Dinsdag 1 december 2015: Chaguamaras, Trinidad

Het is zover, we maken een afspraak met Charlene. De dame van kantoor. We worden ingepland op de 21ste december, terug in het water. Ik kan niet wachten. Heerlijk, kunnen we weer gebruik maken van ons eigen douche en toilet en even geen klusactiviteiten meer. Maar om de 21ste te halen moeten we nog even flink door werken.

 

Woensdag 2 december 2015: Chaguamaras, Trinidad

Acht uur, Newton en Pavel arriveren. De schilders. Het gaat nu echt beginnen. Vandaag is het schuren voor iemand anders, niet voor ons heerlijk. Krijgen wij tijd om onze andere klussen op te pakken.

 

Donderdag 3 december 2015: Chaguamaras, Trinidad

De schilders vragen wel aandacht hoor. We zijn met allerlei kleine klusjes bezig. Dit moet aan de kant, daar moet iets hersteld worden, ze houden ons zoet. Onze eigen klussen blijven hierdoor liggen.

 

Vrijdag 4 december 2015: Chaguamaras, Trinidad

"I do not want to frighten". zegt Newton. Dat klinkt niet goed. Newton geeft aan dat ze volgende week dinsdag waarschijnlijk niet gereed zullen zijn. Nou dat hadden we ook niet gedacht, zo snel al. Maar we geven aan dat we in overleg met zijn baas hebben afgesproken de 21ste weer in het water te gaan. Dus er moet nog wel iets gebeuren.

Voor mij is het shopping dag vanochtend. Dat met onze smartphone, dat wordt hem dus niet. Het wordt tijd dat we maar een nieuwe komen. Ik stap is het busje dat mij naar de shopping mall brengt. Het is even zoeken, maar dan komt is toch terecht in de samsung winkel. Ik ben de enige klant, en al het personeel, 5 man in totaal, is bezig met mijn vraag naar een smartphone. Een half uur later stap ik de winkel uit, trotste bezitter van een nieuwe oranje smartphone. De communicatie kan weer beginnen. 

 

Zaterdag 5 december 2015: Chaguamaras, Trinidad

Het heeft ook wel zo zijn voordelen dat we weer met z'n tweeën zijn. Loopt niemand ons in de weg, en kunnen we gewoon onze eigen dingen doen. Newton komt nog wel even langs, dat ondanks de eerdere belofte dat ze toch niet in het weekend komen werken. Dus nog maar even een gesprek voeren met Newton. We geven aan dat Gerard en zijn mannen nog wel tijd nodig hebben om de teakklus te klaren na het schilderen. Er moet nog geschuurd worden, en de randen moeten nog gekit worden.

"Monday, we start full swing". zegt Newton. En komend weekend, dus over een week zijn ze klaar. "So we have a deal", zegt Frans, "and I can make an appointment with the carpenter he starts on Monday 14th to finish his jobs?". "Yes", is het ferme antwoord van Newton. Nou daar gaan we hem dan aan houden.

 

Zondag 6 december 2015: Chaguamaras, Trinidad

Onderhoud aan het motorruim, dat staat al lang op onze kluslijst. En vandaag is het zover. Maar ja het motorruim is vettig, smerig en heel erg diep. Moeilijk om overal bij te komen. Frans gaat er aan beginnen.  Veel apparatuur moet verplaatst worden, een hoop voorwerk dus voordat het echte werk kan beginnen. De automatische bilgepomp wordt verwijderd, de hydrofoor wordt verplaatst.

En dan roestbikken.  Aan het eind van de dag is Frans helemaal beurs. De hele dag op je buik half voorover hangend met je hoofd naar beneden. Het valt allemaal niet mee. Maar stuurboord kan is roestvrij, schoon en vetvrij. Gereed om te verven. Petje af!

 

Maandag 7 december 2015: Chaguamaras, Trinidad

Newton houdt woord.  Vijf mannen stappen aanboord, waaronder Newton en Ted. Vandaag wordt er driftig geschuurd. We houden ze nauwlettend in de gaten. Ze hebben de neiging om gewoon over roestblaren heen te verven. Niet wat we willen natuurlijk. We maken de afspraak dat elke roestblaar die we zien, dat we die open maken en tot op het blank staal schuren.

In de loop van de middag is geloof ik onze boodschap doorgedrongen, de mannen gaan zelf aan de slag met roest dat ze tegen komen. Schuren, roest verwijderen, primer en plamuren. Dat is wat we willen!

 

Dinsdag 8 december 2015: Chaguamaras, Trinidad

Het gaat nog steeds als een speer. Rond twaalf uur komt de compressor te voorschijn. Newton en zijn mannen gaan drie lagen primer aanbrengen. Wij hebben zoveel mogelijk onze klussen naar buiten verplaatst. Want op de boot kunnen we even niet meer zijn.

