(Klik op de foto om het fotoalbum van de maand januari te openen)
Vrijdag 1 januari 2016: Prickley Bay, Grenada
Dit is de
eerste dag van 2016 en we beginnen prima. Relaxed! Geen enkel klusje vandaag. Boekje lezen, zonnebaden, zwemmen, je kent het wel.
Een lekkere luie dag. De bijboot blijft op dek, wij blijven aan boord. We gaan nergens heen, we blijven lekker thuis.
Zaterdag 2 januari 2016: Prickley Bay, Grenada
Na de koffie nemen we de lokale bus naar Saint George, de hoofdstad van Grenada.
De mini busjes zijn ons bekend en vertrouwd. In de gehele Carieb, tenminste dat wat wij gezien hebben, zijn de mini busjes een
handig vervoermiddel. Je steekt je hand op en stapt in. Meestal hebben ze jou eerder gezien dan jij heb, de bijrijder speurt continue
de omgeving af naar passagiers. Stap je op bij het vertrekpunt, dan moet je wachten tot het busje vol is.
Maar goed, wij lopen op straat
en nog geen minuut later stopt de eerste minibus. Gezellig druk, en vrolijke muziek schallen door de bus. Natuurlijk is er slechts
één volume stand, en dat is voluit.
In Sint George stappen we uit op de markt. Ook Saint George is bekend voor ons. Het is leuk om
hier weer even rond te lopen en de sfeer op te snuiven. Terrasje pakken, lekker slenteren over de markt enzo.
Halverwege de middag
gaan we terug naar de boot. Het waait nog steeds hard, maar de boot ligt prima achter haar anker. Als het donker wordt gaan we weer
naar de kant, het is zaterdag. En zaterdagavond is het pizza avond, pizza's voor de halve prijs. En dat trekt natuurlijk veel yachties.
We hebben afgesproken met de Shogun, maar tot onze verbazing treffen we Bertie en Teresa, de Zuidafrikanen van de Entheos. Gezellig
even kort bijkletsen. Bertie en Teresa hebben heel wat te vertellen, ze zijn op het rif gevaren bij Frans Guyana, veel schade. Gelukkig waren
andere zeilers en locals erg behulpzaam, en na noeste arbeid van een paar maanden is de Entheos weer onderweg. We spreken voor
later in de week iets af. Kunnen we wat langer bijkletsen.
Zondag 3 januari 2016: Prickley Bay, Grenada
Een bootdag, we blijven we aan boord, het waait nog steeds hard. Windkracht 5 uit
het oosten, af en toe liggen we te dansen achter ons anker. Geen prettige ankerplek tot nu toe. 's Avonds gaan we er toch even uit,
we tuffen naar de Shogun, op de borrel bij de Knut en Susanne. Het is gezellig, waarschijnlijk treffen we elkaar nog in Carriacou
maar dan gaan onze wegen scheiden. We gaan verder noordwaarts, de Shogun gaat terug naar het zuiden, en wil naar Suriname.
Maandag
4 januari 2016: Prickley Bay, Grenada
Vandaag een dag als gisteren, we blijven wederom aan boord.
Dinsdag 5 januari
2016: Prickley Bay - Saint George, Grenada (pos 12.02.42N 61.45.45W)
Afgelegd 7 mijl
Totaal 39.451 mijl
Het is maar een klein stukje
verder naar Saint George, letterlijk het hoekje om. We moeten het meest zuid westelijk punt van Grenada rond. Zodra we buiten zijn,
merken we dat de zee nog flink ontstuimig is. Het blijft maar hard waaien, heel langzaam nemen de harde oostelijk winden een beetje
af. We willen naar Saint George, vlak voor het stadje liggen, dan kunnen we met de bijboot naar de stad en zo gemakkelijk boodschappen
doen.
