(Klik op de foto's om het fotoalbum van de maand maart te openen)

Dinsdag 1 maart 2016 : Lagoon, Sint Maarten

Slecht nieuws! De onderdel voor de generator zijn per ongeluk op de boot gezet, en niet in het vliegtuig, #$%^&& Dus dat wordt nog een week wachten. Ook de andere twee klussen, startmotor en de dynamo van de hoofdmotor die een onderhoudsbeurt nodig hebben, moeten hierdoor wachten. Want we hebben de hoofdmotor nodig om stroom te draaien. Balen, balen en nog eens balen….

Woensdag 2 maart 2016: Lagoon, Sint Maarten

Omdat we de hoofdmotor een onderhoudsbeurt willen geven vinden we het toch prettiger om in een marina te liggen. Maar ja alles is vol hier met de Heineken regatta. Toch vinden we nog een plekje aan de steiger bij Island Water World, een grote keten van scheepswinkels in de Carieb. Met de dinghy tuf ik naar het kantoor, vul de papieren in en zeg dat we over een uurtje eraan komen. Even nog vragen hoe we het beste kunnen varen, waar zijn de ondieptes enzo.

Dus anker op, en dan…..de motor staat in zijn achteruit en dat blijft zo. Wat we ook proberen de gashendel zit vast en met geen mogelijkheid weer in zijn neutraal te krijgen. Nou stond de gashendel al een tijdje op de kluslijst, het liep niet helemaal lekker. Goed, deze klus staat nu met stip op één op de lijst.

We blijven een rondje achteruit varen, geen optie. Hup het anker maar weer naar beneden. Houdt het? Ja het houdt.

Nu kunnen we rustig kijken en de boel oplossen, via de marifoon roep ik de marina op het wordt toch ietsjes later zeg ik. Binnen hebben we ook een stuurstand en deze is identiek aan de buitenstuurstand. Dus de gashendel binnen eruit, en die plaatsen we buiten. Na twee uurtjes sleutelen, is het gepiept. We kunnen weer manoeuvreren. Het anker gaat op, en zo rond twee uur meren we dan toch af, langszij aan de steiger. Ziezo we liggen.

Donderdag 3 maart 2016: Lagoon, Sint Maarten

Het klussen aan de motor kan beginnen. De motor krijgt een grote onderhoudsbeurt. Zowel de startmotor als de dynamo moet ook nagekeken worden. Een anode moet v ervangen worden, de verstuivers moeten gecheckt worden, olie verversen, ….kortom een klus voor meerdere dagen. De dynamo wordt als eerste aangepakt.

Vrijdag 4 maart 2016: Lagoon, Sint Maarten

Elk jaar, in het eerste volle weekend van maart, is er de Heineken Regatta op Sint Maarten, een drie-daagse regatta. En nu we hier toch zijn, willen we dat ook van nabij meemaken. Er doen dit jaar 193 boten mee. Een groot deel van de regatta-vloot ligt binnen in de lagoon, en dat moet elke morgen naar buiten door de brug en elke middag weer naar binnen door dezelfde brug. Lekker druk en dringen dus voor de brug. Er zijn extra brugopeningen.

’s Ochtends om acht uur de eerste en om half negen de tweede, om 9.25 uur start de regatta, dus deze twee vroege brugopeningen zijn lekker druk. We staan om zeven uur op. En maken ons lunch pakket, en zetten een thermoskan koffie. De paraplu tegen de zon, de zeilpakken tegen het water en de paraplu-anker, alles gaat in de dinghy. En dan wij nog.

We installeren ons lekker voor de brug, in de dinghy met een kop koffie en genieten van alle gedoe en drukte bij de brugopeningen. Alles iedereen naar buiten is, gaan we zelf ook. Het is vandaag bewolkt, en de zee is redelijk onstuimig. Onze dinghy is maar klein, maar het gaat prima. Vlak bij de finish boei laten we ons anker vallen op een meter of 8. Ziezo we liggen, nu kan de pret beginnen.

