Oversteek St.George (Bermuda) - Lajes das Flores (Azoren): 1 juni-  15 juni 2016

 

 

Dag 14: Gearriveerd op Flores
Het is een rustig nachtje, nog steeds geen wind, dus we varen op de motor naar Flores. De laatste ochtend worden we getrakteerd op "zeeleven", dolfijnen, portugese oorlogsschepen, schildpad en twee walvissen is de oogst! Fantastisch.
En dan varen we het piepkleine haventje van Flores naar binnen. We vinden een plekje in een box. Onze lady is een beetje te groot en we steken een beetje uit, maar dat mag de pret niet drukken. Samen met de Verleiding vieren we onze traditie, en laten ons de bubbels lekker smaken.
Bijna 1800 mijl in bijna 14 dagen. Welkom op Flores!

 

 

Dag 13: Op de motor
Het is nu toch echt zover, tegen de avond is de wind echt op. Er staat een lichte bries uit het zuid westen, maar onvoldoende om onze stoere zware lady voldoende voortgang te geven. De motor wordt gestart. Eerst hebben we nog het grootzeil bij staan, maar dat gaat aardig klapperen. Niet zo fijn voor de zeilen dus. Uiteindelijk draaien we ook het grootzeil helemaal in, en zijn we echt een motorboot geworden. Het lijkt erop dat het laatste stuk naar Flores helemaal op de motor zal gaan. Wanneer we 's avonds luisteren op het radionetje hebben de boten om ons heen ook allemaal de motor gestart. Zelfs de Verleiding die 100 mijl voor ons ligt vaart op de motor.
De zee is kalm en vlak, we speuren hevig en intensief naar walvissen en dolfijnen, af en toe zien we een paar dolfijnen, maar we hebben nog geen walvissen gespot.
Ondertussen zijn er ook weer een aantal boten vertrokken uit Bermuda en net begonnen aan de oversteek naar de Azoren. En zij hebben heel andere condities, veel wind, windkracht 7 wel uit het zuid westen, maar toch veel wind.
Nog een kleine 24 uur te gaan en dan kunnen we het anker laten vallen op Flores.

 

 

Dag 12: Oer-hollanse stamppot
Nou onze vrees is gelukkig niet waarheid geworden. Halverwege de middag komt de wind weer terug en kan de motor uit. Gereefd grootzeil, fok en een deel van de kluiver gaan uit over bakboord. En de lady begint weer te lopen.  Heerlijk! En nu 24 uur later zeilen we nog. Soms valt de wind een beetje weg en soms komt de wind weer terug. Maar het is prima zo. De barometer schiet omhoog en staat nu op 1025 bar. De zon laat het vaak afweten, en soms is het net of er een mist komt aanrollen over zee. Alles om ons heen trekt dan dicht, maar een uur later kan het zo maar zijn dat we blauwe lucht zien. En voor de rest.....er gebeurt niet zo veel. De dagen lijken op elkaar, we merken dat het kouder wordt, hoe dichter we bij Europa komen.  De wind brengt koude lucht. Dus is het tijd voor oer-hollandse stamppot, we maken stamppot peen en uien met spekjes en een rookworst.
Het leven aan boord is nog niet zo slecht :-)

 

 

Dag 11: Geen wind en het regent
Wat jammer, we zijn net gewend aan de heerlijke snelheden en het prachtige zeilweer, maar in de loop van de wind zakt de wind in. Veel eerder dan de voorspellingen aangeven. Met moeite halen we drie mijl per uur. Dat schiet niet op zo. We proberen nog even melkmeisje te varen, maar ook dat geeft onvoldoende snelheid. En de wind wordt alleen maar minder en minder. De motor gaat aan. We varen recht in een hoge druk gebied, dus met grote vreze vrezen we dat we tot dat we aankomen moeten blijven varen op de motor. Liever niet, maar ja als het moet.....we hebben in ieder geval brandstof genoeg aan boord.
Ondanks dat we een hoge druk gebied in varen, begint het te regenen. Het miezert eigenlijk de hele nacht. Soms een beetje motregen, en soms een flinke bui. Als het licht wordt is de wereld om ons heen grauw en grijs. Dus we blijven lekker (warm en droog) binnen zitten. We zijn in ieder geval weer een stuk dichterbij en zetten onze klok maar weer eens een uur vooruit.