Woensdag 6 januari 2016: Saint George, Grenada
Dus zoals gezegd, de bijboot in en hup naar de kant. Onze eerste wandeling
is naar de markt. Het is tien uur, en tien uur is bij ons koffie tijd. Dus op de markt genieten we van een kop koffie. En dan gaan
we naar de supermarkt. Het is altijd weer een leuke verrassing boodschappen doen in een ander land. Elk land heeft zo zijn eigen produkten
en gewoonte. En wordt hoort er bij de Carieb...natuurlijk rum. Dus we kunnen het niet laten en kopen een fles rumpunch.
Aanhet eind
van de middag, wanneer de zon onder gaat zitten we te genieten in onze kuip van de prachtige omgeving met een lekkere koele rumpunch.
Wat kan het leven toch mooi zijn...
Donderdag 7 januari 2016: Saint George - Tyrrel Bay, Carriacou (pos 12.27.47 61.29.13W)
Afgelegd
32,7 mijl
Totaal 39.483 mijl
Half zeven de wekker gaat ,en om half half acht zijn we zover. Ons anker gaat op. We gaan naar Carriacou.
Ruim 30 mijl noordelijker. Het begint moeilijk, ons grootzeil wil maar niet uit de mast. Toen we ruim een week aankwamen met harde
wind, zagen we al dat het grootzeil niet erg mooi inrolde in de mast. En nu we het weer uitrollen geeft dat problemen. Stukje
weer in rollen, een ruk aan het zeil. En langzaam rolt het zeil verder naar buiten. Als we gaan varen, en het zeil een beetje laten
klapperen lukt het om uiteindelijk het hele grootzeil uit te rollen. Pfff, gelukkig. Ik zag ons al allerlei moeilijke toeren uit moeten
halen.....
Langs het eiland is de wind vlagerig, en valt soms helemaal weg. De motor moet ons helpen, maar wanneer we eenmaal Grenada
voorbij zijn, krijgen we een heerlijke oostenwind, grootzeil gereefd op, kluiver uit en we gaan heerlijk. We hebben een heerlijk zeiltocht
naar Carriacou, hoog aan de wind. Maar het is te bezeilen. Om een uur of twee varen we Tyrrel Bay binnen. We moeten even slikken.
Wat een zeilboten liggen hier. Zoveel, niet te tellen. Lagen we hier in oktober 2009 met een handvol boten, nu schatten we dat er
wel 100 zeilboten voor anker liggen.
Het is zoeken naar een ankerplek. Wanneer we net denken goed te liggen, en in het water willen
om af te koelen, merken we dat we aan het krabben zijn. De boot achter ons, komt toch wel erg dicht bij. Anker maar weer op. En we
besluiten helemaal achter in het veld te liggen, geen boten achter ons, alle ruimte en alle privacy die maar je kunt wensen.
Vrijdag
8 januari 2016: Tyrrel Bay, Carriacou
Een boord-dagje. Het is zonnig weer, we luieren een beetje, snorkelen, zwemmen, lezen. Maar teveel
luieren is niet goed, en net als in een echt huis is er aan boord altijd wel een kleinigheid te doen, waar we ons bezig mee houden.
Zaterdag
9 januari 2016: Tyrrel Bay, Carriacou
Vandaag willen we naar de kunt, maar zodra we onze ogen doen horen we het al. Het regent. Het
is een grijze wereld als we naar buiten kijken. Een groot wolkendek, en met grote regelmaat komt er een regenbui over ons heen. Nou
dan blijven we toch lekker aan de kant. Morgen is er weer een dag.
Zondag 10 januari 2016: Tyrrel Bay, Carriacou
Het is weer zonnig
vandaag. Het wordt hoog tijd om naar de kant te gaan. De bijboot gaat te water, wij in de bijboot en hup naar de kant. Het is tegen
de wind, maar we komen redelijk droog over. We hebben nog even de hoop om een fiets te kunnen huren, maar helaas. Het is zondag en
de meeste winkels zijn dicht. En er staat wel op de muur "mountain bike hire" maar ja dat wil nog niet zeggen, dat er ook daadwerkelijk
fietsen verhuurd worden. Nou ja, dan maar de benenwagen. We lopen lekker langs het strand. Het haventje hier is groter geworden sinds
oktober 2009 toen wij hier waren voor de eerste keer. Er is nu een heuse lift om boten uit het water te tillen. En er is een steiger
aangelegd, waar je diesel en water kunt tanken.