Je kunt het parcours niet helemaal goed volgen, eigenlijk zie je de vloot starten en uren later finishen. Nou ja uren later, vandaag blijkt het parcours een rondje rondom Sint Maarten te zijn. Er doet één super-grote trimaran mee en die presteert het om het rondje, ongeveer 28 mijl, in één uur en 20 minuten te voldoen. Het is spectaculair en gaaf om de boot te zien zeilen.

Zaterdag 5 maart 2016: Lagoon, Sint Maarten

De tweede dag van de regatta. Ook wij zijn weer present vandaag. Eerst is er weer het circus bij vertrek, wij gaan dan terug naar de boot, en om twee uur gaan we naar de finish. We schatten het goed in, zien de trimaran Faro vliegend over de finish komen, en heel langzaam druppelen vervolgens de andere boten over de finish lijn.

Om drie uur zijn we weer present bij de brugopening. Dit keer gaat de vloot naar binnen. Er is een extra wedstrijd uitgeschreven, een jury lekker genieten van een drankje op het terras van de Sint Maarten yachtclub, beoordeelt de boten op de meeste originele entree in de lagoon door de brugopening. Het wordt een bonte club, Elvis komt voorbij, de bowling club, piraterij, de wave, hot pants, ……je kunt het zo gek niet verzinnen.

Zondag 6 maart 2016: Lagoon, Sint Maarten

Vandaag de laatste dag van de regatta. En natuurlijk mogen we ook vandaag niet ontbreken. Eerst is weer het festijn bij de brugopening van 8 uur, wij zitten we trouw in onze dinghy met een bakkie koffie. En hiermee halen we de krant. De bewaker van de marina laat ons later The Daily Herald zien, we hebben de sportpagina gehaald.  Een stukje uit de krant:

“How close to get: Some spectators like watching from shore. Others climb aboard large catamarans and enjoy the on-water ambiance. Still others like a little more intimacy, like a cup of coffee with their partner in a dinghy.”

En dat zijn wij dus, we staan er keurig en gekleurd met een leuke foto op.

En de Heineken regatta zonder feest, dat kan natuurlijk niet. Elke avond is er een groot feest op het strand, eten, drinken (vooral Heineken natuurlijk) en veel muziek. Tot diep in de nacht.

Maandag 7 maart 2016: Lagoon, Sint Maarten

Na al het feesten is het tijd voor het serieuze werk. We moeten nu echt aan de slag. Ik stort me op het verwijderen van de roest en Frans gaat verder met het motor ruim. Het onderhoud van de dynamo wordt afgerond.

Dinsdag 8 maart 2016: Lagoon, Sint Maarten

Vandaag kunnen we het materiaal ophalen van de generator. Greg is bereid ons te helpen om de zuiger weer terug te plaatsen. En nu kan Frans weer verder met het monteren van de  generator. Het is nog een hele klus alles weer op z’n plaats zetten.

Woensdag 9 maart 2016: Island Water World Marina, Sint Maarten

We hebben al een tijd last met de stuurautomaat. De stuurautomaat stuurt op de kompaskoers. En wat we ook doen, de kompaskoers blijft vast staan op 150 graden. Niet echt de koers die we sturen. We hebben contact gehad met Raymarine, en helaas zij bevestigen onze conclusie. Het kompas is stuk, en dat is niet zo erg, maar dit type kompas wordt niet meer gemaakt. Martin komt aan boord, om te kijken of hij het kompas kan maken. Maar geen succes. Dat wordt of een nieuwe stuurautomaat (dat is redelijk aan de prijs) of kijken of we tweedehands een kompas kunnen vinden. Martin heeft hier zijn adresjes, en zet zijn voelhorens uit. Misschien hebben we geluk,

Donderdag 10 maart 2016: Island Water World Marina, Sint Maarten

En we hebben geluk.  Bij Shrimpy’s vinden we een tweedehands kompas. Nu nog installeren, maar dat moet maar even wachten. Eerst de generator en de motor. Het is net of alles tegelijk komt.