 

 

Dag 10: Snel, sneller, snelst
We gaan snel, heel erg snel. De wind  komt uit het zuid westen, windkracht 5 tot 6. We hebben de zeilvoering aangepast. De boom is er uit, er is een extra reef in het grootzeil, en zowel de fok als het grootzeil staan over bakboord. En we zetten een puntje kluiver bij. En zo maken we uren achter elkaar meer dan 7 mijl per uur. Ondanks de grote golven, een meter of 3 schatten we in, ligt de boot verbazingwekkend rustig. Af en toe surfen we van een golf af naar beneden. De zon schijnt, het is licht bewolkt. En langzaam daalt de temperatuur, zowel 's nachts als overdag. 's Nachts koelt het af tot ongeveer 21 graden, overdag halen we de 25 graden nog.
Dit is plezierig zeilen zo. Wat ons betreft houden we dit nog een tijdje vol. Flores komt zo wel snel dichterbij.

 

 

Dag 9: Flipper en stoffel
Omdat het mooi weer is zitten we af en toe buiten in de kuip. Het zonnetje schijnt, het is lekker. "Een vis!", roept Frans. In de gauwigheid was het woord dolfijn even niet binnen handbereik. Een paar dolfijnen zwemmen in de buurt van de boot. Helaas is de vreugde van korte duur.
Opeens zie ik iets uit mijn ooghoek in het water bewegen, spartelen zeg maar. We hebben een grote schildpad omver gevaren. Hij spartelt en ligt op zijn rug. Maar een volgende golf geeft hem weer een flinke zet en daarmee belandt stoffel weer op zijn pootjes. Gelukkig maar.
De wind is iets toegenomen, windkracht 5 uit het zuid westen. Dus we gaan iets sneller, en in een rechte lijn naar Flores. De zee is iets opgebouwd, we hebben drie meter hoge golven, nog restanten van Colin. 's Avonds wordt het kouder, de temperatuur zakt naar de 22 graden. De lange broek moet aan tijdens de nachtwacht. We slapen nu weer onder ons dekbed.
Tijdens ons radio netje tegen de avond horen we van de Hunda, de lady Elaine en de Bowd Venture dat ze in dezelfde omstandigheden verkeren. Als we de posities in de kaart plotten, blijkt dat we alle drie redelijk dicht bij elkaar zijn. Het zou mij niet verbazen als ik vanavond weer toplichtjes ga zien.

 

Dag 8: Wie is Colin?
Het is prachtig zeilweer, we genieten volop. 's Nachts zien we de sterren, en overdag is het een blauwe lucht. We hebben westenwind, kracht 4. We varen nog steeds melkmeisje. Wat kan een zeiler zich nog meer wensen? Nou we zouden graag uitgeboomd varen met de kluiver in plaats van met de fok, de scheelt een mijl per uur, en dat is over vier dagen toch weer een dag minder zeilen.  Onze brainstorm sessie met de voorlopige oplossing van een stuk slang om het uiteinde van de schoot lijkt resultaat te hebben. Na 24 uur deze zeilvoering zien we nog geen schaviel plek. Heel goed dus.
Het gaat prima, en we varen nu een rechtstreekse koers naar Flores. Eindelijk een rechtstreekse koers, we hebben de oostelijke koers verlaten, want we hebben nu geen last meer van Colin. Wie is Colin? Colin is een tropische storm die een week geleden is ontstaan in de golf van Mexico. En koerste richting de Atlantische Oceaan. Elke dag houden we Colin scherp in de gaten, wat zal zijn koers zijn? Diept Colin verder uit?
En ja Colin wordt groter en dieper, de meteorologen nemen zelfs het woord hurricane in de mond. En hebben het over windsnelheden van 50, 60 en 70 knopen in het zuidelijke kwadrant. Colin is niet echt iemand die we willen ontmoeten. Uiteindelijk gaat Colin richting het noord oosten  en verplaatst zich met 27 knopen per uur.
Wij zitten voldoende oostwaarts, en krijgen daardoor geen last van Colin. Ondertussen zit Colin een stuk noordelijker en is al aan het afzwakken. En dat geeft ons nu de ruimte om een noordoostelijke koers te gaan varen.