Even verderop zien we een vader en een zoon aan de slag met een schildpad. Het
schijnt dat hier een open en een gesloten seizoen is. Na 31 augustus en voor 1 mei mag er op schildpadden gejaagd worden. Brrr, deze
schildpad belandt in de pan. We hebben geen zin om het slachtwerk te aanschouwen, de kop is er al af , we lopen maar snel door. Ik
zie ze liever rondom onze boot zwemmen.
We wandelen naar L'Esterre, een gehucht verderop. Dan stapt Jacob, voor 10 EC dollar krijgen
we een lift. En daar maken we dankbaar gebruik van. De zon schijnt genadeloos, en het is toch wel heet om te wandelen.
In L'Esterre lunchen
we lekker bij een lokaal strandtentje. En besluiten we toch maar terug te wandelen, we moeten tenslotte toch ook enige beweging krijgen.
Maandag
11 januari 2016: Tyrrel Bay, Carriacou - Canouan, St. Vincent en de Grenadines (pos 12.42.40N 61.19.84W)
Afgelegd 33,5 mijl
Totaal 39.517
mijl
Acht uur, dan is Customs 'open'. Dus om kwart voor acht zitten we in de bijboot en om acht uur staan we voor het kantoor van customs
& immigration. Natuurlijk, we vergeten het even. Het is caribbean time! Even na half negen komt de beambte aan kuieren. Ondertussen
zitten er al een tiental yachties te wachten om uit- of in te klaren. De douanier blikt of bloost niet. We moeten nog even geduld
hebben. De schoonmaakster heeft een half uurtje nodig om het kantoor schoon te maken. Eindelijk even na negenen kunnen we het kantoor
binnen. En 5 minuten later staan we weer buiten, een stempel in ons paspoort en het uitklaringsbewijs. We kunnen vertrekken.
Gauw terug
naar boot, bijboot ophijsen en dan gaat het anker op. We willen naar Bequia. En dat is nog wel een eindje varen. Het is prachtig zeilweer,
een straffe wind uit het noord oosten (iets te veel noord naar onze zin) en een stralende zon. Bequie is niet in een rechte lijn te
bezeilen, we moeten slagen maken. Dat wordt dus een lange dag, vlak na de middag lijkt dat we dat niet gaan halen voordat de zon ondergaat.
We verleggen ons koers, gaan overstag en zeilen de baai van Canouan binnen. Ook een mooie plek, en voor ons het toch maar voor een
nachtje. Het is hier veel rustiger dan in Tyrrel, niet meer dan tien zeilboten hier in de baai. Zodra we aankomen varen komen de boatboys
naar ons toe in de kleine vissersboten. "Mooring for you sir?". "Nee dank je wel, we laten gewoon ons anker vallen", is ons antwoord.
Dinsdag
12 januari 2016: Canouan - Wallalilabou Bay, St. Vincent en de Grenadines (pos 13.14.88N 61.16.23W)
Afgelegd 34,2 mijl
Totaal 39.551
mijl
Omdat we dagetappes afleggen en het een hoop gedoe vinden besluiten we niet meer overal in- en uit te klaren. Hopelijk lukt dat.
In Sint Vincent gaan we niet de douane bezoeken, en als ze ook niet bij ons komen, dan is er niets aan de hand. Het is weer een prachtige
zeildag, en dit keer kunnen we zeilen tot het zuidelijkste puntje van Sint Vincent, de wind is noord oosten. Maar de eilanden hier
beinvloeden de wind behoorlijk. Eenmaal aan de lij-zijde van een eiland, valt of de wind weg, of hij wordt heel vlagerig en stort
van de bergen naar beneden of en dat gebeurt nu draait de wind bijna 90 graden. In plaats van uit het noord oosten komt de wind nu
uit het noord westen. Wat een gedoe. We zijn lui, de zeilen gaan naar beneden en de laatste 5 mijl gaan we gewoon lekker op de motor.