Vrijdag 11 maart 2016: Island Water World Marina, Sint Maarten

De generator loopt weer als een zonnetje. Deze klus is geklaard. Nu nog verder met de motor.

Ondertussen hebben we hernieuwde kennis gemaakt met Rob van de Stamper. Rob en Mieke zijn 10 jaar geleden vertrokken, en Rob is (nadat Mieke is overledne in 2012) ook weer op de terugweg naar Europa. Rob nodigt ons uit om een kippetje te eten aan boord van de Stamper. Het wordt een natte rit naar de Stamper. Het weer is de hele week al onstuimig, veel buien, veel regen en in de buien zit behoorlijk wat wind. Maar dat mag de pret niet drukken, en het kippetje smaakt ons prima. We hebben een gezellige avond aan boord van de Stamper.

Zaterdag 12 maart 2016: Island Water World Marina, Sint Maarten

We lezen een vreemd en bijzonder verhaal in de krant.

“Mummie vermiste Duitser gevonden op zeilboot bij de Filipijnen”, het blijkt te gaan om Manfred Bajoret, en laten wij nou net Manfred en Claudia ontmoet hebben in Suriname, in 2009. Wel een tijd geleden. Daarna hebben we ze nog gezien in de Carieb. Van Manfred hoorden we dat Claudia overleden was in Martinique. Daarna hebben we nog sporadisch contact met Manfred, en nu lezen we dat hij aan een hartstilstand is overleden. Heel bizar om dit artikel te lezen terwijl je weet dat je de mensen hebt gekend en ooit hebt ontmoet.

Zondag 13 maart 2016: Island Water World Marina, Sint Maarten

De motor is gereed, nu nog wat laatste klusjes en dan zijn we gereed om te vertrekken. We hebben besloten om tot donderdag hier aan de steiger te blijven liggen. We zijn voorzien van alle gemakken, en de scheepswinkels zijn dichtbij.

Maandag 14 maart 2016: Island Water World Marina, Sint Maarten

Een klusdag vandaag, verder valt er weinig over te vertellen. We sluiten de dag af met happy hour bij Lagoonies. Gezellig, Rob van de Stamper komt ook, en we maken kennis met nieuwe Nederlandse cruisers. De Twixx met Rob en Brigitt en Leo en Maaike van de Chimo. Zowel de Twixx als de Chimo zijn allebei nog maar een paar maanden onderweg. Hun plannen zijn een rondje Carieb. Leuk om te zien hoe anderen alles nog leren ontdekken, wat zijn wij dan ervaren oude rotten geworden.

Dinsdag 15 maart 2016: Island Water World Marina, Sint Maarten

Rob komt vanavond gezellig bij ons eten. Een soort afscheid etentje, de volgende keer dat we elkaar zullen treffen zal waarschijnlijk op de Azoren zijn. Het wordt gezellig, en we halen vele leuke herinneringen op.

Woensdag 16 maart 2016: Island Water World Marina, Sint Maarten

De laatste dag vandaag aan een steiger. Dan is het voorlopig weer gedaan met de luxe van stroom en water en moeten we weer self-supporting worden.

’s Middags gaan we naar de douane, uitklaren. Tot onze verbazing moeten we toch anker geld betalen voor de lagoon. Hoe ik ook sputter en argumenteer (“we liggen in een marina en betalen daar al marina geld”), het helpt niet. “You are still using our waters”, is het antwoord op alles. Nou vriendelijk is anders.

