Oversteek Puerto de Vita (Cuba) naar Gergotown (Bermuda): 2 mei -  11 mei 2016

 

 

Dag 9: Gearriveerd!
We hebben contact met Bermuda Radio, we melden ons. Het is verbazingwekkend hoe sterk de zender is. Al op 200 mijl afstand konden we Bermuda Radio horen.
Het hemd wordt van onze lijven gevraagd, epirb, reddingsvlot, ssb, call sign, alle gegevens worden genoteerd. We moeten ons eerst melden bij customs dock. We meren af, de douane komt er al aan. Het papierwerk gaat vlotjes. En een half uurtje later(en 70 dollar armer) varen we weer weg richting de ankerplek.  Na 9 dagen en 7 uur laten we, net voordat het donker wordt, het anker vallen voor het stadje St George op Bermuda. Eindelijk de motor kan uit, wat hebben we een veel uren op de motor gevaren.
Maar we zijn er! De La Luna staat uitbundig te zwaaien op het dek en heet ons welkom. Gezellig! Al gauw zitten we samen in de kuip aan onze welkom-traditie, de champagne!

 

                         

 

 

Dag 8: Overuren voor de motor
Tegen de avond komt de wind terug, een licht briesje uit het noord oosten. En dat is nou net de richting die wij op moeten. We zijn het varen op de motor eigenlijk wel zat, dus toch maar weer proberen te zeilen. En ja er staat voldoende wind om te zeilen. Alleen uit de verkeerde richting. Optimistisch als we zijn gaan we laveren. En dat doen we de hele nacht. 's Ochtends maar eens naar de resultaten kijken. Het blijkt dat we in 9 uur tijd slechts 9 mijl dichter bij onze bestemming zijn gekomen. Een beetje vertwijfelend kijken we elkaar aan.
Toch maar weer op de motor? Ja we gaan toch maar weer varen op de motor. De motor draait overuren deze reis.

 

 

Dag 7: De wind is op
Het is uit met de pret. De wind valt helemaal weg en de motor moet aan. We varen nu al 24 uur op de motor. Dus dat is veel sturen met het handje. Het goede nieuws is dat we de laatste uren kunnen motorsailen en dat de windvaan het sturen van ons overneemt. Dat geeft gelukkig weer wat mee vrijheid. Want tja ondanks dat er weinig te doen valt, moet er af en toe toch wel iets gebeuren. En vandaag is het "bakdag". Het brood is op, dus lekker met de handen in het meel kneden. Deeg laten rijzen, en rond de middag een broodje bakken. Tussendoor de afwas wegwerken, en koffie zetten. Even later doe ik het zelfde voor de pizza. Weer met de handen in het meel, deeg kneden, een pizza bodem maken, en lekker vullen met beleg. En daarna is het smullen maar.
Tussendoor proberen we nog even te zeilen, Frans hijst de zeilen. Resultaat is teleurstellend; én we gaan de verkeerde kant op én we liggen bijna stil. Dus de voorzeilen maar weer oprollen, motor weer in zijn vooruit,  en zo pruttelen we verder. We zijn in ieder geval weer een dag dichter bij onze bestemming.

 

 

Dag 6: De hoofdletter Z
Een Zeildag met de hoofdletter Z. Het is prachtig weer, veel zon, mooie blauwe luchten met af en toe een wolkje. Een rustige kalme zee. We zeilen onder vol tuig. De wind is matig uit het noord westen, maar omdat we hoog aan de wind moeten zeilen is dat prima. De boot ligt heerlijk rustig op één oor, en wel het stuurboordsoor. En we maken een prima snelheid zo. We genieten nog maar even volop, want de weerkaart laat zien dat maandag een dag zonder wind wordt, en dan moet de motor weer aan.
Hoe anders is het wanneer we contact hebben met de La Luna. Zij varen ongeveer 300 mijl voor ons (iets van 550 kilometer) en daar is nog steeds geen wind, ze varen nog steeds op de motor en het is de hele dag een grauwe bewolkte dag geweest. Wat een wereld van verschil.

 

 

Dag 5: Bezoek aan boord
Het is prachtig weer, maar helaas geen wind. We varen op de motor. Al langere tijd werkt ons gyro kompas niet, deze hebben we proberen te repareren in Sint Maarten maar dat is uiteindelijk niet gelukt. En het gyro kompas is nodig om de stuurautomaat aan te sturen, dus dat gaat niet. We sturen dus met de hand. Nou ja het houdt ons bezig zullen we maar zeggen. Wat ons ook bezig houdt zijn onze drie kleine bezoekers. We hebben drie stormvogels aan boord. Ze zijn behoorlijk vrij en brutaal. De hele boot wordt verkend, zowel de binnen- als de buitenkant. Uiteindelijk worden ook wij onderzocht. Ze huppen op onze armen, benen en hoofd. Wanneer Frans een slaapje maakt, slaapt er gewoon eentje mee op zijn buik. Wanneer ik later een slaapje maak, word ik gewekt door een stormvogel die een nestje aan het bouwen is in mijn haar. Ze zijn mak en tam, en we kunnen ze aanraken, aaien en vastpakken.
Maar waar komen de storm vogels vandaan? En waar leven ze van? Leven ze continu op zee? En zijn ze nu door de depressie van een paar dagen terug van koers geraakt? Wie het weet....
Uiteindelijk blijkt dat ze erg vermoeid zijn, en twee vogeltjes leggen het loodje in de loop van de avond in onze kuip. Ze krijgen een zeemansgraf. De derde was al eerder verdwenen.
Verder is het een rustige heldere nacht, vol met sterren. Geen maan. Tegen de vroege ochtend kan de motor uit, er is wind gekomen uit het noordwesten. Alle zeilen gaan op, en nu (twaalf uur later) zeilen we nog steeds onder vol tuig. Het gaat prima zo, van ons mag dit zo blijven totdat we aankomen in Bermuda.