We gaan naar Wallalilabou bay, bekend omdat hier ooit de film Pirates of the Caribbean met Johnny Dep is opgenomen. Toen we hier zes
jaar geleden kwamen wat het rustig hier en zag je nog decor stukken. Nu is het druk, minstens 15 zeilboten en de decorstukken zijn
tot roest vervallen en steken half uit het water. We worden weer overvallen door de boatboys. Het is moeilijk ankeren hier, omdat
de baai heel diep is tot vlak op de kant. Anker uit, en met een lijn naar de kant. Zo 'meer' je hier af. En de boatboys zijn vriendelijk
en behulpzaam om een lijntje naar de kant te brengen, natuurlijk wel tegen een goede tip.
We hebben 50 meter lijn naar de kant. Maar
een 30 meter achter onze boot breekt de branding en rollen de golven tegen het strand op. Ik vind het maar niks, veel te dicht bij
de branding en strand. Maar zo als altijd maak ik me zorgen om niets en liggen we prima.
Woensdag 13 januari 2016: Wallalilabou
Bay - Soufrière, St. Lucia (pos 13.50.74N 61.04.49W)
Afgelegd 46,8 mijl
Totaal 39.598 mijl
Zeven uur, we fluiten naar een boatboy
op de kant, we willen vertrekken. Of-ie even ons lijntje los wil maken. Natuurlijk, maar daarna komt-ie gauw aangepeddeld om naar
zijn tip te hengelen.
Zodra we uit de luwte van Sint Vincent zijn kunnen we zeilen. De zeilen gaan op, grootzeil, kluiver en later
ook de fok. We gaan lekker snel. Soms tegen de 8 knopen. Helaas de wind draait ongunstig. En de stroom zet ons ook behoorlijk naar
het westen. Eigenlijk willen we in één keer naar Rodney Bay, het meest noordelijke puntje van Sint Lucia, maar dat gaat zo niet lukken.
Plannen wijzigen, en we besluiten naar Soufrière te gaan, aan de zuidzijde van Sint Lucia.
Halverwege de middag varen we de baai in,
ook hier is het ontzettend diep. Moeilijk om te ankeren, en om de onderwater wereld hier te beschermen zijn er allerlei regels waar
je wel en vooral niet mag ankeren. Gelukkig zijn er wel op verschillende plekken moorings neergelegd. Natuurlijk weten de boatboys
dat ook, en je krijgt bijna geen kans om zelf een mooring op te pakken, of de boatboy is wel zo vriendelijk om je lijn aan te pakken
en aan de mooring vast te leggen. Natuurlijk, wel graag even tipgeld ontvangen.
Om de haverklap komt er iemand aan in een bootje, het
gesprek begint altijd vriendelijk maar het draait uiteindelijk om de business. De groenteboer, de visboer, de vuilnisman, het toeristenbureau,
iedereen komt langs. We beginnen het een beetje zat te worden.
En dan begint een jonge knul zijn boot aan de mooring vast te leggen
waar wij ook aan liggen en gaat daar doodleuk vissen. Moet dat nou, er is zoveel ruimte, waarom juist hier. Ik vraag hem wat hij denkt
dat hij aan het doen is? Wordt-ie me daar toch boos, "you are very indiscrete", hij moppert, scheldt, kortom een erg kort lontje.
Maar uiteindelijk vertrekt hij toch. Pfff....
Donderdag 14 januari 2016: Soufrière
We blijven nog een dagje liggen, vandaag gaan
we naar de kant. Toch maar eens inklaren. We begrijpen dat in- en uitklaren in één keer kan als je maar drie dagen op het eiland blijft.
En dat lukt, de douane maakt er geen probleem van. Nu nog naar immigratie. De beambte zegt dat hij ons maar voor 24 uur kan inklaren,
we veranderen ter plekke ons verhaal, en vertellen dat we in dat geval morgen vertrekken. Hij gelooft er niets van (en gelijk heeft
hij), maar ja haalt zijn schouders op en stempelt onze paspoorten.