Aan het eind van de middag verkassen we naar de fuel-dock. We nemen 500 liter brandstof in, morgenochtend om 8 uur kunnen de trossen los en dan met de eerste brug van half negen gaat het naar buiten. Is het plan…

Donderdag 17 maart 2016: Island Water World Marina, Sint Maarten– Road Bay, Anguilla (pos 18.12.02N 63.05.70W)

Afgelegd 18,9 mijl

Totaal 39.972 mijl

Heel voorzichtig en behoedzaam varen we marina uit. We kijken nog een keer achterom en zwaaien naar de vriendelijke Sam. Het is ondiep, maar we varen dezelfde terug als we binnen gekomen zijn. Frans zegt “het lijkt of we het ondiepste stuk gehad hebben” en nog geen minuut later vast. We zijn op een zandplaat gelopen. Doordat er een nieuwe marina komt, wordt er gebaggerd en dan verandert de geul en de diepgang nogal. De afgelopen dagen hebben we al een paar keer zeilboten zien vastlopen, goed de plek in ons geheugen geprent om daar niet te varen. Maar helaas, we lopen op dezelfde plaat vast. En daar komt Rob aanvaren met de dinghy. Afscheid nemen en uitzwaaien.

We brengen een lijn van de top naar de mast naar Rob, Rob probeert ons scheef te trekken, Frans de motor vol in de achteruit, maar nog geen succes. Gelukkig komt er een kleine motorjacht op redelijke snelheid langszij en deze maakt behoorlijke golven. En daar maken we gebruik van, even later zijn we los. En kan de tocht verder naar de brugopening van 8:30. We zwaaien nog een keer naar Rob, en dan gaan we echt weg.

We laten Sint Maarten achter ons, en zeilen naar Anguilla. In al dit mooie en heldere water hebben we al veel schildpadden gezien en af en toe zien we een rog. Maar vandaag zien we walvissen, twee stuks, ze springen hoog uit het water. Het is lang geleden dat we walvissen hebben gezien, wat een genot om deze enorme grote beesten te zien springen.

Anguilla, een klein vlak eiland, eigenlijk een grote zandplaat die net boven het zeewater uitsteekt. Tegenovergesteld aan Sint Maarten, heerlijk relaxed en rustig. We laten ons anker vallen in de ruime baai voor Road Bay.

Vrijdag 18 maart 2016: Road Bay, Anguilla

Vandaag gaan we eens naar de kant, eens kijken hoe Road Bay eruit ziet. Het is klein, piepklein en er is eigenlijk niets te doen. Na een uurtje rond gelopen te hebben, besluiten we om weer terug te gaan naar de boot. Het is tenslotte erg heet, de zon is moordend, dus we kunnen beter een duik nemen in het heerlijke koele water. En dat doen we ook. We besluiten om morgen te vertrekken naar de Britse Maagden Eilanden.

Zaterdag 19 maart 2016 – zondag 20 maart 2016:

Road Bay, Anquilla– West End Tortola, Britse Maagden eilanden (pos 18.23.20N 64.42.08W)

Afgelegd 100,3 mijl

Totaal 40.072 mijl

 Omdat het ongeveer 90 mijl is naar de Britse Maagden Eilanden, is het niet meer dan een nacht door zeilen. We willen bij licht aankomen, dus besluiten we om niet al te vroeg te vertrekken.

Om twee uur halen we het anker op. Het is prachtig weer, de zon schijnt, een strakke blauwe lucht, een aangename wind uit het oosten, kracht 4 en bijna volle maan. Een prima dag dus om naar de Britse Maagden Eilanden te zeilen. We varen melkmeisje, En 19 uur later komen we aan op Tortola. We besluiten om in te klaren op West End.

Als we tussen de eilanden door varen merken we al dat het hier heel erg druk is. In elke baai zien we tientallen zeilboten. Het is een waar zeilersparadijs, maar dat hebben de grote commerciële bedrijven ook ontdekt. Jammer. In West End proberen we te ankeren, maar op de beste ankerplekken zijn moorings neergelegd. Een nachtje aan een mooring, 30 US dollar. Dat willen we niet te vaak doen. Maar we zijn moe, we zijn net aangekomen dus we gunnen ons de luxe van een mooring. Zodra we liggen, ontkurken we de fles bubbels. Welkom op de Britse Maagden Eilanden.