Aan het eind van de middag kunnen we weer naar boven. De trap gebruiken we nog even niet, het is een behoorlijk klauterpartij om aan boord te komen. Maar het lukt. De boot ziet er helder wit en schoon uit!  Nog even doorzetten, en dan kan de toplaag aangebracht worden.

 

Maandag 21 december 2015: Chaguamaras, Trinidad

Het is stressen, halen we de 21ste of halen we het niet. De schilders zijn klaar op vrijdag, maar we moeten ze wel continu najagen. En wijzen op hun werk. Dit moet beter, dat zijn ze vergeten....je kent het wel.

Maar uiteindelijk is het af. De boot glimt, en het dek ziet er mooi uit.

Nu de houtwerkers nog. Het laatste moet gebeuren een half uur voordat we te water gaan. Ook Nathan moeten we achter de broek zitten. Maar het lukt. Alle noodzakelijk dingen zijn klaar. We kunnen te water.

Om tot rust te komen, besloten we om hier de kerstdagen door te brengen. We hebben nog de laatste dingen te doen, apparatuur terug plaatsen, de zeilen moeten er nog op, maar dat gaan we allemaal op een rustiger relaxter tempo doen.

Voorlopig schommelt de lady weer in het water, zij is gauw gewend, nu moeten wij nog zeebenen kweken.

 

Dinsdag 22 december 2015: Chaguamaras, Trinidad

We blijven aan boord, de bijboot is opgeblazen en weer beschikbaar maar we blijven lekker aan boord. We rommelen de hele dag wat rond, klusje hier, koffie drinken, klusje daar, boekje lezen, heerlijk! Dit houden we wel even vol zo. De weerberichten zijn dat het de komende week flink blijft waaien en dat er een onrustige zee staat tussen hier en Grenada. Dus een prima besluit om een week hier te blijven en dan de 85 mijl af te leggen naar Grenada.

 

Woensdag 23 december 2015: Chaguamaras, Trinidad

We hebben nog even het plan om vandaag al de naar het rustige en idyllische Scotland baai te varen. Maar het komt er niet van. Ik ga vandaag boodschappen doen. En net als in Nederland is het hier heel erg druk in zo vlak voor kerst in de supermarkt. Ik sta ruim een uur in de rij voor de kassa. Vreselijk. Even boodschappen doen, het kost me de hele ochtend.

Frans blijft aan boord, en is druk bezig met allerhande kleine klusjes. Luchthappers kitten, navigatie lampen weer monteren, je kent het wel.

In de loop van de middag is het nog even benzine halen voor de bijboot, we vinden het genoeg voor vandaag. We blijven lekker nog een nacht liggen aan de mooring van Simon.

 

Donderdag 24 december 2015: Chaguamaras - Scotland Bay, Trinidad (10.42.18N 61.39.78W)

Afgelegd 4 mijl

Totaal 39.356 mijl

Koffie tijd, we maken los van de mooring. Het is allemaal weer even wennen. Het schommelen van de boot, ankeren, het lijkt zo lang geleden.

Maar dan zijn we ook in een oase van rust en natuur terecht gekomen. We laten ons anker vallen in Scotland bay. Er liggen nog twee andere zeilboten, Duisters en Zweden. Het is heerlijk rustig, het water is helder, we nemen zelf een duik in het water. Even afkoelen. Af en toe duikt er een schildpad op naast de boot, we horen het geplons van de pelikanen die in het water duiken om een visje te verschalken, en op de achtergrond horen we de apen in het woud. Als we goed kijken zien we ze zelfs.

 

Vrijdag 25 december 2015: Scotland Bay, Trinidad

Eerste kerstdag. Af en toe komt er een motorboot vanuit Chaguamaras. Maar het blijft rustig, geen harde muziek vanaf de kant waar je verplicht van mee geniet. Onze kerstboom brandt gezellig, we hebben allemaal lichtjes aan aan boord.

De zeilen zijn gehesen, de boot krijgt weer zijn normale inrichting. Langzaam maken we ons gereed voor vertrek. Het lijkt of komende maandag een kort weergat ontstaan, maar lang genoeg om Grenada te bereiken.

 

Zaterdag 26 december 2015: Scotland Bay, Trinidad

Tweede kerstdag, de Trinidadians hebben eerste kerstdag thuis gevierd en nu zijn ze 'vrij'. Grote luxe motorjachten komen in de baai. En heel veel luide muziek. Het is gedaan met de rust. De schildpadden trekken zich daar niets van aan en komen met grote regelmaat nog steeds langszij.