Soufrière is een rustig klein stadje aan de voet van de vulkaan,
af en toe ruik je de zwavel luchten in de stad en in de baai. We verkennen het stadje, doen we boodschappen, bakkie koffie, een lunch
en brengen een bezoek aan de kapper.
Vrijdag 15 januari 2016: Soufrière - Rodney Bay, St. Lucia (pos 14.04.87N 60.57.53W)
Afgelegd
17 mijl
Totaal 39.615 mijl
We gaan vandaag weer verder naar het noorden. Vandaag is het de hele dag varen aan de lijzijde van Sint Lucia.
Het is bewolkt, af en toe vallen er een paar regenspetters. We varen op de motor het korte stukje, lekker gemakkelijk en we kunnen
gelijk wat huishoudelijke klusjes doen. Draaien was, de watermaker draait en na drie uurtjes varen, varen we de ruime en grote baai
binnen. Hier liggen wel behoorlijk wat zeilboten, maar omdat de baai zo ruim is heb je voldoende plek. We blijven hier een nachtje
liggen en dan varen we weer verder naar het noorden, naar Martinique. En als het weer doet wat het meestal doet, namelijk waaien
uit het oosten, worden de zeiltochten vanaf hier gemakkelijk. Tot nu toe waren het allemaal behoorlijk aan de windse tochten, of we
moesten slagen maken, vanaf nu varen we een meer noord westelijk koers en met een oosten wind zijn dat prima tochtjes.
Zaterdag
16 januari 2016: Rodney Bay - Fort de France, Martinique (pos 14.35.88N 61.04.20W)
Afgelegd 33 mijl
Totaal 39.649 mijl
Vanag nu varen
we in de leeward eilanden zoals de Engelsen deze eilanden groep noemen. We hebben de windward eilanden groep verlaten. We koersen
naar Martinique. Het is heerlijk zeilweer. Zonnig en de passaat wind komt uit het oosten, windkracht 4. Met een klein reef in het
grootzeil en kluiver en fok gaan we heerlijk. We vertrekken op tijd en zo vlak na de middag laten we ons anker vallen voor Fort de
France de hoofdstad van Martinique. Er zijn we leukere plekjes maar dit is voor ons praktisch. De supermarkt ligt aan de boulevard
direct voor ons boot, dus dat is wel zo gemakkelijk. Inkopen doen, daarom zijn we hier. Maar vandaag hebben we daar ging zin
meer in, dat wordt een klusje voor morgen.
Zondag 17 januari 2016: Fort de France
We liggen vlak naast de steiger voor de grote
cruise boten. Gaat de ene tegen de avond weg, de volgende ochtend meer het volgende grote cruise schip alweer af. En hier in Fort
de France kunnen ze er helemaal wat van, er is namelijk plaats voor drie (!) van de grote cruise schepen. Op elk eiland waar we komen
zien we cruise schepen. 's Nachts varen ze (soms maar een stukje van 30 mijl, dus dat is meer dobberen dan varen) en overdag liggen
ze voor een leuke stad of eiland. Het is een hele business.
Wanneer we naar de kant staan, staan de handelaren ons al op te wachten.
Bussen met verschillende tripjes staan in rijen klaar om de passagiers van de cruiseschepen iets van het eiland te laten zien. Iedereen
wil een graantje mee pikken.
We laten de handelaren links liggen en gaan naar de supermarkt. Lekkere franse kaasjes en paté kopen.
Maandag
18 januari 2016: Fort de France - Roseau, Dominica (pos 15.16.82N 61.22.54W)
Afgelegd 50 mijl
Totaal 39.698 mijl
We zijn een beetje in
de war met de tijd. Op één of andere manier is de wekker een uurjte naar voren gesprongen. In plaats van vijf uur, is het vier uur
wanneer de wekker af gaat. Nou ja we zijn toch wakker, dan vertrekken we maar. Het anker gaat op, het is nog erg donker. Onder een
stralende sterrenhemel verlaten we Fort de France. Vandaag willen we naar Dominica en dat is een eindje varen. Dus vandaar
vroeg weg, alhoewel het nu wel heel erg vroeg is geworden. Frans is zo lief, dat ik nog een paar uurtjes mag slapen en hij aan het
roer staat. Om acht uur komt ik weer tevoorschijn. We zijn bijna Martinique voorbij, we passeren de Mont Pelée, en dan krijgen we
een stuk open zee. In de verte zien we Dominica al liggen. Het wordt een mooie zeiltocht.