Maandag 21 maart 2016: West End – Peter Island,  Little Anchorage (pos 18.21.28N 64.36.05W)

Afgelegd 7,1 mijl

Totaal 40.079 mijl

De Maagden Eilanden bestaat uit een Amerikaans en uit een Engels deel. Omdat we geen visum hebben voor Amerika laten we het Amerikaanse deel voor wat het is, en gaan we eiland hoppen over de Britse Eilanden. En eilanden zijn er genoeg. Een stukje geschiedenis over de maagden eilanden:

Columbus voer de eilanden in in 1493 op zijn tweede reis naar de Nieuwe Wereld. Hij was onder de indruk van de schoonheid van de eilanden (en hun aantal) en noemde ze Las Once Mil Virgines, naar de legende van de heilige Ursula en de 11000 maagden. De kleine eilanden waren niet bijzonder interessant voor de Europese mogendheden, maar voor piraten, smokkelaars en kapers als Francis Drake waren de talloze beschutte baaien en ankerplaatsen een godsgeschenk. Drake speelde hier verstoppertje met de Spaande vloot en leende zijn naam aan het Francis Drakekanaal, een van de meest pittoreske zeestraten op aarde. De eerste Europese kolonisten waren Hollandse boucaniers die op Tortola gingen wonen en vee hielden. Ze leverden de paserende schepen gedroogd vlees, dat gerookt werd in boucans, vandaar hun naam. De Britten namen het eiland in 1672 in en maakten aanspraak op nog eens zestig zandbanken en rotspunten in het oostelijk gedeelte van de archipel. De Denen namen de westelijke eilanden in, Sint John en Sint Thomas, de laatste werd een bloeiende vrijhaven.

In 1917 verkochten de Denen de eilanden aan de Amerikanen en  zo werden de Amerikaanse maagden eilanden gevormd.

En wat gebeurde er met de heilige Ursula? Deze legende uit de middeleeuwen gaat als volgt. De dochter van een Engelse koning wilde onder een huwelijk met een barbaarse hoofdman uit komen. Ze trouwde onder de voorwaarde dat ze een reis naar Rome mocht maken in het gezelschap van maagden. Ze koos har gevolg en vertrok. Drie jaar lang trainde ze de vrouwen als een leger in de hoop haar aanstaande omver te kunnen werpen. Deze kreeg echter lucht van het plan en liet alle 11.001 maagden in de Duitse stad Keilen afslachten.

Een eerste maagd voor ons wordt het Peter eiland, waar we ons anker in het midden van de baai laten vallen. Lekker relaxed, Zwemmen, boekje, snorkelen, een glas wijn of bier,,, paradijs dus.

Dinsdag 22 maart 2016: Peter Island, Little Anchorage – Cooper Island, Manchioneel Bay

Afgelegd 5,8 mijl

Totaal 40.085

De tweede maagd wordt Cooper Island. Het is een kleine zes mijl varen, we zijn lui, varen op de motor en nemen niet de moeite om het zeil te hijsen. De schildpadden zwemmen rondom de boot, met grote regelmaat horen we er eentje proesten, drie keer happen naar lucht, voordat-ie weer naar de bodem zwemt en graast van het gras. De snorkel plek is zo mogelijk nog mooier dan de vorige.

Woensdag 23 maart 2016: Cooper Island, Manchioneel Bay – Marina Cay (pos 18.27.65N 64.31.71W)

Afgelegd 6,5 mijl

Totaal 40.091

En weer een maagd, dit keer is het Marina Cay. Vandaag is het volle maan, en met volle maan is er de full moon party in Trellis Bay. Daar proberen we een ankerplek te vinden maar het is overvol in Trellis Bay, petje of hoe Frans tussen de drukte manoevreert. Er is geen plekje meer vrij. We gaan er maar weer uit. Aan de overkant, bij Marina Cay, is er voldoende ruimte. Het waait stevig, een flinke oostenwind, kracht 5. We liggen beschut achter Marina Cay voor de golven, maar de wind blaast flink over ons heen. We pakken een mooring op. 