 

Zondag 27 december 2015: Scotland Bay - Chaguamaras, Trinidad (pos 10.40.75N 61.38.22W) 

Afgelegd 4 mijl

Totaal 39.360 mijl

Een regenachtige dag. Er komt een lang regenfront over ons heen. Het begint al in de nacht en het blijft de hele dag miezeren. Tussen de regenbuien door gaan we op de motor terug naar Chaguamaras. Eenmaal weer aan een mooring, gaan we de laatste restanten stof te lijf. De achterkajuit wordt schoon gemaakt en opgeruimd. Gereed om te gebruiken wanneer we morgen in de loop van de dag vertrekken naar Grenada. Het weergat lijkt nog steeds groot genoeg.

 

Maandag 28 december 2015 - dinsdag 29 december 2015

Chaguamaras, Trinidad - Prickley Bay, Grenada (pos 11.59.80N 61.45.86W)

Afgelegd 83 mijl

Totaal 39.444 mijl

Gaan we of gaan we niet? De weersberichten laten een kort weergat zien, voldoende om Grenada te bereiken. Hier op de ankerplek onder de zeilers (voornamelijk de Amerikanen) is piraterij het gesprek van de dag. Enige dagen terug, vlak voor kerst, is een zeilboot overvallen door piraten. Waarschijnlijk uit Venezuela. Er is veel gestolen, de bemanning is geslagen maar komt met de schrik vrij.

Dit soort verhalen is natuurlijk niet goed voor onze gemoedsrust.

We besluiten om samen te vertrekken met de Shogun, met Knut en Suzanne, een Duits stel uit Hamburg. Maar ja die staan nog op het droge, rond de middag gaan ze weer het water in. Ze moeten nog uitklaren. het duurt allemaal erg lang, en we krijgen geen marifoon contact. Om drie uur gaat bij ons het anker op, anders wordt het toch wel erg laat. Nog één keer roepen we de Shogun, geen reactie. Jammer.

Eenmaal op zee, staan er flinke golven en een flinke wind. Windkracht 5 uit het oosten. We moeten ongeveer noord varen, maar de stroom zet ons flink naar het westen. Dus het is hoog aan de wind. De zee is onstuimig, drie meter golven. Grootzeil is flink gereefd, fok is uit, en een puntje kluiver. Soms maken we meer dan 9 knopen snelheid door het water. Maar de stroom zit is ons dwars, en we halen 6 knopen snelheid over de grond.

Vanwege de piraterij besluiten we de AIS uit te laten, en geen navigatie verlichting te voeren. Het voelt vreemd.

We krijgen contact met Shogun, zij zijn twee uur later dan ons vertrokken en komen redelijk dicht achter ons aan.

Doordat de maan erbij staat hebben we goed zicht, en we maken goede snelheid. Tegen het ochtend zien we Grenada, en om zeven uur laten we ons anker vallen in Prickley Bay, het is en blijft erg winderig. We hebben wel eens rustiger gelegen.

Nu is het eerst tijd om slaap in te halen.

 

Woensdag 30 december 2015: Prickley Bay, Grenada

We schommelen en deinen hevig. Ik moet echt weer vertrouwen krijgen in het ankeren. Maar het anker houdt zich prima, lekker stevig en diep ingegraven. Het is hier druk op de ankerplek, heel veel boten. En we zien weer heel veel Europeanen, de Nederlandse, Duitse en Noorse vlaggen wapperen veelvuldig. Hoe anders is dat op de Pacific en de Indische Oceaan.

De bijboot gaat in het water. Tijd om in te klaren. We herkennen veel van de omgeving hier, in oktober 2009 waren we hier ook. Maar je ziet ook de vooruitgang heeft hier toegeslagen. Bij de douane kun je nu elektronisch inklaren, je voert je gegevens eenmalig in (www.sailclear.com) en daarmee moet het inklaren gemakkelijker en sneller gaan. Er zijn een stuk of tien eilanden aangesloten op het systeem. We zullen het ervaren.

 

Donderdag 31 december 2015: Prickley Bay, Grenada

Oudjaar! Het is nog een stressen, er is een gat gesprongen in de uitlangslang van de generator. Dus Frans is nog even zoet. Maar het lukt, vlak na de middag snort de generator weer, precies op tijd voor de oliebollen. Het beslag is gerezen, de olie is heet. En één voor één spetteren de oliebollen in de pan. Maar ja op de oliebollen hoort poedersuiker? En waar haal je dat hier? Een broodplank, hamer, suiker en spierballen en zweetdruppels brengen uitkomst. Ik zit lekker te hameren op de kristalsuiker, en het lukt! Even later laat ik trots de zelfgemaakt oliebollen en poedersuiker zien en proeven aan Frans. Jammie!~Door de oliebollen krijgen we een beetje het oudjaar gevoel.

We zitten oudjaar uit aan boord, gezellig met zijn tweetjes. Om twaalf uur spatten de vuurpijlen uiteen aan een heldere sterrenrijke hemel. Happy new year!