 

 

Dag 7: Universele tijd en schavielen
We zijn vandaag precies een week onderweg, en ongeveer halverwege. Het gaat prima dus.
Voor het eerst hebben we de tijd aan boord verzet, één uur naar voren. Dus de afgelopen dag duurde bij ons slechts 23 uur. Over de hele wereld is er een standaard tijd, en wel de UTC (universal time) en deze is dus overal gelijk. Elk land heeft zijn eigen tijd gerelateerd aan de UTC. Zo is de lokale tijd in Nederland gelijk aan UTC+2, de lokale tijd in Bermuda is gelijk aan UTC-3 en de lokale tijd in de Azoren is gelijk aan UTC. Bij ons rondje rondom de wereld hebben we alle tijdzones gehad.
Nu moeten we onderweg dus ergens drie uur "goedmaken". Om dit niet in een keer te hoeven doen, zetten we de klok elke keer dat we 11 graden naar het oosten zijn gevaren één uur vooruit. En dat was vandaag dus. Gevolg is dat het nu tot 's avonds negen uur licht is! Heerlijk.
Het is prachtig zeilweer, de wind komt uit het zuid westen, windkracht 4, en we zeilen weer pal voor de wind. De zeilen staan melkmeisje, grootzeil gereefd over bakboord, en de fok over stuurboord. De schoten schavielen enorm door de boom, een probleem dat we al lang ervaren. De ene keer is het erger dan de andere keer. Maar de stuurboord schoot van de fok is in 24 uur bijna door geschavield. Dus we hebben nu de schoot omgekeerd en eens even gebrainstormd wat we kunnen doen om dit te verhelpen. Onze voorlopige oplossing is dat we nu een stuk slang om het uiteinde van de schoot hebben geschoven en in dit stuk "haakt" de boom. Maar of het helpt? Dat zullen we over een paar uur weten en is iets voor het volgende oceaanlogboek.

 

Dag 6: Geen wind en de bijbehorende keuzes
Elke ochtend luister ik op de radio naar Chris Parker. Een amateur meteoroloog. En Chris heeft het ons al verteld (en ook de weerkaarten laten het zien), we komoen in een windstilte gebied. En ja hoor, halverwege de middag is de wind op. Zeilen gaat niet meer. De motor moet aan. Hopelijk blijven de voorspellingen uitkomen, dan duurt deze windstilte ongeveer een dag, maar voorlopig varen we op de motor.
Als we contact maken met de andere boten via de radio blijken we niet de enigen te zijn, de Hunda en de Bowd Venture varen ook op de motor. De Lady Elaine kiest ervoor de boot mee te laten drijven. Soren vertelt dat hij ongeveer 1 knoop vaart. Nou dat schiet niet op vinden wij, dus wij kiezen er ook voor de motor aan te doen. Groot is onze verbazing wanneer de Verleiding aan geeft nog steeds te kunnen zeilen. De Verleiding ligt ongeveer 60 mijl voor ons, dus over zijn kleine afstand kan het weer er toch weer heel anders uitzien.
Voordeel van deze windstilte is dat het wel prachtig weer is. Veel zon, en weinig bewolking. De zee is nog een beetje rommelig, maar dat neemt af.
Ik maak gelijk gebruik van alle extra elektriciteit, en bereid het eten voor voor de komende dagen. Ik maak een grote dubbele portie nasi, dan heb ik het de komende dagen gemakkelijk, een eitje bakken en opwarmen. En smullen maar. En er wordt een brood gebakken, maar die valt wel erg stevig uit. De warme bakker wordt node gemist.
Jullie begrijpen het gaat prima aam boord.

 

 