Vanaf hier gaat er elk uur een veerboot naar Trellis Bay, prima en zo komen we ook bij de full moon party. Daar ontmoeten we de Twixx opnieuw, Rob en Brigitte en we maken kennis met Geert en Cynthis van Zensation, een gezellig Belgisch stel dat aan het begin staat van hun wereldomzeiling. Het wordt gezellig aan tafel.

Als het donker wordt komt de muziek, de dans en wordt het vuur aangestoken. We slenteren over het strand en zien Hedda en Walewijn (van de Anteres) en maken een praatje. Om kwart voor tien nemen we de veerboot terug naar onze eigen vertrouwde lady.

Donderdag 24 maart 2016: Marina Cay – Spanish Town (pos 18.27.30N 64.26.46W)

Afgelegd 5,5 mijl

Totaal 40.097

En we bezoeken weer een andere maagd, dit keer steken we de Sir Francis Drake kanaal over en gaan we naar Virgin Gorda met het kleine stadje Spanish Town. Ooit de hoofdstad. Hier kunnen we onze verse groenten en fruit aanvullen. Het is maar een klein stukje, maar pal tegen de wind in. Dus ook nu gebruiken we de motor.

Elf uur en we meeren af in de baai voor Spanish Town. Na de koffie gaat de bijboot te water en gaan we naar de kant. Boodschappen doen. Helaas is het meeste verse spul op. De schappen zijn leeg. Wortelen, bananen, kaas, brood en worstjes wordt onze boot.

We denken er nog even over verder door te gaan naar het noorden van de Virgin Gorda, maar dat bewaren we toch maar voor morgen.

Vrijdag 25 maart 2016: Spanish Town – Prickley Pear Island (pos 18.30.38M 64.22.45W)

Afgelegd 9,2 mijl

Totaal 40.106 mijl

Tjongejonge het waait hard. Windkracht 5 tot 6.  Grootzeil wordt behoorlijk gereefd en een puntje kluiver gaat uit. We moeten hoog aan de wind, de wind is erg vlagerig, er staat een grote bult op Virgin Gorda van meer dan 300 meter en die speelt ons parten. Is de wind 15 knopen, om dan in eens een tiental seconden later met 30 knopen over het water te loeien. Ik vind het maar niks.

Uiteindelijk draaien we de kluiver weg, en gaan verder al motorsailen.

Het blijft hard waaien, we varen door de smalle (bebakende) ingang naar binnen in de Gordon Sound, en dan is het heerlijk rustig. Geen grote golven meer, maar mooie blauwe zee. De wind blijft echter hard blazen, volgens het weerbericht blijft dat de komende twee dagen zo.

We laten ons anker vallen, en direct ploegt het anker zich in het zand. Ziezo we liggen, hier blijven we in ieder geval twee nachtjes.

Zaterdag 26 maart 2016: Prickley Pear Island, Britse Maagden Eilanden

Het waait hard, maar we liggen beschut tegen wind en golven. Het is een prachtige omgeving, we vermaken ons prima om te kijken naar de boten die komen en gaan. Ik denk dat de zeilboten voor 95 % charter boten zijn en dat het voornamelijk Amerikanen zijn die de boten huren. Ja en als je dan maar een week vakantie hebt, dan wil je zeilen weer of geen weer. Wij zijn verwend, het waait ons te hard en besluiten lekker een dagje te blijven liggen.

Zondag 27 maart 2016: Prickley Pear Island

Twee dagen geleden hebben we de Antares aan zien komen. Een leuk jong Nederlands stel, Walewijn en Heddy met hun vijf jarige zoon Quirij. Walewijn komt langs met de bijboot of we zin hebben om een kop koffie te komen drinken. Nou gezellig, we zijn van plan om vandaag te vertrekken maar onze plannen zijn flexibel en veranderen nogal, dus we gaan gewoon op de koffie, morgen is er weer een dag. Ook de plannen van de Antares zijn veranderd, hebben ze eerst nog het plan om ook dit jaar terug te keren naar Europa, dat stellen ze nog een jaartje uit nadat diep in de scheepskas is gekeken.

