderen, dat stellen we nog maar even uit tot morgen.

Eerst boodschappen doen nu we nog de auto hebben, en opruimen en voor de rest starten we vandaag rustig.

Dinsdag 27 oktober 2015: Chaguamaras, Trinidad

Omdat de kuip klaar is, kunnen we deze weer ‘inrichten’. Lieren moeten weer geplaatst worden, voetrail, alle hang- en sluitwerk, zeg maar. Frans begint met de rail voor de grootschoot. Ik stort met op het teak. Vooraan op het dek, hamer, beitel, schroevendraaiers, alles wat nodig is en helpt. Eigenlijk heb ik sterkere spierballen nodig, nou ja als we klaar zijn met het verwijderen dan heb ik die waarschijnlijk. Gerard, ligt met rugklachten, plat op bed. Loopt daardoor achter met andere klussen, en heeft nog geen handjes kunnen leverd. Maar goed de klus is nog jong.

Na een uurtje is Frans klaar met de rail van de grootschoot en kan mijn gezwoeg niet langer aanzien. Hij helpt mee met slopen. En zo brengen we gezellig de hele dag samen voor op het dek door, alle hamerend en slopend. Eén vierkante meter is eraf, nog…. te gaan.

Woensdag 28 oktober 2015: Chaguamaras, Trinidad

Vandaag is de dag van de waarheid. We maken ons al een tijd zorgen hoe we voetrail in beide gangboorden los kunnen krijgen. In elke voetrail zitten  50 bouten, de voetrail is van aluminium, de bouten zitten door het aluminium in het staal. Allemaal lekker gecorrodeerd. Moeilijk dus om los te krijgen. Zelfs met een slagschroevendraaier lukt het niet. Uit Nederland hebben we een pneumatische slagschroevendraaier meegenomen en nu is de test. En de uitslag......het werkt! Heel langzaam draaien de bouten los. Alleen we hebben slechts zeven bitjes en met regelmaat gaat er één kapot. Resultaat 60 bouten los, zeven bitjes kapot. Nog 40 te gaan. Wat nu?

Inventief als we zijn, Frans gaat de kapot bitjes opnieuw op maat slijpen met de haakse slijpschijf en dan gaan we voor de tweede poging. Wordt vervolgd dus.

Donderdag 29 oktober 2015: Chaguamaras, Trinidad

Het klusleven brengt ook gezelligheid mee. We hebben Nathan aan boord, en die doet het 'bovendek' voor ons. Oude kit eruit, nieuwe kit moet erin. Nathan is in dienst bij Gerard, en Gerard ligt met rugklachten thuis in bed.  Maar goed, de klus is wordt opgepakt. Op elke boot zien we activiteiten. Sommige boten kennen we, zoals de Sunflower en de Freya. En zij zijn gereed, en gaan allebei vandaag weer te water. Ik krijg kriebels, ik zou ook wel weer het water in willen.....maar ja geduld hebben. Vandaag slopen we weer een heel stuk teakdek. Het gaat sneller, dat is het goede nieuws, maar dat komt omdat we een grote roestplek hebben op het voordek. Gelukkig is het alleen maar oppervlakkig en goed te behandelen. Het is zwaar werk, teak verwijderen. Gerard heeft nog geen hulptropepen gestuurd, dus voorlopig komt het aan op onze eigen spierbundels. Omdat het zo zwaar is, is 's ochtends hameren met de koevoet. En 's middags is het tijd voor andere klussen. We doen een tweede poging met een eigen gemaakt bitje. En dat heeft succes, we hebben de strijd gewonnen met weer een aantal bouten.

Vrijdag 30 oktober 2015: Chaguamaras, Trinidad

Het gaat snel! Bijn de helft van het teakdek is eraf. Bakboord gangboord is eraf gesloopt vandaag, maar daar is behoorlijk wat roest tevoorschijn gekomen. EIgenlijk wisten we dat al, en dat was ook de reden waarom het teak eraf moet. Maar als je dan toch het roest ziet, is het wel even slikken. Het teak gaat erdaar snel af, opbouwen kost meer tijd.

Zaterdag 31 oktober 2015: Chaguamaras, Trinidad

Gelukkig werkt Nathan niet in het weekend en dus kunnen we lekker rotzooi maken. En dat doen we dan ook. Wat zijn we een stelletje smerige viespeuken. Roest bikken, verwijderen en schuren. Aan het eind van de middag zijn we zo zwart als roet. Een deel van het gangboord is echter schoon van roest. De anti roest primer zit erop.

O ja en we hebben nog vijf bouten te gaan om te verwijderen. Eén aan stuurboord, en vier aan bakboord. Niet slecht, van de 100 zijn er 95 tot nu uitgekomen met de pneumatische slaghamer.