Dag 5: 24 uur
En hoe ziet onze dag er nu uit op zee? Nou dat gaat als volgt, om negen uur 's ochtends wek ik Frans. We ontbijten dan samen. Frans zijn wacht is tot twaalf uur 's middags. Meestal zet Frans in de loop van de ochtend koffie, en drinken we samen een kopje. Even later probeer ik nog een uurtje te slapen. Om twaalf uur begint mijn wacht.  Maar eerst haal ik een weerkaart binnen en zend ik een update van onze positie naar ons oceaanlogboek.
Dan begin ik het middag eten voor te bereiden en klaar te maken. Om twee uur is de maaltijd achter de kiezen, de afwas gedaan en heeft Frans nog tijd voor een kort slaapje. Drie uur 's middags, weer een wisseling van de wacht.  Rond vier uur is het 'was tijd'.  Met een emmer en een beker en natuurlijk de zeep, zitten we in de kuip en 'douchen' we ons zelf. Ziezo weer schoon de nacht in. Het is daarna tijd voor onze middag snack, en een stuk fruit. Vijf uur, Frans kruip achter de radio, en heeft contact met de La Luna. Zes uur, ik kruip achter de radio en "doe" het radio-netje. En mijn wacht begint. Frans doet een controle rondje over het dek van de boot.
Halverwege deze wacht eten we een boterham en een glas melk.  Langzaam wordt het donkerder. De zon gaat onder zo rond 9 uur 's avonds. Mijn wacht zit erop, ik kruip in bed en Frans neemt de wacht weer over. Om twaalf uur word ik geroepen, het is tijd om de wacht over te nemen. We proberen de zeilaanpassingen als dat nodig is, zoveel mogelijk tijdens een wachtwisseling te doen, zodat we toch drie uur slaap achter elkaar krijgen. Maar vannacht kunnen we de zeilen laten staan.
Nu is het de beurt aan Frans om lekker te gaan slapen. Ik heb tot drie uur 's ochtends de wacht. Tijd om een boek te lezen, spelletjes te doen op de tablet of gewoon een beetje te dommelen op de bank. Natuurlijk als het weer het toelaat. Soms is het te onstuimig en zijn we waakzaam dat we buiten in de kuip zitten. Het is drie uur, ik kan de wacht weer overdragen aan Frans en kruip weer lekker in het "nog warme" bed. Frans heeft het drukker tijdens zijn wacht. Er trekt een onweersbui over, veel regen, en de wind schift. De uitgeboomde fok wordt ingedraaid en het grootzeil gaat van bak- naar stuurboord. Ik merk niets, ik lig lekker te slappen.
Om zes uur is het weer wisseling van de wacht. Het is ondertussen licht geworden. Samen halen we de boom weg, en de fok gaat weer uit. En dan duikt Frans nog even in het bed, voor drie uurtjes slaap. En drie uur later is het alweer tijd voor het ontbijt.
En zo zijn we weer een dag verder, weer een dag dichterbij de Azoren.

 

 

Dag 4: Uitgeboomd
We zijn schoon gespoeld. We hebben veel regen over ons heen gekregen afgelopen nacht. Halverwege de dag klaart het weer op. Maar halverwege de nacht komt de bewolking weer terug. En daarmee ook de regenbuien. Voordeel is wel dat er meer wind komt, en dat we snel gaan. Af en toe surfen we van de golven af naar beneden. We varen melkmeisje, oftewel uitgeboomd. Dat doen we normaal met gereefd grootzeil en kluiver, maar nu hebben we het voor het eerst geprobeerd met de fok. En dat gaat prima. De rolinstallatie van de kluiver vertrouwen we niet helemaal. We hebben al een paar keer een reparatie gemaakt, eerst in Cuba en daarna opnieuw in Bermuda. Maar het is nog steeds niet goed. Met name één overgang tussen de profielen laat het afweten. Daar zit behoorlijk wat ruimte tussen. Dus de kluiver hebben we ingedraaid en nu varen we op de fok. Dat wordt een reparatie klusje in de Azoren.
Wanneer we halve wind varen gebruiken we de kluiver (deels) wel weer, maar voorlopig varen we voor de wind en dus uitgeboomd in oostelijke richting. We varen nog steeds in de buurt van de andere drie schepen, we zien elkaar wel niet. Om zes uur 's middags is het ons praat-kwartier met elkaar. Positie uitwisselen en zo. Dat voelt goed en is gezellig. Alles is goed aan boord.

 

 

Dag 3: Strategie
Het is bewolkt, zwaar bewolkt. Maar wonderbaarlijk, de meeste regenbuien weten we te ontwijken. Af en toe een paar spetters, maar het blijft eigenlijk droog. Het ziet er af en toe erg dreigend uit, en we hebben geen idee of er dan veel of weinig wind in de buien zit. Vervelend. Maar uit voorzorg minderen we zeil. Op dit moment zeilen we met alleen het grootzeil op.  Hele tijden hebben we gezeild met grootzeil en kluiver, en daardoor maken we veel mijlen. Maar nu met alleen het grootzeil, gaat het langzamer. We kunnen  hierdoor wel een meer oostelijke koers varen, we hebben de wind bijna pal van achteren.
Normaal gesproken, zeggen de boeken en geleerden, vaar je eerst naar 40 N en dan pal naar het oosten. Maar daar zitten op dit moment veel depressies. En om in wat rustiger weer te varen, besluiten we tussen de 32 en 33 graden noord te blijven. We wachten totdat de depressies voorbij getrokken zijn, en dan kunnen we meer noord oostelijker varen richting de Azoren. Dus voor de komende dagen blijft dit onze koers. Zowel de Verleiding als de Bolt Venture volgen dezelfde strategie. We zijn nog steeds redelijk dichtbij elkaar, maar we kunnen elkaar niet meer zien.
Alles is goed aan boord,  weer een dag voorbij, en weer een dag dichter bij de Azoren.