Maandag 28 maart 2016: Prickley Pear Island – Norman Island, Benures Bay (pos 18.19.34N 64.36.40W)

Afgelegd 22,4 mijl

Totaal 40.129 mijl

Anker op vandaag, het is even voor negen uur. We gaan bijna  van het meest oostelijk puntje van de maagden eilanden (BVI’s oftewel de british virgin islands) naar het westelijke puntje. Nou klinkt dat ver, maar dat valt wel mee. Iets meer dan 20 mijl. En we varen voor de wind, alleen op de kluiver, dus het is champagne zeilen zoals wij dat zeggen. Het is druk met alle zeilboten, dus goed opletten. Af en toe is het uitwijken voor een andere zeilboot.

Vlak na de middag pakken we een mooring in The Bight op Norman Island. Om het hoekje liggen een aantal grotten en dat is volgens de boekjes een mooie snorkeltrip. Zo gezegd, zo gedaan. En de boekjes hebben volgens ons gelijk gekregen. Enorme scholen vissen, grote, kleine, fel gekleurde, volgens ons een zee aquarium waar we in zwemmen.

We drogen ons af, en maken los van de mooring, een klein stukje verderop is een idyllische baai, rustig, en met veel minder zeilschepen. En daar laten we ons anker vallen en genieten van een prachtige zonsondergang vanuit de kuip.

Dinsdag 29 maart 2016: Benures Bay – Great Harbour, Jost van Dyke (pos  18.26.47N 64.44.98W)

Afgelegd 11,7 mijl

Totaal 40.140 mijl

De laatste halte op de maagden eilanden wordt Jost van Dyke. Het meest noordelijke en westelijke eilandje. Het is klein, er wonen een handje vol mensen. En de sfeer is relaxt. Erg relaxed, ik denk nog even flink wat groente en fruit te kunnen kopen maar dat valt tegen. Er is van alles niets, en dat wat er is, is oud en aan het rotten. Gewapend met twee paprika’s en twee wortels kom ik terug aan boord.

En we hebben het ei gelegd over Cuba, Eerste plan was om te zeilen naar de Dominicaanse Republiek, daar de boot achter te laten en dan te vliegen naar Havana. Nadeel is dat we tegen de wind in moeten kruisen door de Mona passage. En deze passage staat als niet zo vriendelijk bekend.

Maar na enige huiswerk blijkt het zeilen via de noordkant van Puerto Rico en de Dominicaanse Republiek naar Cuba een prima alternatief. Ruim 660 mijl, en de trip naar de Azoren is vanaf deze plek in Cuba niets eens zo veel verder dan dat het vanaf Santo Domingo (Dominicaanse Republiek) zou zijn. Deze keuze is gemaakt, we vliegen niet naar Cuba, we gaan zeilen.

Woensdag 30 maart 2016 – maandag 4 april 2016

Jost van Dyke, Britse Maagden Eilanden – Puerto de Vita, Cuba (pos 21.04.30N 75.57.46W)

Afgelegd 668 mijl

Totaal 40.809 mijl

We gaan naar de kant, uitklaren bij de douane. Nog even kijken of we toch niet internet kunnen vinden, en dat lukt bij een café. Gisteren niet, vandaag wel. Even kijken hoe het weer eruit ziet voor de komende dag, halverwege volgende week blijkt er een zogenaamde nordeley te komen, dus we besluiten om vanmiddag gelijk te vertrekken in plaats van morgen. Voordat het front aankomt, willen we arriveren in Cuba. Drie uur gaat het los en beginnen we aan de ruim 600 mijl naar Puerto de Vita. Kijk op het oceaan logboek om te lezen hoe de trip is gegaan.