Rond één uur arriveren we bij Roseau. Het
water is erg helder, maar het blijft erg diep, bijna tot aan de kust. De hele westkant van Dominica is erg diep. Gelukkig kun je regelmatig
een mooring oppakken en daaraan vastleggen. Desmond, van Sea Cat, helpt ons, en even later dobberen we rustig achter onze mooring.
Dinsdag
19 januari 2016: Roseau, Dominica
Desmond organiseert een tripje voor ons over het eiland.Samen met onze buren, Hans en Anneliese,
brengt Desmond ons naar de kant. Onze chauffeur en gids van vandaag heet Greg. En hij laat ons de mooie plekken van het zuidelijke
deel van Dominica zien. Dominica kent nog 7 actieve vulkanen. Maar de laatste uitbarsting is van bijna 200 jaar geleden, dus het valt
wel een beetje mee met de activiteit. Wil je echt genieten van het natuurschoon, de prachtige regenwouden en het kokende meer, dan
moet je eigen wandelen, prachtige lange wandeling met een gids. De tocht naar het kokende meer is zes uur, wij hangen liever de luie
toerist uit en laten ons rijden door Greg met af en toe een korte wandeling naar bijvoorbeeld de Trafalgar watervallen. Dominica is
erg groen, en de natuur is prachtig. Het is dan ook het eiland met de meeste regen in de Carieb. Elke dag valt er wel een bui.
We
hebben een bijzondere aangename en gezellige dag, moe maar voldaan brengt Desmond ons weer terug naar de boot vlak voordat de zon
ondergaat.
Woensdag 20 januari 2016: Roseau, Dominica
Gisteren hebben we de omgeving verkent, vandaag willen we naar Roseau. De
hoofdstad van Dominica. Eerst bedenken we dat we met de bijboot naar de kant gaan, aan de steiger aan leggen en dan met het lokale
busje. Er staat echter een behoorlijke deining, de steiger is van beton. Dat lijkt ons niet goed voor de bijboot. Bij de stad, is
een betere steiger zien we met de verrekijker. Dan maar met de bijboot naar de stad, het is een eindje tuffen maar prima te doen.
Het
is druk in de stad. Ook hier in Roseau is vandaag een cruise schip afgemeerd. We vermaken ons met winkeltjes en mensen kijken. Maar
na een paar uur vinden we het welletjes, het is warm en druk. We gaan terug naar de boot. Tijd om verkoeling te zoeken in het heldere
water.
Donderdag 21 januari 2016: Roseau - Prince Rupert Bay, Dominica (pos 15.34.42N 61.27.60W)
Afgelegd 20 mijl
Totaal 39.719
mijl
Een zeildag, we gaan een stukje verder naar het noorden. Naar het noordelijke puntje van Dominica. We zeilen langs de westkant
van het eiland. De hoge bergen beinvloeden de wind behoorlijk. Soms staat er bijna geen wind, een tel later staan de zeilen vol. De
wind suist met volle kracht langs de bergen naar beneden. De windvaan kan er niets mee. Op de hand sturen dus.
Het is niet zo ver
varen. Drie uur later varen we de baai binnen, we krijgen bijna een hartverzakking. Wat liggen hier veel zeilboten! En
hoe vreemd iedereen ligt bij elkaar op een kluitje. De baai is groot en ruim, we besluiten het iets verderop te zoeken. Een beetje
buiten de meute.
En vven later laat de clipper Stad Amsterdam, zijn anker achter ons vallen. Ook zij zoekt de ruimte.
Vrijdag
22 januari 2016: Prince Rupert Bay, Dominica
We blijven een dag liggen in deze ruime baai. Achterons ligt de Stad Amsterdam, we liggen
in goed gezelschap. Af en toe komt er een lokaal bootje langszij ons. Allemaal gids die een tochtje naar de Indian River aanbieden.