 

Dag 2: Wavissen en portugese oorlogsschepen
Tegen de avond hebben we nog twee toplichten in zicht, en wanneer het ochtend en weer licht wordt zijn deze ook uit zicht verdwenen. We lijken weer alleen op de wereld, maar niets is minder waar. Het moet wel een treintje van zeilboten zijn die op dit moment naar de Azoren zeilen. Ondertussen weten we ook wie vlak voor ons zeilt, dat is de Hunda, een Engels stel. Dus de korte golf radio biedt uitkomst.
Onze gegevens wisselen we uit, en we kletsen even bij. Zo vertelt Ron van de Verleiding dat ze 's middags een walvis geraakt hebben. Nou dat is schrikken, gelukkig geen schade aan de boot, maar waarschijnlijk wel aan de walvis. Het water kleurt in ieder geval roodbruin volgens Ron. Jan, van de Bowd Venture, vertelt dat ze 's ochtends vroeg een diepzee vis gevangen hebben. Zo'n zwarte met grote ogen en hele scherpe tanden. We hebben ze wel eens gezien op de markt in Madeira. Maar de vis zag er zo eng en dreigend uit dat ze deze maar weer terug in zee gegooid hebben.
En wij, wij hebben voor het eerst, portugese oorlogsschepen gezien. Nee dat zijn geen schepen, maar kwallen. Het lijken net kleine plastic zakjes die op het water drijven, maar het is een kwal met een zeiltje. En ze hebben heel lange tentakels, deze kunnen wel drie tot vier meter lang worden. En daarin zit het gif. Afblijven dus.
Het is nog steeds prachtig weer. Tegen de ochtend komt er meer bewolking opzetten. De zee is kalm en er staat een lekker windje uit het zuid-westen. We varen pal oost met een snelheid van 6,5 knoop onder vol tuig. Prima dus.

 

 

Dag 1: Een perfecte start
Woensdag ochtend, we halen nog een laatste weerkaart binnen, en klaren vervolgens uit bij de douane. Het weer lijkt goed. Volgend week woensdag komt er een storing over, maar goed dan zijn we een week verder. Afwachten maar wat deze gaat doen. Het is even wennen deze passage, met regelmaat komen er lage druk gebieden voorbij. Het stabiele weer dat we altijd gewend waren bij onze andere passages is hier niet op de noordelijke Atlantische Oceaan. En dus is het zaak elke dag nauwlettend het weer in de gaten te houden. Voor de komende week zit het er prima uit. En er zijn meer zeilboten die dat vinden, en dit weergat kiezen.  We tellen in totaal 7 boten die vertrekken. En met vier anderen hebben we elke avond om zes uur een radionet op de korte golf zender.
Het is prachtig weer. De zee is kalm en er staat een lekker windje uit het zuid-oosten. Een prima start dus. We hebben alle zeilen op, en gaan lekker.
Om zes uur maken we een praat op de radio met De Verleiding (Ron en Jocé, ook Nederlands), Bowd Venture (Zweden), Lady Elaine (een zweedse solo zeiler). Het is lekker druk om ons heen. Als het donker wordt hebben we de hele nacht drie toplichten om ons heen. Waaronder de Manuela (een catamaran, en ook een Nederlander) en een onbekende boot die een paar mijl voor ons vaart.
Tegen de ochtend valt de wind in. We besluiten de halfwinder te hijsen. Dat is erg lang geleden dat we deze gebruikt hebben, dus het is weer even puzzelen. Uiteindelijk staat de halfwinder, en gaan we gelijk een knoop sneller.
De Verleiding is ons ondertussen gepasseerd, en de Manuela (een catamaran) verdwijnt langzaam aan de horizon. We houden voor de komende nacht nog twee toplichtjes in zicht.
De start kan is prima en de kop is eraf.