 

 

Dag 4: Weer, wind en de motor
Het regent de hele middag. Een dreigende grote onweersbui nadert. En dan wordt het één grote regenfront. Frans zit het grootste deel van de middag buiten in zijn zeilpak in de regen. Pas aan het eind van de middag klaart het op. De lucht klaart op en we krijgen de zon weer te zien. Om zes uur hebben we contact met de La Luna op de radio. Ze hebben het heel wat zwaarder gehad dan wij, ze zitten dan ook meer in het centrum van de depressie. Maar gelukkig hebben ze alles goed doorstaan. Vermoeiend hoor!
De barometer klimt, wij zetten meer zeil uit, de fok wordt vervangen door de kluiver en het grootzeil gaat een stuk verder uit. Tegen de ochtend staan alle zeilen bij. Maar het gaat niet snel. En we hebben ook nog stroom tegen. Heel langzaam dooft de wind, en uiteindelijk moet dan toch echt de motor aan. Met deze snelheid gaat het nog wel even duren voordat we Bermuda bereiken. Maar goed het leven aan boord is weer een stuk comfortabeler. En zo zijn we weer een dag verder.

 

 

Dag 3: Eén hand om iets te doen, één hand voor jezelf
We zijn heel erg met het weer bezig. Elke dag halen we een weerkaart binnen, en zo weten we wat we kunnen verwachten. Afgelopen nacht zou de wind behoorlijk toenemen en dat beurde ook. Het merendeel van de depressie is voor ons langs gegaan. En wij krijgen slechts het staartje mee. Onze actie om vaart te minderen is dus een goede geweest.
We waren er klaar voor, van te voren hebben we de zeilen enorm gereefd, er staat alleen nog een puntje grootzeil en zelfs de fok is gereefd. En we hebben het eten van te voren voorbereid zodat we alleen nog maar de warme prak hoeven op te warmen.
De hele nacht zien we in de verte hoge onweer, pas tegen de ochtend krijgen we een paar flinke regenbuien over ons heen, en nu is de wereld grijs om ons heen, met hier en daar een vlekje blauwe lucht. Het voordeel is dat het afgekoeld is aan boord, maar het is nog altijd 25 graden.
Je begrijpt de zee is behoorlijk onrustig. Eén hand om iets te doen, en één hand voor jezelf is het devies.
Ondanks dat het niet altijd even prettig is, gaat alles goed aan boord.

 

 

Dag 2: Het gaat goed
Het is een rustige dag en nacht, maar dat komt ook doordat we zeil hebben geminderd. We varen alleen op gereefd grootzeil en fok. De zon schijnt volop, het is warm aan boord.
We willen de vaart eruit hebben, want er komt een kleine korte depressie langs ten noorden van ons (zuidelijker dan de eerdere voorspellingen lieten zien), en die willen we voor ons langs laten gaan. Zo doen we er wel wat langer over, maar we houden het betere weer. En de boot ligt heerlijk rustig, dus we kunnen prima slapen zo.
Om zes uur 's avonds zitten we aan de radio, we hebben een radionetje met de La Luna (Denise en Etienne), zij varen op dit moment ook richting Bermuda. En nog een andere Nederlandse boot die we niet kennen, maar die we zeker zullen ontmoeten op de Bermuda's. Gezellig.
Alles is goed aan boord.

 

 

Dag 1: Vertrek en snuffelhonden
Maandag, negen uur hebben we afgesproken met de formaliteiten. Ze komen met 4 man en twee snuffelhonden aan boord. Jakkes, heb ik net alles schoon en gedweild, komen er twee cocker spaniels aan boord. Overal honden haren. Alles wordt grondig gecontroleerd. Alle kast en laden gaan open. Zelfs ingepakte souvenirs worden opengemaakt. Onder de luiken, in het motorruim, wordt ook gesnuffeld. Erg secuur. Alle papieren worden heel netjes en zorgvuldig ingevuld. En na een uur is het dan zover, geen verdachte middelen aan boord, we mogen vertrekken. De douane blijft aan boord zitten totdat we echt vertrekken. Nou dat hebben we gauw gezien, zonnetent eraf, de mannen van boord en de lijnen los. We gaan.
Er staat een noord oosten wind, windkracht 4 tot 5. We zeilen zo hoog mogelijk aan de wind. Maar omdat we door de Bahama's moeten hebben we geen vrije ruimte. De passage gaan we zo niet halen. We besluiten een paar uur op de motor te varen met het grootzeil bij als steun. De zee is knobbelig en onstuimig, we maken flinke klappen af en toe. Nee het is niet comfortabel op dit moment. Pas tegen de vroege ochtend, zo rond drie uur, kunnen we weer op koers gaan liggen. Motor uit, en zeilen bij. Ziezo dat ligt een flink stuk rustiger. De eerste nacht zit erop.