De gidsen hebben de meest vreemde namen, mister Eric Spaghetti is wel de meest wonderlijke die we ontmoeten.
We blijven aan boord en
genieten van het fraaie uitzicht.
Zaterdag 23 januari 2016: Prince Rupert Bay, Dominica
Eigenlijk zijn we van plan om verder te
varen, maar onze generator verdient weer de nodige aandacht. Dus het wordt nog een dagje sleutelen hier in de baai. Maar aan het eind
van de dag snort de generator weer als vanouds. Hopelijk heeft-ie zo weer voldoende aandacht gehad.
Zondag 24 januari 2016:
Prince Rupert Bay - Terre-De-Haute, Guadeloupe (pos 15.51.99N 61.35.62W)
Afgelegd 22 mijl
Totaal 39.741 mijl
Prachtig zeilweer, lekker
briesje en de zon staat erbij. De zee is knobbelig, de golven zijn redelijk hoog en onstuimig. Het kanaal tussen Dominica en Guadeloupe
is gewoon een grote open zee, rechts van ons de Atlantische Oceaan, links van ons de Caribische zee. Groot water dus. Dat zou
je bijna vergeten. Dus alles wel gewoon goed vastzetten en de bijboot niet achter de boot laten slepen.
We koersen naar Terre-de-Haute
oftwel de eilandengroep Iles de Saintes, behorend tot Guadeloupe. Wanneer we aankomen is het druk, erg druk. Op elke ankerbaai liggen
tientallen schepen. Daar waar we zeven jaar geleden nog ons anker lieten vallen zijn nu bordjes verschenen met verboden te ankeren.
Er liggen nu moorings. Omdat het zo druk zijn, zijn alle moorings natuurlijk bezet. Uiteindelijk vinden we een plek verder van het
stadje, en ankeren we op 15 meter diepte. Maar zelfs hier wordt het druk aan het eind van de middag.
Jammer, door de drukte gaat er
toch wel iets verloren van het sfeertje.
Maandag 25 januari 2016: Terre-de-Haute - Deshaises, Guadeloupe (pos 16.18.37N 61.47.92W)
Afgelegd
31 mijl
Totaal 39.772 mijl
We maken er een zeildag van. Om acht uur gaat het anker op. Er staat een stevige wind en we "stuiven" over
het open water tussen Iles des Saintes en Guadeloupe. Zodra we ter hoogte komen van Guadeloupe staat het eiland de mooie zeilwind
in de weg. We varen in de luwte van het eiland, dus de zeilen gaan naar beneden en de motor gaan aan. We varen helemaal door tot aan
het noorden, naar Deshaies. Hier blijven we een paar dagen liggen, er wordt harde wind voorspelt. Tijd voor een beschutte plek dus,
en dat geeft mooi de gelegenheid om het eiland Basse Terre, oftwel de linkervleugel van Guadeloupe, te verkennen.
Dinsdag 26
januari 2016: Deshaies
Tjongejonge, het waait hard. De voorspelling gaven aan dat woensdag de harde wind zou komen, maar de wind is
een dag eerder. De Fransen geven weerbericht op de marifoon, maar natuurlijk alleen in het Frans. Ik roep ze op en vraag een Engelstalige,
met veel moeite komt er iets in het engels. Gale warning tot woensdag middag. Erg summier dus. En dat het hard waait dat merken we
zelf ook wel.
Op alle boten zie je regelmatig iemand op het voordek kijken of alles nog in orde is.
Twee boten zijn aan het krabben.
Eentje ervan komt terecht op zee, ver achter ons. Ze hebben moeite om het anker weer binnen te halen, maar na een uur zwoegen lijkt
het toch te lukken. De zeilboot vertrekt en zoekt een andere baai op.
De windmeter geeft uitschieters tot in de 30 knopen aan. Ik vind
het maar niets, we blijven aan boord, maar het anker houdt. Een bezoek aan Deshaies stellen we een dag uit.
